Microsoft Word M?MM?D araz doc
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ________________Milli Kitabxana____________________
________________Milli Kitabxana____________________ 204 Sevgiləri, nifrətləri daş dilində. Daş dilinin elə ağır havası var, Daş dilinin hələ susmaz davası var, Sanki burda Hər məzar bir söz kürsüsü; Hər başdaşı bir tribun! Daş dilinin nidaları Tufan olur burum-burum, Bizə deyir: ayıq durun, sayıq durun! Bura Lvov şəhərinin uca yeri, Üstü hamar, yaşıl təpə, O, günəşi ilkin görər. Günəş ünu ilkin öpər. Günəş öpər, onlar duymaz; Onlar üçün nə qış, nə yaz! Çiçək fəsli, xəzan fəsli!.. Onlar üçün yaşar ancaq məzar fəsli. Günəşləri, baharları, Mövsümləri qəhr olunub, Gözlərində dəfh olunub. Bəli, "Xolm Slavi"dır qəbristanın əsl adı. Çox çalışdım, Öz dilimdə tərcüməsi alınmadı. Eh, bir də ki, nə fərqi var, Tərcüməsiz anlaşılır Nədir ölüm, Nədir məzar. Əbədilik dost eləyib ölüm burda neçə adı. Burda məzar qonşusudur ________________Milli Kitabxana____________________ 205 Neçə xalqın mərd övladı. Neçə vüsal təbəssümü – Donub, məzar qonşusudur. Neçə nişan mərasimi – Sönüb, Məzar qonşusudur. Şöhrətindən xəbər yox, Neçə şöhrət yaxınları. Nakamlığın, ölməzliyin, Yer üzünə övladları gəlməzliyin, Anaları gülməzliyin Əbədiyyət yaxınları. Bir-birindən əhval tutub, Məclis qurub şad olmağın Əbədiyyət uzaqları... Bir-birindən od almağın Əbədiyyət uzaqları. Dolaşıram qəbristanı. Ukraynalı, rus, azərbaycanlı, gürcü, özbək... Min illərlə belə yaxın, Belə uzaq qonşuluqda ömr edəcək. Dolaşıram qəbristanı. Duruxuram birdən-birə: Bu ki, mənəm! – İbrahimov familiyalı Bir nakamın önündəyəm. '"İbrahimov" – Bircə bu söz Yazılıbdır başdaşında. Nə yaxşı ki, bu daşların yaddaşında Bu söz qalıb, bu söz durur! Adı nədir, kim oğludur? ________________Milli Kitabxana____________________ 206 Təvəllüdü, Doğulduğu kənd, ya şəhər?.. yoxdu bunlar. Neyləyəsən, yoxdu bunlar, Bu varlığın əbədi bir yoxluğu var. II Ey balladam, dindir onu, qəbir dinər. Ey balladam, dilsiz yatmaz qəbirdə nər. Alışar o, danışar o, od dilində. Göyərər o, söz deyər o, ot dilində. Ey balladam! bir nəğmə de; həzin-həzin Kəndimizin çaylarının, quşlarının səsi gəlsin. Bir nəğmə de: bu nəğmədə Ağ hörüklü bulaqlardan bir içim su, Bir az qartal qıyıltısı, Bir azacıq qar qoxusu, Bir ananın dodağından - yanmış ağı, Bir gəlinin gözlərindən - bir sarımtıl həsrət dağı, Bir ərgənin duruşundan Toy eşqini, nidasını gətir, gətir! ________________Milli Kitabxana____________________ 207 Bir məktəbin arxivindən Qırx ikidə itən dərslik sədasını gətir, gətir! Bizim kənddən Doxsan igid qayıtmadı. Doxsan ana yola baxdı, doxsan ümid qayıtmadı. Doxsan cığırda ot bitdi, Neçə doxsan oraq-çəkic, Dəryaz itdi, qələm itdi. Anamız Yer kürəsinə Hər insan bir peykdi məncə; Doxsan peyk yüz səksən dərəcə; Məhvərindən dönüb getdi. Doxsan işıq sönüb getdi. Bizim kənddən doxsan igid qayıtmadı. Kəndimizi sevindirrəm tapanda bir itmiş adı. İndi ona ad qoyacaq atam mənim, Kişnəyəcək qaşqa, kəhər atım mənim, Xallı toplan ayağına dolaşacaq, Kənd qızları təzə xəbər danışacaq. Bulaqların sənəkləri çoxalacaq. Gözəlləri, qəşəngləri çoxalacaq. Xoş xəbərlər çevriləcək tərs üzünə sonra birdən. Bəd xəbərlər dinlənəcək neçə yerdən; Xoş xəbəra inanmayın! O, adını axtarırdı, Ad alıban gedəcəkdir. Od alıban gedəcəkdir. O, bir getmiş zamandı ki, Getmiş zaman qayıdarmı? O, bir itmiş zamandı ki, ________________Milli Kitabxana____________________ 208 İtmiş zaman qayıdarmı? Qayıdar o – məkanı var, Zamanı yox otağına, Odunu var, tüstüsü yox ocağına. III - Mən ki sənəm, mən ki, sənəm, tanımadın? Dəfn olunmuş bir hissənəm, tanımadın? Aclıq döyən, şaxta kəsən, illərinəm! Atalılar təkəbbürü döyüb əzən illərinəm! Diri-diri Dəfn olunmaq təhlükəli illərinəm! Ana yurdu, ana dili Tapdalanıb, qəhr olunmaq təhlükəli illərinəm! Tarixiylə, acdadıyla Əbədilik məhv olunmaq təhlükəli illərinəm! Səndən qopub sənin üçün çarpışanam! Qollarını itirəndə, dişləriylə tüfəngindən yapışanam. Hər dağılan bina ilə yaralanıb, Hər quruyan ağac ilə quruyanam. ________________Milli Kitabxana____________________ 209 Şevçenkonu Sabir kimi, Dnepri Araz kimi qoruyanam. And içmişdim: hər atəşin olub ilkin qoru, yanam! Vətənimin sərhəd xətti sinəmdəydi - ölənəcən Quruyub bir sərhəd daşı olanacan. Vətənimin dağlarından qopan sivri çarpanaqdım, Nifrətimi düşmonin son yuvasına çırpacaqdım. Dava vaxtı yüksək arzu: öldürməkdir, Ali arzu: qalibiyyət! Hər qorxunun, səksəkənin ilk cərrahı - qalib niyyət Yarı yolda qoydu məni. Dedi bəlkə bu ölümlə iki qarış İrəliyə aparacaqsan vətəni. Bəzən elə Bir əsgərin ölümüylə Bir əsgərin boyu qədər İrəliyə atdıq qədəm. Bu ölümlə irəlidə Neçə yağı öldürmüşəm. Geridəsə neçə arzu, Neçə istək Neçə qayğı öldürmüşəm. Son mənzilə yetişmədi son diləyim... Vətən üçün indi nəyəm, İndi nəyəm? Nəyəm? - bir daş qutu dolu Qara torpaq. Nə yaxşı ki, Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|