Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

Әymәlisәn hamıtәk bir gün sәn dә boynunu. 
Yalnız qәlbin gözüylә seçmәlisәn bu yolu, 
İki dünya yoludur, keçmәlisәn bu yolu. 
Göydәn yerә baxmadan, sürәtli ol bu yolda. 
Dönüb dala baxmadan, cürәtli ol bu yolda. 
Mәslәk eşqin - sovqatın, yaşa ülvi alәmdә, 
Göz yaşların çeşmәtәk daşa ülvi alәmdә. 
Can lәkәsiz gövhәrdir, sәdәfinә at onu, 
Gil varlığı neylәrsәn, hәdәfinә at onu. 
Çox öldürüb sәnintәk munis kәsi bu fәlәk, 
Sәndәn qolu güclünü, yenilmәzi bu fәlәk. 
Var gücünlә qolunu burmalısan düşmәnin, 
Kürәyini tez yerә vurmalısan düşmәnin. 
Onun elә hünәri, fәndi hanı qorxulu? 
Nә qılıncı qorxulu, nә qalxanı qorxulu. 
İlan deyil, ilantәk qıvrılandır kәndiri, 
Ülvi eşqin gücüylә qırılandır kәndiri. 
Düşünmә ki, mümkünmü sındıra can şüşәni. 
Bircә odlu ahınla sındırarsan şüşәni. 
Comәrd insan canında zәr odunu söndürüb, 
Şirin dillә düşmәnin hәr odunu söndürüb. 
Öyün bilik çeşmәsi nur saçan könüllә sәn, 
Günәş kimi, düşmәni öldür nurla, güllә sәn. 
 
 
İKİ RӘQİB ALİMİN HEKAYӘTİ 
 
İki alim yaşardı hikmәt evi dünyada, 
Höccәt başdan aşardı hikmәt evi dünyada. 
Hәr biri "mәn", "mәn" dedi, "sәn", "sәn" deyәn olmadı, 
Bu mәnzilin sahibi "sәnsәn" deyәn olmadı. 
İki deyil yaradan, tanrı tәkdir dünyada. 
Bir baş varkәn, ikinci nә gәrәkdir dünyada? 
İki Cәmşid bir yerdә dövran sürә bilәrmi? 
İki qılınc bir qına, söylә, girә bilәrmi? 
Bir-birinә qәnimtәk kәlәk qurdu alimlәr, 
"Hikmәt evi mәnimdir" deyib durdu alimlәr. 
Hikmәt evi çevrildi kin-әdavәt evinә, 
Biri köçsün, ev dönsün bir әdalәt evinә. 
Canla, başla girişdi iki yağı köçmәyә. 
Hazırlaşdı hәr biri toran çağı köçmәyә. 
Dedilәr ki, bu evdәn köçsәk daha yaxşıdır, 
İki şәrbәt düzәldib içsәk daha yaxşıdır. 

---

Bir görәk ki, kim kimә yağıdan da betәrdir, 
Görәk kimin şәrbәti ağıdan da betәrdir. 
İki hikmәt mülkündә qala bilәk hünәrlә, 
Bir bәdәnә iki can ala bilәk hünәrlә. 
Biri zәhәr düzәltdi - beyni-başı yandıran, 
Üfunәti, qoxusu qara daşı yandıran. 
Verib dedi: "Nuş eylә, nәşә verәn meydi bu,  
Zәhәr deyil, şәrbәtdәn daha şirin şeydi bu." 
Şirürәkli bildi ki, qatıb meyә ağını, 
Alıb çәkdi başına şәrbәt deyә ağını. 
Çimmәk üçün qaynatdı nuşgiyanı әlüstü, 
Tiryәk kәsdi zәhәri, hәr ziyanı әlüstü.   
Pәrvanәtәk yansa da yenә qanad açdı o, 
Hәr mәclisә şam kimi öz nurunu saçdı o. 
Gül bağından gül dәrdi, yaman güldü düşmәnә, 
Zәhәr deyil, qıydığı haman güldü düşmәnә. 
Qәniminә uzatdı qoxuduğu o gülü. 
Püflәyәrәk bir әfsun oxuduğu o gülü. 
Nifrәtiylә yağıya o, yağıdan betәrdi, 
Gülündәki hәr tikan o ağıdan betәrdi. 
Әfsunlu gül ruhunu sıxdı, sıxdı yağının, 
Vahimәdәn, qorxudan canı çıxdı yağının. 
Dәrdә әlac tapan kәs gülәn oldu hәyatda, 
Bircә güldәn qorxan kәs ölәn oldu hәyatda. 
Yer üzünün bağında bir gül hanı әzәldәn, 
Lәçәyinә hopmasın insan qanı әzәldәn?! 
Bu zәmanә bağının baharısan dünyada, 
Qәm mülkünün sevimli nigarısan dünyada. 
Ağzına qara daş bas ağız açan torpağın, 
Dolduracaq ümmanı, söylә, haçan torpağın?! 
Bu ümmanın qoynunda oldu gәmin puç daha, 
Bu xarabat mülkündәn, bu torpaqdan uç daha. 
Nә Günәşi, nә Ayı hünәrinlә say göydә, 
Daldalansın kölgәndә Günәş göydә, Ay göydә. 
Göy çadırda Ay göyün dilbәridir, dilbәri, 
İbrahimin sevdiyi bir pәridir, bir pәri. 
Gündüzünü gecәyә döndәribdi bu fәlәk, 
Ülviyyәtdәn gör hara göndәribdi bu fәlәk. 
Günәş qәlbin nur saçsın gündüzünә cahanda, 
Hәsrәt qalma gecәtәk gün üzünә cahanda 
Gözdәn arzu gülabı çilәmәyi unutma, 
Qara gündә ağ günü dilәmәyi unutma 
Halallıqla yaşayıb ucal gözdә dağ kimi 

---

Son mәnzildә tәrәzi çәkәr sәni yağ kimi. 
Mәslәkinlә qolunda qüvvәt duysan әyәr sәn, 
Әdalәt mizanını sanma tükcә әyәrsәn. 
Heç bir hünәr sahibi - comәrd insan dünyada 
Mәslәkini dünyaya satmaz, inan, dünyada. 
Sәnin kimi dünyaya salmaz meyil Nizami. 
Sәn uysan da dünyaya, uyan deyil Nizami. 
 
 
ON ÜÇÜNCÜ SÖHBӘT 
 
DÜNYANIN MӘŞӘQQӘTİ 
 
Özü qoca, qәlbi dar dünyaya bax gәl, indi, 
Boyasına aldanıb sanma tәzә gәlindi. 
Qocalıqda cavantәk görünәn bu insanın 
Çәlәng deyil әlindә, od-atәşdir, inanın! 
Çeşmәsinә aldanma, ilğım çağlar qoynunda, 
Sәcdәsinә әyilmә, xaçdı yanan boynunda. 
Qәlbә tikan sancmamış gülmü taxar yaxana? 
Gül qucunca, gül kimi qanın axar yaxana. 
Yığdın dünya malını, bәli, dolu gedәsәn, 
Әlidolu gәlmişdin, әlidolu gedәsәn?! 
Varla köçәn sanma ki, şәr-xatadan qurtarıb, 
Pul-parasız köçәnlәr hәr xatadan qurtarıb. 
Qazansan da, udsan da, çıxacaq var әlindәn, 
Nә veriblәr, axırda alacaqlar әlindәn. 
Qiyamәtә qoyarmı qalsın qisas bu dünya? 
İstәyir ki, hamıdan alsın qisas bu dünya? 
Baramanı qurduna toxutdurar hәmişә, 
Qarışqayla o qurda qan uddurar hәmişә. 
Cәfәr kimi şam olsun sarı gülün qәlbinә, 
Çıraq kimi nur saçsın barı gülün qәlbinә. 
Yanma doqquz qapılı fәlәktәk mis, qızılla, 
Altı başlı büt kimi tәmiz, xalis qızılla. 
Kәrәminlә tapdayıb әz qızılı kül kimi, 
Zәr eşqindәn açılıb gülmә qızılgül kimi. 
Bir qızıl ki, olmasın yaxşı adın üstündә, 
Mәrgmüşlә kükürddür yanan odun üstündә. 
Zәr aşiqin kim görüb әr kimidir hәyatda? 
Tavusun da quyruğu zәr kimidir hәyatda. 
Od içindәn dәmirlә zәr götürәn şah olar? 

---

Dәmirçidir, şah deyil, nәsibi dә ah olar. 
Çox güvәnәn gördülәr qızıl taca Qarunu, 
Öz günahı batırdı torpağaca Qarunu, 
Tac sevdası - baş yükün, iztirabın, qәhәrin, 
Qızıl taxtın - atındır, qızıl tacın - yәhәrin. 
"Canım çıxsın, çıxmasın әldәn qızıl" deyirsәn, 
"Yığım, yığım ölüncә eldәn qızıl deyirsәn. 
Hәrisliklә canını yaxar odu cahanın, 
Sәxavәtlә canından çıxar odu cahanın. 
Qızıl üstә qәlbini qanatmasan yaxşıdır, 
Әzәl gündәn qızıla can atmasan yaxşıdır. 
Qızıl yığmaq yağ kimi yayar cana sarılıq, 
Yesәn onu meyvәtәk keçmәz qana sarılıq. 
Mәşriq sәpib әzәldәn kainata qızılı, 
Mәğrib etsin dünyaya neçin әta qızılı? 
Mәşriq doğub sәxavәt günәşini dünyanın, 
Mәğrib boğub sәxavәt günәşini dünyanın. 
Mәşriq sәhәr borc verir çoxdur deyә altunu, 
Mәğrib axşam borc alır yoxdur deyә altunu. 
Can mülkünün şahı da altun qucan olubdur, 
Sonra qızıl quş kimi әldәn uçan olubdur. 
Dәmәşq daşı mәhәkdir qızılına Rum kimi, 
Altun eşqi canını әritmәsin mum kimi. 
Alışsa da, yansa da, uyma qızıl pula sәn, 
Torpaq sovur üstünә, dönmә aciz qula sәn. 
Hansı başdan oğrutәk papaq qapan olmayıb, 
Kim bu sarı iblislә yoldan sapan olmayıb? 
 
 
HACI VӘ SUFİ HEKAYӘTİ 
 
Kәbә eşqi qәlbindә aşıb-daşan hacının, 
Zәvvar kimi hamıyla halallaşan hacının 
Tanıyanlar, bilәnlәr xәbәrdardı halından: 
Bircә kisә qızılı vardı dünya malından. 
Düşündü ki: bir sufi gözütoxdur әzәldәn, 
Onun dünya varında gözü yoxdur әzәldәn. 
İnanıram bir ona, dәyanәti var onun, 
Әmanәtә kim deyәr xәyanәti var onun. 
Durub getdi evinә, açdı dәrdi sufiyә, 
Qızıl dolu kisәni saxlanc verdi sufiyә. 
Dedi: "Saxla, çıxmasa bu can, gәlib çıxaram, 
Qaytararsan yenә dә haçan gәlib çıxaram" 

---