Microsoft Word Mushviq I luda doc
Yüklə 0,98 Mb. Pdf görüntüsü
|
278 Yanaqlar qızarsın güllər içində. Axalım gülşənə irmaqlar kimi, Səsimiz gurlasın sellər içində. Yamandır insanın tez qocalması, Düşüb yol daşı tək yolda qalması, Erkən bir ürəyin vərəm alması Bir də görünməsin ellər içində. Ömür uzun olsun bizim diyarda, Kimsə kimsənədən qalmasın arda, İnsanların günü qışda, baharda Keçsin şirin-şirin dillər içində. Üçüncü. Gənc bir aşıqdı. Sazı vardı, sözü də… Ayağa qalxıb, xitab etdi: - mənim nəğməmdən çoxları dəm vurmuşdur. Elmə həyat, cəhlə ölüm, ölümə varlıq, cəhlə yoxluq demişlər. Ancaq bu sözlər bir ovuc insan ağalarına məxsusdu. Biz, babaların nəsihətlərini hər kəsədinlətməyə gəldik. Biz təhsilin, günəşin qapılarını insan yavrularına fərq qoymadan açdıq. Onlar onsuz da fərqsizdirlər. Biz mədəniyyətdən qorxub ona düşmən kəsilmədik. Elektrik sürətini buraxıb, maviliklərə sürdüyümüz motorların sükanından əl çəkib də, tənbəl karvan yollarına qayıtmaqmı olur?! Biz elmin həm içinə, həm qabığına malikiz, çünkiquş bir qanadla uça bilməz. Qarşıda uca dağlar var. mehriban dostları ayrı salan əngin dənizlər maviləşir. Qarşıda qara yerin sarsıntıları gözlənilir. Bu çətinlikləri həllə mədəniyyət gərək, mədəniyyət! Mədəni bir kütlənin boynuna minmək olmaz! –deyib saza söz verdi. Mehriban ellərim, dinləyin məni: Hələ bu diyarda çox işimiz var! 279 Məhsul toplamağa, çiçək dərəndə Xəzanda, baharda çox işimiz var! Hələ bu yerləri sürəcəyik biz, Hələ gözəl günlər görəcəyik biz, Dalğalara köküs gərəcəyik biz, Çıxınca, kənarda çox işimiz var! Təbiət olmasın çox əngəl bizə, Buludlar, dalğalar versin əl bizə, Bizdə qonaqlıqdır, günəş, gəl bizə, Qaranlıq yollarda çox işimiz var! Dördüncü aşıq qalxdı. Məclisdə oturmuş öz arvadına üzünü tutub xitab etdi: - Sən anasan, sən qadınsan, sən bu insan sellərinin qaynağısan. Taxtın var, beşiyin var. Evin var, eşiyin var. Nə mələksən, nə pəri. Mən səni sevərək aldım, sən mənə sevərək gəldin. Sevişdik, güldük, ağladıq. Camalın gözlərimdə su kənarındakı bir çəmən kimi gülümsədi. Keçən iclasların birində bir qadın belə demişdi: «Ayaqlara toz, ağızlara söz olduğumuz günlər getdi. Ərlərlə hüququmuz var. Təlimdə birik, əyləncədə birik, cəbhədə də bir olacağıq! Bizə bu hüququ verən Oktyabra alqış! Bizim ərlərimizi, çocuqlarımızı, qızlarımızı səfalət çamurlarından çıxarıb sülhün, qardaşlığın büllur sularında yıxayan onların qeydinə qalan, bəşər nəslinin uzanmasına- əbədiyyətinə qanun verən insanlar üçün ana qəlbimizin döyüntüləri milyoq-milyon əllərdən qopan alqış səslərinə dönsün!». Sonra sazını köksünə sıxdı, baxalım nə dedi: Sən mənim cananım, şirin canımsan, Ətirli bağçamda bar səni gözlər! 280 Elimsən, günümsən, mehribanımsan, Qızğın məclisimdə tar səni gözlər! Qarşında səfalı beşiyin sənin, Deyirsən: «Yat, çəkim keşiyin sənin!» Cənnətmidir evin-eşiyin sənin? Dövlət əlindədir, var səni gözlər! Yıxıqlar əlinlə gülüstan olur, Can cahana dönür, cahan can olur, Bütün qaranlıqlar çırağban olur, Ellərin şənliyi, yar, səni gözlər! Yeddilərdən beşincisi qalxdı. Məclisə qururla baxıb dedi: - Nəğmələr içində mənim nəğməmin ayrı bir yeri var. Mən toxunulmaz hüququmun nəğməkarıyam. Bir fərd, bir cəmiyyət nə qədər yüksəlirsə, yüksəlsin, hüquqsuz yenə heçdir. Başı sərkili, üzü danlaqlı, qəlbi səksəkəli əməl yollarında yorğun düşən, əli istəyinə irişməyən əcdadımızın göylərdən asılı iradəsini acı-acı bir düşünəlim. Biz ümid qapılarını asanlıqla keçdik. Azad əməllərinə, azad əməyinə yetən bizim nəsil nə bəxtəvərdir! Təhəkkümün, zəncirin, təhqirin hüdudu bizim torpaqların sərhəddinə gələndə bitər. Qarayammı, ağammı? Fərqində deyiləm. Qarlı bir dağam mən. Qaynar bir bulağam mən. Varlı budağam mən. Qoltuğa sığınmaq da bir şey deyil. Böyük bir palıdın həşəmətli budaqları altında bir çiçəkfırtınalardan, boranlardan nə qədər qorunsa da, yenə günəşsizlikdən sarı, solğun qalır. Vay o fərdə ki, asılıdır! Vay o kütləyə ki, məhkumdur. Mən arzularımın hovuzu kənarında durub məqsədimin surətini dərin bir heyranlıqla müşahidə edirəm. Sonra sazını aldı, bir-iki ağız dedi: Mənim ixtiyarım öz əlimdədir, 281 Ömrü çarpaşıqlı bir insanam mən! Könül otağının pəncərələri Güllü, sarmaşıqlı bir insanam mən! Gəldi yaz ayları, sayrıldı güllər, Başladı pərvaza tərlan könüllər, Dolaşdığı ellər, gəzdiyi çöllər Yarlı-yaraşıqlı bir insanam mən! Təzə əməllərim ilk bahar kimi, Ömrüm gəlib keçməz bir ruzgar kimi, Xəyalım göylərdə buludlar kimi, Yolları işıqlı bir insanam mən! Söz altıncı ərənə gəldi. Görək bu nə dedi: - «Çox bil, az danış». «Adamın dili öz başına bəladır!» - deyən əsir babaların bu nəsihətləri nə qədər acıdır! Mənim nəğməm sözü əsarətdən, məhkumluqdan çıxarıb azad etmək üçündür. O sözlər, vicdanlarda casus qulaqlarının şəkləndiyi dövrlərin məhsuludur. Nə mey şişədə, nə gül qönçədə, nə söz ürəkdə qalar. Bunu bir şair demişdir. Mey içilər, qönçə öz əsrarını rəngilə izhar edər. Söz də qanadlı bir quşdur. Yuvası təmiz bir ürək, açır bir yuva… yaşadığımız bu inqilab dünyası mərd oğulların dünyasıdır. Bu dünyada kütlələrə səadət müjdəsi verən hər söz azaddır. Sonra tərənnümə başladı: Mənim də sözlərim bir-bir yazılmış Sinə dəftərimin varaqlarında. Sənin qoxladığın ətir gizlidir Qızıl çiçəklərin yarpaqlarında. Gözəldir insanın öz azadlığı, Yüksəltdik hər yerdə biz azadlığı; Qələm azadlığı, söz azadlığı, Doğrulmuşdur sovet torpaqlarında. Yüklə 0,98 Mb. Dostları ilə paylaş:
|