Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

Mәrhәmәt sahibidir imdadına çatan kәs. 
 
 
ÜMİDSİZ ŞAHIN GÜNAHININ 
BAĞIŞLANMASI 
 
Röya alәmindәydi bir әdalәtli padşah, 
Gözlәrinә göründü bir әdavәtli padşah. 
Dedi: "Tanrı qәnimdi necә, nәydi cәzası? 
Haqsızlıq günlәrinә gecә nәydi cәzası?" 
Zalım padşah danışdı: "Göz yumanda hәyata. 
Son dәfә göz dikәndә bu sonsuz kainata, 
Ümid işığı gәzdim, söndü ümid mәşәlim, 
Hәr әtәkdәn yapışdım, üzüldü kömәk әlim. 
Halıma yanan kimdi, bir mәrhәmәt görmәdim, 
Heç kimdә insaf-mürvәt, bir kәramәt görmәdim. 
Söyüd kimi әsdirdi varlığımı bu halәt, 
Oldum ümidsizlikdәn üzüqara, xәcalәt. 
Fәlakәt girdabında boğulanda bu canım, 
Bir tanrıya güvәndim, ona gәldi gümanım: 
Ulu tanrı, yanında xәcalәtәm mәn sәnin, 
Günahını bağışla üzüqara bәndәnin. 
Hökmünә, fәrmanına baxmamışam çox zaman, 
Aman yoxdur kimsәdәn, özün aman ver, aman! 
Ya cәza tonqalında yanmağa göndәr mәni, 
Ya da mәrhәmәtinlә bәndәyә döndәr mәni 
Hamıdan xәcalәtli, kimsәsizcә bir kәsi 
Bağışladı insaflı kimsәsizlәr kimsәsi. 
Mәrhәmәtә gәtirdi yalvarışım, dilәyim, 
Zәlillik torpağında qoymadı ki, inlәyim". 
Kimin ki, peşmanlıqdır hәr nәfәsi, hәr ünü. 
Qiyamәtdә darğadır qovğalı mәhşәr günü. 
Ömür boyu aldığın hәr bir nәfәs ki, vardır, 
Әzabına - tәrәzi, hәyatına - dağardır. 
Dağarı gәzdirmәkdә, söylә, nәdir qәrәzin, - 
Ömrünün illәrini ölçә bilsin tәrәzin?! 
Tәrәzinin daşları, daş-qaşların olacaq? 
Boş qalan dağarına göz yaşların dolacaq. 
Hәyat tәrәzisini düz çәkmәz yerin daşı, 
Qoluna gil muncuğu taxan naşıdır, naşı! 
Var-dövlәtә qul olmaq bihudә bir hәvәsdir, 
Hәyatının bәhrәsi bircә anlıq nәfәsdir. 
Bu göylәrin altında nәyin varsa bağışla, 

---

Verdiyinin dalınca baxma küskün baxışla. 
Bu dünyadan köçәndә o dünyanın qoynuna 
Dağdan ağır günahın yük olmasın boynuna. 
Yetimin göz yaşları әtәyinә axmasın, 
Ağbirçәyin fәryadı sәni oda yaxmasın. 
Çürümüş köhnә fәrşi gәl eylә әlәk-vәlәk, 
Gәrdişini dәyişsin sinәsi dağlı fәlәk. 
Ya kimsәsiz qәribtәk intizarla köks ötür, 
Ya da Nizami kimi bu dünyadan әl götür. 
 
 
İKİNCİ SÖHBӘT 
 
ӘDALӘTLİ VӘ İNSAFLI OLMAQ HAQQINDA 
ŞAHA NӘSİHӘT 
 
Sәn, ey canlı alәmә bәxtiyarlıq gәtirәn! 
Gövhәr taclı şahları şan-şöhrәtә yetirәn! 
Şahsan, şah cәlalınla nurlar әlә gözә sәn, 
Gövhәrsәn, ülviyyәtin öz tacını bәzә sәn. 
Dünyanın o başına yol gәzdilәr havayı, 
Bu sirri bilәn yoxdur mәndәn, sәndәn savayı. 
Әzәliyyәt nuruyla gülәn gündәn bu varlıq 
Kimә nәsib sәndәki sәadәt, bәxtiyarlıq?! 
Dünyanın әşrәfisәn, dünya mülkü sәnindir, 
Dünyanın hәr nemәti, varı, bil ki, sәnindir. 
Yenilmәz pәhlәvansan, dünya sәnlә öyünәr, 
Açıq qәlbin köksündә iftixarla döyünәr. 
Fәlәyin dövranından öz dövranın mәtin ki, - 
İki dünya qüdrәtdә sәnә çatar çәtin ki, 
Sәhәr niyә silibdir güzgüsünü görәsәn?! 
İstәyir aynasında öz üzünü görәsәn! 
Müqәddәs mehrabındır fәlәk durub keşikdә. 
Sәni öz körpәsitәk yürgәlәyir beşikdә. 
Sәnsәn könül quşu da, İsanın nәfәsi dә, 
Bәşәrin öz hüsnü dә, eşqi dә, hәvәsi dә. 
Camalını görüb ki, belә şadlanır günәş, 
Eşqinin atәşiylә yanıb odlanır, günәş. 
Telinin hәsrәtindәn canı üzülәr ayın, 
Görsә nurlu üzünü çöhrәsi gülәr ayın  
Bәxtiyarsan hamıdan, ömrün boyu şad yaşa, 
Qul deyilsәn dünyaya, qüssәdәn azad yaşa, 

---

Yumşaqlığın torpaqtәk qoy hamıya xoş olsun,  
Müqәddәslik özü dә bir şahlıqdır dünyada. 
Mәslәk, inam, dәyanәt gәrәk hәr bir insana, 
Sәdaqәti töhfәtәk verәk hәr bir insana. 
Mәslәk eşqiylә yanan qәlb ki vardır hәyatda, 
Dünyanın o başından xәbәrdardır hәyatda. 
Mәslәk ilә sәnindir ölkә dә, bu cahan da, 
Bәxtiyarsan onunla bәlkә dә bu cahanda. 
Dünyanı mәslәk ilә almaq asandır, asan, 
Azğın divin mәkrinә gәrәk aldanmayasan. 
Kәhrәbaca mәslәki kimin deyildir bәsi? 
Bircә batman qızıldır inamın hәr zәrrәsi. 
Sәrvәtin qara torpaq, bir qara daşdı sәnә. 
Mәslәkin hәm qızıldı, hәm dә qaş-daşdı sәnә. 
Sәnә nemәt verәn kәs hәr qayğına qalandı, 
Bir verib on alarmı, on verib bir alandı. 
Mәslәkindәn savayı, bil ki, yoxdu qazancın, 
Әgәr varsa mәslәkin, demәk çoxdu qazancın. 
Dözümü, yumşaqlığı, tәmkini yerdәn öyrәn, 
Hәr şeydәn vaz keçmәyi әsәn yellәrdәn öyrәn. 
Şahlıq verәn buyurub: tut bu mәslәk yolunu; 
Әdalәt sahiblәri tutdu mәslәk yolunu. 
Mәslәhәtә möhtacdır әdalәt hәr bir zaman, 
Xalqa zülmün amansız cәzasından dad, aman. 
Can yandırsan orduna, mәmlәkәtә, yurduna, 
Arxalana bilәrsәn öz xalqına, orduna. 
Zülmkarlıq dağıdar, bәrbad eylәr ölkәni, 
Әdalәt sәadәtlә abad eylәr ölkәni. 
Qiyamәtin cәzası gözlәr hökmranları, 
Unutma haqsızlıqla axıtdığın qanları. 
Xәcalәtdәn haraya qoyarsan başını sәn? 
Xalqı çıxart ağ günә, at zülmün daşını sәn. 
Ağlını eyş-işrәtdә mәst elәyib yatırsan, 
Öz qurtuluş gәmini fırtınada batırsan, 
Gücünlә gücsüzlәri talayıb, çapıb, soysan, 
Zülmünlә yetimlәri çörәyә möhtac qoysan, 
Kim çatar qiyamәtdә dadına, fәryadına? 
Çıxılmaz, xәcalәtli gününü sal yadına. 
Kafirliyә uyma ki, düz gәtirsin hәr işin, 
Atәşpәrәst üz tutar sәcdәsinә günәşin. 
Bu günәş bir sarı top, zırnıq oyuncağıdır, 
Qoynu illәt açılmış bir qadın qucağıdır. 
Doqquz mıxlı çadırın hәngamәsi, oyunu 

---

Zırnıqlı gәlinciyin hoqqasıdır, bil bunu. 
İsatәk bu çırağı söndür öz nәfәsinlә. 
Onsuz yanan çıraqsan eşqinlә, hәvәsinlә. 
Qanadını yandırma bu şama pәrvanәtәk, 
Hәsrәt qoyar arzuya, hәr kama pәrvanәtәk! 
Dördüncü asimanı İsatәk yarsan özün, 
Günәşә yüksәlәrәk günәş olarsan özün. 
Bu dünyanın nәbzini kim tutsa İsa kimi 
İnsafı, mürvәtiylә olar dünya hakimi. 
Dünyaya fateh olmaz zülmkarlıq, rәzalәt, 
Yer üzünün fatehi әdalәtdir, әdalәt! 
Әdalәtin - müjdәçi, bu dünyanı şad eylәr, 
Әdalәtin işidir, - ölkәni abad eylәr. 
Mәmlәkәtin dayağı әdalәtdir hәr zaman, 
Әdalәtlә nәsibin sәadәtdir hәr zaman. 
 
 
NUŞİRӘVANLA VӘZİRİ VӘ BAYQUŞLARIN 
SÖHBӘTİ 
 
Nuşirәvan qoşunla çıxmışdır bir gün ova, 
Ayrıldı dәstәsindәn atla ov qova-qova. 
Şahın yaxın hәmdәmi artıq yalnız vәzirdi, 
Hәr ikisi at çapıb, ovlaqda ov gәzirdi. 
Çatdı düşmәn qәlbitәk viranә bir yurda şah. 
Tapardı axtardığı hәr şikarı burda şah. 
İki bayquş sәs-sәsә verәrәk ulayırdı, 
Qәlblәri şah qәlbitәk nәsә "arzulayırdı". 
Şah soruşdu vәzirdәn: "Nә danışır bu quşlar? 
Bir-birinә nә deyir, nә söylәyir bayquşlar?" 
Vәzir cavab verdi ki: "Zamana şahsan özün. 
Hәr hikmәtdәn, hәr sirdәn çoxdan agahsan özün. 
Sәslәri nә müsibәt, fәlakәt salmır yada? 
Nigah-kәbin, cer-cehiz söhbәti var arada. 
Bu quş onun oğluna әrә verir qızını, 
İndi başlıq istәyir işә salıb ağzını: 
"Bu xaraba kәnd nәdir, bir qıza azdır," deyir, 
"Kәbin haqqı" bir neçә xaraba yazdır", deyir. 
Elçi gәlәn quş deyir: "Şәrikәm hәr sözünә, 
Şahın zülmkarlığı bәllidir yer üzünә. 
Qanlar tökәn görürәm şahı gündә yenә mәn. 
Yüz min belә xaraba kәnd verәrәm sәnә mәn." 
Bu sözlәr atәş kimi yandırdı, yaxdı şahı, 

---