117
da enerjiyə çevrilir. Günəşin daimi alovlanmasında səbəb
olaraq həm də onun ətrafındakı sərhəd məkana baxmaq
məqsədəuyğun olar. Bu sfera enerji mənbəyini məkanda
saxlayır və alovdan enerji, enerjidən alov meydana gəlir.
Kainatda işıq alova, alov da işığa çevrilir. Deməli, enerji
itmir və forma dəyişir. İşıq enerjiyə, enerji də işığa (işıq da
srətli axan enerji toplusudur) çevrilir. Bu məntiqlə Kainat
ə
bədidir, ömürü uzun və sonsuzdur. Kainatın yaranma
tarixi haqqında fərziyyələr də şübhəlidir, daha çox
subyektivdir.
Burada
başlanğıcı
görmək
qeyri-
mümkündür. (Qeyd: əslində məntiqi mühakimələr yürütmək
və əqli nəticələrə gəlmək üçün istiqamətlər var. Beyin hər bir
istiqamət üzrə öz məntiqini çıxara bilir. Bu baxımdan hansı
istiqamətlərin düzgün, hansının yalan olması haqqında da
fikirlər yürütmək mümkündür, lakin bu mülahizələr,
mühakimələr mütləq və nisbidir). Məlumdur ki, təbiətdə gecə
ilə gündüz, enerji ilə enerjisizlik var. Bu da mənfi və
müsbətdir. Təbiətin tarazlığı da bu müsbət və mənfinin
nisbətindədir. Həyat da kainat da, o cümlədən Günəş sistemi,
ulduzlar də mənfi və müsbətə, enerji ilə enerjisizliyə bağlıdır.
Su nədir
Elm yazır ki, su tərkib etibarilə iki hidrogen və bi oksigen
atomundan ibarət olan birləşmədir.
Belə qəbul etmək olar ki, su-fəza, torpaq, günəş tərkibi
olan elementlərindən başqa bir şey deyildir. Su sıxılmış kosmik
fəzadır. Su sıxılmış atmosferdir. Su Günəşdən uzaqda
olduğundan qaz (buxar halında) deyil. Deməli, suda ehtiyat
enerji toplanıb. Suyun yanan qaz halına çevrilməsi
mümkündür. Suyun çoxlu hərəkəti (ona tətbiq olunan qüvvənin
kəmiyyət çoxluğu) suyun hərəkətini və enerjisini artıra bilər.
Yer kürəsində olan suyun maye halı haradan əmələ gələ bilər? -
Belə qəbul etmək olar ki, su-əslində əvvəlcə Yer kürəsinin
118
daxilində (içində) olub. Fəzadakı elementlərin torpaq, qaya,
süxur və s. arasındakı keçici elementidir. Buradan belə bir
qənatə gəlmək olar ki, su fəza və torpaq və Günəş arasında olan
keçici bir mayedir. Suyun ilk forması elə torpaq tərəfindən
bərkləşmiş, daxilində bərkləşmiş fəza hissəsi olub. Su fəza-
ulduz və bərk materiya arasında aralıq hərəkətverici bir
maddədir. Ola bilər ki, Yer kürəsinin ya daxili, ya da kənar
təsirlərə məruz qalması (burada Yer kürəsinin hər hansısa bir
planetlə, quru parçası ilə vaxtilə toqquşması) Yer kürəsinin
parçalanmasına, daxilində olan bu fəza elementinin üzə
çıxmasına səbəb olub və dərhal Günəş şüası ilə reaksiyaya
girməsindən maye halına gəlib. Nəticə etibarilə Yer kürəsinin
atmosferi
formalaşıb.
Qaya-torpaq-qum-su-fəza-Günəş
vəhdəti və çevrilmələri vardır. Qaya-enerjisizlik-Günəş isə
enerjidir. Qayanı Günəşə lap yaxınlaşdırsaq, torpağa, quma,
suya, atmosfer hissəsinə (atmosfer tərkibi olan elementlər)
və sonda fəzaya çevriləcəkdir.
Atmosfer sudan, torpaqdan və Günəşdən əmələ gələn
aralıq bir təbəqədir. Atmosferin altı su, torpaq və qayadır.
Üstü isə fəza və Günəşdir. Fəza olmasa, nə qaya (daş) var,
nə Günəş.
Qeyd: belə qəbul etmək olar ki, vaxtilə qayalıqlarda,
mağaralarda yaşayan insanlar qeyri-qayalıq məskənlərə
köçdükdən sonra əhliləşməyə, indiki formalarını almağa
başlayıblar. Qayalıqlarda yaşayan insanların çox bərk
xarakterli olmaları da mümkün olub. (Çünki qayalıqlarda
toplanmış enerji var və bərk olduğundan Günəşin təsirindən
özündən oksigen buraxmağa və hidrogen buraxmağa başlayır.
Axşam isə soyuq ola bilər. Qayalıqlar içərisində olan
atmosferlə, kənardakı atmosfer fərqlidir. Qaya ətrafında bərk
havanın olması məntiqidir; çünki qayada oksigen-hidrogen və
onların digər birləşmiş maddələri toplanıb. Günəş və atmosfer
qayalığı fərqli edir). Ona görə də onların torpaq yerlərə
gəlməsi özlərinin zənginləşməsinə, yetişməsinə (hidrogenlə
119
daha çox zənginləşmələrinə) səbəb olub. Qaya içərisində
yaşayan insanın danışa bilməsi və digər zəngin hərəkətləri ola
bilməz. Qayadan bir qədər rəngarəng (burada zəngin təbiətli)
yerə köçdükdən sonra insanların yertişməsi mümkün olub, nitq
və geniş təfəkkür ortaya çıxıb. Qaya özündə, torpağa nisbətən
elementlər saxlayıb. Ona yağış yağanda və Günəş şüası təsir
göstərəndə elementlərin bir neçəsini buraxa bilər.
Səhralıqlarda oksigen çox ola bilər. Çünki Günəş torpağa
çox təsir göstərir, onun tərkibində olan oksigeni götürür və
ə
trafa yayır. Səhralıqlar gecəni soyuq olurlar; çünki oksigen
çox olur, soyuma gedir və təzyiq fərqindən güclü küləklər
yaranır. Gündüz vaxtı Günəş torpağın daha çox oksigenini
ə
lindən alır. Günəş batdıqdan sonra isə səhralıqlarda olan isti
hidrogen təkrar oksigenə çevrilməyə (soyumaya) başlayır.
Buradan da belə bir məntiqi nəticəyə gəlmək olur ki, Günəş
enerjisi canlandırıcıdır. Onun əksi olanlar isə canlandırıcı deyil.
Su, məhz canlandırıcı, yəni hidrogen molekulu ilə, canlandırıcı
olmayan oksigen molekullarının vəhdətindən ibarətdir.
Buradan da belə bir məntiqi nəticəyə gəlmək olar ki, Yer
Kürəsində Günəş olmazsa (tamamilə), su yoxdur, həddən artıq
bərk materiya (qayadan da bərk təsəvvür etmək olar) var.
Səhranın bir çox hissəsində həddən artıq oksigenin
mövcudluğu (Günəş onu hərəkət sayəsində hidrogenə çevirir),
nəfəs çatışmazlığına gətirib çıxara bilər. Səhradakı torpaqlar
Günəş şüasından o formaya (qumlu torpaqlara) düşür. Günü
udur və enerji onu yüngülləşdirir, arasındakı məsafələri
genişləndirir. Yəni, Günəş enerjisi kristalları çox aralayır.
Sanki elementlər dartılmış formada olur. Enerji artdıqca
dağılma prosesləri gedə bilər. Kristalları arasındakı quruluş
geniş olur. Günəş düşdükcə oksigeni götürür (alır), oksigen
azaldıqca, torpaq o vəziyyətə düşür. Buradan belə nəticəyə
gəlmək olur ki, qaya həddən artıq bərkləşmiş (başqa elementlər
də daxil olmaqla) oksigen kütləsindən ibarətdir. Qaya üzərinə
çox gün şüası düşərsə, udulacaq və oksigeni özündən
Dostları ilə paylaş: |