30
belə problemlər hər an dünya sülhü üçün təhlükə törətmək
qabiliyyətindədir. Bu baxımdan hesab etmək olar ki,
tədqiqatlar həyata keçirib yeni-yeni nəzəri ideyalar ortaya
çıxarmaq olar ki, bu ideyalar da insanlarda düşüncə tərzinə
təsir göstərə bilər. Balanslı münasibətlər hər şeydən öncə
insanlar arasında maraq sahələri üzrə qarşılıqlı olaraq
qəbuletməni zəruri edir ki, bu da xarakterdə formalaşmadan, ilk
növbədə də səbr və dözümdən, tolerantlıqdan asılı olur.
Hal-hazırkı dövrdə Şərq və Qərb cəmiyyətləri arasında
kəskin inkişaf fərqləri var. Buna baxmayaraq, Şərqin bəzi
xalqları isə (xüsusilə aralıq coğrafi mövqedə yerləşən xalqları,
məsələn, azəri türkləri, osmanlı türkləri, ruslar və s.) Qərbin
xalqları ilə mədəni çulğaşma vəziyyətində yaşamağa üstünlük
verirlər. Özlərində Şərq adət-ənənəsini islah etməklə, Qərb
dəyərləri ilə faydalanmağa can atırlar. Şərq və Qərb arasında
fərqli inkişaf xüsusiyyətləri əsasən müxtəlif adət ənənələr,
tərkib elementlərinin sadə və mürəkkəb birləşmələri baxı-
mından bir-birilərini arxada qoyan fərqli ənənələrdən yaranır.
Məsələn, Şərq mədəniyyət arealında təbəqəli adət-ənənə
(məsələn, Hindistanda mövcud olan mürəkkəb adət-ənənələr,
kastaların mövcudluğu) ritualları və mürəkkəb məzmun bir
tərəfdən rəng çalarlığının zənginliyini göstərirsə, digər tərəfdən
cəmiyyət üzərində bir nəzarətedici, çox hallarda zəncirləyici
təzyiq sistemini yaradır. Burada cəmiyyətin özü özünə sərt
qaydalar mexanizmini tətbiq edir ki, bu da adət-ənənə
vahidliyinin daxilən islah olunmasının qarşısını alır. Qərbin
(Qərbi Avropanın) inkişaf etmiş cəmiyyətləri ilə Şərqin bir çox
inkişaf etməmiş cəmiyyətləri arasında kəskin mədəniyyət
fərqləri mövcuddur. Buraya dövlətçiliyin və cəmiyyətin fərqli
inkişaf xüsusiyyətləri, yaşayış tərzləri arasında, həmçinin adət-
ənənələr arasında olan fərqləri də aid etmək olar. Şərq sosial
münasibətlərdə,
eləcə
də
ailə-məişət
münasibətlərində
iyerarxik asılılıq prinsipini əsas götürür, Qərb isə fərdin
müstəqilliyini önə çəkir və imkanların üzə çıxmasını labüd
31
hesab edir. Şərq fərdin imkanlarının səfərbər olunmasında
məhdudiyyətlər yaradır, Qərb isə məhdudiyyətləri aradan
qaldırır. Qərbdə fərdin rolu, onun funksiyasına aid olan və
funksiyasını formalaşdıran qabiliyyəti və bacarığı, istedadı,
savadı, Şərqdə isə cəmiyyətin adət-ənənələri əsas götürülür,
etalon kimi öndə qoyulur. Aralıq mədəniyyət məkanlarında isə
əsas tələblər həm fərdin xüsusiyyətləri, həm də yumşaq adət-
ənənə prinsipləri başlıca fəlsəfi meyar kimi qəbul edilir.
İnsanların əksəriyyətinin təfəkkürü (idrak baxımından, düşüncə
tərzi baxımından) zəif inkişaf etmiş cəmiyyətlərin ümumi
strukturunda da, fərdlərin, şəxslərin cəmiyyətdə tutduqları
mövqelərdə də qüsurlar mövcud olur. Bu baxımdan hesab
etmək olar ki, təkmil cəmiyyətlərlə infantil cəmiyyətlər (fiziki
və mənəvi cəhətdən qüsurlu cəmiyyətlər, dövlətçilik ənənələ-
rinin qədim olmasına baxmayaraq, qeyri-müasir, yetişməyən
dövlətlər, həddən artıq mühafizəkar cəmiyyətlərin xas olduğu
dövlətlər, müasir hüquqların geniş şəkildə mövcud olmadığı
cəmiyyətlər) arasında tarazlığın təmin edilməsi qeyri-mümkün
olur. Məsələn, postmonarxiya dövründə (1973-cü ildən sonra)
və sonralar, Sovet işğalı dövrü (1979-1989) Əfqanıstanda
respublikanın qurulmasında baş verən proseslər, XX əsrin 90-cı
illərində isə taliblərin hakimiyyəti ələ keçirməsi sözün həqiqi
mənasında
Əfqan
cəmiyyətini
infantil,
belə
demək
mümükünsə, yetişməmiş, “uşaq” qalmış, bir cəmiyyətə
çeviribdir.
1973-cü il iyil ayının 17-də Kral Zahir Şah İtaliyada
olarkən, öz qohumu Davud xan silahlı çevriliş etmiş, Kabildə
monarxiya devrilmiş, respublika qurulmuş, Zahir şahın 40 illik
hakimiyyətinə son qoyulmuşdu. 1978-ci ilin aprelində
kommunist çevrilişi baş vermiş, 1979-cu ilin dekabrında isə
Sovet qoşunları Əfqanıstana daxil olmuşdur. 1979-cu ildə
SSRİ-nin köməyi ilə Parçami-Əfqanıstan Xalq Demokrat
Partiyasının Parçam (bayraq) fraksiyasının tərəfdarları
hakimiyyətə gəlib. Xəlqi Fraksiyasından fərqli olaraq Parçam
32
ölkəni Sovet İttifaqından daha da asılı vəziyyətdə görmək
istəyirdi. 1990-cı illərin əvvəllərində Əfqanıstanda ölkə
parçalanmış vəziyyətdə idi. Kabil şəhəri də Məsud, Rəbbanı və
Mücahiddinə məxsus idi. 1996-cı ildən isə Taliban hakimiyyətə
gəlmişdi. Taliban rejiminin destruktiv siyasəti Əfqanıstan
xalqını tamamilə uçuruma aparmışdır. Cəmiyyətdə əksər
dəyərlər məhv olmuş, maddi-mədəni abidələr dağıdılmışdır. Bu
tarixi materiallar 1980-ci ildə Amerikada siyasi sığınacaq
almış əfqan diplomatının oğlu, əfqan əsilli Amerika yazıçısı
Xalid Hüseyninin 2003-cü ildə nəşr olunan “Çərpələng
uçuran” (Khaled Hosseini. The Kite Runner.) adlı bədii
əsərindən götürülmüşdür. Ümumiyyətlə əsərdə Əfqanıstan
cəmiyyətinin monarxiya dövrünün bəzi xüsusiyyətləri və
monarxiyadan sonrakı dövrdə baş verən xaotik hadisələr,
Əfqanıstan xalqının başına bəlan bəlalar tarixi-bədii üslubda
öz əksini tapmışdır. Əsər həmçinin cəmiyyətin melanxolik
ruhunu, eləcə də infantilləşmə prosesini geniş şəkildə
açmışdır.
1
Təbii ki, inkişaf etmiş cəmiyyətlərlə inkişafdan geri qalmış
cəmiyyətlər arasında kəskin fərqlər olduğundan, burada
termoklin tarazlığı xətləri mövcud olur. Termoklin tarazlığı
xətlərini yumşaltmaq və mülayimləşdirmək üçün isə hər iki
cəmiyyət arasında olan, hər iki cəmiyyətin elementlərini
özündə əks etdirən, (məsələn, Azərbaycan Asiya ilə Avropa
arasındakı aralıq mövqeyə malik olan yumşaq tarazlıq
zonasıdır ki, burada elementlərin qarşılıqlı qovuşması baş
verir), aralıq coğrafi mədəniyyət məkanları xüsusi rol oynayır.
Xalqların etnik xüsusiyyətləri də onların inkişafı ilə əlaqəli
olur,
inkişafını
şərtləndirən
əsaslara
çevrilir.
Etnik
xüsusiyyətləri öyrənən elm sahəsi kimi
Etnopsixologiya-hər
bir xalqın özünün etnik psixoloji xüsusiyyətləri vardır və hər
bir
xalq,
hər
bir
millət
özünün
məxsusi
psixoloji
1
Xalid Hüseyni. Çərpələng uçuran. İngiliscədən çevirəni Xədicə İsmayıl.
Bakı, “Əli və Nino” nəşriyyatı, 2011., 448 səh.