Fazil SƏNAN
188
Yaxşı boy atır. Qurban əlini yanına silib qapıya doğru
yönəldi.
- Hara gedirsən. Bəri gəl görək. Barat Qurbanın
qolundan tutub əlüzyuyanın yanına çəkdi. Hər ikisi əl-
lərini yuyub eyvanda qoyulmuş stolun arxasına keç-
dilər.
Bir azdan Barat ayağa qalxdı və mətbəxə keçdi.
Əlində yarımçıq üç litrlik bankanı gətirib stolun üs-
tünə qoydu. Olan-olmazdan stolun üstünü düzəldib əy-
ləşdi. Qədəhlərə araq süzüb «Götür görək, əmioğlu»
dedi.
Qədəhlər öpüşüb başa qalxıb endikcə keflər
durulmağa başlayırdı.
- Qurban bunu da içək sənin caladığın tutun sağ-
lığına. Gələn il mənim üçün üzümlə qozu calayarsan.
- Oldu, Barat. O nə sözdü. Qurban bir az da şe-
şələnərək «tutun sağlığına» deyib dolu qədəhi başına
qaldırdı.
Darvazadan çıxan Qurban ayağı-ayağına dolaşa-
dolaşa yola düzəldi.
* * *
Aradan on-on beş gün keçmişdi. Eyvanda əy-
ləşmiş Barat özü üçün bala-bala vururdu. Səsə bir tə-
hər ayağa durub qapıya çıxan Barat:
- Xoş gəlmisən Qurban. Nə yaxşı gəlmisən?
- Dedim görüm calağın vəziyyəti nə cürdür?
- Lap yaxşı eləmisən. Get calağa bax, gəl içəri, -
deyən Barat əli ilə Qurbana həyəti göstərdi, özü isə
eyvana çıxdı.
Həyətə keçib calağa baxan Qurban qayıdıb Ba-
ratla qabaq qənşər oturdu.
Nifrətin göz yaşları
189
- Əla bitib. Hələ belə calaq olmayıb. Nə qədər
sürətlə böyüyür? Belə getsə gələn il araq çəkmək olar.
Qurban irişə-irişə dolu qədəhi götürdü.
Axşamçağı Qurbanı yola salan Barat «Yolun
kənarı ilə get. Maşın zad vurar» - dedi.
- Maşın kordu, görmür məni, - deyən Qurban
səntirləyə-səntirləyə yola düzəldi.
* * *
Aradan bir həftəyə yaxın vaxt keçibdi. Barat
eyvanda əyləşib üç litrlik banka da qarşısında. İki-üç
qədəh içib. Kefinin duru vaxtıdı. Bu zaman darvaza
döyülür. Barat ərindiyindən ayağa durmur. Oturduğu
yerdə çığırır:
- Kimsən, gəl içəri!
Məhəccərin yanında dayanmış Qurban irişə-
irişə Barata baxır:
- Ə, nə yaxşı gəlmisən, Qurban?
- Burdan keçirdim, dedim ki, bir baxım görüm
calağın vəziyyəti nətəridi?
- Lap yaxşı eləmisən. Gəl, otur, qalxanda calağa
baxarsan. Olarmı? – deyən Barat güldü.
Qurban stolun üstündəki yarımçıq üç litrlik ban-
kanı görcək ayaqqabılarını çıxardaraq Baratın qarşı-
sındakı stulda əyləşdi.
Barat durub içəridən bir qədəh gətirib Qurbanın
qarşısına qoydu və bankanı əlinə götürüb dedi:
- Qurban, bu bankanı görürsənmi?
- Hə, görürəm Barat.
- Qurban gördüyün bu bankanı boşaltmalıyıq.
Tut arağıdı ha… Axıra kimi mənimlə vura bilə-
cəksənmi?
- Baş üstə. Orda nə var ki? Elə bil dünyanı Qur-
bana bağışladılar.
Fazil SƏNAN
190
- Onda götür görək! Barat dolu qədəhi götürüb
Qurbanın qədəhi ilə toqquşdurub başına çəkdi.
Artıq banka boşalmışdı. Barat özünü tarazlayıb
ayağa durdu və əlini stola çırparaq dedi:
- Dur Qurban! Dur gedək calağa da bax! Barat
Qurbanın qolundan tutub yavaş-yavaş calağın yanına
apardı.
- Ə, bu nə qədər böyüyübdü. Əməlli-başlı kölgə
salır ki, - deyən Qurban əyildi ki, calağa yaxından
baxsın, özünü saxlaya bilməyib calağın böyrünə uzan-
dı.
Barat əl ataraq calağı kökündən çıxardıb əlinə
aldı. Qurbanı ayağa qaldırdı və qoluna girdi. Yavaş-
yavaş darvazanın ağzına gəldilər.
- Qurban, al bu calağı da özünlə apar. Bir də
əziyyət çəkib calağı yoxlamaq üçün bura gəlmə, - de-
yən Barat əlində tutduğu calağı Qurbana verdi.
Yeni boy atmış calağı sinəsinə sıxan Qurban
yavaş-yavaş yola düzəldi. Barat isə qapını örtüb evə
qayıtdı.
Velosipedlə gedən uşaq yolun kənarında uzan-
mış adamı görcək velosipedi saxlayıb düşdü və «Qur-
ban dayı, niyə burda uzanmısan?» soruşsa da sualına
bir cavab ala bilmədi.
24.01.2016
Nifrətin göz yaşları
191
RAZBORKA
Taksi dayanacağına çatan Ülfət tez boş bir ma-
şına əyləşdi:
- Hara? – sürücü soruşdu.
- Tez sür Akif dayı, - deyən Ülfət əlini cibinə
saldı.
- Bir de görək hara gedirsən, nə verəcəksən. Sür
deməklə olmur, axı.
- Akif dayı nə desən onu verəcəyəm. Tələsirəm,
tez ol. Bayraq meydanı olan təpəyə sür.
- Oldu, baş üstə. Bu başqa məsələ, - deyən Akif
mühərriki işə saldı. Bir azdan «Jiquli» asfalt yolda
qanad açmağa başladı.
Mobil telefonu qulağına tutan Ülfət: «Maşında-
yam. Bir az dözün, bu dəqiqə çatıram. O, alçağa deyin
ki, heç hara tərpənməsin.» – dedi.
Getdikcə öz-özünə qızışan Ülfət arabir üzünü
sürücüyə tərəf çevirərək:
- Akif dayı, maşının sürətini bir az artır. Elə bil
maşın heç getmir, – deyir.
Gözünü yoldan çəkməyən Akif:
- Axı, nolub, bir məni başa sal görüm?
- Razborkalıq iş var. Ülfət bir az öncə söndürdü-
yü telefonun düyməsini yenidən basdı və qulağına tut-
du.
- A bala, razborka nədir? – Akif soruşdu.
- Razborka, necə deyim, ey. Bir dolaşıq məsələ
var… hə, hə yadıma düşdü - onu aydınlaşdıracağam.
Fazil SƏNAN
192
- Soruşmaq ayıb olmasın, o nə məslədir ki, sən
aydınlaşdırmağa gedirsən. Heç olmasa bir-iki nəfər
yoldaş götürəydin.
- Yoldaşla gedənlər qorxaq adamların işidir.
- A bala, söhbət qorxaqlıqdan getmir. Bəlkə o
adamlar sayca çoxdurlar. Onun üçün deyirəm ki, tək
getmə.
- Ona deyin, tərpənməsin, çatıram. Onun anasını
ağlar qoymasam Canavar Ülfət adı mənə haram olsun.
Hələ oğraşa neçə dəfə demişəm ki, mənim qarşıma
çıxma.
Ülfət hirsli-hirsli telefonu söndürüb cibinə qoy-
muşdu ki, maşın “Bayraq meydanı” adlanan təpəyə
çatdı. Akif maşını yolun kənarına çəkib saxladı. Ma-
şından düşən Akif Ülfətə dedi:
- Sirr deyilsə, məni başa sal görüm nə məsələdi.
Bəlkə heç getməyin lazım deyil.
- Narahat olma, Akif dayı, mən belə razborka-
ları çox yoluna qoymuşam. Beş-on dəqiqə burada göz-
lə, məsələni aydınlaşdırıb qayıdıram. Qayıdanda pulun
nə eləyir iki qat verəcəm.
- Ülfət, elə deyil, kənddən mənlə gəlmisən. Ge-
dərsən bir hadisə baş verər, məni də işə salarsan. Ya-
xam qalar polisin əlində. Ondan əlavə atan-anan, eşi-
dən-bilən deməzmi, o cavan idi, bəs sənə nə olmuşdu?
Nə üçün qoyurdun getsin?
- Akif dayı, ürəyini buz kimi saxla, beş-on dəqi-
qə gözlə bu dəqiqə qayıdıram. Onları başa salıb qayı-
dıram, - deyən Ülfət tələsik maşından aralanıb uçurum
tərəfə yola düzəldi.
Nazik, qılçası-qılçasına dolaşan, boğazı armud
saplağına oxşayan, uzağı 45-50 kq çəkisi olan Ülfətin
arxasınca baxan Akif öz-özünə: «Bunun find-fasonu
ilə danışığı, cəsarəti heç uyğun gəlmir», – dedi.
Dostları ilə paylaş: |