Microsoft Word Sirler Xezinesi doc

Pәri kimi xalq ilә onun nә işi vardı 
Әyninin köynәyini ot-әlәfdәn hörәrdi, 
Kәrpic kәsib bir tәhәr dolanar, gün görәrdi. 
Qılınclı әrlәrin ki, düşәrdi qalxanları, 
Mәzarına kәrpicdәn döşәrdi "qalxanları" 
Kәfәnsizin kәfәni, duvağıydı kәrpici, 
Günahkarın ağzının suvağıydı kәrpici. 
Bir gün yenә işiylә başını qatdı qoca, 
Әldәn-dildәn düşәrәk qan-tәrә batdı qoca. 
Birdәn-birә göründü gözә bir cavan oğlan, 
Başladı mәzәmmәtlә sözә bir cavan oğlan: 
"Bu düşkünlük, zәlillik sәncә, hara yaraşar? 
Palçıq-saman yoğurmaq muzdurlara yaraşar. 
Torpağın qalxanını qılıncınla sökmә sәn, 
Bir qarın çörәk üçün öz abrını tökmә sәn. 
Bu kәrpic qәlibini yandırıb külә döndәr, 
Ömrün xәzan bağını әlinlә gülә döndәr. 
Daş kimi kәltәnlәrә bel vurmaqdan nә çıxar? 
Bәlimli palçıqları yoğurmaqdan nә çıxar? 
Qocasan, qocaların yerişini yeri sәn, 
Yorularsan, cavanın yerişini yerisәn." 
Qoca dedi: "Nadanlıq havası var başında, 
Ağsaqqala gülürsәn belә cavan yaşında. 
Qocalar kәrpic kәsәr, halallıqla yaşayar, 
Kölәlәr, әsir qullar ağır yüklәr daşıyar. 
Qarşında boyun büküb әl açmayım deyә mәn, 
Әzәldәn әl atmışam belә bir peşәyә mәn. 
Nә xәzinә yığanam, nә dә tirmә geyәnәm, 
Öz halal zәhmәtimin çörәyini yeyәnәm. 
Halalca nemәtimә naşükür olma mәnim, 
Nemәtә xor baxana nemәt qәnimdir, qәnim." 
Qocaya tәnә vuran peşmanladı sözündәn, 
Gözdәn itәn zamanda yaş axıtdı gözündәn. 
Dünya görmüş insandı, qoca belә qocaydı, 
Namuslu zәhmәtiylә el gözündә ucaydı. 
Unut dünya evini sәn burada, Nizami! 
Mәslәk eşqi yetirәr hәr murada, Nizami! 
 
 
ALTINCI SÖHBӘT 
 
VARLIĞIN QÜDRӘTİ 

---

 
Bu sehirli pәrdәdә möcüzә göstәrәn var, 
Sehrkar qüdrәtilә ecazkardır, ecazkar. 
Qәlbinin gözlәrilә seyrә dal bu pәrdәni 
Gördüyün hәr möcüzә hәr an sehrlәr sәni. 
Qubarlı pәrdәdәki quldurlar gәlmәz saya, 
Keşikçidir fәlәyә, talançıdır dünyaya. 
Kölәlik ziyasıdır gözlәrinin gövhәri, 
Könülün kölәsidir onlar әzәldәn bәri. 
Әtalәtdәn uzaqdır gәrdişi kainatın. 
Varlığa hәvalәdir hәr işi kainatın. 
Fәlәyin köhlәnlәri yәhәrlidir әzәldәn, 
Yalmanına yatmayan qәhәrlidir әzәldәn. 
Bu cavan hәrәkәtli qoca fәlәkdәn qabaq, 
Ululuq şan-şöhrәti uca fәlәkdәn qabaq, 
Әlimizlә qurmuşuq eşqin uca taxtını, 
Eşq ilә sınamışıq insanlığın baxtını. 
Xeyrin, şәrin yükündәn insan çәtin daşına, 
Şikar kimi bağlanıb yәhәrinin qaşına. 
Dünya sirli saraydır, sirdaş da sönsәn ona. 
Torpaq acgöz bir quşdur, әn gözәl dәnsәn ona 
Xilas eylә canını sinә sökәn bu quşdan, 
Zümrüd kimi havalan, görünmәz ol uçuşda. 
Qәfәsdәki can quşun İsa deyil, bәs nәdir? 
Yerdә qanad açsa da, mәskәni göylәrdәdir. 
Ya söküb caynağıyla uçursun qәfәsini, 
Ya göyә caynağında uçursun qәfәsini. 
Qoy müqәddәs yurduna pәnah aparsın daha, 
Sәn dә ki, qanadında sığın ülvi dәrgaha. 
Bu yerin dәhlizindәn xilas olanda canın - 
Әbәdi tәmizlәnәr lәkәdәn onda canın. 
Nә ağa, nә qaraya yovuşarsan әbәdi, 
Ülviyyәt alәminә qovuşarsan әbәdi. 
Öz yanında görәrsәn hәr-bir peyğәmbәri sәn. 
O calallı dәrgahda olarsan bir pәri sәn. 
İki dünya yolunda yolçuluğun әbәsdir, 
Könülә qovuşmağa yarım nәfәs dә bәsdir. 
Kim varlıq cövhәrini bu gildәn yaradıbdır, 
Ruhunun Kәbәsini könüldәn yaradıbdır. 
Qalsın tozlu dәridә çirki, pası ruhunun, 
İşıqlı könüldәdir hәr cilası ruhunun. 
Sürmә çәkәn nәsimdir nәrgizin gözlәrinә 
Mis iksirlә dönübdür kimyagәrin zәrinә. 

---

Bәdәnin ovxalanan bir ovuc gildi sәnin, 
Әzәl gündәn sirdaşın yalnız könüldü sәnin. 
Öz könlünә qul ol ki, sultanlığa çatasan, 
Ağla, cana hökm edib kölәliyi atasan 
Könül nәrmә-nazikdir, bürüyәr heyrәt canı, 
Әtirli göbәk kimi sәrtliyә öyrәt canı. 
Sәnә cildәn toxunan libas geymәk eyibmi? 
Әcdadın zәrli cübbә, ipәk paltar geyibmi? 
Ceyranın sәrt dәrisi - gözәlliyin şüası. 
Yazılar dәrisinә mәhәbbәtin duası. 
Müşkü yaxşı saxlayır ahunun sәrt göbәyi, 
Әtri kimi dağılar bürünәrsә ipәyi. 
İncisәn, gir sәdәfә daş-qaş deyәn olmasın, 
Şәkәrsәn, görünmә ki, basıb yeyәn olmasın. 
Gah gecәtәk, әriyib şәfәqi ol sәhәrin, 
Gah da ki, sal ahınla qoynuna yol sәhәrin. 
Zülmәtli gecәlәrdә qatlaş ağır zәhmәtә 
Mәrhәmәtin, şәfqәtin nuru yağır zәhmәtә 
Şöhrәtә zәhmәtilә ucalıbdı әrәnlәr, 
Mәslәkinin yolunda qocalıbdı әrәnlәr. 
Müsibәt - rahatlıqdı, bәhrәlәndi nәbilәr, 
Müsibәt sәfasını ondan qaçan nә bilәr? 
Şirin meyin mayası, bil ki, acıdır, acı, 
Fәlakәt xudbinliyin әlacıdır, әlacı. 
Dünya bir xәzinәdir, keşikçisi - әjdaha, 
Xәzinәyә can atan qoy rahat yatsın daha. 
Sәrv ol, çәtirә döndәr ay nurunu gecәlәr, 
Şam olub, yana-yana yay nurunu gecәlәr 
Zәhmәt fәryad deyildir, bir şadlıqdır insana, 
Zәhmәtinin axırı rahatlıqdır insana 
Düşünmә ki, qәsdinә durub haçandır fәlәk. 
Qapılar bağlasa da, qapı açandır fәlәk. 
Çıxar nicat yoluna bir gün karvanı ömrün, 
Sevinc qәm darğasıtәk olar sarvanı ömrün. 
 
 
OVÇU İLӘ TÜLKÜNÜN HEKAYӘTİ 
 
Bir tuşqul ovçu vardı, quşu göydә vurardı, 
Dәrә keçib, dağ, aşar, bәnd-bәrәdә durardı. 
Bir tulası vardı ki, cürәti şir cürәti, 
Qaçışına çatmazdı Günәşin dә sürәti 
Әn heybәtli kәrgәdan qorxusundan әsәrdi, 

---

Maralı aslan dişi xәncәr kimi kәsәrdi. 
Kömәyilә vәhşilәr bir şikardı ovçuya, 
Gәrәkliyi hәr zaman aşikardı ovçuya. 
Hәr şikara cumanda qәlbinә nur saçardı, 
Gecә keşikçi, gündüz ov dalınca qaçardı. 
Şirürәkli ovçunun şir tulası yox oldu, 
Bu itiyin xiffәti ürәyinә ox oldu. 
Dedi: "Mәni qoruyar, ovumu izlәyәrdi, 
Bir tazımın dırnağı yüz aslana dәyәrdi". 
Hayıfsınıb әzabdan od tutdu, nә tutdu o, 
Dözüb şirin canını öz dişinә tutdu o. 
Hövsәlә daralanda sanma dözmәk asandı, 
Zәrrә qәdәr sәbriylә sanki dirhәm qazandı. 
Bir tülkü yaxınlaşıb әlә saldı ovçunu, 
Söylәdi: "Nә yaxşı ki, bu dәrd aldı ovçunu. 
Eşitdim ki, gәbәrib o zirәk tazın sәnin, 
Tazın ölüb getsә dә, olmasın yasın sәnin. 
Dünәn sәndәn ayrılıb, şikara cumdu tazın, 
Ovdan ötrü hәlakdı, gözünü yumdu tazın. 
Budur, öz ovçusuna özü şikardır indi, 
İki aylıq bolluca yemәyin vardır indi. 
Ürәyini kababtәk dur, yaxşıca çәk şişә. 
Beyni - sәnә yem olsun, dәrisi - mәn "dәrvişә". 
Әvvәl yağlı yemәyә yaman çoxdu iştahın, 
İndi yağlı tülküyә niyә yoxdu iştahın? 
Bir gün qan udmalıydın yağımızı yemәkdәn, 
Sarılıq tutmalıydın yağımızı yemәkdәn. 
Qorxum yoxdur torundan, zәhri yarandan daha, 
Qurtarmışam ölümdәn, müdhiş yarandan daha. 
Artıq uzaq gәzirsәn, niyә bizdәn bezmisәn? 
Heç saya da salmırsan, әlimizdәn bezmisәn?" 
Ovçu dedi: "Mәsәldir: hәr gecә hamilәdir, 
Nә doğacaq bilinmir, gör necә hamilәdir?! 
Şadam ki, dünya evi darısqaldır әzәldәn, 
Qәm gedәr, şadlıq gәlәr, adi, haldır әzәldәn. 
Ağalığı - әdanı, kölәliyi - tәşvişi 
Yer üzünә bәxş edib bu fәlәyin gәrdişi 
Bu ulduzlar, fәlәklәr, bax, dövr edir hәmişә, 
Әzab da, rahatlıq da keçib gedir hәmişә. 
Şadlıq sarsa könlümü sonu qәmdir-kәdәrdir, 
Şadlıq gәldi-gedәrsә, qәm dә gәldi-gedәrdir. 
Hәr gecәnin bir nurlu, günәşli gündüzü var, 
Hәr yoxuşun enişi, hәr tәpәnin düzü var. 

---