6
Asiyanı, Afrikanın şimalını, -
Hindistandan Mərakeşə qədər
həm quru, həm su yolları ilə gah dərviş geyimində, gah başqa
qiyafədə gəzib dolaşmış, hər cür insanlarla oturub-durmuş,
rəngarəng həyati təcrübələr qazanmışdır. Sədinin əsərlərini
oxuduğumuz zaman görürük ki, o bəzən Kaşğar məclisində
qrammatiklərlə mübahisə edir, bəzən Ərəbistanın qızğın
çöllərində karvanları izləyir, bəzən Trablis xəndəklərində
yəhudilərlə birlikdə daş-torpaq daşıyır, bəzən Sumnatın
hindular bütxanasında onların dinini öyrənməyə çalışır. Bu
dövr Sədi həyatının ikinci dövrünü təşkil edir.
Mükəmməl təhsildən sonra bu uzun səyahətlər Sədinin
dünyagörüşünü genişləndirmiş,
onun şüurunu o dövrün
feodalizm dünyagörüşü, üsul-idarəsi, qanun və prinsipləri ilə
mübarizə aparan ictimai təbəqələrin ideologiyası səviyyəsinə
yüksəltmişdir.
Bu səyahətlərdən sonra sədi 1257-ci ildə vətəni Şiraza
qayıtmış, ömrünün axırına qədər öz doğma şəhərində böyük
hörmətlə yaşamış, mühitinin müdrik filosofu, alimi kimi şöhrət
tapmış, 1291-ci ildə vəfat etmişdir.
Sədinin yaşadığı dövr Yaxın Şərq tarixində ictimai
keşməkeşlər, qanlı çarpışmalar, qırğınlar dövrü olmuşdur. Bu
dövrün əsas böyük tarixi hadisələri – əhli-səlib müharibələri və
moğol istilalarıdır. Sədi səlib müharibələrində iştirak etmiş,
Suriyada fransızlara əsir düşmüş, moğolların dağıdıcı
hücumlarının şahidi olmuş, müxtəlif şahlıqların məhv olmasını,
vətəninin yadellilər istilasına məruz qalmasını görmüşdür.
Zamanının bu səhnələrini şair bircə misrada
çox gözəl obrazla
təsvir edir:
Cəhan bər-həm oftade çun muy-e zəngi.
(Dünya zəncinin saçı kimi bir-birinə qarışmışdı).
Bütün bu dəhşətli tarixi hadisələr qarşısında Sədi alimanə
və həkimanə şüurunu, həyati təcrübələrini inkişaf etdirib
7
zənginləşdirmiş, sonra bunları yeddi əsrdən bəri müxtəlif
dillərə tərcümə edilib yayılan və milyonlarlainsanların malı
olan məşhur qiymətli əsərlərində əks etdirmişdir.
«Gülüstan»da olan bir hekayəsindən anlaşıldığına görə,
Sədi ədəbi fəaliyyətə hələ gənc ikən başlamışdır. 1210-cu ildə
Kaşğara səyahəti zamanı bir adam ondan haralı olduğunu
soruşur. Şair: şirazlıyam, – deyə cavab verdikdə, o adam:
Sədinin əsərlərindən bilirsənmi? – deyir.
Bundan anlaşılır ki, hələ iyirmi altı yaşında ikən onun
əsərləri Kaşğarda yayılmış və Sədi adı orada məşhur olmuşdur.
Buna baxmayaraq böyük şairin əsil yaradıcılıq fəaliyyəti
həyatının üçüncü dövrü ilə bağlıdır. Özünün dediyinə görə,
«Bustan»ı 1257-ci ildə, yəni 63 yaşında, «Gülüstan»ı isə 1258-
ci ildə, 64 yaşında ikən yazmışdır.
Sədi əsərlərini əsasən farsca yazmışdır, lakin ərəbcə
qəsidələri və farsi-ərəbi müləmmələri də vardır. Məşhur
iranşünas E.Braunun dediyinəgörə,
Sədi urdu dilində də şerlər
yazmışdır. Bundan başqa onun bəzi İran qəbilələrinin işlətdiyi
«farsi-ye bum» adlanan dildə də şerləri vardır. Mşhur şərqşünas
Hammer-Purqştallın göstərdiyinə görə Sədi latın dilini də yaxşı
bilirmiş.
Sədinin əsərləri: «Bustan», «Gülüstan», qəsidələr, qəzəllər,
bədaye, təyyibat, xəvatim müləmmələr, tərci-bəndlər, rübailər,
şitələr, müfrədlər, müxtəlif şerlər, həzllər və sairədən ibarətdir.
Lakin qəsidədə və xüsusən qəzəldə böyük ustad sayılan lirik
şair Sədi dünya ədəbiyyatına böyük moralist şair və nasir kimi
«Bustan» və «Gülüstan» əsərləri ilə daxil olmuşdur.
Sədinin böyük şair və mütəfəkkir kimi tanınmasında əsas
keyfiyyətlərdən biri də ondakı böyük
demokratik ruh, dərin
xəlqilikdir.
An ke pay əz sər-e nəxvət nə nehadi bər xak,
Aqebət xak şod-o xəlq bər u miqozərənd.
8
(Təkəbbür və dikbaşlıqdan ayaqları yerə dəyməyən hakimlər
torpağa döndülər və xalq indi o torpağı tapdalayıb keçir).
Sədi həmişə rəiyyəti xalqı soltanlardan, hakimlərdən
yüksək tutur:
Rəiyyət çu bixənd, soltan derəxt, –
Derəxt, ey pesər, başəd əz bix səxt!
(Hakim bir ağac isə, xalq o ağacın köküdür, – ey oğul, ağac
kökdən möhkəm olar).
Mkon ta təvani del-e xəlq riş,
Və gər mikoni mikəni bix-e xiş.
(Bacardıqca xalqın qəlbini yaralama, əgər yaralasan, öz kökünü
qoparmış olarsan).
Sədi bir sıra əsərlərində insanları ədalətsizliyəqarşı
mübarizəyə dəvət edir:
Məkon səbr bər hakem-e zolm-dust!
(Zalim hakimin zülmünə səbr eləmə).
Sədini səciyyələndirən xüsusiyyətlərdən
biri də onun bir
para məddah şairlər kimi hakimlərə yaltaqlıq etməməsidir. O öz
qədrini, əsil şair qiymətini yaxşı bilirdi. Yaltaq şairlər özlərini
dövrünün hakimindən alçaq tutaraq deyirdilər: «Mən
xoşbəxtəm ki, sənin dövründə yaşayıram!». Sədi isə Fars
hakimi Əbu-Bəkr ibn Səd Zəngiyə ithaf etdiyi «Bustan»ın
müqəddiməsində çox haqlı olaraq özünü hakimdən yüksək
tutur, ona xitab edir: «Sən nə xoşbəxtsən ki, mənim dövrümdə
doğulmusan, çünki mənim
əsərlərimdə
həmişəlik
yaşayacaqsan!».
«Bustan» 4200 beytə yaxın, on fəsildən ibarət mənzum
əsərdir. hƏr fəsildə şairin öz fəlsəfi və ictimai fikirlərini ifadə
edən bir sıra gözəl, maraqlı hekayə və nəsihətlər vardır.
«Bustan» Yaxın Şərq ədəbiyyatında didaktik poema
9
janrının ən parlaq nümunəsidir. Bu əsər yazıldığı dövrün və
mühitin
bütün məişət məsələlərini, cəmiyyətin müxtəlif
təbəqələrinin əxlaq qaydalarını, əsrin əsas ictimai-tarixi
səciyyəsini konkret həyati misallarla əks etdirir. «Bustan»da
göstərilir ki, orta əsrlər İranında əsas istehsal qüvvələri və
zəhmət adamları: kəndlilər, sənətkarlar, nökərlər (qulamlar),
ticarət işləri vəalları isə tacirlərdir. Sədi hekayələrində
cəmiyyətin bu qüvvələrini müdafiə edir, hakimlərdən onlara
qayğı və hörmət bəsləməyi tələb edir. Pulun ağalığını Sədi
keçici və qüdrətsiz bilir, sənətkarlığı ondan daha davamlı və
güclü sayır. Sədi ağıllı qadının ailə həyatındakı müsbət
roluna
böyük qiymət verir. Ata-ananı uşağın tərbiyəsinə fikir verməyə
çağırır, uşuğu faydalı peşə öyrətməyi tələb edir.
Burası çox maraqlıdır ki, «Bustan»da din və dinitəbliğ
mövzuları yoxdur. Sədinin məfkurəsincə, insan göylərə deyil,
öz vicdanına səcdə etməlidir.
Bu qiymətli əsəri mütaliə edən oxucu onda yalnız orta
əsrlər üçün deyil, bizim əsrimiz üçün də hələ əhəmiyyət və
təsirini itirməyən ağıllı öyüdlər, ibrətamiz fikirlər, tərbiyəvi
nəsihətlər tapır. Buna görədir ki, «Bustan» indi də dünyanın
müxtəlif dillərinə tərcümə edilib yayılmaqda
və xalqlar
tərəfindən sevilə-sevilə oxunmaqdadır.
Rus dilinə Oktyabr inqilabından qabaq «Bustan»ın yalnız
ayrı-ayrı parçaları tərcümə edilmişdi. Bunlardan bəyənilən
Xolmoqorovun Sədi Şirazi haqqında dissertasiyasındakı
«Bustan»dan parçalar tərcüməsidir. Bu əsərin rusca ən yaxşı,
əslində çox yaxın tərcüməsi K.Çaykinin 1935-ci ildə etdiyi və
son illərə qədər dəfələrlə yenidən nəşr edilmiş mənzum
tərcüməsidir. Lakin bu da dolğun deyil: 700 beyti ixtisar
edilmişdir.
Azərbaycan dilinə 1912-ci ildə «Bustan»ın təxminən
dörddə bir hissəsi «Mizanül-ədalət» adı ilə şair Seyid Zərgar
tərəfindən tərcümə edilmişdir. Əsasən zəif olan bu tərcümənin
bir müsbət cəhəti var ki, onda orjinalın vəzni (mütəqarib bəhri: