________________Milli Kitabxana____________________
72
VAXTINDA GƏLMƏDİN
Vaxtında gəlmədin...
Mən məndim onda,
Qanadım yerində,
Qolum yerində.
Mən onda eşqimin ağ otağında
Olsam da, olardım qurum yerində.
Vaxtında gəlmədin.
Bir çıxaq yola, Bir gedək bir ömrün sonuna kimi.
Yollarda yorulaq, yolları yoraq,
Qəlbimiz baş-başa sönənə kimi.
Mən də çox ürəyə od dartdım, hədər,
Heç vaxta sığmadı havalı vaxtım.
Caynaqdan, qaynaqdan uzaqdı hələ
O mənim abırlı, həyalı vaxtım.
Görmüşəm vədəsiz batan səsləri,
Hay çəkən qayanı, daşı görmüşəm.
Xəyanət işində ustad kəsləri
Dəyanət işində naşı görmüşəm.
Ha dedim özümə özündən əl çək,
Uysan hər havaya, oynamaq asan...
Taleyin dalınca gedirsən,
gərək
Qovrulsan, sovrulsan qayıtmayasan.
Mum oldun, qum oldun daşa söykənib,
Sinəndə göyərtdin daş xınasını.
Buluddan su alsa qızıl heykəlin...
Zaman sındıracaq tez sınasını.
Danışsaq çıxacaq dərd bir-bir üzə,
Qəlbimiz gülü buz külqabı kimi.
Biz indi gərəyik bir-birimizə
Gərəksiz nəsihət kitabı kimi.
________________Milli Kitabxana____________________
73
Səni kim yolladı ömrümə qonşu,
Qayıt, cəhlimini, yolumdan ayır.
Mən
indi yol azan bir səhra quşu,
Səsim də, sözüm də sözə baxmayır...
Vaxtında gəlmədin...
Vaxt köhlən atdı!
Vaxtında yalına yatanlar udur,
Yer göyə tulladı, göy yerə atdı,
Budur gecikənin töhfəsi, budur!
20 iyun, 1988
________________Milli Kitabxana____________________
74
YENƏ BU KÜLƏKLƏR
Yenə bu küləklər qoymayır yatam,
Bir səmtə səsləyir hər əsən külək,
Küləklər ağzında didilir adam,
Bunları kim didib,
Kim əyirəcək?
Kiçik kiçildikcə böyük böyüyər,
Yıxanı yıxanın qərəzi olmaz.
Özünü itirən
özündən deyər,
Hörümçək torundan tərəzi olmaz.
Sərsəri küləklər gəvəzə qarğa,
Səllimi küləklər yüyənsiz qadın.
O qənim-qəlbində yanan çırağa,
Bu qənim...Vay odu arada qaldın.
Bu hansı tufandı - babası boz qurd!
Qeyb olan nəfəsdir – külək donunda.
Torpağa hopana yurd oldu bu yurd
Səmaya qalxanda şiraşək donunda.
Qoca küləklər var - Nizami səsli,
Ucalıb, ucaldan onu anlayar.
Bir əsim əsməsi səhraya bəsdi –
Bulud soyundura, sel heşanlaya.
Qapqara küləklər gecələr əsir,
Ağ geyir dan yecri ağaran kimi.
Aparır adamı qurd vahiməsi
Qoyunu dalınca aparan kimi.
Nə qədər
dağ öpdüm, yer qucaqladım,
Yurdumdan-yuvamdan doyan olmadım.
Külək səslərinə qulaq bağladım,
Külək vədlərinə uyan olmadım.