100
olan böyük tərcümə fəaliyyəti, hansı ki, yunancadan ərəb dilinə
inzibatçılığa aid əsərlərin tərcüməsi ilə başladı. Çünki
genişlənməkdə olan böyük dövlətdə – Xəlifəlikdə idarəçiliyə
böyük ehtiyac var idi. Sonra riyaziyyata, astronomiyaya, tibbə,
fəlsəfəyə və digər sahələrə olan maraq və ehtiyac üzündən mə-
lum olan görkəmli əsərlərin demək olar ki, hamısı ərəb dilinə
tərcümə olundu və bu, İslam mədəniyyətinin, sivilizasiyasının
əsasında dayandı. Əgər ərəb sivilizasiyasının, ərəb dilinin əsa-
sında birinci onların “cahiliyyə” adlandırdığı dövrün poeziyası
dururdusa, sonra Quran, ondan sonra isə ciddi tərcümə dövrü
dayandı. Bunların üçü bir yerdə müsəlman-ərəb sivilizasiyası-
nın əsasını qoydu. Farslar, türklər, yəhudilər və digər millətlərin
verdiyi böyük töhfələr isə İslamı dünya sivilizasiyasının mər-
kəzinə çevirdi.
Sonralar Avropada oyanma başlayanda XII əsrdə İspani-
yada, Tolido şəhərində və bir sıra başqa yerlərdə, mərkəzlərdə
böyük tərcümə fəaliyyəti başlandı. Bu fəaliyyət Bağdaddakı ilə
müqayisə oluna bilən səviyyədə idi. Bu dəfə isə eyni sahələrdə
– fəlsəfə, tibb, riyaziyyat, astronomiya və s. üzrə məşhur
əsərlərin xeyli hissəsi ərəb dilindən latıncaya tərcümə olundu
(sonra isə ispan, fransız, italyan, ingilis və digər dillərə).
Elə o dövrdə Quranın da çox maraqlı tərcüməsi oldu. Bu, o
dövr idi ki, sivilizasiyalar qarşı-qarşıya dayanmışdı. Avropa
Şərqdən bəhrələnir, öyrənir, lakin bir-biri ilə əməkdaşlıq etmir,
əksinə, bir-biri ilə vuruşurdular, xüsusilə avropalılar açıq-aşkar
antiİslam siyasəti yürüdürdülər. Bununla belə, avropalılar Quranı
tərcümə etdilər (gərək ki, 1143-cü ildə). O dövrdən XVI əsrə qə-
dər Quran bir neçə dəfə tərcümə olundu. Hamısında da ya əsərin
adında, ya girişində, ya da şərhlərində bir anti-İslam ruhu nəzərə
çarpırdı: yəni “biz bunu tərcümə etmişik ki, gözəl xristian ruhuna
uyğun gəlməyən bu dinsiz-imansız müsəlmanların fikirləri ilə
tanış olasınız”. Hətta müəyyən vaxtlar kilsə Quranın tərcüməsini
və nəşrini qadağan edibdir. Amma XVI əsrdə Quranın ilk tərcü-
məsini, bu tərcümə işi görüldükdən 400 il sonra, 1543-cü ildə
mətbəə üsulu ilə çap etdilər. Quranın bu nəşrinə şərh yazanlar
arasında məşhur Martin Lüter də vardı. Hətta avropalılar Quranı
ərəb dilində də çap etdilər (1694-cü ildə).
101
Bu tərcümə fəaliyyətinin nəticəsi o oldu ki, XVIII əsrdə
Avropa alimləri – əsil şərqşünaslar meydana gəldilər. Onlar
İslamı müdafiə edən ilk yazılar, kitablar yazdılar. Çünki ona
qədər İslam haqqında, müsəlman mədəniyyəti haqqında müsbət
fikir qəbul olunmurdu. Bu, güclü axına qarşı çıxmaq idi.
İlk dəfə Hollandiyada 1717-ci ildə Adrien Reland, sonra
Fransada və digər yerlərdə mütəfəkkirlər, tərcüməçilər bu
əsərlərə istinad edərək “Qurana baxın, görün orada nə qədər
xoşqılıqlı, tolerant mövqe var” fikrini ortalığa atdılar. İkincisi,
İslam dünyasına baxın, orada xristian kilsələri çox sərbəst fəa-
liyyət göstərir. Xristian icmaları rahat yaşayırlar, hətta onların
əlahiddə hüquqları var. Halbuki bunu Avropada yaşayan müsəl-
manlar haqqında demək olmaz. Deməli, məhz bu tərcümə fəa-
liyyətinin nəticəsində artıq qarşı-qarşıya duran iki fikir dünyası
bir-birini qəbul etməyə başladı. Burada söhbət xüsusilə Avro-
panın Şərqi tanımasından gedir. O dövrdən Avropada şərqşü-
naslıq inkişaf etdi. Amma bütün bu fəaliyyətlərin əsasında
Şərqdən Qərbə və ya əksinə keçid – tərcümə, bu intellektual
Şərq-Qərb koridoru dayanırdı.
Bu gün də vəziyyət oxşardır. Şərq-Qərb münasibətləri ta-
rixi detallarına qədər öyrənilir. Amma Şərqin özünün içində üç
böyük dil – ərəb, fars və türk dilləri olub. Yəhudilər daha çox
ərəbcə, sonralar hibru dilində yazıblar. Sanskrit dilindən, Çin di-
lindən də müəyyən tərcümələr, mənimsəmələr olub, məxəzlər sı-
zıb. Böyük bir elm-sənət-təhsil-din arealı olub. Bu areal içində,
yəni İslam dünyası içində və İslamla Hind-Çin arasında tərcümə
fəaliyyəti çox az tədqiq olunub. Avropadakı geniş və dərin
tədqiqatlarla qəti surətdə müqayisə oluna bilməz. Məsələn, fars
və türk dillərindən bir-birinə tərcümələr və ya ərəb–türk, ərəb-
fars dillərindən tərcümələr ciddi araşdırılmayıb. Amma burada
da müəyyən işlərin görüldüyü qeyd olunmalıdır. Sadəcə, məlu-
matsızlıq üzündən, mənbələri bilmədiyimizdən (təbii ki, burada
mən orta səviyyəli oxucunu nəzərdə tuturam) çox zaman deyirik
ki, tərcümə demək olar ki, olmayıb, yaxud çox kasıb olub. Təd-
qiqatçılarımız isə göstərir ki, Şərq-Şərq tərcümə işi də çox olub,
bütün dövrlərdə olub. Sadəcə, güclü tədqiqatçılarımız çox azdır
və bu sahə çox az öyrənilib. Türkiyədə müəyyən tədqiqatçılar
102
var, Azərbaycanda, İranda da bu məsələ ilə məşğul olanlar var.
Amma təəssüf ki, böyük məktəblər yaranmayıb. Mən çox şadam
ki, bu gün Azərbaycanda bu sahədə böyük əmək sərf etmiş ali-
mimiz – Möhsün Nağısoylu dəvətimizi qəbul edib, buradadır. O,
öz tədqiqatları barədə danışacaq və ümumiyyətlə, bu mövzu
ətrafında fikirlərini bizimlə paylaşacaq.
Şərq mütəfəkkirlərinin – Nizaminin, Füzulinin, Nəsirəd-
din Tusinin tərcümə haqda bir sıra görüşləri olub. Onların nəzə-
ri görüşləri çox maraqlıdır. Məsələn, Nizami poetik tərcüməni
qəti surətdə bəyənmirdi. Deyirdi ki, elmi tərcüməni başa düşü-
rəm, amma poeziya tərcümə oluna bilməz. Bu fikir əl-Cahiddən
başlayaraq gəlibdir. Nəsirəddin Tusi isə hətta nəsri də tərcümə
etməyin əleyhinə olub. O deyirdi ki, bu, ayıb bir işdir, adama
layiqsiz paltar geyindirməyə bənzəyir, “Əxlaqi-Nasir”i yaza bi-
lərəmsə, niyə ərəbcədən bir əsəri tərcümə edim?
Tərcüməyə Şərqdə və Qərbdə münasibət fərqli olub:
“Şərqdə nəzirəçilik olubsa, o halda xalis tərcümə nədir” – sualı
meydana çıxıb.
Bununla da mən giriş sözümü yekunlaşdırıb, sözü Möh-
sün müəllimə vermək istəyirəm.
MÖHSÜN ZELLABDİN oğlu NAĞISOYLU
1946-cı ildə Naxçıvan Muxtar Respublikasında doğulub.
1971-ci ildə BDU-nun Şərqşü-
naslıq fakültəsinin fars dili və
ədəbiyyatı şöbəsini fərqlənmə dip-
lomu ilə bitirib.
Müxtəlif illərdə Əfqanıstanda
fars dili üzrə tərcüməçi vəzifəsində
çalışıb.
1972-ci ildən
Azərbaycan Milli
Elmlər Akademiyası Məhəmməd
Füzuli adına Əlyazmalar İnstitu-
tunda işləyir. 1988-ci ildən həmin
institutun
Farsdilli
əlyazmalar
şöbəsinin müdiridir.
Dostları ilə paylaş: |