152
Məlumdur ki, elmi peşəkar dövriyyədə “möhtəşəm yaxşı məkan” (ingilis
dilində: “Great Good Place”, rus dilində: “Великое хорошее место”)
məsələsi xeyli müddətdir müzakirə olunur. İlk dəfə bu anlayış amerikan
sosioloqu Rey Oldenburq tərəfindən elmi dövriyyəyə gətirilmişdir. Onun ilk
dəfə 1989-cu ildə nəşr etdirdiyi kitabının adı belə idi: “Möhtəşəm yaxşı
məkan: kafe, kafeteriya, ictimai yerlər, univermaqlar, barlar və onlar gün
ərzində sizi necə qəbul edirlər” (“ Great Good Place: Cafes, Coffee Shops,
Community Centers, General Stores, Bars, Hangouts, and How They Get You
through the Day”). Kitabın növbəti nəşrlərində sərlövhədə müəyyən dəyişiklər
edilsə də, müəllifin yanaşmasına görə, insanın həyatının bağlı olduğu əsas üç
məkan vardır ki, bunlardan birincisi ev, ikincisi qazanc əldə edilməsi və ya
istehsalat (yəni iş – A.M.), üçüncüsü isə cəmiyyətin əsasını təşkil edən hər cür
ünsiyyət və münasibət sferasıdır (8, 56). Müəllifin verdiyi izahlardan aydın
olur ki, “üçüncü məkan” insanların sərbəst toplaşdığı, istirahət etdiyi, ünsiyyət
və münasibət qurduğu, ən müxtəlif həyat və məişət problemlərini bir yana
ataraq üz tutduğu kafe, klub, kitab mağazaları, bərbərxana, gözəllik salonu
və s. kimi yerlərdir.
Qeyd etmək lazımdır ki, “möhtəşəm yaxşı məkan” problemini elmi
dövriyyədə gündəmə gətirən Pyotr Mixayloviç Lapodur. İxtisasca tətbiqi
riyaziyyatçı olan alim 1994-cü ildən
Belarusiya Milli Elmlər Akademiyasının
Elmi kitabxanasında kitabxana
proseslərinin avtomatlaşdırılması
şöbəsinin müdiri kimi fəaliyyət
göstərmişdir. Alim 15 il ərzində Belarus
Dövlət Universitetinin Fundamental
kitabxanasına rəhbərlik etmiş, 2015-ci
ildən etibarən isə Qazaxıstanda
(Astanada) Nazarbayev Universitetinin
Elmi kitabxanasında baş ekspert kimi
fəaliyyət göstərir.
“Üçüncü məkan” insanların
sərbəst toplaşdığı, istirahət
etdiyi, ünsiyyət və münasibət
qurduğu, ən müxtəlif həyat və
məişət problemlərini bir yana
ataraq üz tutduğu kafe, klub,
kitab mağazaları, bərbərxana,
gözəllik salonu
və s.
kimiyerlərdir.
153
Rey Oldenburqun bu yanaşmasına və ümumiyyətlə, “möhtəşəm yaxşı
məkan” məsələsinə diqqət yetirən Pyotr Mixayloviç Lapo sadalanan yerlər
arasında kitabxanaların xatırlanmamasına diqqət çəkir və yazır: “Kitabxananın
adı “üçüncü yer” kimi xatırlanmır, təbii olaraq sual meydana çıxır: Nə üçün?
Hərçənd Amerika Kitabxanalar Assosiasiyasının məlumatına görə, 2012-ci
ildə ABŞ-da kütləvi kitabxanalar Makdonalds kafelərindən çoxdur
(kitabxanaların sayı filialları da daxil olmaqla 16.766-dır); ABŞ-ın orta yaşlı
əhalisinin 58%-nin oxucu bileti var, amerikanlar həftədə kinoteatrlardan 3 dəfə
çox məktəb, kütləvi, elmi kitabxanalarda olurlar” (6, 9).
Pyotr Mixayloviç Lapo bütün bunları nəzərə alaraq qeyd edir ki,
tamamilə məntiqi olaraq digər suallar meydana çıxır: “Kitabxananı “üçüncü
yer” hesab etmək olarmı?”, “R.Oldenburqun kitabı “Möhtəşəm yaxşı məkan”
adlandığı halda nə üçün kitabxanaya “üçüncü yer” mənasında baxmalıyıq? (6,
9).
P.M.Laponun qeyd olunan məqaləsində apardığı tədqiqatdan aydın olur
ki, “möhtəşəm yaxşı məkan” ifadəsi hələ Rey Oldenburqdan xeyli əvvəl, XIX
əsrin sonu XX əsrin başlanğıcında yaşamış amerikan yazıçısı Henri Ceymsin
1900-cü ildə çap olunmuş hekayələrindən birinin adı olmuşdur. Əsərin baş
qəhrəmanı olan Corc Deyn adlı yazıçı obrazı elə bir yer arzulayır ki, məhz
orada dincəlib, tükənmiş gücünü bərpa edə bilsin, həm də orada dostlarla, özü
kimi insanlarla səmimi söhbətlər etmiş olsun. Və yuxuda bu arzusunu həyata
keçirir.
P. Lapo qeyd edir ki, Rey Oldenburq kitabında məhz Corc Deynin
yuxuda həyata keçirdiyi arzusunu reallaşdırmaq üçün vacib olan məkanlara –
kafe, bar, gözəllik salonu və s. yerlərə diqqəti cəlb edir. O yerlər ki, orada
insan işgüzar söhbət və ailə problemlərdən uzaqlaşaraq başqa insanlarla
arzuolunan ünsiyyətdən və bu yerlərin aurasından müsbət enerji ilə yüklənir.
Yəni M.P.Laponun qənaətinə görə, Rey Oldenburq məhz bu baxımdan kitabını
“Möhtəşəm yaxşı məkan: kafe, qəhvəxana, ictimai yerlər, univermaqlar, barlar
və onlar gün ərzində sizi necə qəbul edirlər” kimi adlandırmışdır (6, 10).
Yeri gəlmişkən bir məqamı da unutmaq olmaz ki, əslində, “üçüncü
məkan” ehtiyacı şəhər həyatı, buradakı gündəlik həyat rejimi ilə birbaşa
bağlıdır. İnsanların hər gün səhər işə yollanması və günün sonunda yorğun
şəkildə evə dönməsi və bu həyat ritminin monotonluğu evdən və işdən
kənarda, özü də onların hər ikisindən uzaqlaşmaqla yeni bir məkan axtarışını
zəruri etmişdir. Başqa şəkildə ifadə etsək, “üçüncü məkan” əslində insanın
gərgin iş həyatından, darıxdırıcı məişət problemlərindən qurtulmaq, müvəqqəti
də olsa, özünü azad və qayğısız hiss etmək arzusundan doğur. Başqa bir
tədqiqatda vurğulandığı kimi, ““üçüncü məkan” şəhər cəmiyyətini
formalaşdıran” 4 əsas faktorlardan biridir.
Lakin M.P.Lapo məqaləsində başqa bir məqama da diqqəti cəlb edir. O
belə bir sual qoyur ki, bəs nə üçün hər bir insanın gündəlik həyatında olan
kafe, bar və gözəllik salonu kimi adi məkanlar sonradan “möhtəşəm yaxşı
154
məkan” və hətta “cəmiyyətin və demokratiyanın sosial mövcudluğunun ürəyi”
səviyyəsinə yüksəldilir?
M.P.Laponun qoyduğu bu suala verdiyi izahdan aydın olur ki,
R.Oldenburq öz kitabında “üçüncü yer” məsələsi ilə bağlı qədim yunan
demokratiyası dövründə aqora, amerikan inqilabı illərində taverna (aşxana,
meyxana), Fransız inqilabı zamanı kafe, Londonda Maarifçilik epoxası
zamanı qəhvəxana kimi tarixi faktları gətirməklə bu problemin ümumictimai
əhəmiyyətini əsaslandırmaq və ona cəmiyyətin və dövlətin diqqətini cəlb
etmək istəyirdi. O, cəmiyyətdə demokratiyanın inkişafı ilə onların (yəni həmin
məkanların – A.M.) əlaqəsini nümayiş etdirir və Qərb cəmiyyətinin mühüm
bir dəyərinin – hazırda humanizm və demokratiya ideyalarının davamı kimi
xarakterizə olunan individualizmin qorunmasında onların əhəmiyyətini
vurğulayır. Deməli, Pyotr Laponun baxışına görə, Rey Oldenburq “üçüncü
məkan” hesab olunan yerlərin, yəni kafe, qəhvəxana, kazino, bar və s.-nin
ümumictimai əhəmiyyətini çatdırmaq və dövlətin diqqətini cəlb etmək
məqsədilə “möhtəşəm yaxşı məkan” kimi xarakterizə etmişdir (6, 11).
Rey Oldenburq kitabının yeni nəşrində onun adını dəyişdirmiş və belə
təqdim etmişdir: “Kafe, qəhvəxana, kitab mağazaları, barlar, bərbərxanalar və
digər yığıncaq yerləri ictimaiyyətin ürəyində”. Bütün bu fikirləri əsas gətirərək
Pyotr Lapo qeyd edir ki, kitabxana dövlət tərəfindən qurulduğu və
maliyyələşdirildiyi üçün fərdi, şəxsi təşəbbüs kəsb etmir və müəyyən sosial
funksiya daşıyır. Beləliklə də onu (yəni kitabxananı – A.M.) müəllif tərəfindən
təklif olunan üçüncü məkanların siyahısına daxil etmək və “üçüncü
məkanların” “cəmiyyətdə demokratiyanın dayağı” konsepsiyasına uyğun
hesab etmək düzgün görünmür (6, 11).
Bütövlükdə, Rey Oldenburqun “üçüncü məkan”ların cəmiyyətdə
demokratik dəyər və ideyaların qorunması, inkişaf etdirilməsi ilə bağlı
konsepsiyasına qarşı çıxan P.Lapo gözəllik salonu, bərbərxana, bar, kafe və s.
kimi məkanların insanın dünyagörüşünün, ictimai davranışlarının
formalaşmasında mühüm əhəmiyyət kəsb etmədiyini, fərdi olaraq hər kəsə
fərqli təsir etdiyini qeyd edir. Müəllifin yanaşmasına görə, belə məkanlara
insanlar artıq özlərinin formalaşmış baxışları, dünyagörüşləri və davranışları
ilə gəlirlər. Kitab haqqında təhlillərini yekunlaşdıran Pyotr Lapo yazır ki, əgər
Rey Oldenburqun kitabında dəyərlər konteksti və “üçüncü məkanların” ictimai
və siyasi həyatda totalitarizmin və iqtisadi sferada kapitalın monopalist
hakimiyyətinə qarşı hədəflənmiş məqsədi olmasaydı, o, kulturoloji
tədqiqatların geniş ictimai diqqətini kəsb edən ciddi bir əsərdən daha çox,
tarixi lətifələr toplusu ola bilərdi və bəlkə də, “Möhtəşəm yaxşı məkan”dan
daha çox “üçüncü məkan” adı onu daha uzağa apara bilərdi (6, 13).
Rey Oldenburqun “üçüncü məkan” və ya “möhtəşəm yaxşı məkan”
konsepsiyasının perspektivindən Azərbaycan mədəniyyəti tarixinə nəzər
yetirsək, müəllifin vurğuladığı həmin məkanlar barədə müəyyən fikirlər
söyləmək mümkündür.
Dostları ilə paylaş: |