53
Milli iqtisadiyyatın normal maliyyə infrastrukturu, eləcə də ölkə
vətəndaşlarının dövlətə inamı şəraitində respublikanın iqtisadi inkişafının
investisiya potensialı kimi əhalinin şəxsi vəsaiti (əmanəti) çıxış edə bilər.
nvestisiyanın maliyyələşdirilməsində həmin mənbənin xüsusi çəkisi hələki nəzərə
çarpacaq səviyyədə deyildir. Belə ki, əhalinin vəsaitləri hesabına 1995-ci ildə
investisiya qoyuluşunun 8 faizi təmin edilmişdirsə, 2000-ci ildə bu göstərici 4,7
faiz, 2005-ci ildə 4,4 faiz, 2010-cu ildə 3,8 faiz və 2013-cü ildə 1,8 faiz təşkil
etmişdir.
Müəssisə və təşkilatların öz vəsaitləri hesabına kapital qoyuluşunun xüsusi
çəkisinin azalmasına baxmayaraq son illərdə bu azalma səngimiş və hətta xeyli
artım müşahidə olunmuşdur. Ölkədə bazar strukturlarının kifayət qədər inkişaf
etməməsi, iqtisadiyyatın tənzimlənməsində dövlətin zəif rolu müstəqilliyin ilk
illərində daxili bazarda fəaliyyət göstərən müəssisə və sahibkarlıq subyektlərinin
geniş inkişafına əngəl törədirdi.
Azərbaycan hökumətinin beynəlxalq kredit institutları ilə (BVF, UB, B və
s.) fəal əməkdaşlığı nəticəsində əldə edilən maliyyə kreditləri ölkənin milli
valyutası kursunun sabitliyinin və tədiyyə balansının saxlanılmasına, kiçik və orta
biznesin xüsusi müəssisələrinin işləyib hazırladığı investisiya layihələrinin
maliyyələşdirilməsinə, habelə istehsal-texniki və sosial xarakterli problemlərin
həllinə yönəldilmişdir.
Dividend siyasətin formalaşmasının mühüm mərhələsi dividendlərin
ödənilməsi formasının seçilməsidir. Həmin formalardan əsaslarını nəzərdən
keçirək:
1.
Dividendlərin nağd pulla (çeklə) ödənilməsi. Bu dividend ödənişinin
həyata keçirilməsinin ən sadə və geniş yayılmış formasıdır.
2.
Dividendlərin səhmlərlə ödənilməsi. Bu forma səhmdartlara dividend
ödənişi məbləğində yeni emitentli səhmlərə təqdim edilməsini nəzərdə tutur.
54
3.
Avtomatik yenidən investisiyalaşdırma. Bu ödəniş forması səhmdarlara
hüquq verir ki, fərdi seçim etsinlər – dividendləri nağd alsın, yaxud onları əlavə
səhmlərə investisiyalaşdırsınlar.
4.
Şirkətin
səhmlərinin
alınması.
Buna
dividendlərin
yenidən
investisiyalaşdırılması formalarından biri kimi baxılır, hansıki dividend fondu
məbləğində şirkət fond bazarında azad tədavüldə olan səhmlərin bir hissəsini alır.
Bu da qalan hər bir səhmə düşən mənfəətin həcmini çoxaltmağa və gələcək dövrdə
dividend ödənişi əmsalını yüksəltməyə avtomatik imkan verir.
Səhmdar cəmiyyətin dividend siyasətinin səmərəliliyini qiymətləndirmək
üçün aşağıdakı göstəricilərdən istifadə olunur:
1. Dividend ödənişi əmsalı. O, aşağıdakı düsturla hesablanır:
,
XM
DÖF
K
dö
=
yaxud
,
S
S
dö
XM
D
K
=
burada, K
dö
– dividend ödənişi əmsalı;
DÖF – seçilən dividend siyasətinin tipinə uyğun formalaşan dividend
ödəniş fondu;
XM – səhmdar cəmiyyətin xalis mənfəətinin məbləği;
D
S
– bir səhmə ödənilən dividendlərin məbləği;
XM
S
– bir səhmə düşən xalis mənfəətin məbləği.
2. Səhmlər üzrə qiymət və gəlirin nisbəti əmsalı. O, aşağıdakı düsturla
hesablanır:
,
/
S
g
q
D
SB
K
=
burada, K
q / g
- səhm üzrə qiymət və gəlirin nisbəti əmsalı;
SB – bir səhmin bazar dəyəri;
D
S
– bir səhmə ödənilən dividendlərin məbləği.
Dividend siyasətinin səmərəliliyini qiymətləndirərkən səhmlərin bazar
dəyərinin dinamikası göstəricisindən də istifadə edilə bilər.
55
2.3. Müə
ssisə
nin maliyyə
resurslarının istifadə
istiqamə
tlə
ri
Müəssisənin xüsusi maliyyə resurslarının formalaşması prosesinin effektiv
idarə edilməsi onun amortizasiya siyasətinin işlənib hazırlanmasını zəruri edir.
amortizasiya, köhnəlmə dərəcəsindən asılı olaraq, əsas fondun dəyərindən istehsal
edilən məhsulun üzərinə keçən hissədir ki, bu da hazır məhsul satıldıqca toplanır
və müəssisənin maliyyə resursuna çevrilir. Amortizasiya ayırmaları əsas fondların
istismarda, təmirdə olmasından və ya boş dayanmasından asılı olmayaraq onların
dəyərinə görə faizlə hesablanır.
Müəssisənin amortizasiya siyasətinin işlənib hazırlanması prosesində
aşağıdakı əsas amillərin nəzərə alınması vacibdir:
− əsas vəsaitlərin və qeyri-material aktivlərin istifadə olunan həcmi;
− istifadə olunan əsas vəsaitlərin və qeyri-material aktivlərin real dəyərinin
uçotda əks etdirmə metodu;
− amortizasiya olunan aktivlərin müəssisə tərəfindən istifadəsinin real
müddəti;
− qanunvericiliklə icazə verilən amortizasiya metodu;
− istifadə olunan əsas vəsaitlərin tərkibi və strukturu;
− inflyasiyanın tempi;
− müəssisənin investisiya fəallığı.
Sadalanan amillərin nəzərə alınması müəssisəyə imkan verir ki, əməliyyat
pro-
sesində dövriyyədən kənar aktivlərin ayrı-ayrı qruplarından istifadənin
spesifikliyini əhəmiyyətli dərəcədə əks etdirən müvafiq amortizasiya metodlarını
seçsin. Müasir dövrdə dünya təsərrüfatı praktikasında istifadə olunan dövriyyədən
kənar aktivlərin amortizasiya metodları aşağıdakılardır:
− xətti amortizasiya metodu;
− amortizasiyanın istehsal metodu;
− sürətli amortizasiya metodu;
− sair amortizasiya metodu.