74
qoydu. Müqəddəs Roma İmperiyasının hakimiyyəti zəiflədi.
İmperator mərkəzi Vyana olan Müqəddəs Roma İmperiyasının
(Habsburq imperiyasının imperatoru) Mərkəzi Avropada
katolik kilsəsinin hakimiyyətini bərqərar etmək üçün müharibə
aparırdı. Fransanı idarə edən Burbonlar, baxmayaraq ki,
katolik kilsəsinə mənsub idilər, Avstriyanın üstün olmaq
cəhdlərinə qarşı Şimali Avropanın protestant knyazları ilə
birləşdilər. Müharibə dini zəmində baş verdi və sərhədlər
məsələsi arxa plana keçdi. Ordu qalib gəldikcə, məcburən
bütün ölkənin əhalisi dini etiqadını dəyişirdi. Otuzillik
müharibə gedişində Mərkəzi Avropanın təqribən 30 faiz əhalisi
qırğına məruz qaldı. Vestfal sülh müqaviləsi qanlı qırğına son
qoydu. Bütün tərəflər belə bir prinsiplə razılaşdılar ki, dini
təbəəni- dövləti idarə edən müəyyən edir-cujus regio, ejus
religio. Heç bir tərəf bu prosesə müdaxilə edə bilməz. Bununla
da dövlətlərin daxili işlərinə qarışmamaq prinsipi meydana
gəlmiş oldu”.
1
Dövlətlərin ümumdünya marağı daima onları birləşdirə
bilibdir. Bu birləşmədən də nəzarət meydana gəlibidr.
Ümumdünya marağı həm də böyük dövlətlərin gücünü ortaya
qoyubdur. Dövlətlər nəzarətdən kənarda qalmayıblar. Yeni
qaydalar (yumşaq və bərk) müəyyən olunsa da, məzmun
etibarilə nəticə-hədəf, məqsəd eyni şəkildə qalıbdır. Dövlətləri
vahid mərkəzlərdə birləşdirmək üçün daima ideyalar irəli
sürülüb, təkliflər verilib. Həmin ideyalar və təkliflər
münasibətlər və əlaqələr üçün normativ əhəmiyyət kəsb edib və
qaydaları yaradıb. Məsələn, Alman idealist filosofu İmmanuel
Kant beynəlxalq münasibətlərin sülh yolu ilə tənzimlənməsi
üçün norma və qaydalar kəsb edən ideyalar irəli sürüb. Birinci
Dünya müharibəsindən sonra sülhü qoruyub saxlamaq
məqsədilə vahid təşkilat olan Millətlər Liqası yaradılıb.
1
Киссинджер Генри. Нужна ли Америке внешняя политика.?/ Пер. С
англ. Под.ред. В.Л.Иноземцева.-М.:Ладомир, 2002.-352 с. səh. 263-264.
75
Beynəlxalq münasibətlərin düzənlənməsi və bu məsələdə
böyük dövlətlərin təsir və iştirak gücünün nümayişi məqsədilə
müxtəlif metodlardan istifadə edilir. Böyük dövlətlər daima
arasıkəsilməyən siyasət həyata keçirirlər. Bunlardan ən əsası
iqtisadi vasitələrdir, beynəlxalq maliyyə təşkilatlarında olan
güclərdir. Bundan irəli gələrək siyasi vasitələrdir. Məsələn,
ABŞ-ın Atlantik regionunda gücünü nümayiş etdirən əsas
qurum NATO-dur. Böyük dövlətlər öz güclərini göstərmək,
nümayiş etdirmək üçün müxtəlif iqtisadi-siyasi metodlarla
yanaşı, hərbi metod olaraq hərbi paradlardan və hərbi
təlimlərdən istifadə edirlər. Böyük dövlətlər bir tərəfdən
müdafiə olunmaq istəyindən, digər tərəfdən də müharibələrə və
döyüşlərə hər an hazır olmaq mövqeyindən paradlar (paradlar-
hərbi nizam-intizamı və silahların gücünü göstərir) təşkil
edirlər və təlimlər keçirirlər. Ən böyük paradları güc
mərkəzlərindən Rusiya, Çin, İran kimi dövlətlər təşkil edirlər.
Paradlar və təlimlər ətraf cəmiyyətlər və dövlətlər üzərində
(məsələn, Rusiyanın 2012-ci ildə Qafqazda keçirilən hərbi
təlimi) ictimai-siyasi təsir metodlarından biridir. Hərbi
təlimlərin keçirilməsində başlıca məqsəd hərbçilərin döyüş
hazırlığını
yoxlamaqdan
və
döyüş
taktikasını
təkmilləşdirməkdən
ibarətdir.
Eyni
zamanda
silahların
paleqonlarda istifadəsini yoxlamaq da başlıca məqsəddir.
Bununla yanaşı, gücün nümayiş etdirilməsi də başlıca
məqsəddir. Həm də bu metodlarla dövlətlər öz müdafiə
qabiliyyətlərini və lazımı anlarda hücuma hazır olmaqlarını
nümayiş etdirmiş olurlar. Yeni silahların istifadəsini də
paradlarda nümayiş etdirmək başlıca məqsəd hesab edilməlidir.
Dövlətlər öz mövcudluqlarını təmin etmək məqsədilə
müdafiə (təhlükəsizliyin təmin edilməsi) və inkişaf siyasəti
həyata keçirirlər. Nizamlamanın, sistemə cəlb etmənin başlıca
məqsədi də elə mövcudluğu təmin etməkdən, bununla bərabər
inkişaf etməkdən ibarətdir. Həm müdafiə, həm də inkişaf
siyasəti bir-birini tamamlayır. Beynəlxalq münasibətlərə
76
qoşulmaqda da başlıca məqsəd məhz müdafiə və inkişaf
amilləri ilə bağlı olur. Dövlətin daxildə müdafiə və inkişaf
siyasətini məhz dövlət rəhbəri və dövlətin hakimiyyəti,
qanunvercilik, məhkəmə və icra hakimiyyəti müəyyən edir. Bu
funksiyalar
konstitusiyalarda
və
digər
qanunvericilik
aktlarında, o cümlədən konsepsiyalarda, doktrinalarda öz əksini
tapır. Dövlət təhlükəsizlik siyasətini müəyyən edir və onun
icrasını ayrı-ayrı səlahiyyətli qurumlar (mərkəzi-nazirliklər,
komitələr, şirkətlər və yerli icra hakimiyyəti qurumları)
reallaşdırır. Məsələn, dövlət daxilində müdafiə siyasətini,–
başqa ölkələrin təcavüzündən və işğalından qorunmaq
siyasətinin icrasını, -müdafiə nazirlikləri və müdafiə qurumları
təmin
edir.
Dövlət
sərhədlərinin
müdafiəsi-mühafizəsi
(terrorçulardan, cinayətkarlardan, qaçaqmalçılardan və s.)
məqsədilə ilə də siyasəti müəyyən edilir və icra olunur.
Dövlətlər daxillərində ictimai asayişi və siyasi sabitliyi
qorumaq məqsədilə də silahlı qüvvələr, hərbi birləşmələr,
xüsusi xidmət və hüquq mühafizə qurumları yaradırlar.
Dövlətin müdafiəsinin təşkili, müdafiə siyasətinin tərkibi
olaraq dövlət sərhədlərinin qurumlarının fəaliyyətinin təşkili,
daxili
sabitliyin
qorunması,
terrorçulardan,
diversiya
quruplarından (təxribatçılardan) qorunma siyasəti və sabitliyi,
ictimai asayişi pozan digər mənfi və pozucu ünsürlərdən
qorumaq ümumilikdə dövlətin təhülkəsizlik siyasətinə aid
edilir. Dövlət öz təhlükəsizlik siyasətini iki mühüm baza
istiqamətində yerinə yetirir: birincisi, daxildən qorunma
(daxili
təzyiqlərdən,
daxili
pozucu
hadisələrdən
və
proseslərdən), ikincisi isə xaricdən qorunma. Bu iki xətti
birləşdirmək məqsədilə
koordinasiya siyasəti həyata keçirilir
və daxili siyasət xarici siyasətlə uyğunlaşdırılır. Bununla da
dövlətin ümumi fəaliyyətində bütövlük yaradılır. Beynəlxalq
münasibətlərdə dövlətin müdafiə (dövlət beynəlxalq hüquq
sənədlərinə qoşulmaqla, iki tərəfli qaydada və çoxtərərli
formatda strateji əməkdaşlıq və tərəfdaşlıq müqaviləsi