Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

Әldәn düşәn zamanda xәncәr kәsәr boynunu. 
Dayәsini gecәnin çağası qucaqladı. 
Gündüzün qumrovunu ayağına bağladı. 
Gecә - dәli-divanә aman vermir qәm ona, 
Hazırladı torpaqdan dayәsi mәlhәm ona. 
İsanın nәfәsitәk torpaq mәlhәmә döndü, 
Dәliliyin atәşi onun suyuyla söndü. 
Xәstә şәfa şәrbәti içdi dayә әlindәn, 
Divanәlik binası sarsıldı tәmәlindәn. 
Bir lәyәn qan qusaraq gör nә hala qaldı o, 
Tәpәdәn dırnağadәk qapqara qaraldı o. 
Qәlbinin qaralığı çöhrәsinә yayıldı. 
Yer üzünün kafiri - üzüqara sayıldı. 
Hәr hoqqası, oyunu - mәsxәrә, qaravәlli, 
Bu şәbәdәbazlığı kimә deyildi bәlli?! 
Gah oldu gül-çiçәyi Ay әyninin qumaşı. 
Gah Zöhrәnin dәfinә dirhәmlәrdi şabaşı. 
Zülmәtlәrә bürünmüş bu çıraqsız gecәdә, 
Mәnim kimi bülbülә bağça-bağsız gecәdә, 
Hәr sözümә kәlmәmә ürәk qanım hopubdu, 
Ciyәrimin qanından qığılcımlar qopubdu. 
Sözümlә sirdaş kimi ürәyimi açanda. 
Fikrimlә, xәyalımla mәslәhәtә qaçanda. 
Dedi ilham pәrisi: "Hazıram, nә dilәsәn. 
Elә borca giriş ki, qaytara da bilәsәn. 
Bu müqәddәs atәşә su çilәmәk olarmı? 
Can mülkünә at çapan yel dilәmәk olarmı? 
Günәşin şölәsini yaqutlara bağışla. 
Tamahın torpağını tabutlara bağışla, 
Ox nәyinә gәrәkdi, hәr sözün oxdu sәnin, 
Köhlәninin sürәti şimşәkdәn çoxdu sәnin. 
Qafil olmaq yaraşmaz, ayıl qәflәtdәn daha. 
Tök üzünün suyunu könül adlı dәrgaha. 
Göy rәngli küpün altda nә qәdәr inlәyәk biz? 
Könüldәn söhbәt aç ki, nәğmәtәk dinlәyәk biz. 
Könül quldurlarından qurtar öz yaxanı sәn, 
Dünyan - könül dünyası, bu dünyanı tanı sәn. 
Könüllә qanadlanıb әrş evinә hәr pәri. 
Könülün qanadıdır Cәbrayılın şәhpәri. 
Kim ki, iki dünyadan cilovunu döndәrib, 
Könül öz sayilini möhtәşәmә döndәrib. 
Könül gildәn, palçıqdan, de, yoğrularmı, sәncә? 
Gildәn insan düzәlsә, qәlbi olarmı, sәncә? 

---

Heyvan vurur ömrünü başa canla dünyada. 
Yaşa odlu ürәklә, hәyәcanla dünyada. 
Ülvi mәqsәd üçündür göz-qulağı bәşәrә, 
Göz-qulaqdır öz gözü, öz qulağı bәşәrә. 
Şәbnәmli nәrgiz gözün qan saçmağa yaranıb, 
Qulağın qafillikdәn gen qaçmağa yaranıb. 
Gülә dә, nәrgizә dә bel bağlama bağında. 
Gülü dә, nәrgizi dә gәl dağlama bağında. 
Alçaqların qәlbini oxuyan gözә dön sәn. 
Qaynar gәnclik çağında alova, gözә dön sәn. 
İlhamınla kamalın özünә yar seçibdir, 
Evlәnmәyә hazırdır, qırx yaşına keçibdir. 
Qırx yaşını ötәndә sayılmasın qul gәrәk, 
Dolanmağa, gәzmәyә, xәrclәmәyә pul gәrәk. 
Qırx yaşın tәlimindәn söz açma ki, tanışıq, 
Evlәnmәyә tәlәs ki, artıqdır boş danışıq. 
Mәlul-mәlul dayanma, qovuş gözәl dildara, 
Qәmli qәlbin qәmxarı, - könül kimi yar, ara. 
Dәrd çәkmәyә dәyәrmi, bir qәmxara qovuşsan?! 
Sındır qәmin boynunu, belә yara qovuşsan. 
Qәm-qüssәdәn üzülәn canından әl üzәndә. 
Son nәfәsdә dirçәlәr dostu-yarı süzәndә. 
Bir cana odlu nәfәs - yarla yarın vüsalı, 
Yar nәfәsi yandırar hәr kәdәri, mәlalı. 
Sübh gözünü açmamış nәfәs alıb әsnәyәr. 
Sәhәr öz müjdәsilә ulduzları sәslәyәr. 
Sübh - gözünü ovardı, zәlil kimi, xar kimi, 
Al sәhәri qoynuna almasaydı yar kimi. 
Evlәnmәk istәsәn dә, canansız toy hardadı? 
Özünә yar axtar ki, toy-büsatın yardadı. 
Hәr diyar zәnginlikdә Xara tay ola bilmәz 
Heç kәs könül verdiyin yara tay ola bilmәz. 
Hamının öz sirdaşı, yarı vardır cahanda, 
Әsil yar havadardır, xilaskardır cahanda. 
İki-üç hәmdәmi var, heç biri pak sayılmaz. 
Ülviyyәtdәn uzaqdır qәflәtdәn dә ayılmaz. 
Yapış üzәngisindәn könül hökmdarının. 
Önündә göz yaşı tök könül adlı yarının. 
Әrşin qadir sultanı yaradanda dünyanı. 
Ayrı alәm yaratdı bu bәdәni, bu canı. 
Pәrvәrişi, şәfqәti daim bәsdi onlara. 
Ayrılmaz sirdaş kimi nigah kәsdi onlara. 
Qucaqlaşıb yatdılar, dünyaya gәldi könül, 

---

Oğultәk taxta çıxdı, gör nә yüksәldi könül. 
Könülü ülviyyәti sultanlığa sәslәdi. 
Bir mәnәvi, cismani ata, ana bәslәdi. 
Üzünә nur çilәyәn könlünün Süheylidir, 
Can da könül mülkündә bәdәntәk tüfeylidir. 
Könül adı gәlәndә möhtәşәm dağa döndüm, 
Beynimin öz yağıyla nurlu çırağa döndüm. 
Canımı hәdәf aldı ilhamımın pәrisi, 
Qulağım dil yerinә oldu söhbәt hәrisi. 
Sevincimdәn dilim dә ağzıma sığışmadı, 
Qәm qoşunu dağıldı, bir yerә yığışmadı. 
Könülün eşq atәşi alov saçdı qanıma, 
Gözümün çeşmәsindәn su çilәdim canıma. 
Qolumdakı zәnciri parçaladım әr kimi. 
Quldurları yolumdan qovdum şiri-nәr kimi. 
Köhlәnimlә uçurdum qan-tәrә batanacan. 
Birbaş könül mülkünә tәngnәfәs çatanacan. 
Cananıma yetincә öz canımı teylәdi. 
Gecә yarı olunca, ömrü yarı eylәdim. 
Müqәddәs mәbәdimdi pәnahım, iqamәtim, 
Döndü çövkәn topuna çövkәn qәddim, qamәtim. 
Әtәyimi yığaraq öz yaxama bağladım. 
Top dalınca yel kimi hey kükrәdim, çağladım. 
Çövkәnin ağacı da, topu da öz canımdı, 
Qanad verib uçuran sonsuz hәyәcanımdı. 
Varlığımı unutdum, sürüdü qeyrәt mәni. 
Gözüm çıxdı kәllәmә, bürüdü heyrәt mәni. 
Özüm - sәfәr görmәmiş, dostlarım - kor nabәlәd. 
Qürbәt mәni sıxmazdı, yola olsaydım bәlәd. 
Yol-iz tapa bilmirәm, bu da sәfәr - seyirdi? 
Ayağım "get" desә dә başım "getmә" deyirdi. 
Köhlәnimin cilovu eşqin öz әlindәydi, 
Dil-dodağım tәpidi aman, bu hoqqa nәydi?! 
Qapını döydüm, dedi: "Gәlәn kimdir bu zaman?!" 
Dedim: "Görüşә gәlib pak niyyәtli bir İnsan". 
Pişvazıma gәlәnlәr qaldırdılar pәrdәni, 
İxtilat pәrdәsindә әzizlәdilәr mәni. 
Könül mülkünün şahı - mәhәbbәt adlı pәri 
Sәslәyәrәk dedi ki: "Nizami, gәl içәri". 
Әn yaxın sirdaş oldum gәldiyim bu dәrgaha, 
"Gәl" dedikcә yeriyib yaxınlaşdım mәn şaha. 
Cah-cәlallı bir saray cәlb elәdi nәzәri, 
Yaman gözә gәlmәsin, kor olsun bәdnәzәri. 

---