Microsoft Word Chamenzemli hekayalar 1-cild+. doc
Yüklə 4,51 Kb. Pdf görüntüsü
|
94 qımıldandı: – Gəl, gəl, sənəmim, gəl! Göz yaşları olub yollarına səpildim! həsrətdən alov olub yandım!.. Ağ, incə geyimli gözəl küncdə dayanmışdı. Qara saçları ağ kərdənini qaplamışdı. İri gözləri hüzn saçırdı, sanki: «Bilirmisən, molla, eşq dərdində yanıram, odlanıram!»–deyirdi. Qoca dəli kimi sıçrayıb, gözəlin ayaqlarını qucaqladı. – Eşqimlə yan, dedin, yandım! Həsrətlə dolandım. Xal dedim, buxaq dedim, odlandım. Bütün həyat və nəşəmi göz yaşlarında boğdum. Axırda səni tapdım... İndi yenə o səfalı dəqiqələr gəldi, yenə nazlı gözələ qovuşdum. Yenə ağ buxaqda qara xal ruhumu oxşayır... Bilirmisən, gözəl, qara xalın dəlisiyəm, dəlisi, divanəsi! Rəhm qıl, qoy bir də o xalı öpüm, qoy doyunca öpüm!.. Qoca gözəlin ayaqlarını qucub hərəkətsiz qalmışdı. O biri səhər onu hücrədə by vəziyyətdə də buldular. Soyuq meyit əllərini qoynuna qoyub, dizi üstdə küncdə qalmışdı. 1910 95 MƏŞƏDİ VƏ KƏRBƏLAYI – Ə, kərbəlayı, vallah, elə vuraram ölərsən! – Vurmayan çox pis adamdır! – Sarsağın sözünə bax! – Sarsaqsan da, hələ də!.. Məşədi hirsindən özünü saxlaya bilmədi, çəpərdən sıçrayıb, kərbəlayıya bir elə yumruq ilişdirdi ki, kərbəlayının qarpız börkü bir saat diyirləndi, ...Çırpışma düşdü. Bir azdan sonra məşədi parçalanmış yaxası ilə qayıdıb evə gəldi, kərbəlayı da əzilmiş başı və cırılmış büzməsi ilə sallanıb yolu ilə getdi. Məşədi deyir ki, kərbəlayı naməhrəm ola-ola çəpərin altından ötəndə durub, arvad-uşağa tamaşa edir, kərbəlayı da deyir ki, cırılmış büzməmə gərək yüz büzmə cıram, özü də məşədinin baş-gözünü əzməmiş əl çəkməyəcəyəm. Sabah tezdən kərbəlayı başı mıxçalı çomağı götürüb, məşədinin həyətinə baxıb öskürür. Kərbəlayı öskürməklə məşədiyə bunu demək istəyirdi ki, hünərin var çölə çıx gör necə başını yarıram! İşdən müxbir olanlar deyirlər: – Ay kərbəlayı, gəl allaha bax, başını sal yolunla get! – Yox, olmaz! – Kərbəlayı, lənət şeytana de, çomağı yerə qoy! Yox, kərbəlayıya hirs qalib olub, sülhlə arası yoxdur. Rəngi qaçıb, dodaqları titrəyir və hirsindən ağzında tüpürçəyi də quruyub, qan qoxusu gəlir. Budur, məşədi əlində çomaq çıxdı, kərbəlayı da qabağa sıçradı... Yenə çırpışma düşdü: birçəklər yolundu, təpmə çuxaların büzməsi cırıldı... Bir azdan sonra harayçı tökülüb, kərbəlayını baş-gözünün qanı axa-axa götürüb getdilər; məşədi də rəngi qaçmış dodaqlarını gəmirə-gəmirə həyətə qayıtdı. Gecə məşədi şalvarını çıxardıb, ağ tumanlı, qılçalarını ocağın qırağına çatıb istirahət etdikdə bir də gördü zəlzələ 96 qopdu, çubuq daxma təlatum etdi, damın torpağı səpilib ev ilə bir oldu. Məşədi yerindən dik qalxıb, həyəcanlı, küçəyə sıçradı, bir də gördü ki, kərbəlayı qohum-qardaşları ilə nallara bir örkən bağlayıb, daxmanı dartıb yıxmaq fikrindədir. Məşədi iki əllərini qarnına qoyub elə çığırdı ki, səsinə qohum-qardaş tökülüb, daş kəsəklə kərbəlayıgilin qoparağını götürdülər və baş-gözlərini də lazımınca əzdilər. Kərbəlayı lalə-kəfən evə qayıtdı. İndi kərbəlayının başı sim eləyib, yatır və hərdən şişmiş gözlərini açıb arvada deyir: – Kərbəlayı ağa kişinin qızı, əgər yerdən qalxaram, məşədinin başını parça-parça elərəm; qalxmaram ki, başımın yarılıb, büzməmin çırılmağının əvəzi qiyamətə qaldı! 1910 97 ƏZİZ Ballı xala qabı eşib, bir qızarmış iri kələm dolması tapıb, oğlu Qulunun ağzına uzatdı. – Qurbanın olsun anan, buncuğazı ye! Qulu cavabında «iştaham yoxdur» dedisə də, Ballı xala dolmanı bir az da irəli uzatdı: – Yox, vallah yeyəcəksən! – A kişi, yemirəm! – Yox, yeyəcəksən! Qulunun iştahası yox idisə də, axırda əlacı kəsilib, rəngsiz dodaqlarını aralayıb, dolmanı içəri ötürdü. Ballı xalanın dul qızı Güldəstə dolma qabına bir tikə vuranda əlinə bir qırmızı üzək keçib, cəld qovzadı: – Qulu, bunuca ye! – A kişi, yemirəm! – Bıy, ədə bir ağzını aç! Qulu istədi saralmış üzünü turşaldıb, bacısına acıqlansın, bir vaxt gördü üzəyin ucu ağzına yetib, yağı damcılayır. Əlacı kəsilib, yenə rəngsiz dodaqlarını araladı və üzəyi içəri ötürdü. Qulu üzəyi bir əngindən o biri ənginə aparıb, asta-asta çeynəyirdi, bir də gördü xalası kor Qızxanım qabdan bir sümük tapıb, apardı qıpıq gözlərinin qabağına və bir az oyan-bu yana çöndərib zənn ilə baxdıqdan sonra çığırdı: – Qulu, xalan kor olsun, bircə bu sümüyü gəmir! Qulu dolu ağzını çöndərib, ütük qaşlarını qovzuyub, altı-üstü şişmiş gözlərini süzməkdə xalasına nə deyəcək idisə, beş altı yerdən onun sözünü kəsib çığırışdılar: – Bıy, bəs adam şikəst xalasının sözünü yerə salar?! Ye, nədir ki, bir sümükdür, dayna! Qulu səsini xırp kəsib, sümüyü qapdı. Ballı xalanın əri evindən döyülüb qovulmuş qızı Xırda bir yaxşı tikə tutub, gözləyirdi ki, Quluya versin. Qulu bunu görcək ağzında əzilmiş üzəyi bir ənginə yığıb, bacısının üstünə 98 çığıranda üzəyin bir parçası gedib boğazında qaldı və öskürməyə başladı. Bir dəqiqədə ev səs ilə doldu: – Su, su! Gədəcik öldü! Ballı xala Qulunun dalına əli ilə döyəcləyib deyirdi: – Hamısı sənin! Hamısı sənin! Əri Kərbəlayı Gülüməli karıxdığından elə barmaqlarını yalaya-yalaya qalmışdı; dul bacı su gətirirdi; döyülüb qovulmuş bacı o baş-bu başa yüyürüb çığırırdı. Xala başını Qulunun üzünə yavıqlaşdırdı ki, ağzını tapıb, əlini soxsun... Xoşbəxtlik üz verdi–üzək Qulunun boğazından ötüb getdi və külfət sakit olub, öz xüsusi işlərinə məşğul oldu. Yatmaq vaxtı yetişdi; həyətə yüz mütəkkə getdi. Ağaçların altında yatacaqlar salındı. Qulunu dörd-beş adam yatırmağa apardı. Ballı xala irəlilədi və «başına dönüm, çöl soyuqdur» deyib, Qulunun üstə bir qış yorğanı saldı; dul qız nənəsinin sözünü təsdiq edib, birini də o saldı; qovulmuş qız da bir cecim tapıb gətirdi. Xala gözünün üstə əlini qoyub, bir göyə baxdı və sonra nə fikir elədisə gödək tumanı atıla-atıla yatacağına tərəf getdi və əlini sürtüb, dəstə ilə çıxmış yeddi-səkkiz tumanı tapıb, Qulunun üstə saldı. Kərbəlayı Gülüməli gecə papağını geyib, bərk səslə: – Ay uşaq, Qulu rahat oldumu? Elə ki, beş-altı yerdən «rahat oldu» deyə səs gəldi, kərbəlayı aftafanı götürüb, öskürə-öskürə həyətin dibinə getdi. Qulu gecə sabaha kimi istidən yata bilməyib, o yan-bu yana çöyrükdü və hər çöyrükəndə də üstündən bir yorğan sürüşüb düşdü. Belə oldu ki, axırda üstünü tamam açdı və bu surətlə yuxuya getdi. Sabah evə qarışıqlıq düşmüşdü. Qulu azarlamışdı. Kərbəlayı Gülüməli ağ tumanlı həkim dəlləyin yanına yüyürürdü. Ballı xala keçi piyi axtarırdı ki, Qulunu piyləsin; qızlar ağlaşırdılar. Xala da üzərlik yandırıb, Qulunu tüstuyə verirdi. 99 1911 Yüklə 4,51 Kb. Dostları ilə paylaş:
|