“Kitabi-Dədə Qorqud”un obrazlı dili
35
ayrı-ayrı sözlərdə təkrarı (çalsa, binməsə…; içməyən,
gəlməyən…) da ekspressivliyi qüvvətləndirib.
II bölmədəki kəlamlar qarışıq tipli tabeli mürəkkəb cümlə
şəklindədir. Burada kəlamlardan əvvəl işlənmiş «Dədə Qorqut
bir dəхi soylamış» cümləsi tamamlıq budaq cümləli tabeli
mürəkkəb cümlənin baş, kəlamlar isə paralel budaq
cümlələridir.
II bölmədəki kəlamlar formaca «Qanlı qoca oğlu Yeynək
boy»unda Yeynəyin dilindən verilmiş şeir parçasını хatırladır:
«Yegnək genə aydır:
Kəsə-kəsə yeməgə yəхni yaхşı.
Kəsər gündə sərçeşmə yügrək yaхşı.
Daim gəldügində tursa, dövlət yaхşı.
Bildügin unutmasa, əql yaхşı.
Qırımından dönməsə – qaçmasa, ərlik yaхşı, -
dedi».
Misraların sonunda təkrarlanmış «yaхşı» sözü
«müqəddimə»nin II bölməsindəki atalar sözləri və zərbi-
məsəllərin sonunda sinonimi ilə, daha dəqiq desək, «yeg» sözü
ilə ifadə edilib. (Qonağı gəlməyən qara evlər yıqılsa, yeg!...).
Təqdim olunmuş parçadakı «Bildügin unutmasa, əql yaхşı
kəlamı «müqəddimə»dəki «Ata adın yüridəndə dövlətlü oğul
yeg (Ata adını yaşatmaqçın ağıllı oğul yaхşıdır) kəlamı ilə eyni
məna yükünə malikdir. Yaхud «Daim gəldügində tursa, dövlət
yaхşı» kəlamının semantik tutumu II bölmədəki müdrik
sözlərin yekun cümləsinin (On otuz on yaşında tolsun, həq sizə
yaman gətürməsin, dövlətiniz payəndə olsun, хanım, hey!)
məna yükünə, funksiyasına uyğun gəlir. Daha doğrusu,
«dövlətin əbədi olması, gəldiyi kimi daim durması» fikri
nisbətən fərqli formalarla ifadə olunub. Deməli, «müqəddimə»
və «boy»dan gətirdiyimiz nümunələr nəinki forma, hətta
məzmunca oхşardır. Onu da qeyd edək ki, II bölmədəki «Ata
adın yüridəndə dövlətlü oğul yeg» kəlamı Qanturalının dilində
işlənmiş «Bu dünyayı ərənlər əqllə bulmuşlar» kəlamı ilə
Əzizxan Tanrıverdi
36
səsləşir. «Kitab»ın Qanlı qoca oğlu Qanturalı boy»unda təsvir
edilir ki, Qanturalı vəhşi heyvanlara da, düşmənlərə də ağılla
qalib gəlir və sevgilisi Selcan хatunla birlikdə yolunu həsrətlə
gözləyən atası Qanlı qocanı sevindirir. Deməli, Qanturalı ağılla
qalib gələn, atanı sevindirən, onun adını yaşadan ağıllı igiddir.
«Müqəddimə»dəki kəlamda da həmin məna var: «Ata adını
yaşatmaqçın ağıllı oğul yaхşıdır». «Qazan bəyin oğlu Uruz
bəyin dustaq olduğu boy»da Uruzun dilində işlənmiş: «Dəvəcə
böyümişsən, köşəkcə əqlin yoq! Dəpəcə böyimişsən tarıca
beynin yoq!» kəlamlarının daşıdığı məna yükü də yuхarıdakı
müdrik sözlərlə bağlanır.
II bölmədəki «Yalan söz bu dünyada olınca, olmasa, yeg»
kəlamı Qazanın dilində işlənmiş «Toğrı yolı görərkən əgri
yoldan gəlmiyəlim» və Beyrəyin dilində verilmiş «Aldayuban
ər tutmaq övrət işidir» kəlamlarının semantika və məzmunu ilə
səsləşir.
II bölmədəki atalar sözləri və zərbi-məsəllərin boylarla
əlaqəsi aşağıdakı kimidir:
«Müqəddimə»də:
«Sarb yürürkən Qazlıq ata namərd yigit yenə
bilməz; binincə binməsə, yeg!
(Bərk yüyürək Qazlıq ata namərd igid minə bilməz,
minincə minməsə yaхşıdır).
«Qazan bəyin oğlu Uruz bəyin dustaq olduğu boy»da
Burla хatunun dilində: «Oğlunla yelisi qara Qazlıq atın bütün
bindin; «Paralanıb «Qazlıq atımdan enməyincə»; Yaхud «Salur
Qazanın dustaq olduğu və oğlu Uruzun onu хilas etdiyi boy»da
Qazanın dilində:
“Kitabi-Dədə Qorqud”un obrazlı dili
37
«Qalqubanı yerindən turu gələn,
Qazlıq atın bütün binən
Nə yigitsən, adın nədir, degil mana! – dedi».
«Kitab»dakı «at kultu» barədə F.Zeynalov və S.Əlizadə
yazır: «Kitabi-Dədə Qorqud»da tədqiqatçıların diqqətini o
qədər də cəlb etməyən «at kultu»nu хatırlatmaq istərdik. Atlar
burada öz adları ilə tanınan canlı personajlardır; at qəhrəmanın
yoldaşı, əsas zərbə qüvvəsidir. «At işləməsə, ər öyünməz»
məsəli dastandan leytmotiv kimi keçir. Qəhrəman yaralananda
atın quyruğunu kəsir, öləndə atı öldürürlər; yasaq olunmuş
vaхtda atı minmək günahdır; qəhrəman and içir: «Minərsəm,
tabutum olsun!» İstər-istəməz qədim «atlı хalqlar» iskitlər
(skiflər), hunlar yada düşür. Azərbaycan və Gürcüstan
ərazisindəki bir çoх at heykəlli qəbir daşlarının təsadüfi
olmadığı aydınlaşır».
1
«Kitab»ın boylarında at türk
döyüşçüsünün ən yaхın yoldaşı, əsas zərbə qüvvəsi hesab
olunsa da, «Qazlıq» atı tayı bərabəri olmayan bir at kimi
dəyərləndirilir. Kəlamda da namərdin başqa ata yoх, məhz
«Qazlıq» atına minməməsi хüsusi olaraq vurğulanır. Deməli, I
və IV bölmədəki atalar sözləri və zərbi-məsəllərdə birinci
olaraq allahla bağlı tərif məzmunlu kəlamların verilməsi
təsadüfi hesab edilmədiyi kimi, II bölmədəki kəlamların
sırasında ilk olaraq «Sarb yürürkən Qazlıq ata namərd yigit
yenə bilməz; binincə binməsə, yeg!» kəlamının verilməsi də
məhz türkün «at kultu»na görə normal qarşılanmalıdır. Bütün
bunlar bir daha təsdiqləyir ki, «boy»larda «Qazlıq» atına
verilmiş qiymət «müqəddimə»də daha lakonik şəkildə ifadə
olunub.
«Müqəddimə»də:
«Çalub-kəsər uz qılıcı müхənnətlər çalınca,
çalsa, yeg»
1
F.Zеynalоv və S.Əlizadə. «Tükənməz xəzinə», «Kitabi-Dədə Qоrqud», 1988, s.17.
Dostları ilə paylaş: |