Microsoft Word Sadi Gulustan doc
Yüklə 4,55 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 13. Hekayət
80 Yadımdadır, uşaqlıqda gecələr ibadətlə məşğul olur, dindarlığa maraq göstərirdim. Bir gecə atamla birlikdə səhərə qədər yatmayaraq, quran oxuyurduq. Ətrafımızda isə hamı yatmışdı. Atamdan soruşdum: –Bunların biri də başını qaldırmır ki, heç olmasa iki rükət namaz qılsın, onlar elə qəflət yuxusuna gediblər ki, sanki yatmamışlar, ölmüşlər. Atam dedi: –Ey əziz oğlum, xalqın qeybətini etməkdənsə, yatsaydın daha yaxşı olardı. Şer Müddəi özündən qeyrisin görməz, Çünki xudpəsəndlik tutmuş gözünü Allahı görməyi bacarsa hər kəs, Hamıdan zavallı görər özünü. 8. Hekayət Böyük adamlardan birini məclisdə tərifləyir və yaxşı sifət- lərindən uzun–uzadı danışırdılar. Nəhayət o, başını qaldırıb Dedi: – Mən özüm bilirəm ki, mən kiməm. Beyt Ey mənə hey tərif deyib incidən, Kaş xəbər tutaydın bu batinimdən. Şer Bütün aləm mənə baxıb zahirimi xoşlayır. Bu natəmiz batinimsə məni edir xəcalət. Xalq heyrandır min rəng ilə gəzən tavus quşuna. Tavus isə ayağına baxıb çəkir xəcalət. 9. Hekayət 81 Ərəb ölkələrində öz kəramətilə şöhrət tapmış bir Livan şeyxi bir gün Dəməşq məscidində daş hovuz kənarında dəstəmaz alarkən ayağı sürüşüb hovuza düşdü. Çox çətinliklə oradan çıxa bildi. Namaz qurtardıqdan sonra əshabələrindən biri dedi: –Bir şey mənə qaranlıqdır, icazə versəydiniz soruşardım. Dedi: – O nədir? Dedi: – Şeyxim, yadımdadır deyirdiniz ki, siz Məğrib dənizinin 48 üzərində yeriyir, heç ayağınız da islanmırmış, indi nə oldu ki, siz az qala balaca bir hovuzda boğulmuşdunuz? Şeyx bir müddət fikrə daldı, sonra başını qaldırıb dedi: –Eşitməmisənmi ki, peyğəmbəri–aləm (Məhəmməd) səlləllahi əleyh vəsəlləm demişdir: «Mən bəzən allaha o qədər yaxın oluram ki, heç mələklər və nəbilər də bizə yaxınlaşmağa cürət etmirlər». Lakin o deməmişdir ki, həmişə belə olur. Bildiyin kimi, bəzən o Cəbrail və Mikaili 49 yanına buraxmazdı, bəzən isə Həfsə və Zeynəbi 50 yanından buraxmazdı. Şeyxlər 51 demişlər ki, müqəddəs adamların haqqı dərk etməsi zühur ilə qeyb arasındadır. O gan görünər, gan yox olar. Beyt İşvəylə üz göstərib, qaçıb uzaq durursan, Bazarı qızışdırıb, bizə də od vurursan Şer Haçan ki, sevgilim keçir fikrimdən, O zaman yolumu itirirəm mən, Eşqinin oduyla yandığım zaman, Lütfüylə söndürür bu odu haman. Şer Birisi, soruşdu qoca Yəqubdan. Ey qəlbi nur saçan ağıllı insan. Bir köynək iyini duydun Misirdən. Kənanda quyunu görmədin nədən 52 82 Dedi ki, halımız bir kəhkəşandır. O gan əyandırsa, gan da nihandır. Edərəm gan yüksək səmayə pərvaz. Gah öz önümü də görmərəm bir az Dərviş qalsa əgər durğun halda bil. Hər iki aləmdə o salmaz mənzil. 10. Hekayət Vaxtilə Bəlbək 53 məscidində bir dəstə cahil, korafəhim adamlara moizə edirdim. Hələ zahiri aləmin bəhsini qurtarıb, batini adəmə keçməmişdim ki, taqətdən düşdüyümü hiss etdim; nə qədər danışırdımsa göz yaş odunu yandıra bimədiyi kimi, mənim də sözlərim onlara təsir etmirdi. Xülasə, belə heyvanların tərbiyəsi üçün çalışdığıma təəssüflənir və sanki korlar məhəlləsində güzgü gəzdirirdim. Lakin artıq məna xəzinəsinin qapıları açılmış, söz, mirvariləri silsiləsi düzülməyə başlamışdı. «Və nəhnu əqrəbu ileyhi min həblil vərid» 54 ayəsini izah edib deyirdim: Şer Dost mənə məndən də yaxında ikən. Bəs niyə mən onun fərağındayam?! Dərdimi mən kimə, necə söyləyim. Ki yar yanımda, mən sorağındayam Mən bu sözün badəsi ilə məst olub sanki axırıncı qədəhi əlimdə tutmuşdum ki, bu zaman kənardan gecənlərdən biri son sözümün təsirindən elə bir nərə çəkdi ki, bütün məclis cuşə gəldi, elə bil yatmışlar huşə gəldi. Öz–özümə dedim: Aman allah! Necə oldu ki, uzaqdakı gözüaçıqlar yaxınlaşdı, yaxındakı korlar isə uzaqlaşdılar. Şer Sözü əgər anlamırsa dinləyən, Söz deyənin təbi artmaz dünyada. Acıq, geniş, təmiz bir meydan gərək. Ta natiq də at çapa, top oynada. 83 11. Hekayət Bir gecə Məkkə səhrasında yuxusuzluqdan ayaq atmağa halım qalmamışdı, başımı yerə qoyub dəvəçiyə dedim: sən məndən əlini üz! Şer Necə yol yerisin yazıq piyadə, Ki dəvə yorulub ahü vay edər. Bir kök arıqlayıb çöpə dönüncə, Arıq çoxdan ölüb dünyadan gedər. Dedi. – Ay qardaş, hərəm qarşıdadır, hərami dalda, ayaq atsan sağ qalacaqsan, yıxılıb yatsan həlak olacaqsan. Beyt Səhrada kol altında yatmaq xoş olsa da, sən Köç gecəsi kərəkdir canından əl çəkəsən. 12. Hekayət Bir dəniz kənarında bir zahid gördüm, onu pələng yaralamışdı və heç bir dərmanla sağalmırdı. Çoxdan idi ki, yara ona əziyyət verir, o isə hey allaha şükür edirdi. Soruşdular: – Bəs şükür nə üçündür? Dedi: – Şükür edirəm, yaxşı ki, xəstəliyə yatmışam, günaha batmamışam. Şer Gər mənim qətlimə fərman verə ol yari–əziz, Sən güman etmə çəkəm mən bu yazıq can qəmini Deyərəm ki, nə günah etdim o yar incidi ah, Çəgərəm mən belə bir hissilə canan qəmini. 13. Hekayət Bir dərvişə böyük ehtiyac üz verdi. Sadiq dostunun kilimini Yüklə 4,55 Kb. Dostları ilə paylaş:
|