75
qəti sillogizmdən çıxış etmək olar. Əxlaq mənəvi dəyərdir.
Hüquq həm də əxlaqın içindədir. Deməli, hüquq mənəvi
dəyərdir. Əlavə hökmlər olaraq demək olar ki, mənəviyyat
ucadır, hüquq mənəviyyatın tərkibindədir. Deməli, hüquq
ucadır, alidir. Jura Humanum Dominium Est-İnsan
hüquqları alidir-hüquq fikri hüququn fəlsəfi məfhum kimi
məzmuna malik olmasının nəticəsi kimi qəbul olunmalıdır.
Hüquq həm daxili məzmundur, həm də insanın
hərkətlərinin əsaslarını müəyyən edən kriteriyadır. Hüquq-
insanın daxili mənəvi aləmini zahirən əks etdirən
məfhumlar cəmidir.
Sillogizmlər: Hüquq bir normadır. Əxlaq hüquqdur.
Norma daima daxilən genişlənəndir (ölçülərə tabe olan
normalar sahələr üzrə daima kəmiyyət baxımından artır.
Kəmiyyət artımı keyfiyyət bötövlüyünü yaradır. Məzmun
genişlənir). Deməli, əxlaq və hüquq genişlənəndir. Buna bir
qədər geniş izah versək, görərik ki, əxlaqlı insan cəmiyyətdə
daha çox mövqelər əldə edir. Bu mövqe insanların ayrı-ayrı
sahələrdə olan fəaliyyətini genişləndirir. Fəaliyyətin genişiyi
hüquq genişiyini yaradır. Hüquq genişiyi isə əxlaq daşıyıcısının
(burada kamil insanın) səlahiyyətlərini genişləndirir.
Ə
xlaqa həm də “hüquq sərhəddi” kimi baxmaq olar.
(Bax, qrafiklər-7,8). Belə ki, hər cəmiyyətdə çoxlu sayda
insanlar yaşayırlar. Hər bir insanın öz fəaliyyət sahəsi, məkanı
və sərhəddi var. İnsan hüquq və əxlaq daşıyıcısıdır. Öz
fəaliyyəti ilə həm hüququnu, həm də əxlaqını genişləndirir. Hər
bir fəaliyyət, münasibət və əlaqə sahəsində əxlaq hüquqların
“şişməsinin”, yəni sərhəddən çıxmasının qarşısını alır ki, bu da
tərbiyə amilini (tərbiyəli insan) ortaya çıxarır. Tərbiyənin ifratı
hüquqsuzluqdur. Əxlaq hüququ çox məhdudlaşdırdıqda hüquq
daxili geniş məzmunu ilə itə bilər. Hüquq insanın daxili
azadlığıdır. Əxlaq hüququ daraltdıqda (məkan baxımından)
insanın daxili azadlığı itir. Burada insan ya məhvə düçar olur,
şə
xsiyyətini itirir, ya da qeyri-hüquqlu insana, yəni nizamsız
76
insana çevrilir. Nizamsız insan isə cinayətə, mənfi hərəkətlər
törətməyə meyilli ola bilər. Əxlaqın çoxluğu məhdud
hərəkətlərdir və kənardan diktəsi və tətbiqi isə cinayətə
meyilliliyi artırır və inzibati qayda pozuntularını yaradır.
Ə
xlaq hüququ nizama salan kriteriya olduğundan, hər ikisinin
normada mövcudluğu kamillikdir, faydalılıqdır. Əxlaqsız
hüquq “dağınıqdır”, sərhədsizdir və ümumiyyətlə, ola bilməz.
Ə
xlaq bir şəxsin hüququnu digər şəxsin hüququ ilə nizamlı
“məsafədə” saxlayır və bu da tarazlığı yaradır. (Bax, Qrafik-
11).
Onu da nəzərə almaq lazımdır ki, hökmlərin müəyyən
olunması, yəni ilkin hökmlərin müəyyən olunması da məzmun
və gerçəkliyi əks etdirmək baxımından mütləq olmaqla yanaşı,
həm də seçim amili olaraq şərtidir. Buradan da belə bir məntiqi
nəticə ortaya çıxır ki, məntiqi nəticələrin, hökmlərin məzmunu
və başlanğıcı, eləcə də sonluğu elə məntiqlə bağlıdır. Deməli,
məntiqlərsiz düşüncə və ifadə ola bilməz. Belə bir sillogizmdən
çıxış etmək olar. Düzgün, ardıcıl və normal düşüncə hökmdür.
Hər bir hökm məntiqdir. Deməli, normal və düzgün, ardıcıl
düşüncə məntiqdir.
Belə bir hökmlər və nəticədən çıxış etmək olar. Əxlaq
hüququn sərhəddidir, onu məhdudlaşdırandır. Hüququn sahələr
üzrə çoxluğu inkişafdır. Deməli, əxlaqın çoxluğu
inkişafsızlıqdır. Bu baxımdan da hesab etmək olar ki, əxlaqla
hüquq arasında olan əlaqələr taraz olmalıdır. Həddən artıq
ə
xlaqın
qabardılması
və
hüququn
məhdudlaşması
fəaliyyətsizliyə gətirib çıxara bilər ki, bu da inkişafdan geri
qalma deməkdir. Buradan da belə bir məntiqi nəticə ortaya
çıxır ki, həddən artıq əxlaq və mühafizəkarlıq cəmiyyətlərin
inkişafının qarşısını alır və enerji verən ünsürlər öz
fəaliyyətlərini məhdudlaşdırırlar. Bu baxımdan da adət-
ə
nənələrin ifrat dərəcədə mövcud olduğu cəmiyyətlərin
inkişaflarından söhbət ola bilməz. Əxlaq hüquqla hədlər
çərçivəsində vəhdətdədir və hədlərin pozulmasında isə
77
hüquqla ziddiyyətdədir. Onu da qəbul etmək olar ki, əxlaqın
təbliği həm də hökm etmək vəziyyətlərinin çoxluğundan irəli
gəlir. Adətən cəmiyyətin güclü təbəqələri müvafiq hökmlərlə
ə
ks tərəflərin hüquqlarını məhdudlaşdırmış olurlar.
İ
nsan hüquqlarının dərk olunmasında hissi (təsəvvürə
ə
saslanan) və məntiqi idrakın (burada faktlara söykənmə-
elmi idrak. Elmi idrakda formal məntiq əsasında cisim və
hadisələr arasında əlaqələr daha da yaxşı dərk olunur. Cisim
və hadisələrin mahiyyəti daha da dərindən anlaşılır) vəhdətini
yaratmaq olar. İnsan hüquqlarında həm mücərrədlik
(gerçəkliyin ümumiləşmiş şəkildə əks olunması), həm də
konkretlik (burada insan hüquqları insanların fəaliyyətində və
həyatında konkret olaraq dərk olunur və görünür, insanların
vəzifə və səlahiyyətlərinə, həyat və fəaliyyət tərzinə bağlı olur.
İnsan hüquqlarına əməl olunur, həm də səlahiyyətli orqanlar
insan hüquqlarını məhdudlaşdırırlar. Bu kimi proseslər həm
dərk olunur, həm də gözlə görünür) mövcuddur. İnsan
hüquqlarının mücərrəd (ümumi təsəvvür) formada dərk
olunması hissi idrakın məhsuludur və təsəvvürlərlə bağlıdır.
Lakin burada təsəvvürün özü də obyektiv gerçəkliklərlə
ə
laqəlidir. İnsan hüquqlarının bir anlayış kimi, dərk olunması
daha çox hissi idraka məxsusdur. Məntiqi idrak yolu ilə insan
hüquqlarının elmi əsaslarını (burada tərkib hissələr arasında
olan əlaqələrin əsaslarını, şərtlərini) müəyyən etmək
mümkündür. Beləliklə, qəbul etmək olar ki, hissi idrakla
insan hüquqlarının fəlsəfi əsaslarını, məntiqi idrakla isə
elmi əsaslarını öyrənmək mümkündür. Lakin bu bölgüyə də
şə
rti yanaşmaq olar. Əslində, fəlsəfi və elmi idrak vəhdətdədir
və bir-birinə yardımçıdır, biri-digərinin içərisindədir. Təsəvvür
olmadan prosesləri dərk etmək mümkün deyil, eləcə də
obyektin gerçəkliyini görmədən, əlamətləri duymadan və
material aləmi hissi etmədən məntiqi idrak yolu ilə nəticələrə
gəlmək qeyri-mümkündür. Elmi idrak obyektiv gerçəkliyin
dərk olunmasıdır. Bu idrak zamanı material aləmin əlamətləri
Dostları ilə paylaş: |