İREVAN ŞEHRİ
69
iktidarı kurulduktan sonra 1924 yılında şehrin planı onay‐
lanmıştır. Çoğu araştırmacının
teyit ettiği gibi, Aleksander
Tamanyan’ın yönetimi altında hazırlanan bu planın başlıca
amacı Azerbaycanlılara ait tarihi‐mimari anıtların yok edil‐
mesi amacını taşıyordu. 1936 yılında İrevan'ın yeni baş planı
hazırlanmış ve gerçekleşmesi sonucunda kalenin içerisinde
modern yüksek binalar inşa edilmiştir. İkinci Dünya Savaşı
dönemine ait resimlerde İrevan Kalesi’nin duvarlarının belli
bölümünün halen mevcut olduğu görülmektedir. Fakat sonra‐
ları surlar tamamen sökülmüş ve günümüzde onların izi kal‐
mamıştır.
İrevan Kalesi ile aynı tarihte yapılan Bakü İçerişeher
surları, onun içerisindeki Şirvanşahlar Sarayı, Şekide Han
Sarayı surları bugün de varlığını sürdürüyor. İrevan'da ise
ortaçağ mimarisine ait tek bir tane de olsun tarihi anıt kal‐
mamıştır. Bu Azerbaycanlılara ait tarihi‐mimari yapıların yok
edilmesinin sonucudur ve İrevan kentinde yaşı 200 yıldan
fazla olan tek bir tarihsel anıt kalmamıştır. Şu anda İrevan
şehir tarih müzesinde modern Ermeni mimarları tarafından
hazırlanmış İrevan Kalesi’nin maketi sergileniyor. Makette
burada mevcut olan gerçek yapıların hepsine yer verilmemiş‐
tir. Ayrıca bu müzede kalenin Ruslar tarafından işgalinden
sonra ele geçirildiği iddia edilen "İrevan Kalesinin anahta‐
rı"da sergilenmektedir.
Son yıllarda Ermenistan yöneticileri "İrevan Kalesi" adı
altında yeni bir proje başlatmışlar. Bu konuda Ermeni yetkili‐
lerin üç temel amaçları var
. Birincisi, dışarıdan gelen misafir‐
lere "eski İrevan'dan" küçük bir örnek
göstermek imkanı elde
etmek, ikincisi, Ermenilerin Doğu kültürüne, Müslümanların
mirasına hoşgörülü olduğunu sergileme şansı, üçüncüsü ise
yeni "İrevan Kalesi"nde XVII.‐XVIII. mimarisi tarzında inşa
edilmesi tasarlanmış olan "Sedar Sarayı"ndan, dükkanlardan,
NAZİM
MUSTAFA
70
pazarlardan kervansaraylardan, Doğu hamamlarından kazanç
sağlamak istiyorlar. Şehir çevresinde ‐ geçmişte Yenikent
denilen, şimdi ise Ermenilerin Noragyuğ olarak adlandırdık‐
ları yerleşim yerlerinden 184 hektar arazide inşa edilmesi
öngörülen projenin ilk tahmini değeri 6‐7 milyar ABD doları
civarındadır. Moskova şehrinin eski belediye başkanı Yuri
Lujkov'un Şubat 2010'daki İrevan ziyareti sırasında Ermeni
yetkilileri ondan destek almışlardır. Fakat Y.Lujkov görevin‐
den ayrıldıktan sonra "İrevan Kalesi"
projesi yeni finansör
bulunana kadar ertelenmiştir.
RUSYA ÇARLIĞI DÖNEMİ
İrevan Hanlığı'nın işgalinden birkaç gün sonra – 6 Ekim
1827’de o bölgede Paskeviç’in emriyle yeni Rusya yönetimi
olarak, İrevan Geçici İdaresi kuruldu. Yerel birliklerin komu‐
tanı General Krasovski idarenin başkanı, kalenin geçici komu‐
tanı Yarbay Bronevski ve Başpiskopos Nerses Aştarakes’i ise
idarenin üyesi olarak tayin edildiler. Geçici idarenin görevleri
arasında ülkede yönetimi devralmak, düzeni sağlamak, ordu‐
nun sürekli yiyecek ihtiyacını karşılamak, İrevan, Serdarabad
ve Abbasabad
Kalelerini savunmak, Gürcistan'la ilişki kur‐
mak, pamukçuluğu geliştirmek, tuz üretimini arttırmak,
İrevan hanının mülklerini, sürülerini, gelirlerinin raporunu
hazırlamak, onun tüm taşınır ve taşınmaz mallarını müsadere
etmekdi.
71
Fakat Krasovski’nin Nerses’e verdiği sınırsız yetki so‐
nucunda Ermeniler istediklerini elde ettiler. Halka dağıtılmak
için verilen 4500 çetvert
72
buğdayın büyük bölümü sayıca
71
Акты, собранные Кавказской Археографической комиссиею.
(АКАК). Том VII, Тифлис, 1878, док. 432, c. 480‐481.
72
1 çertvert yaklaşık 209,7 kg buğdaya beraber
tutulan eski rus ölçü
birimi idi.
İREVAN ŞEHRİ
71
azınlık olan Ermenilere dağıtılmıştı. Müslümanlar devlet des‐
teğinden mahrum edilmişlerdi. Bununla ilgili Paskeviç Genel‐
kurmay başkanına 2 Nisan 1828 yılında gönderdiği mektu‐
bunda şunları yazıyordu: "Ben, Krasovski’nin sadece
Nerses’in iradesiyle hareket edeceği ve benim ona verdiğim
talimata aldırmadan, nüfus arasında etnik dengeyi gözetme‐
yeceğini, tüm nüfusun dörtte üçünü oluşturan Müslümanları
himaye etmeyeceğini ve gerekli yiyecek ayırmayacağını dü‐
şünemezdim".
73
Yerel Müslümanlara karşı yapılan ayrımcılık
memnuniyetsizliğin artmasına neden olmuş ve sonuçta onla‐
rın bir kısmı İran ve Türkiye'ye göçüp gitmek zorunda bıra‐
kılmıştır. Rusya'dan memnun olmayan Müslüman nüfusun
sınırın karşı tarafına göçmesi Paskeviç’i rahatsız ediyordu. Bu
nedenle o, Nerses’i İrevan geçici idaresindeki görevinden
uzaklaştırmıştı. Türkmençay Anlaşması imzalandıktan sonra
Paskeviç General Krasovskin’i geçici yönetici görevinden al‐
mış, Müslümanlara karşı tutumundan vazgeçmeyen Başpis‐
kopos Nerses’i ise Bessarabiya’ya sürgün ettirmişti.
10 Şubat 1828 yılında imzalanan Türkmençay Anlaş‐
ması ile İrevan ve Nahçıvan Hanlıkları Rusya'ya birleştirilmiş‐
tir. 20 Mart’ta bu anlaşmayı onaylayan I.
Nikolay ertesi gün
Ermeni vilayetinin kurulmasına dair ferman imzalamıştır.
Fermanda şöyle deniliyordu: "İran'la yapılmış olan anlaşmaya
göre, İran'dan Rusya'ya birleştirilen İrevan ve Nahçıvan Han‐
lıklarını bundan sonra Ermeni Vilayeti olarak isimlendirmeyi
hükmediyor ve eyaletlerine dahil ediyoruz. Aynı vilayetin
yapısı ve yönetimi hakkında Ali Senato gerekli düzenlemeleri
yapacaktır."
74
73
AKAK, Том VII, док. 438, c. 491.
74
Собрание актов, относящихся к обозрению истории Армянского
народа. Часть I, Москва, 1833, c.278‐279.
NAZİM MUSTAFA
72
Ermenilerin İrevan Hanlığı'nın
işgalindeki hizmetleri
dikkate alınarak, yeni oluşturulan bölge "Ermeni Vilayeti"
olarak adlandırılmıştı. Aslında bu isim İran ve Türkiye üze‐
rinden göç ettirilerek getirilen Ermenilerin yeni işgal edilmiş
bölgelere yerleştirilerek Ermenilerden oluşan Hıristiyan bir
tampon bölge kurulmasına hizmet ediyordu. İrevan Hanlığı'‐
nın işgalinden hemen sonra Rus yönetim sistemi uygulan‐
mamış, belli bir süre hanlık döneminin yönetim şekli korun‐
muştu.
Ermeni Vilayeti İrevan ve Nahçıvan eyaletlerine ve
Ordubad iline bölünmüştü. İrevan eyaletine önceki İrevan
Hanlığı'nın 15 ilçesi, Nahçıvan eyaletine 5 ilçe ve Ordubad
iline ise 5 ilçe dahil edilmişti. Vilayetin yöneticisi olarak yerel
birliklerin komutanı tuğgeneral Aleksander Çavçavadze
atanmıştı. Vilayet idaresinin
üyeleri iki Rus askerden, Azer‐
baycanlı ve Ermenilerin temsilcilerinden oluşuyordu
(Çavçavadze’nin kızı Nina Rus tiyatro yazarı ve diplomatı, 1829
Şubat'ında Tahran'da büyükelçiyken öldürülen Aleksander
Griboyedov’un karısıydı).
13 Şubat 1830 yılında vilayetin yöneticisi olarak Tiflis
Ermenisi Tuğgeneral Vasili Bebutov atanmıştır. Ermeni tarih‐
çisi Z.Grigoryan Ermenilerin vilayetin yönetimine katılımına
yasak konulduğunu teyit ederek şöyle yazıyor, V.Bebutov’un
vilayet yöneticisi olduğu dönemde Ruslaştırma politikası da‐
ha da güçlendirilmiş, sadece yönetim merkezinde değil, hatta
yerlerde de tüm askeri ve sivil
görevlere Rus memurlar tayin
edilmişti.
75
23 Haziran 1833'de Çar I. Nikolay "Ermeni Vilayeti”nin
yeni yönetim yapısını onaylamıştır. İrevan kazası 4 ilçeye ‐
İrevan, Şerur, Sürmeli ve Serdarabad ilçelerine ayrılmıştır.
75
З. Григорян, a.g.e., s. 141.