Microsoft Word Metanet Ulushirvanli 2 70x100
Yüklə 4,67 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Myo ... myo... myo....
- Mır... mır... mır...
- Birincinin adı – Başbarmaq, ikincinin – Şəhadətbarmaq, üçün- cünün – Topalbarmaq, dördün
- Onları tanıyanlar böyük qardaşı Başbarmaq, şəhadətbarmağını Başa- labarmaq, orta barmağı Uzun Hacı, dördüncü barmağı Gültopacı, çeçələ
24
Ləliş sevindi. Sevincindən atılıb-düşdü. Şoti baba: – Bu il bostanımda bol məhsul olmuşdu. Mən məhsulları yığıb qışa saxlamışam. – Budur bax! Onun səbətində qarğıdalı unu, mərci, yemiş qurusu və çoxlu meyvələr vardı. Nənə sevindi. Şoti babaya çox sağ ol! - dedi. Və sevindiyindən oxumağa başladı.
Yeməyimiz çox olsun. Dobuş pişik utansın, Ləliş balam tox olsun! Uşaqlar, nənə bu mahnını oxuyan zaman görməmiş Dobuş pəncərədən onları görürdü. Pişik görməmişlik etdiyinə və Ləlişin payını oğurladığına görə utandı. Həsrətlə pəncərədən nənənin evinə baxa-baxa qaldı. Nənə nəvəsinə hələ də mahnı oxuyurdu;
*** Dobuş necə gün idi ki, quyruğunu özü ilə gəzdirirdi. Heç kim ona yemək vermirdi. Hara gedirdisə;
25 – Görməmiş pişik! Oğru pişik! – deyib, onu qovurdular. Dobuş nənənin daxmasının yanına gəldi. – Myo ... myo... myo.... edib, qapının kəndarını kəsdirdi. Qapını açan olmadı. Dobuş qapının ağzında oturdu. Pişik acından ölürdü. O qopan quyruğuna baxıb; – Myo...myo...myo...edib, ağlamağa başladı.
*** Nənə ağlamaq səsi eşidib qapını açdı. – Boy, bu sənmisən, ay görməmiş, oğru Dobuş? Nədi, yenə oğurluğa gəlmisən?-soruşdu. Dobuş: – Nənə, mən yaxşı iş tutmadım. Görməmişliyimin ucbatından Ləlişin payını oğurladım. Peşman olmuşam. Məni bağışla, dedi. Nənə soruşdu: – Əlindəki nədi belə? Dobuş:
– Quyruğumdu. Oğurluq etdiyimə görə İtoş qırıb – dedi və bərkdən hönkürdü: Nənənin ona yazığı gəldi. – Hm...m...m...e dərək fikirləşməyə başladı. Dobuş nənəyə yalvardı: – Nənəcan, acından ölürəm. Mənə yemək ver, xahiş edirəm.
Nənə Dobuşu evə dəvət etdi. Onun quyruğunu yerinə qoydu və yarasına məlhəm çəkib, bağladı. Sonra da ona südlü sıyıq gətirdi. Pişik acgözlüklə sıyığı yedi və nənəyə təşəkkür etdi; – Myo..myo... ay nənə, mən sənin yaxşılığını heç vaxt unutmaram, - dedi. Bu gündən daha oğurluq və görməmişlik etməyəcəyəm! -deyib nənəyə söz verdi.
*** Amma İtoşla Dobuş heç vaxt barışmadılar. Bilirsinizmi niyə, uşaqlar?! Ona görə ki, itlə pişiyin heç vaxt dostluğu baş tutmur. Çünki onlar bir-birlərini sevə bilmirlər. Sonuncu dəfə İtoş Dobuşu görən kimi; – Mır... mır... mır... edib, dişlərini ona qıcatdı. Dobuş isə tüklərini qabardaraq ona hirsləndi. Elə o andaca quyruğu yadına düşdü. Pişik quyruğunu yanına qısıb yazıq-yazıq miyoldadı; – Myo... myo... myo... edib, Ləlişin yanına qaçdı. 26
*** Dobuşun quyruğu sağalmışdı. O quyruğuna baxıb sevindiyindən; – Myo...myo...edirdi. Dobuş köhnə vərdişindən əl çəkmiş, əvvəlki kimi görməmişlik və oğurluq etmirdi. Ləliş Dobuşla dost oldu, onu öz daxmalarında yaşamağa dəvət etdi.
***
Hə, uşaqlar, nağılımız sona yetdi. İtoş evinə getdi. Ləliş Dobuşu sevdi. Dobuş nənəyə söz verdi. Ağıllı pişik oldu. Dobuş nənənin ayağı altında xoruldadı, yatdı. Hər kəs arzusuna çatdı.
27
Beş barmaq Biri vardı, biri yoxdu... Bir əl vardı. Bu əlin bir ovcu və beş barmağı vardı. Onlara beş qardaş deyərdilər. Qardaşların ən böyüyü- nün boyu balaca, ikincisinin boyu bir az ondan böyük, üçüncü qardaş hamısından hündür, dördüncü orta- boylu, sonuncu barmaq olan sonbeşik isə hamısından kiçik idi. Birincinin adı – Başbarmaq, ikincinin – Şəhadətbarmaq, üçün- cünün – Topalbarmaq, dördün- cünün – Nişanbarmaq, beşincinin isə adı Çeçələbarmaq idi. Beş barmaq birlikdə şənlənər, ovucun içərisində açılar-yumular, bir-birlərini həddindən artıq sevər və mehriban yaşayardılar. Onlar çox zəhmətkeş idilər. Birlikdə hər bir işin öhdəsindən asanlıqla gələrdilər. Dünyada yaranan gözəl nə varsa, hamısını onlar qurub-yaradırdılar. Bir sözlə, günlərini əmək və firavanlıqla keçirirdilər.
Yüklə 4,67 Mb. Dostları ilə paylaş:
|