Microsoft Word Esref Veyselli Qarsima siz cixin cap docx
Yüklə 1,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bir yanıq bayatı qaldırıb yerdən, Atar Kürə məni, Araza məni. Yay kimi dartılıb cığırlar hərdən
- Çətini beşikdən məzaracandı, Məzardan o yana gediş yoxdusa, Məzardan o yana bir iş yoxdusa, Mən niyə yazıram bu yazıları
- ÜRƏK HƏR BİR İNSANIN ALLAH EVİDİR
384 yatda demək olar ki, hər gün bir neçə belə cızmaqaraçının yazısına rast gəlirik. Hələ onların kitablarını qoltuqlarına vurub iddia ilə qapı-qapı düşmələrini demirəm. Əşrəf Veysəllinin artıq tarixə dönmüş o məqaləsi məndə o dövrün ədəbi həyatı haqqında müəyyən qədər ciddi təəssurat yarada bildi. Elə buradaca tarixi ardıcıllığı pozuramsa da Əşrəf Veysəllinin poetikası haqqında danışmaq istərdim. Yuxarıda qeyd etdim ki, Ə.Veysəlli ədəbiyyata Əşrəf Şəfiyev kimi gələn və ömrünü Sumqayıta bağlayan, artıq ömrü- nün yetmişinə doğru gedən və Sumqayıtda həm yaşlı nəslin, həm də gənc nəslin arasında böyük hörməti olan bir qələm sahibidir. Bir vaxtlar Sumqayıtdakı ədəbi birliyə də rəhbərlik etmiş Əşrəf müəllimin indi çoxlu sayda yetirmələri də vardır ki, onlar da özlərinin qələm təcrübələri ilə diqqəti cəlb edirlər. 1972-ci ildə “Gənclik” nəşriyyatı onun yetmiş iki səhifəlik “Qayğı” adlı şeirlər kitabını çap edir. Otuz dörd yaşlı müəllif üçün bu, hadisə idi. Respublikadakı ədəbi mühitdə özünün çəki- si olan,yaşıdları arasında istedadına görə seçilən şairin ədəbiy- yata gəlişi bu kitabçadan keçdi. Sonralar onun “Təki səni duyan olsun”, “Ayrılığın üzü dönsün” kimi ədəbi ictimaiyyət və oxucular arasında maraqla qarşılanan kitabları da işıq üzü gör- dü. Oxucularını bir qədər intizarda saxlamağı xoşlayan Əşrəf Veysəlli oturub gecə-gündüz “şeir” yazmaqdan çox, arabir şeir yazmağa üstünlük verdi və az yazdı. “Az az görüşürük, ay ana az-az, Analar bu sirri bilməmiş olmaz. Çoxları can atır şöhrətə, ada, Şöhrət hər yetənin nəsibi olmur. Təpədən dırnağa soyulmaqla da, Hamı şair olmur, Nəsimi olmur...
385 Bir yanıq bayatı qaldırıb yerdən, Atar Kürə məni, Araza məni. Yay kimi dartılıb cığırlar hərdən, Ox kimi tullayar harasa məni.. Vallah şair olmaq ayağı yalın, Süngülər ucunda gəzmək kimiymiş.” “Anama məktub” adlanan bu şeirdəki şair olmaq və bu şairlik yükünü daşımağın ağırlığını duymaq hissidir ki, Əşrəf müəllimə bir ömürdə cəmi bir neçə kitab verə bilib. Amma, tarixdə qalmağın və həm də şair kimi qalmağın da yolları heç də hamar deyil və bu yol qalaq-qalaq, cild-cild kitab çap etdir- məklə də ölçülmür. Mən Əşrəf müəllimin şeirə, poeziyaya yanaşmasında da bir özəllik duymuşam. Bu özəllik də ondan ibarətdir ki, şair yazdığı hər bir misranın üstündə əsir. Bu da ondan irəli gəlir ki, ədəbiy- yata təzə gələn hər bir müəllifin yazdıqlarında irad tutmaq heç də onu ədəbiyyatdan silmək deyil. Əşrəf müəllim yaşda təcrü- bəli bir söz ustasında poetik qüsur tapmaq gözlənilməz olar və bunu hamıdan qabaq duyan da Əşrəf müəllimin özüdür. Ona görə də qüsursuz yazır Əşrəf müəllim.
Bu şeir bütövlükdə müəllifin ömrə-günə müraciətləri və illərin zaman atını minib çapmasına aid kövrək xitablarla yadda qalır. Zarafat deyil ki, biz ədəbiyyata gələndə, onun rəhbərlik etdiyi ədəbi birlikdə utana-utana ilk şeirlərimizi oxuyanda Əşrəf müəllim hələ əlli yaşı tamam olmamış, gəncliklə müdriklik
386 arasında olan bir yolda idi, o vaxtdan ötən iyirmi il isə hətta öz diqtəsini bizim özümüzə edib, o ki qaldı Əşrəf müəllim yaşdan şikayətlənə və ahıllığın, ağsaqqallığın yükünü duya, yaşanmış və yaşanası anlara yeni bir nəzərlə baxa, dayandığı yerdən ətrafı seyr edə və özü-özünə sual vermək zorunda ola:
Mən istərdim ki, bu sualın cavabını çox axtarmasın Əşrəf müəllim! HAŞİYƏ: 2002-ci ildə Ə.Veysəlli gənclik dostunu, gözəl publisist, bacarıqlı tədqiqatçı Feyzi Mustafayevi itirdi. Sumqa- yıtın soyuq, küləkli dənizkənarı parkında sükuta dalmağı sevən, qara plaşının yaxalığını qaldırıb damağındakı siqaretə əzab verə-verə həmişə tələsən bir sima əbədiyyətə qovuşdu. Bu itki Feyzi Mustafayevin qələm dostlarını da, ailə üzvlərini də çox sarsıtdı, amma, bu sarsıntı ən çox o vaxtdan bəri Ə.Veysəllinin gözlərinin dərinliyinə qonan kədərdə sakitləşə bildi. O vaxta qədər Əşrəf müəllim il-il qocalırdı, o vaxtdan sonra Əşrəf müəllim... ***
387 ÜRƏK HƏR BİR İNSANIN ALLAH EVİDİR Hər bir insanın taleyində çətin və ağır günlər, xoş anlar, kədər hissləri olur. Xüsusən də bizim hər birimizin düşməni olan ermənilərlə sərhədyanı rayonlarda yaşayan insanların ağır həyat tərzi, yaşamaqları, təlaş və həyəcan içində olduqları göz qarşısındadır. 20 ildən çoxdur ki, yarası sağalmayan Qarabağı- mızın qara dərdi, vətənsevərlərini, torpaqsevərlərini harda yaşamaqlarından asılı olmayaraq kədərə qərq edir. O torpaq- larda minlərlə məzarlarda yatan insanların ruhu necə narahat olduqlarını, o məzarların övladları tərəfindən ziyarət olmama- ları, bəlkə də bu gün o məzarlar düşmənlər tərəfindən dağılıb yox olmaları bizim hər birimizin narahat olmasına səbəb olur. Bu gün harada yaşayırıqsa həmişə qonşularımızla fəxr edirik. Məsəl də var ki, uzaq qohumdan yaxın qonşu yaxşıdır. Nə etməli, tarixin istənilən dönəminə nəzər saldıqda görürsən ki, həmişə torpaqlarımıza, sərvətlərimizə göz dikən, səmimiyyəti- mizdən, vətənpərvərliyimizdən istifadə edən məkrli və qara niy- yətli xalqı bizə ulu Tanrı qonşu buyurmuşdur ki, onlara etibar məğlubiyyətimizə bərabər olduğu tək hər əsr boyu özünü gös- tərir və göstərməkdədir. Bu gözəl dünyada bu cür xalqı, məhz erməniləri XXİ əsrin ən böyük tarixi ləkəsi sayardım. Həmişə həyəcan içində yaşayan Qarabağ camaatının nələr çəkdiklərinin, təlatüm içində yaşamaqları, ömürləri olum və ölüm arasında olmaları bu gün hər bir azərbaycanlının narahat- lığına səbəb olur. Bu cür od-alov içində yaşayan 40 ilə yaxın tanıdığım, yazdığı şeir və publisistikasına hörmət bəslədiyim, ədəbi mühitin ağsaqqallarından biri, minlərlə oxucu kütləsinin qəlbinə yol tapan gözəl şairimiz, Füzuli torpağında dünyaya göz açan Əşrəf Veysəllidir. Bir çox kitab müəllifi olan Əşrəf Veysəllinin yazdığı bir neçə şeir haqqında öz fikirlərimi oxucularla bölüşmək istəyəndə bir anlığa gənclik çağlarım yadıma düşdü. O vaxtlar 10-15 şeir Yüklə 1,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|