Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

2 
 
Sәn, ey müqәddәslәrin hәr birindәn müqәddәs. 
Qurban olmaq öyrәtdin, qurbanın oldu hәr kәs. 
Şәfqәt qәsri ucaldı xeyirxah әmәlindәn, 
Әzab-zillәt evini dağıtdın tәmәlindәn. 
Әrәb ariflәrinә mahtabsan, nurlu aysan. 
Әcәm hakimlәrinә şahsan, arxa, haraysan. 
Hamı sәnә yol verir, yol vermәzsәn sәn yada. 
Dünyanın ağasısan olmasan da dünyada. 
Öz sәfәr sovqatından comәrd pay әsirgәmәz, 
Süfrәsini gen açar, sovqatını tәk, yemәz. 
O süfrәnin başında barındın hәr nübardan, 
Bizә nә gәtirmisәn daddığın tәr nübardan? 
Şәkәr dodağını aç, şәkәr yesin qoy hamı. 
Dadıb şirin xurmanı әhsәn desin qoy hamı. 
Saçın zülmәt gecәtәk sübhә çıxartdı bizi, 
Eşq atәşin qaynatdı dirilik çeşmәmizi. 
Hüsnündәn divanәdir, yox halı aşiqlәrin, 
Zәnciri saçlarındır sevdalı aşiqlәrin. 
Kәmәrin gәrdәnbәnddir, - çarx dolayıb boynuna. 
Gün camalın nur saçır sәhәrlәrin qoynuna. 
Suya çәkib qurutdun alәmin әtәyini. 
Әnbәrinlә doldurdun torpağın göbәyini. 
Türbәtinin qubarı döndü әnbәr әtrinә, 
Yurdun әnbәr vәtәni oldu sәnin xәtrinә. 
Torpağın әtirlidir Süleymanın mehindәn. 
Cәnnәt dә әtirlәnәr gülzarının şehindәn. 
"Ulu tanrı!" dediyin doğma mәkandı Kәbә. 
Gülabına tәşnәdi, eşqinlә yandı Kәbә. 
Tacın, taxtın vardı ki, dünya paytaxtın oldu, 
Sәma başının tacı, yer üzü taxtın oldu. 
Gölgәn ola bilәrmi? Hәşәmәt nurusan sәn, 
Ülvi nur kölgәsisәn, әzәmәt nurusan sәn. 
İslamın sütunutәk o dörd bayraq ucaldı. 
Şәninә gecә-gündüz beş kәrә tәbil çaldı. 
Oldu Mәkkәn, Mәdinәn çiçәklәnәn gülzarın, 
Gözünә işıq gәldi hәr bir qәrib zәvvarın. 
Mübarәk qәdәminә saçını tökdü gecә, 
Başını әtәyinlә bürüdü, bükdü gecә. 
Әtәyinә cavahir sәpdin odlu baxışla, 
Köynәyini bәzәdi günәş zәrli naxışla. 

---

Nәsimin titrәk әli saçına sığal vurdu, 
Sәhәrin sәdәfini әnbәr ilә doldurdu. 
At oynadıb meydanda sәba әsirdi yenә, 
Әnbәr öz ordusuyla ona әsirdi yenә. 
Әnbәrin әsә-әsә satılması süftәdi, 
Versәn iki cahana, bil iki, yenә müftәdi. 
Sidrә qәsrin önündә baş әyib kölgә salar, 
Әrş-taxtını qurmağa cәlalına alçalar. 
Varlığın - bu xilqәtin nur saçan sәhәridir, 
Günәşin әrşi yaxıb zәrrә kimi әridir. 
Parlaq güzgü olmasa gündüzünә günәşin, 
Nurunu saçardımı yer üzünә günәşin?! 
Sәn ki iki cahansan, yerdә yatmağın nәdir?! 
Әgәr xәznә deyilsәn, yerә batmağın nәdir?! 
Torpaq altda olsan da, xәzinә billik sәni, 
Torpağa tapşırarlar hәr yerdә xәzinәni. 
Mәnәvi xәzinәsәn, viranәn saya gәlmәz, 
Sayәn - nurlu şamındır, pәrvanәn saya gәlmәz. 
Çarxın nişangahını dәldi atdığın nizә, 
Kәndirinlә salladın dolçasını kәhrizә. 
Gündüzün al günәşi, gecәnin nurlu ayı 
Peyk olmasa yolunda, dolanmaz ki, havayı. 
Kamalın loğmanısan, şәfası sәnsәn onun, 
Ayda sәni soraqlar, sәfası sәnsәn onun. 
Qalx, işıqlı sәhәrin üzümüzә açılsın. 
Nizaminin üzündәn şadlıq nuru saçılsın. 
 
 
3 
 
Ey Mәkkә, Mәdinәnin pәrdәlәnәn günәşi, 
Zülmәt pәrdәlәyәrmi nur әlәyәn günәşi?! 
Әgәr aysan, günәşdәn nur almağın görünsün, 
Әgәr gülsәn, әtirli gülşәn bağın görünsün. 
Hәsrәtini çәkәnlәr düşdülәr can hayına, 
Haraya çağıranın özün çat harayına. 
Ay günәş köhlәn olub, alsın sәni belinә, 
Durma әrәb mülkündә, yetiş әcәm elinә. 
Bir yeni alәm yarat dünyada qüdrәtinlә 
Doldur iki dünyanı sәsinlә şöhrәtinlә, 
Xütbәnlә xәtiblәrin özün yetiş dadına, 
Hakimlәr kәsdirmәyәn sikkә kәsdir adına. 

---

Torpağının әtrindәn әtir saçandı yurdun. 
Fitnә, nifaq qoxuyur sәnsiz haçandı yurdun. 
Harınların әlindәn bu taxtı al geri sәn, 
Alçaqlar lәkәlәdi, tәmizlә minbәri sәn. 
Cin-şeytan yuvasına döndәrdilәr dünyanı, 
Qoy zalımın, namәrdin yerdә çürüsün canı. 
Acgöz harınların sәn hәsrәt qoy naz-nemәtә, 
Torpaqsız qoy onları - uydular qәnimәtә. 
Hamımız cansız bәdәn gәl, gәl, can ol sәn bizә, 
Hamımız qarışqayıq, Süleyman ol sәn bizә. 
Karvanımız soyulmaz, darğamızsan sәn özün, 
Bayraqdarı neylәrik, sәrkәrdәmizsәn özün. 
Mәslәkindәn döndәrib, azdırıblar hәrәni, 
Qәsdә girib kәsiblәr, yol-izi, bәnd-bәrәni. 
Ya meydana Әlini - әr oğlu әri göndәr, 
Ya da şeytan üstünә cәsur Ömәri göndәr. 
Çöhrәn - Yәmәn ayına, saçın - gecәyә dönsün. 
Başın - aytәk qoy Yәmәn cübbәsindәn görünsün. 
Azğına yolsuzlara әsarәtin gәrәkdi, 
Aman yox amansıza, cәsarәtin gәrәkdi. 
Beş yüz әlli doqquz il yuxuya dalmısan sәn. 
Dünyanın axırıdır, bәs harda qalmısan sәn? 
Qalx! Qoy sәnin hökmünlә İsrafil adlı mәlәk 
Qәndillәri söndürsün işıqsız qalsın fәlәk. 
Sirdaş ol pәrdәlәri açılmayan dәrgaha, 
Biz qәflәt yuxusunda, sәnsә, yatma, qalx daha. 
Bu fәlakәt evinin bәla fәlakәtindәn 
Hamını xilas eylә, qurtar dardan, çәtindәn. 
Nә istәrsәn düzlükdәn, әdalәtdәn savayı? 
İradәnlә oynamaq havayıdır, havayı. 
Qayğınla, kömәyinlә, eşqinlә bizә yarsan. 
Müqәddәs әmәlinlә dağ üstә dağ qoyarsan. 
Göstәr mәslәk mülkünü, o müqәddәs yerlәri, 
Bağışlansın ariflәr, sadiq mәslәk әrlәri. 
Әmәlin uğurludur, zavalsızsan qәzadan. 
Yolunun yolçusunu qurtararsan cәzadan 
Camalını göstәrsәn - günәş hüsnün nur yayar, 
İki cahan şadlıqdan vәcdә gәlib oynayar. 
Eşqini hopdurub ki, iliyinә Nizami, 
Hәyat tapsın ruhunun gül iyinә Nizami. 
Nәfәsinlә ötüşsün qoy ömrünün hәr günü, 
Bir yoxsula bağışla bu Süleyman mülkünü. 
 

---

 
4 
 
Ey nәbilәr tacının şölә saçan gövhәri, 
Tacidara döndәrdin saysız әr oğlu әri 
Baxıb ümid gözüylә yaxın da, yad da sәnә, 
Dönüb dünya evindә hamı sәnin kölәnә 
Xilqәt - gözәl şerdir ilk beytdir onda adın, 
Әn gözәl qafiyәtәk sәslәnir sonda adın. 
Elә başdan-binadan xarabaydı bu alәm. 
Onu abad eylәyәn bir sәnsәn, bir dә Adәm. 
Bu dünya sarayının qoyulanda tәmәli. 
Suya da, kәrpicә dә möhtac imiş, demәli. 
Adәmin dә, Nuhun da kәlәflәri dolaşdı, 
O dolaşıq düyünü sәnin әllәrin açdı 
Adәm bir buğda yedi,- unuduldu tövbәsi. 
Ona yasaq edildi dadsız gül mürәbbәsi 
Tövbә - günah qoxudu könlünün gülşәn bağı 
Gülşәkәr әtirlidir yollarının torpağı 
Könlü sәnin tövbәni şirin gülşәkәr sandı 
Bu tövbәdәn gülşәkәr gülşәkәrliyi dandı. 
Әzәldәn hünәr topu yaratdılar hüzura. 
Könül mülkü - meydandı, top atdılar hüzura 
İlk zәrbәni vurmağa Adәm çıxdı irәli, 
Qәlәbә әzmi ilә әsdi çövkәnli әli. 
Sünbülü görәn kimi, atı üstünә cumdu, 
Topu ala bilmәdi, ah, bu necә hücumdu?! 
Nuh susayıb dirilik çeşmәsinә can atdı, 
Çeşmәnin sorağında gәmisi suda batdı. 
İbrahim kәcavәdә xәcalәtdәn sıxıldı. 
Yarı yolda üç dәfә-kәcavәdәn yıxıldı. 
Davudun boğulanda tutulanda nәfәsi, 
Zilә qalxa bilmәdi, inlәdi bәmdә sәsi. 
Daim әdalәtindәn nәşә duydu Süleyman, 
Peyğәmbәrlik tacına sanma uydu Süleyman. 
O quyudan qismәti ah, nә oldu Yusifin?! 
Nәsibi bir kәndirdi, bir dә doldu Yusifin. 
Gedәr-gәlmәz sәfәrә atını çapdı Xızır. 
Әtәyini isladıb, çeşmәni tapdı Xızır. 
Camı boşdu hәqiqәt sorağında Musanın.  
Sındı ümid şüşәsi Tur dağında Musanın. 
Niyyәt bais deyildi tәlaşına İsanın. 

---