Nifrətin göz yaşları
197
meyvəni, manqalı, kömürü və s. şeylərin hamısını bo-
şaltdı. Sərdar manqalı qalamağa başladı. Pənah isə
meyvəni çayda yuyub gətirdi. Sevinc isə ətli əndamını
silkələyə-silkələyə istədi süfrəni hazırlaya, lakin əyilib
qalxanda «of belim ağrıdı» deyib döşəkcənin üstündə
əyləşdi və balınca söykəndi. Gözünün altı ilə Sevinci
müşahidə edən Pənah dözə bilməyərək: «Mən görü-
rəm, siz, deyəsən, evdə əlinizi heç bir şeyə vurmursu-
nuz?» dedi.
- Gəlin, nəvələr sağ olsunlar. Hər işi onlar
eləyir.
- Nəvələriniz böyükdürmü? Pənah soruşdu.
- Qız nəvəm bu il Türkiyənin ali məktəbinə qə-
bul olunub. Çox savadlı qızdı.
- Əhsən, elə qıza. Təbrik edirəm.
- Sağ olun, olmayanlara da qismət olsun. Sevinc
xanım razılığını bildirdi.
Sərdar bişmiş kababları Pənah hazırladığı süf-
rənin üzərində olan qablara çəkdi. Yuyulmuş mey-
vələri, doğranmış qarpızı süfrəyə gətirən Sərdar özü
də əyləşdi.
- Hə, di başlayın görək, deyib əlini süfrəyə uzat-
dı.
Aradabir Sərdar tikələrin yaxşısından seçib Se-
vincin qarşısındakı boşqaba qoyaraq: «Ye, canım gö-
züm» deyib gülümsünür.
Bir az keçmiş Sərdar dedi: «Görürəm daha heç
kim yemir. Duraq bir balaca gəzinək, təbiətin bu ecaz-
kar gözəlliyinə tamaşa edək, sonra gəlib arxasını da-
vam etdirərik».
Pənah ayağa durdu. Sevincin qalxa bilmədiyini
görən Sərdar ona kömək eləyərək ayağa qalxmasına
yardım etdi.
Fazil SƏNAN
198
Sərdarın qolundan tutub ayağa qalxan Sevinc:
«Bəs süfrəni yığışdırmırsınız?» dedi.
- Burda nə var ki, it yox, pişik yox. Bir bizik, bir
çaydı, bir də meşə. Sərdar güldü.
Bu zaman telefon zəng çaldı. Sevinc xanım
telefonun düyməsini basıb qulağına tutdu.
- Eşidirəm, nənə qurban.
- Nənə, hardasan? (Yaxın olduğumuza görə tele-
fonda gedən danışığı biz də eşidirdik).
- Toğana çayının üstündə, dağların arasında, hər
tərəf yaşıl meşəlikdi, qurban olum.
- Nənə gözəldimi?
- Hə, qurban olum, hər şey gözəldi.
- Nənə, bəs kiminlə getmisən?
- Gözlərinə nənən qurban, Sərdar dayınnan
getmişəm.
- Nənə, sənə yaxşı istirahət arzulayıram.
Sevinc xanım telefonu söndürüb cibinə qoydu.
- Nəvəmdi.
- Neçədə oxuyur nəvən? Pənah soruşdu.
- Ali məktəbdə oxuyur. Yaxşı da oxuyur, Se-
vinc xanım sevinclə cavab verdi.
- Yaxşı bir şey soruşum, amma xətrinizə dəymə-
sin. Pənah üzünü Sevinc xanıma tutdu.
- Soruşun, xətrimə dəyməz.
- Görürəm oğlun, qızın, gəlinin, nəvələrin var.
Bunlardan biri sizdən soruşmur ki, Sevinc xanım hara
gedirsiniz, kimin yanına gedirsiniz? Toğanada nə gə-
zirsiniz? Mənim üçün çox maraqlıdır. Pənah dedi.
Pənahın gözlənilməz sualından bir az duruxan
Sevinc xanım incik-incik dilləndi:
- Xətrinizə dəyməsin, Pənah müəllim, biz XXI
əsrdə yaşayırıq. Bütün dünya ölkələri, o cümlədən,
Nifrətin göz yaşları
199
Azərbaycan da Avropaya inteqrasiya olunur. Siz bu
dünyagörüşünüz ilə hara gedə bilərsiniz?
Biz müasir ailəyik. “Müasir” sözü, bilirsiniz nə
deməkdir? Yəni, “savromenni” ailəyik.
- Bildim Sevinc xanım, bildim və başa düşdüm
ki, müasir ailə deyəndə, sizin ailələr kimi ailələri nə-
zərdə tuturlar. Yəni, kim kiminlə haraya istəyir, ora da
gedir. Sizin kimi. Düzmü deyirəm?
- Düz deyirsiniz. Şəxsiyyət azadlığıdır, - deyən
Sevinc xanım razılıqla gülümsündü və yanında dayan-
mış Sərdarın üzündən öpdü.
Pənah isə Sevincin bu hərəkətindən xəcalətlənə-
rək üzünü yana çevirdi və maşına tərəf gedə-gedə –
«Hələ utanmır, arsız-arsız deyir ki, biz müasir ailəyik.
Əhsən belə ailələrə!” – dedi.
05.07.2017.
Fazil SƏNAN
200
YARMARKADA
Həkim Zöhrə qarını müayinə edib stolun arxa-
sına keçdi. Döş cibindən qələm çıxardıb yazmağa
başladı. Qurtarandan sonra nüsxəni Bayrama verib
dedi:
- Nüsxədə yazdığım dərmanları al gətir. Görək
nə göstərir.
- Həkim, dərdi nədi? Yəni bu dərmanların bir
köməyi olacaq? Bayram ümidlə həkimin ağzına baxdı.
- Elə qorxulu bir şey yoxdu. Biz əlimizdən gə-
ləni edəcəyik. Allah özü bilən məsləhətdi. Həkim
ayağa qalxdı və qapıya tərəf yönəldi.
Bayram əlindəki on manatı həkimin yan cibinə
qoyub «Sağ olun, həkim, əziyyət çəkdiniz» dedi.
Həkimi yola salandan sonra evə qayıdan Bayram
eyvanda qoyulmuş stolun arxasında əyləşdi və həki-
min yazdığı nüsxəni qarşısına qoyub fikirləşməyə baş-
ladı. Əlində gətirdiyi çay dolu stəkanı Bayramın qar-
şısına qoyan Afaq «Nə yaman fikrə getmişəm?» dedi.
- Evdə bir qəpik də yoxdu. Bu dərmanları nə ilə
alacağam? İnsaf yox, mürvət yox. Bir manatlıq dərma-
nı on manata verirlər. Yaşamaq mümkün deyil. İş yeri
də yox ki, işləyəsən. İndi mən neynəyim? Bir oğul ki-
mi anama dərman almağa imkanım yoxdursa, mənim
yaşamağa nə haqqım var?
- Neynəyək, hamı nətəri, biz də elə.
Afaq Bayrama təsəlli vermək istədi.
Nifrətin göz yaşları
201
- Mən də bilirəm, hamı mənim kimi, mən də ha-
mı kimi. Sözsüz ki, bu dərmanlar bir dünya pul tuta-
caq. Başımıza haranın daşını salaq? Bayram tərs-tərs
arvadına baxdı. Elə bil ki, bu işlərin günahkarı Afaq
imiş.
- İstəyirsən kredit götür.
- Kredit götürdüm, nə ilə verəcəyəm? Bir uçuq
evimiz var, onu da bank əlimizdən alsın, qalaq düzdə.
Banklar krediti elə verir ki, illərnən borcdan yaxanı
qurtara bilmirsən. Bayram yazıq-yazıq arvadının üzü-
nə baxdı. Suda boğulan saman çöpündən yapışan kimi
Bayram da arvadından bir kömək umurdu. Arvadının
imkansızlığını bildiyi halda özündən asılı olmayan
hansısa bir hissin təsiri ilə içində Afaqdan çıxış yolu
gözləyirdi.
- Fikir eləmə, hər qaranlıq gecənin bir işıqlı sə-
həri var. Qoy görək bir şey fikirləşərik. Afaq boşalmış
stəkanı götürüb mətbəxə keçdi.
- Gətirmə, istəmirəm.
Bayram ayağa qalxdı. Elə bu məqamda «Tap-
dım! Tapdım!» deyə sevincək çığıran Afaqın mətbəx-
dən səsi eşidildi.
- Az, nəyi tapdın? Bayram sifətini bürümüş acı
istehza ilə mətbəxin qapısına baxdı.
- Heç yadıma düşmür, qapıda dörd dənə xoruz
hünduşka var. Ölən yeri birinin 8-9 kilo əti var. Nə qə-
dər aşağı satsan birini 25-30 manata satacaqsan. Mən-
cə dərmanın pulunu ödəyər. Sevinən Afaq ərinin üzü-
nə baxdı. Arvadının çıxış yolu tapdığına sevinən Bay-
ram «Sağ ol, arvad, məni vəziyyətdən çıxartdığın
üçün. Dərmandan artıq pul qalsa, hökmən sənə bir hə-
diyyə alacağam». – dediyi sözlər Afaqın sifətini işıq-
landırdı.
Dostları ilə paylaş: |