İqtisadi nəzəriyyə
ECONOMICS
10
mümkün deyildir. Ona görə də iqtisadiyyatda bazar münasibətləri prinsiplərini saxlamaqla
yanaşı, bu münasibətlər sistemini hökmən tənzimləmək lazımdır. Keynisin iqtisadi təlimi bu
mənada, dövlət tənzimlənməsi sisteminə əsaslanan makroiqtisadi nəzəriyyədir.
Keynisin iqtisadi təlimində – məcmu tələb, əhalinin alıcılıq qabiliyətini artırmaq,
insanların istehlaka və yığıma meyillik, səmərəli tələbi müəyyən edən xərclər-gəlirlər
arasındakı nisbətləri tənzimləmək məsələlərinə ciddi diqqət yetirilmişdir. Onun A.Hansen,
R.Xarrod, E.Domar, C.Robinson kimi davamçıları, neokeynsçilik adı altında bu təlimi
təkmilləşdirərək daha da inkişaf etdirmiş, yeni ideya və orjinal fikirlərlə zənginləşdirmişlər.
İnstitusional-sosialoji istiqamət, iqtisadi təlimlər tarixində XIX əsrin sonları və XX
əsrin əvvəllərində meydana çıxmış, sonralar xüsusilə ABŞ-da, habelə digər ölkələrdə geniş
yayılmağa başlamışdır. Ölkənin iqtisadi-sosial problemlərinin həllini dövlətin ümumi
siyasəti və rəsmi, habelə qeyri-rəsmi təşkilatların fəaliyyəti ilə əlaqələndirən bu istqamətin
T.Veblen, E.Helbreyt, Y.Tinbergen kimi görkəmli nümayəndələri olmuşdur. Onlar
cəmiyyətin sırf iqtisadi problemləri ilə yanaşı onun sosioloji münasibətlərini də hərtərəfli
öyrənməyi zəruri hesab etmişlər.
Bu istiqamətin tərəfdarları iqtisadi nəzəriyənin (economicsin) predmetinə siyasi və
texniki amilləri də daxil etmiş, təsərrüfat subyektlərinin ayrı-ayrılıqda fərdi fəaliyyətlərini
deyil, kollektiv institutların (dövlətin, həmkarlar təşkilatlarının, iri korporasiyaların,
inhisarların) işinin təhlil olunmasını irəli sürmüşlər. Onların fikrincə, müasir mərhələdə
cəmiyyətin təsərrüfat həyatında sərbəst bazar rəqabətinin yerini iri inhisar birliklərinin və
transmilli korporasiyaların (TMK) tutduğu bir şəraitdə ölkənin təkcə iqtisadi problemləri ilə
məşğul olmaqla ciddi səmərəli nəticələr əldə etmək mümkün deyildir. Deməli cəmiyyətin
problemlərinə kompleksli yanaşılmalı, onun siyasi, mənəvi, social, təşkilatı problemləri
iqtisadi məsələlərlə qarşılıqlı əlaqə müstəvisində birlikdə həll edilməlidir. Bu istiqamətə
mənsub iqtisadcılar kapitalizmin təkamül yolu ilə tədricən təkmilləşməsi, yaxud «xalq
kapitalizmi» konsepsiyası əsasında cəmiyyətin postsənaye daha sonra isə informasiya,
texnotron inkişaf mərhələləri keçəcəyi ideyasını irəli sürərək, müdafiə etmişlər.
Azərbaycanda yeni iqtisadi fikrin formalaşması və inkişaf mərhələləri
Azərbaycanın yerləşdiyi mühüm strateji əhəmiyyətli əlverişli mövqeyi, rəngarəng
coğrafı-iqlim şəraiti, zəngin yerüstü və yeraltı sərvətləri, əməksevər əhalisinin təsərrüfatın
müxtəlif sahələrində səylə çalışması, sənətkarlıqla məşğul olması, yaxın-uzaq ölkələrlə
ticarət əlaqələri qurması, bu torpaqlarda tədricən qaynar iqtisadi həyatın formalaşmasına,
ölkənin məhsuldar qüvvələrinin inkişafına, müəyyən real imkanlar yaratmışdı.
Minillikləri əhatə etmiş qanlı qadalı tarix boyunca müxtəlif basqın və hücumlara,
təzyiq və təsirlərə məruz qalmış Odalar Yurdu həmişə özündə daxili bir inam mənbəyi,
tükənməz həyat gücü taparaq yenidən dirçəlmiş, soykökünü, əzəli varlığını, şərəf-ləyaqətini
sərt mübarizə sınaqlarında zaman-zaman qeyrətli iradə əzmi ilə təsdiq etmişdir.
Qədim zamanlardan başlayaraq, Azərbaycan xalqının yaşadığı cəmiyyətin iqtisadi
həyat və onun müxtəlif cəhətlərinə dair düşüncələri, fıkirləri formalaşaraq, müəyyən tarixi
mərhələləri əhatə edən uzun bir inkişaf yolu keçmişdir.
Hələ eramızdan əvvəlki minilliklərdə, о dövrün təsərrüfat həyatı, yaşayış tərzi,
mülkiyyət, istehsal, bölgü münasibətlərinə dair müəyyən fikirlər öz ifadəsini şifahi xalq
ədəbiyyatı nümunəbrində – laylalarda, bayatılarda, qoşmalarda, atalar sözlərində, nağıllarda,
dastanlarda tapmışdır. Atəşpərəstlik dövründə Azərbaycan ərazisində geniş yayılmış
İqtisadi nəzəriyyə
ECONOMICS
11
zərdüştlük ideyalarında cəmiyyətin iqtisadi quruluşu, ailə-məişət qayğıları, təsərrüfat
münasibətləri, bölgü, təchizat məsələlərinə diqqət yetirilmişdir. «Avesta», «Qurani-Kərim»,
«Kitabi Dədə Qorqud» kimi yazılı mənbələrdə xalqımızm əmək və təsərrüfat fəaliyyəti ilə
bağlı əkinçilik, maldarlıq, bağçılıq-meyvəçilik habelə ticarət, sələmçilik və vergilərə dair
zəngin materiallar vardır.
Orta əsrlər dövründə Azərbaycanda iqtisadi fıkrin inkisafında Nizamülmülk (XI əsr),
Nizami Gəncəvi (XII əsr), Nəsrəddin Tusi (XIII əsr), İmaməddin Nəsimi (XIV əsr), Şah
İsmayıl Xətai (XVI əsr). Məhəmməd Fizuli (XVI əsr), Molla Pənah Vaqif müəyyən rol
oynamışlar. Şair, dövlət xadimi, alimi kimi tanınmış bu görkəmli şəxsiyyətlər yaşadıqları
cəmiyyətin iqtisadi-sosial məsələlərinə toxunaraq, maraqlı fıkirlər söyləmişlər.
Şərq və Qərb mənbələri ilə tanışlıq nəticəsində onların «Siyasətnamə», «Xəmsə»,
«Maliyyə haqqında traktat», «Əxlaqi Nasiri» kimi əsərlərində, qəzəl və şerlərində yaşadıqları
cəmiyyətin ictimai-iqtisadi məsələlərinə dair baxışları, tənqidi mülahizələri; haqsızlığa,
ədalətsizliyə qarşı etirazları; ailə (ev təsərrüfatları), torpaq, mülkiyyət, mübadilə, bölgü,
büdcə, idarəetmə, məmur məsuliyyəti haqqında fikirləri; insan zəhmətinə, əməк bölgüsünə,
qənaətçilliyə, qarşılıqlı faydalı ticarət əlaqələrinə, ölkənin abadlığına, əhalinin peşə-sənət
bacarığına, elm-təhsil işlərinə verdikləri yüksək qiymət; əmtəə-dəyər, pul-sərvət, borc-sələm
anlayışına, yığım-xəzinə məsələlərinə, vergi-dövlət xərclərinə xüsusi diqqət yetirilmələri;
israfçılığa, möhtəkirliyə, haram qazanca qarşı sərt mövqeləri; hakimiyyətin ilk qayğısının
insanların gələcəyi və rifahının yaxşılaşdırılması olduğu barəsindəki işıqlı düşüncələri, bizim
günlərimizdə də aktual səslənir.
N.Tusinin təbirincə iqtisad elminin də daxil olduğu ictimaiyyət elmləri (ictimai elmlər)
– «insan cəmiyyətində olan münasibətlər sistemidir» və hamının öуrənməyə səy etməli
olduğu bir sahədir. Onun fikrincə, cəmiyyətdə elə şərait yaradılmalıdır ki, hərə öz imkanı və
bacarığı dairəsində zaman və məkanın tələbindən asılı olaraq, «ədalətlə öz borcunu yerinə
yetirsin, hərənin haqqı özünə çatsm».
Nizamülmülk isə yazırdı ki, yalnız təsərrüfat həyatının ciddi qayda-qanunlarla əməl
olunan məmləkətdə «dövlət güclənər ölkədə bolluq olar». Müəllifin fikrincə, ölkədə halal-
harama fıkir verilməsə, möhtəkirlik və saxtakarlıq olarsa əhali xüsusilə də «yoxsullar
acınacaqlı vəziyyətə düşərlər». Ölkədə hakimin sayğısızlığı və qazının insafsızlığı üzündən
yarana bibcək sosial narazılıq belə qiymətləndirilmişdir: «Atalar yaxşı deyiblər: Ət iylənəndə
ona duz vurarlar, bəs duz iylənsə onun çarəsi nədir?» Ölkənin və dövlətin həqiqi vəziyyətinin
biliyin və yaxşı ənənələrinin səviyyəsi ilə ölçüldüyünü qeyd edən Nizamümülk hakimləri,
dövlət xadimlərini elm adamları ilə oturub-durmağa, işbilənlərlə məsləhətləşməyə,
ağsaqqalların tövsiyələrinə qulaq asmağa çağırmışdı.
Bu mənada Nizami Gəncəvinin şah və xəlifələrin hökmranlıq etdiyi feodalizm
dövründə özünüidarəyə, ədalətə, qarşılıqlı hörmət münasibətlərinə əsaslanan ideal-utopik
cəmiyyət ideyasını irəli sürməsi, elmi uzaqgörənlik, habelə zəngin yaradıcılıq təxəyyülü kimi
qiymətləndirilməlidir.
Belə bir cəhət də maraqlıdır ki, ümumbəşəri dəyərlərin varisləri olmuş müdriklərimiz,
müasir inteqrasiya və qloballaşma prosesbrini də öz fəhmləri ilə dərk edərək , inamla
yazmışlar: «tədricən bir birinə kömək edən bütün insanları birləşdirən quruluşun yaranması
zərurəti meydana çıxar, çünki insanlar öz təbiəti etibarilə inkişafa meyl edən bir varlıq kimi
yaranışından məhz belə birləşməyə möhtacdır» (N.Tusi).
Dostları ilə paylaş: |