395
Aman Allah kimlər düşdü yadıma,
Dəli olmaq istəyirəm bu gecə...
Alışıram, qovruluram hər gecə,
Uzandığım yorğan-döşək odlanır.
Bu dünyada qalan ömrüm beləcə,
Cavan ölən dotlarımdan utanır.
Dost itkisi ürəyimə xəncər kimi sancılıb. Vətən itkisi-
Qarabağ itkisi isə belimi qırıb:
Azadam, xoşbəxtəm deyə,
Səs saldım bütün ölkəyə.
Sevincdən hoppandım göyə,
Düşəndə torpaq olmadı.
6. Yəqin ki ədəbiyyatımızın bu günü haqqında gedən
söhbətlərdən xəbərin var. Yenə də hər kəs öz işindədi, bu
sizi incidirmi?
-İstedadına güvəniləsi çoxsaylı gənclərimiz var.... keçmişi
bəyənməmək həmişə dəbdə olub. Məşhurlardan biri deyib ki,
“keçmişinə” güllə atanları, gələcək topdan atəşə tutacaq. “Uşaq
öyrənə bilmədiyi dərsdən qaçan kimi biz də klassiklərimizi
dərindən öyrənmək əvəzinə, çox vaxt onları bəyənmirik.Belə
yerdə Rəsul Rzanın bir fikri yada düşür:” Bəyənməməyin,
bilməmək kimi atası var”.
Bizim hımişə məbəd kimi baxdığımız yazarlar birliyinin
adına deyilən, əslində ona yaraşmayan fikirlər məni də ağrıdır.
Gənclərimizin qrup halında birliyi tərk etmələrinə pis baxıram...
Ancaq M.Füzuli heç bir yaradıcılıq Birliyinin üzvü olmayıb.
Deməli Birliyin üzvü olmadan da yaxşı sənət nümunələri yarat-
maq olar. Bir də ki, müdriklərimizin gözəl bir kəlamı var:”
Dəyirman öz işindədir, çaxçax baş ağrıdır.”
396
7. Doğrudur indi kitabın var demək bir az şit səslənir,
amma soruşum; son illərdə kitab çap etdirmisinizmi? Yox-
sa, nədən çap etdirmirsiniz?
-Son dövrlərdə “Ürəyim Allah evidir”, “Dağlar sizdə nəyim
qaldı” kitablarım işıq üzü görüb. Yeni şeirlər kitabımı hazır-
lamaq istəyirəm. Fikrət Sadıq deyir ki: “Daha kitabın kitabı
bağlanıb..”ancaq bu həqiqətdir ki, heç bir kompüter kitabı əvəz
edə bilməz. Kitabı istədiyin vəzyyətdə oxuya, qeydlər apara
bilərsən. Heç bir texniki vasitə “kitab xışıltısının yerini verməz.
“Son zamanlarda maddiyatın mənəviyyatı üslənməsi tendensi-
yası açıqca hiss olunmaqdadır. Sanki insanlar özlərini madiy-
yatın yanında daha rahat hiss edirlər. Bəşəriyyətin bəsirət gözü
bağlanmağa doğru gedir. Məncə dünyada gedən bu qədər qır-
ğınlar, dağıntılar, müharibələr də bunun nəticəsidir. Mənəviy-
yatsız yaşamaq mümkün olmadığı kimi maddiyyatsız da möv-
cud olmaq mümkün deyil.
8. Ailənə yaxından bələd olmasam da bilirəm ki ailə sahibi
kimi həmişə var olmusan. Onların sənin işində bir üstün-
lüyü olubmu. Onların yardımını hiss etmisənmi?
-Ailə söhbətinin yeri olmasa da sizin sualınızı cavabsız qoymaq
istəmirəm. Həm də səmimi cavab verməyi özümə borc bilirəm.
12 il övlad yolu gözləmişəm.... Əvvəllər də dəniz kənarında
yaşayardım. Ancaq övladsız evimizin havası çatmırdı. İkinci
dəfə ailə həyatı qurandan sonra qəbristanlığın yanında kirayədə
yaşayırdıq. Orada 7 il əvvəlcədən adını qoyduğum Səadət
balam dünyaya gəldi:
Bir zaman başımdan aşardı sərvət,
Nəsə qapamışdı gözümü orda.
Səadət yox idi, təkcə Səadət,
Mən tapa bilmirdim özümü orda
Bəs indi nəyim var?
397
Nə var, nə dövlət....
Yanımda bir körpə nəfəsi çağlar.
İndi bir balam var-adı Səadət,
Köksümdə yaşamaq həvəsi çağlar.
Elə ki götürrəm qucağıma mən,
O, qalxıb oynayar qollarım üstə.
Elə bilərəm ki, göy qübbəsindən
Ulduzlar tökülür yollarım üstə.
Dost-tanış yanında ünvanım, adım
Üfüqlər də mənə yaxındır, yaxın.
Dəniz kənarında xoşbəxt olmadım,
Xoşbəxtəm yanında qəbristanlığın.
Bu yaxınlarda ömür-gün yoldaşımın səhhətində çox prob-
lemlər əmələ gəlmişdi. Onu Rusiyada yaşayan oğlanlarımın ya-
nına apardım. Moskvada, Smolenskdə, Vyazmada həkimlər bir
çarə tapa bilmədilər. Dostlarımın təkidi ilə Azərbaycana qayıt-
dıq. Burada da eyni sözlər... “Ömrünün sonuna 1 ay qalıb dedi-
lər”. Təsəvvür edirsinizmi bu nə deməkdir?.. Özünə heç nə bil-
dirmədik. Sinif müəllimi işləyən qızım Səadət rus, ingilis dillə-
rində tibbi biliklərə aid çoxlu kitablar oxudu, gecə-gündüz yat-
madı və ev şəraitində sevimli anasını təbii üsullarla müalicə
etməyə başladı. “Ömrünün sonuna cəmi 1 ay qalmış “həyat
yoldaşımı 1 ildən sonra rentgenə apardıq. Nəticə həkimləri hey-
rətə gətirdi.” Nə etmisiz? “Bunun kim sağaldıb?” ”Ağ ciyərində
qara ləkələr yoxa çıxıb”-dedilər. “Ömrünün sonuna 1 ay qalan”
ömür-gün dostum hələ də yaşayır, onu yenidən həyata qaytaran
övladlarının, xüsusən də qızı Səadətin anaya olan dərin məhəb-
bəti oldu. Üç oğlum-Rövşən, Fuad və Cavid Rusiya vətəndaşı-
dırlar. Həmişə ermənilərin Qarabağı işğal etmələrində günah-
landırdığım Rusiya dövlətində bir parça çörəklərini qazanırlar.
398
Azərbaycanda iş tapa bilmədikləri üçün vətəni tərk ediblər.
Təkcə oğlum Şahin yanımdadır. Üç ildir ki, 11 il işlədiyi idarə-
dən bir qurğu qurub öz ərizəsi ilə işdən çıxarıblar. Üç körpə
uşaq, (ikisi məktəbli) məcburi köçkün olan anam-bir sözlə 8
nəfər ailə üzvü mənim himayəmdədir. Oğlum Şahinə münasib
iş tapmaq üçün döymədiyim qapı, getmədiyim yer qalmayıb.
Kiçicik imkanım daxilində həmişə üzlərinə qapı açdığım adam-
lar öz qapılarını üzümə bağlayanda nə hisslər keçirdiyimi bir
Allah bilir:
Bu qədim dünyaya, əzəl dünyaya,
Haray sala-sala, səs sala-sala,
Məzarı özündən gözəl dünyaya,
Mən niyə gətirdim sizi, ay bala?!
Bu ki atasından xəbərsiz olan
Arsız adamların dünyası imiş.
Gedəndən qoparan, gələndən alan
Xırsız adamların dünyası imiş...
Ruhi sarsıntılar keçirdim... Səhhətimdə ciddi problemlər
yarandı... az qala yolumu o biri dünyadan salacaqdım ki, yenə
də övladlarım Səadət və Şahin başımın üstünü aldılar. Məni
yenidən həyata qaytardılar. Bütün bunlardan bir neçə ay keçmə-
mişdi ki, Bakı şəhərində Milli Teatrın qarşısındakı dairəvi yolda
yolu keçmək istəyərkən məni maşın vurdu sərdi asfalta. Necə
deyərlər: “Əri döymüş arvadı, it də qapdı bir yandan...” üç-dörd
ay əziyyət çəkdim. Yenə də övladlarıma, nəvələrimə minnət-
daram. Rusiyada yaşayan qız nəvələrim internetdə məni görən
kimi baş-başa verib, xorla oxuyurlar:
Bayu-bayu, ba-ba-ba,
Harda qaldı bu baba.
Dostları ilə paylaş: | 
