84
oğurlad ı. Qaz ı əlini kəsməyi əmr etdi. Kilim sahibi rəhmə kəlib dedi:
– Mən mal ım ı ona halal edirəm. Qaz ı dedi: – Sənin halal etməyinlə
şəriət qanununu poza bilmərəm. Kilim sahibi dedi: – Doğru
buyurursunuz, lakin yoxsul mal ı vəqf
55
mal ıd ır, vəqf mal ın ı
oğurlayan ın isə əlini kəsməzlər.
Qaz ı oğrunu bağ ışlay ıb danlamağa başlad ı və dedi: – Baş ına yer
qəhət idi ki, gedib belə bir dostunun evini yard ın?
Dedi: – Qaz ı sağ olsun, eşitməmisən ki, deyiblər:
«Dost evini sil–süpür et, düşmən qap ıs ına getmə?!»
Beyt
Ruhdan düşmə, üz verərsə sənə çətinlik günü
Soy düşmənin dərisini, dostunsa al kürkünü.
14. Hekayət
Bir hökmdar bir zahidi görüb soruşdu: –Bizi heç yada
sal ırsanm ı?
Dedi:
– Bəli, allah ı unudanda.
Beyt
Kimi allah qovarsa, onu sərkərdan edər,
Kimə olsa rəğbəti, salşaz onu dərbədər.
15. Hekayət
Əməli saleh adamlardan biri yuxuda gördü ki, padşah cən-
nətdədir, zahid cəhənnnəmdə. Soruşdu ki, bunun belə yüksəlməsinin
və onun belə alçalmas ın ın səbəbi nədir? Camaat bunun əksini
gözləyirdi. Nida gəldi ki, bu padşah yoxsullara yaxş ıl ıq etdiyi üçün
cənnətdə, o zahid şahlara yax ınl ıq etdiyi üçün cəhənnəmdədir.
Şer
Nəyinə laz ımd ır bəzəkli paltar
85
Yaxş ıd ır özünü pis işdən qurtar.
Dəri papaq qoyub çox qald ırma boy.
Dərvişsifət olub sadə papaq qoy.
16. Hekayət
Hicaz karvan ı Küfədən
56
kecərkən ayaqyal ın, baş aç ıq, ç ılpaq
piyadə bir yoxsul bizə qoşuldu. O, yorğun bir halda gedir və deyirdi:
Şer
Nə dəvəyə minmişəm, nə dəvə tək yüküm var
Nə ağaya bir qulam, nə də qula şəhriyar.
Qəmim yoxdur dünyada bilmərəm qorxu nədir,
Asudəyəm, dərdu qəm ruhuma biganədir.
Dəvəyə minmişlərdən biri ona dedi:
–Ey dərviş hara gedirsən; qay ıt yol çətindir, ölərsən. Dərviş qu-
laq asmayaraq yoluna davam etdi. Karvan ım ız Nəxleyi–Məhmuda
57
yetişəndə həmin dəvəyə minmiş adam ın əcəli çatd ı.
Dərviş onun baş ı üstə gəlib dedi:
– Mən piyadə ölmədim, sən isə dəvə üstündə həlak oldun!
Beyt
Ağlad ı bütün gecə bir adam xəstə üstə,
Ağlayan gündüz öldü, sağald ı, durdu xəstə.
Şer
Çox olmuş qaçan at yollarda batm ış.
Çolaq eşşək isə mənzilə çatm ış.
Çox sağlam ağlay ıb qəbrə kömüldü.
Yaral ı ölmədi, sağald ı, güldü.
17. Hekayət
Nağ ıl edirlər ki, şah bir abidi yan ına çağ ırm ışd ı. Abid fikirləşdi:
86
«Bir az dərman at ıb zəifləyim, bəlkə çox ibadət etdiyim zahirimdən
məlum ola, mənə olan etiqadlar ı bir qədər də arta». Deyirlər dərman
öldürücü zəhər imiş, atmağ ı ilə ölməyi bir oldu.
Şer
Püstə kimi məğz hesab eylədiyim,
Soğan kimi pərdəliymiş o yaramaz.
Çox zahidi gördüm xalqa üz tutaraq
Qibləsinə dal çevirib q ıl ır namaz.
Beyt
Allah ın ı salanda hər bir bəndəsi yada,
Laz ımd ır ki, başqa şey tan ımas ın dünyada.
87
18. Hekayət
Yunan ölkəsində yol kəsənlər bir karvan ı çap ıb, çoxlu qənimət
ələ gətirdilər. Tacirlər nə qədər ağlay ıb, s ızlay ıb, allaha–peyğəmbərə
and verdilərsə, bir faydası olmad ı.
Beyt
Oldusa bir qəddar oğru kamiran,
Qəm yeməz, ağlasa bütün karivan
Həkim Loğman da həmin karvanda idi. Karvandak ılardan biri
ondan xahiş edib dedi:
– Oğrulara öyüd, nəsihət ver, moizə oxu, bəlkə mallar ım ız ın bir
hissəsi əlimizdə qala. Heyifdir bu qədər mal tələf ola.
Loğman dedi: – Heyif hikmətli sözdür ki, onlara deyilə
Şer
Pas yemiş dəmirdən mümkün deyildir,
Silməklə yenidən saf dəmir almaq.
Daş qəlbə kar etməz öyüd–nəsihət,
Dəmir m ıx ı olmaz qayaya çalmaq.
Şer
Şad günündə s ın ıq qəlbləri güldür,
Zorla könül q ırmaq yamand ır bilsən,
Sayil nə istəsə, xoşluq ilə ver,
Yoxsa zalim alar zorla əlindən.
19. Hekayət
Görkəmli alim, böyük şeyx mərhum Əbülfərəc ibn Cövzi
58
mənə
məclisində iştirak etməyi mən edərdi. Lakin baş ımda gənclik havas ı,
qəlbimdə eyş–işrət həvəsi olduğundan qoca ustad ın dediyinə qulaq
asm ır, musiqi məclislərinə getməkdən həzz al ırd ım. Şeyxin verdiyi
öyüd–nəsihəti xat ırlad ıqda isə öz–özümə deyir:
88
Beyt
Qazi bizlə otursa, eyləyər rəqsə həvəs,
Darğa içsə mey özü, məsti müqəssir etməz.
Yenə bir axşam bir kef məclisinə yetişdim, orada elə bir ki,
Beyt
Q ır ır qəlbin tellərini mizrab ilə nəki var,
Səsi mərhum atas ın ın səsi kimi xır ıldap.
Məclisdəkilər onun səsini eşitdikdə gah öz qulaqlar ın ı tuturdular,
gah «sus!» – deyə barmaqlar ın ı dodaqlar ına qoyurdular.
Beyt
Sevərlər səs ilə hər xanəndəni,
Sən sussan daha çox sevərlər səni
Beyt
Səsin raz ı salmaz heç bir adam ı
Susduqda sevinib şadlanar ham ı.
Şer
Elə ki, səsləndi o bərbət yenə,
Dedim kəndxudaya: «allah eşqinə,
Ya tök qulağ ıma civə kar olum,
Ya aç bu qap ın ı tez kənar olum.»
Xülasə, dostlar ın xatirinə bütün kecəni bu qayda ilə səhər
eylədim.
Şer
89
Müəzzin q ışq ır ır yersiz, mövqesiz,
Bilməyir nə qədər keçib gecədən.
Soruş göslərimdən uzun gecəni,
Çünki bircə an da yatmamışam mən.
Dan yeri sökülərkən qurşağ ımdan bir dinar ç ıxar ıb, baş ımdak ı
çalman ı açd ım və onlar ı xanəndəyə bağ ışlad ım, sonra qucaqlay ıb
minnətdarl ıq elədim. Dostlar mənim ona qarş ı göstərdiyim bu
ehtiram ı adətdən xaric bilib, ağ ıls ızl ığ ıma yozdular. Dostlar ımdan
biri diliuzunluq edib məni danlamağa başlad ı ki, ovcunda bir gümüş,
dəfində bir qruş görməyən xanəndəyə şeyxlik paltar ın ı bağ ışlamaqda
ağ ıll ı iş görmədin.
Şer
Bu məclisdən uzaq olsun, var idi bir nəğməxan,
Ki, bir yerə iki dəfə cağr ılmazd ı heç zaman.
Rast oxumaq istər ikən məlum oldu hünəri,
Eşidənin bədənində biz–biz oldu tükləri.
Saray quşu qorxusundan eyvandan uçdu getdi,
Boğaz ın ı y ırtd ı özü, bizi yar ımcan etdi.
Dedim:
– Məncə ağz ın ı yumub, etiraz etməsən, daha yaxş ıd ır. Çünki bu
adam ın kəraməti mənə ayd ın oldu.
Dostum dedi:
– Elə isə nə üçün səbəbini mənə demirsən ki, mən də ona hörmət
edib, zarafatla dediyim sözün üzrünü istəyim?
Dedim: – Səbəbi budur ki, hörmətli şeyxim mənə çoxlu öyüd–
nəsihət verər, musiqi məclisində iştirak etməyimi qadağan edərdi.
Mən isə qulaq asmazd ım. Bu axşam isə mənə böyük bir səadət üz
verdi, uğurlu taleyim gətirib məni bu evə çıxartd ı. Burada həmin
xanəndənin səsini eşitdikdə tövbə etdim ki, nə qədər bir də belə
məclislərdə iştirak etməyim.
Şer
Gözəl ağ ız, şirin dodaq, xoş boğazdan gələn səs
Dostları ilə paylaş: |