Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

Laçın deyib sonaya: "Sәhra qoynu gözәldir." 
Sona deyib: "Әlvida! Dәrya qoynu gözәldir" 
Sükançısan fәlakәt gәmisinә әzәldәn, 
Üzmәk üçün verilib gәmi sәnә әzәldәn. 
Sür gәmini sahilә, qoyma canı dәryada, 
Su dolmamış ağzına çörәk hanı dәryada? 
Aman vermәz bir küncә, sığınmağa bu cahan, 
Yelbeyin bir zalımdır, olub ağa bu cahan. 
Yox qılığı zәrrәcә, istәyindәn dad onun: 
Ayaq basma mülkünә, ad sәnindir, dad onun. 
Fәlәk çadır qurubdur, gendәn xoşdur süfrәsi. 
Qan qoxuyur kasası, daim boşdur süfrәsi. 
Bu süfrәyә baxanlar ağzı bağlı gedibdir, 
Ondan söhbәt açanlar dili dağlı gedibdir. 
Kәcavәsi bomboşdur, zәngi gürlar bir belә, 
Kasasında nә var ki, milçәyi var bir belә?! 
Kasasında olanın kim dadına baxıbdır, 
Kәllәsini üzüktәk barmağına taxıbdır. 
Sanma daim doğruluq hökm elәyib cahana, 
Fitnә-fәsad, oğurluq hökm elәyib cahana. 
Fәnalığın evini seçib dalda özünә, 
Bәxtiyarlıq axtarma qilü qalda özünә 
Bacasından tüstüsü hey daransın dünyanın, 
Kaftar qarı - içindә qoy daransın dünyanın 
Dünya deyil uşağın, bu ki, bәlli әzәldәn 
Onu niyә qucmusan ikiәlli әzәldәn?! 
Bu dünyanın üstünә çәkib qәlәm, şad yaşa! 
Möhnәtinә, dәrdinә duyma әlәm, şad yaşa! 
Uzaq yola çıxırsan, mәnzilin çox uzaqdır, 
Azuqәni hazırla, son mәnzil - ölüm haqdır. 
Bu sәhra yatağıdır, diyarıdır divlәrin, 
Mәhşәr yaxan tәşnәlәr şikarıdır divlәrin 
Bir dirilik çeşmәsi - ciyәr qanı onlara, 
Odlu günәş bәxş edib nәmәkdanı onlara. 
Tamahkarın әtindәn kabab verәr bu sәhra, 
Gözün duzlu suyundan şәrab verәr bu sәhra. 
Şoran düzü susuzluq nәmәkdana döndәrәr, 
Ödü suya döndәrәr, qәlbi qana döndәrәr. 
Bir yolun ki, qorxusu bağrı yara hәmişә, 
Quldurları soxular karvanlara hәmişә. 
Alov dolar nәfәsә div yatağı bu çöldә, 
Ürәklәri tövşüdәr qәm otağı bu çöldә. 
Hansı kәs ki, bu düzdә od içindә yeriyib, 

---

Ciyәritәk qovrulub, ödü kimi әriyib 
Dünya sәnin mәhşәrin, gәzmә atәş üstә sәn, 
Cәhәnnәmi verәrәk, cәnnәtini istә sәn. 
Qubar olar, toz olar gil heykәlin bir zaman, 
Tapdaq olar ruzgara, bil, heykәlin bir zaman.  
Külә dönәr sәnin dә hamı kimi varlığın, 
Yoxa çıxar mәclislәr şamı kimi varlığın. 
Yaranmısan torpaqdan, dönmәlisәn torpağa, 
Dönmә yerin başına, enmәlisәn torpağa. 
Ayaqlayıb әzmә sәn gәzәnlәri torpaqda. 
Torpaq özü әzibdir әzәnlәri torpaqda. 
Bu dünyadan heç zaman can aparan olmayıb, 
Onun sonsuz yolunu sona varan olmayıb. 
Başdan-başa tikandır, tikan üstә gәzmә sәn. 
Tikan batmaz ayağa tikan üstә gәzmәsәn. 
Hәr xәtәri dәhşәtdir bu dәhşәtli mәkanın, 
Vahimәsi harda var bu vәhşәtli mәkanın?! 
Beşgünlük mәnzilini yıxar seli dünyanın, 
Baharına yağıdır sәmum yeli dünyanın. 
 
 
MÜDRİK MÖBİDİN HEKAYӘTİ 
 
Atәşpәrәst bir möbid Hindistanı dolaşdı. 
Bahar çağı әtirli gülüstanı dolaşdı. 
Hәr tәrәfi naxışlı kaşanәydi gördüyü, 
Cah-cәlallı diyardı, gör ki, nәydi gördüyü 
Qönçә zalım fәlәktәk hey qan içir doymayır,  
Ömrü necә gödәkdir - yazıq lalә duymayır. 
Göy çәmәnin çırağı, mәşәlidir gül-çiçәk, 
Qәndab qatıb meyinә - nәşәlidir gül-çiçәk. 
Yaralayıb öz oxu - can üstәdir gül indi, 
Söyüd qorxub canından, tökür başa gül indi. 
Öz saçından bәnövşә kәmsik salıb boynuna, 
Xumar gözü nәrgizin dirhәm sәpir qoynuna. 
Gül - firuzә, lalәsә gövhәr ovur çәmәndә, 
Solacaq, gülsәlәr dә bircә hovur çәmәndә. 
Hәyatları hәyatda bircә ana bağlıdır, 
Düşünәn yox son günü, bu cahana bağlıdır. 
Qoca möbid tәrk etdi cәnnәt tәki bu bağı, 
Sonra da seyrә gәldi cәnnәtdәki bu bağı: 
Köçüb bülbül, solub gül, gülşәn varmı dolaşa? 
Haray-hәşir salıbdır qarğa-quzğun, dolaşa. 

---

Behişt olub cәhәnnәm, büsat zaya gedibdir, 
Haman qәsrin qeysәri kәlisaya gedibdir. 
Otlar necә yanıbsa - kül topası yerindә. 
Topa-topa tikanlar - gül topası yerindә. 
Vaxtsız solan güllәrdәn qәlbi qubar bağladı, 
Puç varlığa gülәrәk öz halına ağladı. 
Hansı varlıq әbәdi qalan olub hәyatda? 
Hәr varlığın hәyatı talan olub hәyatda. 
Nә ki, sudan, torpaqdan baş qaldıran olubdur. 
Öz başına axırda daş saldıran olubdur. 
Xarabatın yolundan varmı mәyәr yaxşı yol? 
Xarabata üz qaysam, hamı deyәr: "Yaxşı yol." 
Müdrikliyin qüdrәti görk elәdi özünü, 
Yaradanı tanıdı, dәrk elәdi özünü. 
Vaqif oldu sirlәrә, şübhәlәri sovuşdu, 
Ülvi eşqin yolunda öz әslinә qovuşdu 
Ey müsәlman, öyünmә, atәşpәrәst deyilsәn, 
Bir günәşin eşqindәn zәrrәcә mәst deyilsәn. 
Kaş ki, hindli möbidtәk dәrk edәsәn dünyanı. 
Bu dünyaya uymadan tәrk edәsәn dünyanı. 
Nә vaxtadәk gül kimi başda yaşar qürurun? 
Beldә kәmәr, başda tac, başdan aşar qürurun? 
Öz әlinlә belindәn aç kәmәri gül kimi, 
Dünya bәlәr qanına tac kәmәri gül kimi. 
Tacla kәmәr canını salar lova cahanda, - 
Xarabatın eşqinә ver girova cahan da. 
Tacın varsa gül kimi, hәlәlikdir, hәlәlik! 
Belә kәmәr vurmağın kölәlikdir kölәlik! 
Ağalıqdan, qulluqdan çalış azad yaşa sәn, 
Nizamitәk ülviyyәt mülkündә şad yaşa sәn. 
 
 
ON İKİNCİ SÖHBӘT 
 
DÜNYA İLӘ VİDALAŞMAQ 
 
Qalx ayağa, cahanla vidalaşıb köç daha, 
Fitnә-fәsad yurdunda qala bilmәz köç daha, 
Köçmәlisәn yurdundan daha gözәl yurda sәn, 
At hücrәni, bir qapı aç üzünә burda sәn.  
Qәlbin ahla, gözlәrin yaşla dolar bu yolda, 
Könül aşın, göz yaşın sirdaş olar bu yolda. 

---

Gözlәrinin yaşını bu torpağa çilәsәn, 
Könül şahı comәrddir, verәr nәyi dilәsәn. 
Dәvә kimi oynasan, yollar qucar köçәndә, 
Tapdaq olsan fillәrә, kollar qucar köçәndә. 
Zәrrә qәdәr halına hanı yanan dünyada? 
Ülviyyәtә qovuşar canı yanan dünyada. 
Köçüb könül oxşayan arif kәslәr haçandır, 
Yalqızlıqdan ülviyyәt sәni sәslәr haçandır. 
Xislәtinlә çox da ki, çox zәrifsәn hәyatda, 
Yoxsa könül hәmdәmin - tәk, qәribsәn hәyatda. 
Döndәr qara torpaqda şәffaf suya qәlbini, 
Bağla ülvi qayәyә, saf arzuya qәlbini. 
Fәnalığa uğrayıb talanınca varlığın, 
Ayrılığın oduna qalanınca varlığın, 
Qәdәmini sidq ilә atmalısan mәnzilә, 
Atıb ağır yükünü çatmalısan mәnzilә. 
Dünya evi hәdәrdir, könül dә bir mәskәnin, 
Ucal uca göylәrә, könüldәdir mәskәnin. 
Yuva sanma özünә can sıxan dar qәfәsi, 
Ülvi eşqin yolunda parçala, yar qәfәsi. 
Bu cızıqdan çıxmağa imkan hanı "mim" kimi, 
Nicat verәn deyildir, parçal tilsim kimi. 
Şan-şan edәn oxuyla yaralanma fәlәyin, 
Sәn özünü kölәsi, qulu sanma fәlәyin. 
Gündüz ilә gecәnin gәrdişindәn uzaqlaş, 
Öz әzәlki kölәlik vәrdişindәn uzaqlaş. 
Ehtiyatı unutma qәdәm atsan haraya. 
Qurtuluşa yol ara gedib çatsan haraya 
Әmәlinin qәlbini sıxmağını bir düşün. 
Girmәmişdәn bir yerә çıxmağını bir düşün. 
Atma xәtәr qoynuna görәn gözlә özünü, 
Yolundakı quyudan gözdә, gözlә özünü. 
Seldә qalan bu qәsri çalış yara bilәsәn, 
Fәlakәtin әlindәn can qurtara bilәsәn. 
Zirәk tülkü itlәrdәn daim qorxub qaçsa da, 
Yuvasından çıxmağa iki deşik açsa da. 
Qurtarmayıb ölümündәn kәlәk onu yuvada, 
Tüstüsüylә boğubdur fәlәk onu yuvada. 
Uydun keyfә, şadlığa qәflәtdә sәn әzәldәn. 
Varlığını unutdun, qәflәtdәsәn әzәldәn. 
Әzәl günün hökmüdür bu darısqal dünyada: 
Candan bezib gedәnә demәz ki: "qal dünyada." 
Yaradanın hökmünә әymәsәn dә boynunu, 

---