Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

Aşiq qәlbi onsuz da eşq odundan kababdır". 
Göz yaşımı görәndә halıma ağladı sübh. 
Şәfәqә gözlәrindәn qızıl qan çağladı sübh. 
Xiffәtimdәn gündüzün xırmanı yandı göydә, 
Günәşin çeşmәsinә ahım dumandı göydә. 
Fәlәk özü әjdaha ağzına atdı mәni, 
Әjdaha zәhәriylә günәş sağaltdı mәni. 
Sәhәrin şәfqәtilә can üstündә ayıldım, 
Yar hüsnünü görәndә mәn yenidәn bayıldım. 
Kim yüksәlә bilibsә göyün sәyyar taxtına, 
Nurlu sәhәrdәn parlaq gün doğubdur baxtına. 
Gündüzün utandırar gecәlәri, ey könül! 
Yanında xәcalәtdi neçәlәri, ey könül! 
O gecәnin vәsfini tәrәnnümdәn doymadım, 
Sübhәcәn qәlәmimi әldәn yerә qoymadım. 
Nurlu gecә tәnhalıq alәminin özüdür, 
Şamları - düşüncәnin şölә saçan gözüdür. 
Yanan udu, gülabı anlamayan naşıdır, 
Onlar dәrdli aşiqin ahıdır, göz yaşıdır. 
Vәsf etdiyim gözәllik, büsat, işrәt ki vardı, 
O vüsal gecәsinә nur sәpәn arzulardı. 
Qara zәnci gecәni kim döndәrib gәrdәyә? 
Mәhrәm olan varmıdır bu qubarlı pәrdәyә? 
Sübhü pәrvanә kimi yaxar şamı günәşin, 
Sönmәz şam olduğunu görür hamı günәşin. 
Sәhәr kimi bu şamdan köksündә dağın olsun. 
Nizamitәk sәnin dә sönmәz çırağın olsun. 
 
 
BİRİNCİ SÖHBӘT 
 
ADӘMİN XİLQӘTİ 
 
Nә "aşiq", nә dә "mәşuq" kәlmәsi vardı hәlә, 
Nә varlığın varlığa gәlmәsi vardı hәlә. 
Yoxluğa bәxtiyarlıq işığı saçdı Adәm, 
Varlığın qapısını üzünә açdı Adәm. 
Ondan әvvәl pәriydi, әcinnәydi hәyatda, 
Bәşәrin ilk atası özüdür kainatda. 
Xilafәt bayrağını uca tutdu dağ kimi, 
Endi dә, yüksәldi dә tutduğu bayraq kimi. 
Pakdı ki, dәrs alıbdı yerdә mәlәklәr ondan, 

---

Torpaqdan yaranıb ki, şәrәflәndi yer ondan. 
Cövhәri tutqunsa da, gövhәr kimi safdı o, 
Zәrdi, mәhәk daşıdı, zәrgәrdi, sәrrafdı o, 
Göyün çilçırağından işıqlıdı kamalı, 
Bәşәrin varlığına bir aynadı camalı. 
Can bütünün qoluna qolbağı taxdı әli, 
Yeddi fәlәk - kәnizi, bilәrzikli gözәli. 
İki cövhәr qarışdı, bir saf cövhәr alındı, 
Laylası yerin, göyün beşiyindә çalındı. 
Xәlәt verdi bәşәrә, buna şahid fәlәklәr, 
Elә bir darğadı ki, saqisidi mәlәklәr. 
Xilqәtin cәlalıdı, növrağıdı varlığı, 
Qüdrәtin ülviyyәti, sorağıdı varlığı. 
Qırxgünlük, qığıltılı çağa olan zamandan. 
Qırx yaşlı müdrik qoca - Kamal dәrs aldı ondan. 
Qәnirsiz gözәlliyi eşqi erkәn oyatdı, 
Gül şaxıtәk cәnnәtin gül bağında boy atdı. 
Günәş nurlu bir gözün oldu nurlu çırağı, 
Bir şeyda bülbüldü ki, mәskәni - cәnnәt bağı. 
Uçub qondu dәninә fәlәklәrin quşları, 
Sәcdәsindәn nә qәdәr lәngidi uçuşları. 
Sәxavәti ucundan mәnimsәdi bir dәni, 
Atdı gözәl cәnnәti, dünya oldu mәskәni. 
Tora saldı özünü bir dәnin ucbatından, 
Minnәtdarlıq üzrü dә tez çıxartdı yadından. 
"Alqış" sözü o gündәn hәmdәm, yardır alәmә, 
Sәcdәsinә әyilmәk iftixardır alәmә. 
Bütün gözlәr eylәdi bu sәcdәyә tamaşa, 
Bir dönüyün sәcdәsi yanlışdı başdan-başa. 
Güllәr sәpdi üstünә cәnnәtin sәkkiz bağı, 
Hamıya qızılgüldü, İblisә bir göz dağı. 
Ey bәşәr! Şadlanmadı, büsat qurmadı sәnsiz, 
Qәlbi İrәm bağında bir an vurmadı sәnsiz. 
Nә izdivac, nә nәsil sözü vardı cәnnәtdә. 
Taleyimiz hakimdi ürәyinә, beyninә, 
Bir buğda bir arpaca gәlmәdi heç eyninә!.. 
Buğdanın hәsrәtindәn od tutub yandı bağrı, 
Qәlbini, buğda kimi yarı böldü bu ağrı. 
Buğdatәk nә anası, nә dә atası oldu, 
Torpaqdaca bәslәnib tez boy atası oldu. 
Bәslәyib böyüdәni bu yerdi, bu torpaqdı, 
Una dönәn buğdatәk hәmişә üzü, ağdı, 
Saman kimi sarıydı, qaraldı dәrisi dә, 

---

Çillikdәn ay üzünün xal-xaldı dәrisi dә. 
Arpa, buğda sayağı sığındı Yer qoynuna, 
Hәqiqәti gizlәdi, günah düşdü boynuna. 
Cansız buğda nәydi ki, elә alçaldı Adәm, 
Buğdanın sinәsitәk lüt-üryan qaldı Adәm. 
Şeytan vәsvәsәliydi, xaindi, yaramazdı, 
Ürәyinә girmәsә, buğda da aramazdı. 
Dişbatmaz, qupquruca, daş kimi bir buğdanı 
Tamahlanıb yeyәndә ağıl, düşüncә hanı? 
O zamandan ki, bәşәr buğda dәni yeyәndir, 
Buğda açıb ağzını: "Yeyim sәni" deyәndir. 
Ey ömrünün kәlәfi dolaşan çaşqın bәşәr, 
Bircә buğdadan ötrü insan da tora düşәr?! 
Arpa cadı yemәkdәn heç zaman bezikmә sәn, 
Adәm tamah saldığı buğdaya göz dikmә sәn! 
Könülün qasidisәn, iblisә müti olma, 
Әmirin aslanısan, qapılar iti olma. 
Haçan ki, Adәm kimi tövbәn bilinәr sәnin. 
Çirkinlik lәkәlәrin tamam silinәr sәnin. 
"Günahkaram" deyәnin nә qorxusu, nә dәrdi?! 
Etirafı Adәmi peyğәmbәrә döndәrdi. 
Bir dәn onu tamaha çәkәn oldu, nәhayәt, 
Bu yerin tarlasını әkәn oldu, nәhayәt,  
Bir dәnә şirnikdi ki, peşman qoydu әmәli, 
Hәrislikdәn özünü tora saldı öz әli. 
Hәyat verdi hәyatsız, növraqsız yer üzünә, 
Sәrәndibdә şahanә çadır qurdu özünә. 
Günahkar, üzüqara gәlib çatdı bu yurda, 
Bәdnamlıq lәkәsini yuyub atdı bu yurda. 
Paltarını boyadı fәlәyin lil küpündә, 
Hindistanda yas tutdu, gözü yaşlıydı gündә. 
Fәlәyin lilini ki, yudu harda göz yaşı, 
Gәndalaşlar bitirdi dәrhal orda göz yaşı. 
Ay kimi gözәllәşdi qәnirsiz Çin gözәli, 
Gizlәdi öz saçını öz tacında öz әli 
Tövbәnin riqqәtilә qәlbi vurdu o vaxtdan, 
Yer üzündә sәltәnәt taxtı qurdu o vaxtdan. 
Әdalәt tarlasını vәfa xışı xışladı, 
Bәrәkәtli torpağı bәşәrә bağışladı. 
Hәr naz-nemәt vermişdi cәnnәtin xәznәdarı, 
Atdı altı qapılı hücrәsinә o varı. 
Hәr nemәt onunkudur, yemәk-içmәk sәnindir, 
Tarla onun, dәn onun, yalnız biçmәk sәnindir. 

---

Udu yaxıb-yandıran buxurdanın közüdür, 
Yüklә ulaq inlәdәn palançının özüdür. 
Әzәl gündәn hәr işin sәnsiz düşüb yoluna, 
Nә mәrhәmәt görmüsәn, özün şahidsәn buna. 
Yazda gül dәryasında gültәk üzәn gәmi ol, 
Demirәm tikan kimi sükutun hәmdәmi ol! 
Xәzan vaxtı yelkәn aç, könül ümmanında sәn, 
Qorxu-tәlaş kürәsi qalama canında sәn. 
Gendәn baxan şir sanır, şir ürәyin hanı bәs? 
Hәr ürәyi olana igid, cәsur deyilmәz. 
Şirlәrin, aslanların rәsmi çoxdur sarayda, 
Camı yox ki, tәrpәdә yüz zopa da, haray da! 
Fәlәklәrә yüksәldәr hünәr, cәsarәt sәni, 
Hünәrsiz alçalarsan, tapar әsarәt sәni. 
Taleyin günәşi ki, batmağa can-atandır, 
Ürәk azca qorxudan dәrdә, qәmә batandır. 
Yoxsa uca fәlәkdәn niyә qorxub әsirsәn? 
Ölkәlәr fatehitәk çünki ona әsirsәn. 
Fәlәktәk mәtanәtli, әtalәtdәn uzaq ol, 
Fәlәkdәsәn, fәlәklә әdavәtdәn uzaq ol! 
Yana-yana qızışar, alova dönәr atәş, 
Tezcә yandığı kimi tezcә dә sönәr atәş. 
Şirin sulu bulaqtәk coşub çağla hәyatda, 
Şirin suyun yerini nә verәr kainatda?! 
Gövhәr kimi saf insan zәrif olar cahanda, 
İnsan nәyә gәrәkdir tәlaşı yoxsa canda?! 
Külәk zirәk olmasa dolanarmı çәmәni? 
Qaf dağından ağırsan, әtalәt basıb sәni. 
Tikan kimi güllәrә uymağın daha bәsdir, 
Bәnövşәtәk hüsnünә boylanmağın әbәsdir. 
Bu dünyanın sarayı güzgüdür başdan-başa, 
Öz gözün öz hüsnünә hәr an eylәr tamaşa. 
Öz әksinә vurulma, bil ki, nәdir varlığın, 
Qüdrәtin güzgüsündә bir zәrrәdir varlığın. 
Özünә aşiqliyin bәllidir әmәlindәn, 
Göylәr kimi sәnin dә güzgü düşmür әlindәn.  
Zәrrәcә varlığının dada bilsәn duzunu, 
Bu şitlikdәn qaçarsan bütün ömrün uzunu. 
Sәdaqәtә arxalan, zülmü qoyma yaxına, 
Kimsәyә bel bağlama, sığın haq dәrgahına. 
Yaxşılığı әyandır, qulluğunda qocal sәn, 
Ağ olsan da üzünә, etirafla ucal sәn! 
Bir xәcalәt ahıdır aldığın hәr bir nәfәs, 

---