Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

Sünbülün busәsindәn nәsrin alışdı-yandı, 
Qönçәnin kirpiyindәn gülün dodağı qandı. 
Xeyrinin oxqabında yoxdu oxu tikanın, 
Qalxana әl atdı ki, oxdu çoxu tikanın. 
Söyüd gözә gәlmişdi, әsmәcәliydi canı. 
Tez üzәrlik qovurdu lalәnin buxurdanı. 
Fәrәhdәn qanad açan gözәl tavusdu çәmәn, 
Şәbnәm kimi az qalır buxarlansın yasәmәn. 
Neyşәkәr gülüşüylә fәrәhdәn boy atmışdı,  
Gül sarı yaqutunu al qana boyatmışdı. 
Xudpәsәnd vәhşi güllәr gül açmışdı hәr yanda. 
Nәsimin nәfәsindәn dil açmışdı hәr yanda. 
Narınc rәngli asiman oyadanda günәşi, 
Әlindә turunc kimi oynadanda günәşi, 
Öz qızıl bayrağını qaldırdı әrşә fәlәk, 
Çәmәn yıxmaq istәdi - sәrilsin fәrşә fәlәk. 
Yer üzü gül-çiçәkdi, başdan-başa çәtirdi, 
Göyün qәlbi günәşdi, yerin canı әtirdi. 
Bәxtiyarlıq ulduzu erkәn nur çilәmişdi, 
Yer üzünә әbәdi sәadәt dilәmişdi. 
Ya da öz güzarını fәlәk salmışdı yerdәn. 
Girov qoyub zümrüdü, mәrcan almışdı yerdәn. 
Safdı mәlәk gözündәn çәmәnin nur çeşmәsi. 
Çatmaz belә çeşmәyә günәşin gur çeşmәsi. 
Bu çeşmәdә yuyunub, әtir qoxuyur çәmәn. 
Göylәrin cәlalına alqış oxuyur çәmәn. 
Süleymanın әtrinә aşiq hophopdu bağda, 
Sinәsindәn Davudun nalәsi qopdu bağda. 
Qırqovul qanı axdı turacın caynağına. 
Qanlı zәncir bağladı turac sәrv ayağına. 
Quşların fitvasıyla döndü darğaya bülbül. 
Ölüm hökmü oxudu bağda qarğaya bülbül. 
Bayquş qarğışçıydı ki, torpaqda gәzdi başı, 
Ulamasa, sirrinә qurban getmәzdi başı. 
Süheyl dabbaqlığına başladı bağda sәba, 
Zәrif güllü dәrilәr aşladı bağda sәba. 
Tәlәsәrәk özünü tez bağa saldı lalә. 
Qәlbinin tәlaşından yandı, qaraldı lalә. 
Sayәsilә oxşardı öz gözәlini şümşad, 
Lalәnin ürәyinә qoydu әlini şümşad. 
Yasәmәn göyә gümüş dırnağını apardı, 
Gecәnin titәsini dırnağıyla qopardı. 
Sәhәrin Yusifiydi yasәmәnin çöhrәsi. 

---

Quyusu - kölgәsiydi, kәndirisә - pöhrәsi. 
Bağ sarı köynәk geydi cuhud gözәllәritәk, 
Sular şölә saçırdı Musanın әllәritәk. 
Torpaq sudan düzәltdi özünә sarı mәlhәm. 
Bir sarılıq gәtirdi üzünә sarı mәlhәm. 
Gecәni sıxışdırıb cövlana gәldi günәş. 
Yel at çapdı kölgәdә, göyә yüksәldi günәş. 
Kölgә öpüb dişlәdi günәşin dodağını, 
Yel söyüdün telinә çәkdi öz darağını. 
Sayә vә nur bayrağı çiçәkli bağa düzdü, 
Sonra axar-baxarda dodaq-dodağa süzdü. 
Gülün odlu manqalı alovlandı könüldә, 
Arzumun tikanları udtәk yandı könüldә. 
Güllәrin minbәrindә ötdü şeyda bülbüllәr, 
Bәnövşәnin telindәn kәmәr bağladı güllәr. 
Davuddan daha artıq quşlar cәh-cәhәliydi, 
Nizamidәn daha çox güllәr qәhqәhәliydi. 
 
 
* * * 
 
Külәkdәn cananımın niqabı yenә düşdü. 
Könlümun hökmdarı eşqә düşdü, nә düşdü. 
Әtirlәndi nәfәsdәn şәkәr tәbәssümlü gül, 
Gül dodaqda şәkәri şirinlәşdirdi könül. 
İşvәsindәn qumaşda şux canı yandı ayın, 
Od alan qamış kimi xırmanı yandı ayın. 
Saç belәcәn zirehdi könül sәrvinazına. 
Tәpәdәn dırnağacan duz qatılıb nazına. 
Camalının günәşi qamaşdırar baxanı, 
Gözlәrinin incisi naxışlayar yaxanı. 
İşvәlәri duzludu, dodaqları baldımı? 
Hüsnündәn gözәllәrdә bir gözәllik qaldımı? 
Dodağının qәndindәn bağda utandı tuti, 
Çәnәsini başının halqası sandı tuti. 
Yumru narınc deyәrsәn әtirli çәnәsinә. 
Gümüş buxaq turunctәk sallanıb sinәsinә. 
Gülşәnin gülü kimi әtri mәst eylәr sәni. 
Yar verdiyi şәrabtәk unutdurar tövbәni.  
Tәbәristan qızıdı, bir innabdı dodağı, 
İnnab nabat әzmәyә hardan tapdı dodağı? 
Qızılgül qönçәsidi, şirincә neyşәkәrdi, 
Qupquruca nabatı gülabtәk tәzәtәrdi. 

---

Ud kimi tüstülәnәn xalı ciyәr yandırar, 
Gündüzün sәdәfindә müşk-әnbәri andırar. 
Ay qәlbini dağlayıb, dönüb qora xalları, 
Ay üzünü bürüyüb qara-qara xalları. 
Qәlbә günәşdәn odlu gözlә basıb o, dağı, 
Aylı, bәyaz gecәdәn nurludu lәl dodağı. 
Qatar-qatar karvanı yüklә dolu könülün, 
Ağzın meydanı kimi dardı yolu könülün. 
Zillәtlә, mәşәqqәtlә könül qәmxara döndü, 
Qәlbi qana döndәrib, istәkli yara döndü. 
Tәbәssümlü dodağın hәr kәlamı şәkәrdi, 
Nazıyla, alqışıyla tilsimlәri çәkәrdi. 
Ağzındakı sәdәflәr bir mücrüyә dolmuşdu, 
Ağzı gövhәr sәpmәyә açıq mücrü olmuşdu. 
Bu sәdәfi, mücrünü görüb neylәdi eşqim? 
Mәni möcüzәsilә heyran eylәdi eşqim. 
Gәdalıq torbasını belimdәn açdı mәnim, 
Kölәlik zәncirini әlimdәn açdı mәnim, 
Öz kölә hәyatımla vidalaşıb sovuşdum. 
Dirilik çeşmәsindә ölmәzliyә qovuşdum. 
Ağıl - vurğun vurmuştәk vuruldu öz yarına, 
Dәmir zәncir vuruldu gümüş ayaqlarına. 
Könül dәrdli aşiqi bağlamağa qoymadı, 
Günәşin çeşmәsini çağlamağa qoymadı. 
Qәminә qәmxar ara bir qәmli sirdaşından, 
Meyin xumarlığını mey dağıdar başından. 
Mәhәbbәt atәşimә can atanı dağlaram, 
Qafilsәn, gülşәnlәrәm, gül-çiçәkli bağlaram. 
Günәş - nurlu gözümdü, fәlәklәrdi - çәmәnim, 
Sәhәr - bağım, suyudur - gözümün yaşı mәnim. 
Könül şahı dönüncә yalqızlıq sirdaşıma, 
Dizim dayaq olubdu düşüncәli başıma. 
Bu sәfәri inamla vurdum başa könüldә, 
Sәn dә öz inamınla belә yaşa könüldә. 
Bu yol elә bilmә ki, hәr kişinin yoludur, 
Bu yol Nizami kimi әr kişinin yoludur. 
 
 
* * * 
 
Könül şahı bir gecә hәmdәm oldu yarıyla, 
İxtilata başladı sadiq sirdaşlarıyla. 
İşıqlı gündüzütәk nur saçırdı gecәsi, 

---

Sonsuz cah-cәlalından söz açırdı gecәsi. 
Mәclisinin büsatı - ilk baharın növrağı, 
Büsatına heyrandı ruzigarın növrağı. 
Ud nәfәsin dumanı, çәtri vardı hәr yanda, 
Yusifin köynәyinin әtri vardı hәr yanda. 
Gecә keşikçisinin gözünü ovdu darğa. 
Süfrәnin milçәyini şәkәrdәn qovdu darğa. 
Tәranәlәr, qәzәllәr ağlı heyran qoyurdu, 
Hicabdakı gözәllәr ağlı heyran qoyurdu. 
Saqilәr filayaqlı sürahiylә süzürdü, 
Büllur cama, qәdәhә yaqut şәrab süzürdü. 
Bağrı yanan şam kimi ciyәrlәr odlanırdı, 
Qәlbi odlu ocaqtәk ürәkdә od yanırdı, 
Mәclisә nur saçırdı buxurdanın şölәsi, 
Udu qәndsiz yaxırdı yanan canın şölәsi. 
Gülablı qәndab ilә gәldi camlar mәclisә, 
Altun şabaş yağdırdı yanan şamlar mәclisә. 
Noğul öpәn şәrablı al dodaqlar şәkәrdi, 
Badam gözlәr - badamdı, bal dodaqlar - şәkәrdi. 
Mәşuq - şәkәr dodaqlı, aşiq - badam gözlüdü. 
Zöhrә, Mәrrix eşqdәn ixtilatı, sözlüdü. 
Aşiq duydu cananın peymanını, әhdini, 
Gülüş - mәlhәm dilәdi bal dodağın şәhdini. 
Yar hökmlü pәlәngdi, xәz döşәnib yoluna, 
Әtir saçan hörüklәr zәncirdi şir qoluna. 
Yar doladı qolunu boynuna aşiqinin, 
Cavahirat yağdırdı oynuna aşiqinin. 
İşvәli saqi kimi mey süzdü cama şamlar, 
Sәrxoş pәrvanәlәri yetirdi kama şamlar. 
Yuxu - qanadı yanan pәrvanәydi bu gecә, 
Baş qurban gedәnәcәn şam baş әydi bu gecә. 
Sehirli rübabını tez әlә aldı Zöhrә, 
Mizrabı sınanacan oxudu, çaldı Zöhrә. 
Baş - yuxunu başından dağıtmağa çalışdı. 
Bir-birinin bәhsinә çilçıraqlar alışdı. 
Bir nemәt ki özgәyә bәsdi ömür boyunca, 
Ona öz sirdaşıyla qismәt oldu doyunca. 
Bu büsatın yanında hәr büsat yalan oldu, 
Hamı sonsuz nemәtdәn nәşәyә dalan oldu. 
Bu cәlaldan iqbala, nemәtә çatdı hamı, 
Fәnalıq libasını әynindәn atdı hamı. 
Müjdәylә qanadlandı şadlıq quşu Ülkәrә, 
Yeddi lәlәk saldırdı bu uçuşu Ülkәrә. 

---