Aydın Dadaşov
114
dostların birləşərək dağılan mühitə qarşı durmağa çalışmala-
rı, zarafatlar, şən nəğmələr, sevgi, qısqanclıq mübahisələri və
qayğıları fonunda cərəyan etsə də, top mərmiləri altında hü-
cuma keçən bolşeviklərin yaratdığı sərt reallıq bu ailənin
illərlə yaranan mənəvi dünyasını kökündən qoparır.
Şəxsi həyatını düşünüb canını götürüb qaçan Talberq-
dən fərqli olaraq sona qədər içdiyi zabit andına sədaqətini,
məğrurluğunu, alicənablığını qoruyan Aleksey Turbin
hadisələrin mərkəzində dayanır. Ağır yaralı qardaşı 18 yaşlı
Nikolayın tədricən özünün daxili azadlığını və optimiz-
mini itirməsi qardaşlarının dərdinə dözməyən bacının gün-
dən - günə saralıb solan Yelenanın özünü itirərək müdafiə-
siz görünməsi iflasa doğru gedən yolu səciyyələndirir.
Yelenanın pərəstişkarı uydurduqlarına özü də inanan
Şervinskinin keçirdiyi zərif hisslərin belə yersiz görün-
məsi, kobud amansızlaşan Mışlayevskinin ölkənin gələ-
cəyinə inanması şüurlarda gedən ikiləşməni səciyyələn-
dirir. Beləliklə, mənəvi ləyaqət qələbə çalır. Finalda Tur-
binlərin evləri olsa da əsgərlərin əhatələndirdiyi məkan
qar altında itsə də top səsləri belə birlikdə olanların mənəvi
optimizmini məhv edə bilmir.
18 iyun 1982-ci ildə çıxan “Baku” qəzetindəki “Və biz
almazlı səmanı görərik” məqaləsində tamaşanın Çexovsa-
yağı incə biçiminə, sakitliyinə, sayıqlığına diqqət çəkməklə:
“Turbinlərin kiçik dünyasında iki dövr, iki dünyagörüşü, iki
ideya; inqilab və əksinqilab, vətənə sədaqət və xəyanət, tari-
xi dəyişkənliyin dəyərləndirilməsinə sağlam və ya dərindən
səhv baxış mövcud olsa da, bu evdə ziyalılıq və yüksək
mənəvi mədəniyyət mühiti vardır” yazan teatrşünas Veta
Nadirova “Bulqakovun pyesində Talberq obrazı demək olar
ki, eskiz olsa da, aktyor L.L.Qruberin tapdığı dəqiq psixoloji
cizgilər hesabına acizliyi, simasızlığı, miskinliyi tamaşada
Rejissorluğun üslub problemləri
115
önə çəkilən bu səhnə personajı tam nifrət qazanır”
108
dəyər-
ləndirməsi əsərin təhlilini ustalıqla həyata keçirməklə səhnə-
dəki azadlığı təmin edən rejissor yozumunun da uğurudur.
İnsani münasibətlərdən daha çox tarixi prosesləri izlə-
yən Cənnət Səlimova yarımqaranlıq səhnə tərtibatında,
həyəcanlı danışıq üsulundan, təkcə xaricə deyil, daxili ünsiy-
yətin tələbindən doğan sərt mizanlardan istifadə etməsi
zaman - məkan həllini verə bilir. Qırmızı ordunun hücumu
altında dəyişən dünyanın mənzərəsini yaradır. A. Turbin
(V.Q.Paseçnı), Talberq (L.L.Qruber), Mışlayevski
(A.M.Xarçenko), Studzinski (V.P.Kovtun) kimi zabit ləya-
qətini qoruyan ağ qvardiyaçıların silsilə portreti göz önündə
canlandıqca itirilən alicənablıq dəyərlərinin ağrısı üzə çıxır.
Və qanlı inqilabların yol verilməzliyi təsdiqlənir. Bununla
belə tamaşanın ana xəttini Nikolay Turbinin (İ.İ.Koşeleviç),
Lariosika (B.D.Lukinski) və ailə üzvlərinin draması önə çə-
kilir. Yelena Turbina (İ.A.Perlova), Şervinski ( H.A.Yeqiza-
rov) münasibətləri əbədiliyin simvoluna çevrilir.
Rus Dram Teatrı Belarusiyada qastrolda olarkən 15
iyul 1983-cü ilin “Sovetskaya Belarusiya” qəzetindəki “İlk
tanışlıqdan sonra” məqaləsində D.Minayevanın yazdığı:
“Gözlənilmədən Yelena Turbina və Şervinski tamaşada
ikinci dərəcəli simaya çevrildilər. Onlar sanki qaynar
mübarizədən kənardakı neytral xətdə qaldılar. Özlərinin
şəxsi həyəcanları, aralarında yaranan roman bu evin
divarlarının çölündə baş verənlərdən daha çox yer tutdu.
Bununla da yeni oxunuşa cəhd etməklə teatr pyesin
konsepsiyasında vacib olan obrazları dramatizmdən məhrum
etməklə ciddi səhvə yol verdi”
109
yazmaqla ilkin ədəbi
mənbədən uzaqlaşmaya qarşı barışmaz mövqeyini bildirir.
108
В.Г.Надирова. И мы увидим небо в алмазах. г. Baku. 18-06-2010.
109
Д.Ф.Минаева. После первого знакомства. Советская Белоруссия. 15-07-
1983.
Aydın Dadaşov
116
Bununla davamlı olaraq Bulqakovun “Ağ qvardiya”
romanından sətirlərin səhnəarxası səslə oxunması anonimlik
yaratmaqla gözönü hadisələrin qavrayışına mane olmaya bil-
mir. Tamaşanın finalında ümumi bəlaya qarşı birləşən mə-
nəviyyatlı insanların vətənin müdafiəsinə deyil, (halbuki
modernizm cərəyanında “ən güllü - çiçəkli vətən torpağı
belə bir insanın ölümünə dəyməz”. A.D.) avtoritarlığa yö-
nələn: “İlahi, çarı hifz et!” xorunun sədaları altında məhvə
getmələri isə katarsis yarada bilir.
Cənnət Səlimovadan bir il sonra bu əsərə quruluş ve-
rən V.F.Komissarjevski adına Leninqrad dramatik teatrı-
nın baş rejissoru, Ruben Aqamirzyanın: “Turbinlərin gün-
ləri” arzusu məni narahat etməkdə davam edirdi. Emosi-
yalı təkan gərək idi. O, da necə deyərlər, gözlənilməz
tərəfdən gəldi. Düşünürəm ki, bu da olmasa başqa birisi
olardı. Mən artıq “qaynamaq nöqtəsinə” gəlmişdim. Kə-
miyyət keyfiyyətə keçməli idi”
110
düşüncələri əslində mə-
nəviyyat kasadlığından zinhara gələnlərin daxili monolo-
qunu səciyyələndirirdi. Vaxtilə bir zümrə kimi məhv edi-
lənlərin cücərtiləri mənəviyyatın ölkənin yad ərazilər he-
sabına genişləndirməkdən vacibliyini dərk edirdilər ki, bu
da sovetlər birliyinin çöküşünə aparan zəminin hazırlan-
ması idi. Və bu yolda müəllimlərimizdən birini bir addım
da olsa qabaqlayan Cənnət Səlimova vətəndaş mövqeyini
də ortaya qoyur.
***
Xalq yazıçısı İlyas Əfədiyevin “Büllur sarayda” pye-
sinə Cənnət Səlimovanın 1984 – cü ildə verdiyi quruluşda
da, ömrünü pula həsr etmiş var-dövlət; səkkiz otaqlı mənzil,
110
Р.С.Агамирзян. Время, театр, режиссор. М., 1987. с.295.
Dostları ilə paylaş: |