Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

Evimi çox axtardı, - qatil hardadır, - deyә, 
Bu müsibәt, hәqarәt sığarmı yerә, göyә? 
Darğan sәrxoşluq edir, el-obada qan olur, 
Bir günahsız qarıya dözülmәz divan olur. 
Әyyaşlıqla soyurlar el varını darğalar. 
Divana da çәkirlәr bir qarını darğalar. 
Bu zülmә, haqsızlığa dözmәk çәtindir, çәtin, 
Mәnim abrım tapdanır, sәninsә әdalәtin. 
Bu yaralı sinәmdә әzilmәmiş yer hanı? 
Ruhum uçub bәdәndәn, tapşırıram bu canı 
Sәn dadıma çatmasan, şah demәrәm adına, 
Qiyamәtin günündә çatmasınlar dadına. 
"Dad, aman", deyә-deyә qalan görüm sәni mәn, 
Zülmünün cәzasını alan görüm sәni mәn. 
Hәr elin hökmdarı el dәrdinә qalandı, 
Zülmün hara çatıb ki, var-yoxumuz talandı. 
Yetimlәrin malını talamaqdır işin dә, 
Abxazları soymusan, şirә qalıb dişindә. 
Qarıların nәyi var, quldurluqdan sәn utan! 
Utan, utan, onların ağ birçәyindәn utan! 
"Şaham" deyib öyünmә, sәn ki qulsan tamaha. 
Viran qoydun ellәri, şah olmaz sәndәn daha. 
Şah elin hәr işini nizama salsın gәrәk, 
Hәmişә öz xalqının qeydinә qalsın gәrәk. 
Hökmünә, fәrmanına baş әyәr hamı onda, 
Sevib, sonsuz mәhәbbәt bәslәyәr hamı onda. 
Alәmi alt-üst edib, talamısan ellәri, 
Xalqa xeyrin dәyibmi şah olan gündәn bәri? 
Şan-şöhrәti dünyaya sığışmazdı türklәrin, 
Ölkәsi әdalәtlә güllü yazdı türklәrin. 
Zalımlığın bәllidir, işin-peşәn talandır. 
Sәn ki hindli quldursan, türk olmağın yalandır. 
Zavallı әkinçinin xırmanı dәnsiz qaldı, 
Şәhәrli ev-eşiksiz, yurdsuz, mәskәnsiz qaldı. 
Ölüm gәlәr, qorxudan saralarsan, solarsan. 
Әllәrini qaldırıb sәn dә tәslim olarsan. 
Әdalәtin - gecәnә nur saçan aydı sәnin. 
Bu günün - sabahına haydı-haraydı sәnin. 
Xoş sözündәn sevinsin ağbirçәkli qadın da, 
Ağbirçәyin sözünü yaxşı saxla yadında: 
"Zavallı mәzlumların var-yoxunu talama. 
Dәrdlilәrin oxunu öz sinәnә qalama. 
Künc-bucaqda qalana sәn bu qәdәr atma ox. 

---

Yoxsulların ahından, qarğışından çәkin, qorx! 
Sәadәt qapısını açmağa yaranmısan, 
Sanma sitәm dalınca qaçmağa yaramısan 
Hökmdar olmusan ki, yetişәsәn haraya. 
Daim mәlhәm qoyasan hәr sızlayan yaraya, 
Mәzlumlar güvәnirlәr şöhrәtinә, adına. 
Sәn dә yetiş onların kömәyinә, dadına. 
Nәfәs dәrәn sailin nәfәsini dinlә sәn, 
Dünyadan bezәnlәri süzmә gendәn kinlә sәn. 
Qoy sәltәnәt mülkündә әsmәsin qara yellәr, 
Qoy kәramәt tacını başında görsün ellәr", 
Xorasanda Sәncәrin zülmü elә car oldu, 
Eşitmәdi bunları, bәlaya düçar oldu. 
İnsan indi taparmı, arasa әdalәti? 
Zümrüd quşu aparıb harasa әdalәti. 
Haqsızlıq arsız göyü heyran qoyubdur indi, 
Torpaq zülmün әlindәn cana doyubdur indi 
Nizami, etirazın hәddini aşdı yenә, 
Qana dönmüş qәlbindә qan seli daşdı yenә. 
 
 
BEŞİNCİ SÖHBӘT 
 
BӘŞӘRİN DÜŞGÜNLÜYÜ VӘ KEŞMӘKEŞLİ 
HӘYATI 
 
Gәnclik - nurlu şәhәrdi, qocalıq - qәrib axşam, 
Biri parlaq günәşdi, biri ölәziyәn şam. 
Uymusan sәhәrlәr dә şirin-şirin yatmağa, 
Ömrünün al günәşi üz qoyubdu batmağa. 
Dünyanın sevdasını, gәzdirmә başında sәn, 
Cavanlıqdan әl götür ixtiyar yaşında sәn. 
Gözәllәrin eşqindәn yaralısan, yaralı, 
Sevdalı aşiqlikdәn aralısan, aralı. 
Ağlı heyrәt bürüyüb, fikrin alt-üstdü daha, 
Әlin qabar-qabardı, ayağın süstdü daha. 
Başına nazbalışdır öz qucağı torpağın, 
Rahatlıq guşәsidir hәr bucağı torpağın. 
Dünya gözәl olsa da, bitmәz narahatlığı. 
Hәr әzaba son qoyar әbәdi rahatlığı. 
Hüsnün aylı çeşmәydi, o çeşmә donub indi,  
Lalәtәk yanağına sarılıq qonub indi 

---

Tәrazlıtәk gözәldin, saçın hәbәş saçıydı, 
Hüsnün türkә, әrәbә bir elin xәracıydı. 
Rüzgarın öz saçı da gündüz - ağ, gecә - qara, 
İbrәt dәrsi öyrәdir ilk gündәn cavanlara: 
Unutma sәndәn әzәl çoxdu dünyada gәnclәr, 
Qocalmağı salmazdı heç zaman yada gәnclәr. 
O güllәri soldurdu xәzanın hәr afәti, 
Qocalığa bәnd imiş gәncliyin tәravәti. 
Cavanlığın eybini izlәmәk dә eyibdir, 
Qocalığın eybini gizlәmәk dә eyibdir. 
Cәmşidtәk sәadәtlә keçsә dövranın sәnin, 
Ağ saçını görәndә qaralar qanın sәnin. 
Әcәlin müjdәsidir ağ saçımız, telimiz, - 
Ölümә baş әymәkdәn bükülübdür belimiz. 
Gәnclikdәn, gözәllikdәn ömrümüz binәsibdir, 
Mәnә nәsib olmayan görәn kimә nәsibdir? 
O gözәl cavanlığın qәflәtdә keçdi, heyhat! 
Başına vura-vura yansan da gecdi, heyhat! 
Yusif kimi cavanlar çıxdı yoxa dünyada, 
Hәsrәtindәn çoxları cırdı yaxa dünyada. 
Cavanlığın qәdrini bilәrsәn qocalanda, 
İtәn ömrә göz yaşı çilәrsәn qocalanda. 
Cavan ağac hәr bağın gözәlidir, gözәli, 
Qocaldımı, sındırar onu bağbanın әli. 
Cavanlıq od-alovdur, gözәlliyin tacıdır. 
Cavanlıq çox şirindir, qocalıq çox acıdır. 
Tәr budağın üstündә tәzә açan gül olar. 
Quru odun ocaqda yana-yana kül olar. 
Әnbәr saçan şәvәdir hәr bir başın qarası, 
Saf qızıla mәhәkdir, bil ki, daşın qarası. 
Gәncliyi vurdun başa, qәflәtdәn oyan indi, 
Al günәşi oyatmaz yuxudan doyan indi 
Şam kimi әrimisәn, gücün yox aha sәnin, 
Müşk әtirli saçına qar yağıb daha sәnin. 
Havalar soyuyanda qısılar otlar yerә; 
Ağappaq qar әlәyәr qara buludlar yerә. 
Fәlәk - boyaq küpüdür, sanma boyası azdır, 
İsa bir boyaqçıdır, Günәş dә ki, rәngsazdır. 
Buludlar - paltaryuyan, Ay - gümüşü lәyәndir, 
Gecәnin saçlarına mәhtab nur әlәyәndir. 
Yuyub nur çeşmәsindә öz pasını asiman, 
İsaya boyadıbdır libasını asiman 
Zәrrә qәdәr boyası rәngi varmı havanın? 

---

Tutqunluğu könüllәr oxşayarmı havanın? 
Gündüz kimi ağappaq, gecә kimi qapqara, 
Ağ rumlu, qara zәnci olmaq hara, sәn hara?  
Ağlığı, qaralığı iftixarla daşısan, 
Rumlu tәki zalımsan, zәnci tәki naşısan. 
İki rәngli olması hәdәf elәr pәlәngi, 
Ovçunun sәrrast oxu beldәn dәlәr pәlәngi. 
Hüsnün bağlar gәlini ağaclartәk tamaşa. 
Gah palaza girirsәn, gah da әlvan qumaşa. 
Tәzadlı alәminә, söylә, nәzәr salırsan? 
Yayda cübbә geyirsәn, qışda üryan qalırsan. 
Şir, pәlәng ovla yaşar, libasıdır dәrisi,  
Tapdığıyla dolanan olmaz tamah hәrisi. 
Varsa suyun çörәyin yoxluqdan qәmә batma, 
Әlini çömçә tәki hәr kasaya uzatma. 
Çörәk dә söndürmәsә hәrisliyin odunu, 
İç içmәli-sulardan, döşür yemlik otunu. 
Minnәtli çörәk ilә kef-damaqmı yaxşıdır? 
İsanın eşşәyitәk otlamaqmı yaxşıdır?  
Göylәr altında olan bu torpaqda od, külәk 
Aparmamış üzlәrin suyunu vermir çörәk. 
Quduz nәfsi yaraşmaz, ey әxi - qardaş, sәnә 
Haram süfrә başında haramdı bardaş sәnә 
İnsan dünya evindә bir mәhbusa dönmәsә, 
Ülviyyәt ocağının odu, közü sönmәsә, 
Yusiftәk yazıq bәşәr qurda yeyilәrmidi? 
Pişiyә şir ürәkli aslan deyilәrmidi? 
Bir ovuc arpa üçün nә әyil nә daş daşı. 
Könül dәyirmanında qoy yemәsin daş daşı. 
Su kimi, yavanlığın su olsun savab olsun. 
Od kimi, yanan qәlbin özünә kabab olsun. 
Torpaq ye, çörәyini xәsisin yemә ancaq. 
Torpaq olma, varlığın әzilib tapdanacaq. 
Qana qәltan etsә dә sәni zәhmәt tikanı. 
Çalışmaqdan usanma, işә alışdır canı 
Öz halal zәhmәtinlә namuslu insan sayıl, 
Hәr yetәnә alçalma, әl açıb olma sail. 
 
 
KӘRPİCKӘSӘN QOCANIN BİR  
CAVANLA HEKAYӘTİ 
 
Deyirlәr Şam tәrәfdә bir qoca kişi vardı, 

---