Microsoft Word S?M?D vurgun doc
Yüklə 1,59 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- GÖZÜM YOLLARDA QALMI ŞDIR
- BAHAR V Ə M ƏN
234 GÖZÜM YOLLARDA QALMIŞDIR Gözüm yollarda qalmışdır, xəbər yox Kür qırağından, Usanmaq bilməyir könlüm yaşılbaşlar sorağından. O yerlər min xəyal eylər, təbiət şerə layiqdir, Öpər bülbül səhər tezdən gülün yaqut dodağından. Çəmənlər, yasəmənlər göz vurub bir cilvə göstərsə, Durar könlüm çıxar seyrə həyatın qəm otağından... Qarayazı meşəsində Anadil adlı bir quş var, Mənim sevdalı qəlbim tək asılmışdır ayağından. Yolum düşsün Səlahluyə, o qəbrə diz çöküm bir də, Anam Məhbubi yad ilə, öpüm solğun yanağından. Aman tale! Nə möhnətmiş onun dərdi, mənim dərdim... Bahar fəslində ayrıldı qızılgül üz budağından. Keçər aylar, keçər illər, yaz ey Vurğun, ömür azdır, Düşər bir gün laçın könlün şeir, sənət marağından. 1936 235 LƏNKƏRAN ŞE RLƏR Taleyimdir ilham almaq, Söhbət açıb, qələm çalmaq Bizim dünya gözəlindən; Şə rbət içdim öz əlindən Bizim yurdun - ana yurdun Şair! Sənmi oxuyurdun Dünən bizə hicran dərdi?.. Yeni tarix nə göstərdi? Aç gözünü, yaxşı bir bax! Bu mən, bu sətı gəl yarışaq Ellər bizə "gəlin!" deyir; Doğma sənət, doğma şeir Göstərəcək ölkəmizi Qoy tanısın dünya bizi! Mən aşiqəm gözəlliyə, Muradıma yetəm deyə Dolaşıram bu torpağı; Hər budağın bir yarpağı Hər çiçəyin bir adı var, nsan adlı ustadı var Gözəlliyin bu dünyada. Gah havada, gah dəryada Mən sürürəm öz gəmimi, Tapıb könül həmdəmimi, Durub onunla üz-üzə, Dənizlərdə üzə-üzə, Nə yorulur, nə doyuram, Sahillərə üz qoyuram. Lənkəran da sahildədir; Gördüyümü deyim bir-bir Bu torpağın öz dilində: Bizim Xəzər sahilində Uzanmış bir gözəl şəhər, Yaşıl çalır səhər-səhər. 236 Hər qapıda kiçik bir bağ, Evcikləri boydan alçaq, Fəqət sadə, fəqət təmiz; Yorulmayır gözlərimiz Ortüyü ağ pəncərədən; Çox sevirəm doğrusu mən, Bu naxışlı örtüləri. Səhərlərin şehli təri Aynalardan töküləndə, Ağlayıram baxıb mən də Bu yerlərə sevincimdən; Bir səs gəlir öz içimdən: Yelkənin dəyməsin daşa, Sən də yaşa, sən də yaşa! Ə tirlidir burda bağlar, Güzgü kimi yolları var. Xəyallara dalan çinar, Sıx kölgələr salan çinar Düşündürür burda məni. Xəyalırnın ağ yelkəni Uzaqlara qanad çalır Gah ucalır, gah alçalır, Qara qışdan dərs alalı Mən də şair tək olalı. Qoca çinar, qoca çinar! Kötüyündə nə sirlər var... Gah Turandan, gah randan Gah o yandan, gah bu yandan Ordu çəkib gələnlərin Bir "dost" kimi gülənlərin Üstünə sən kölgə saldın, Sonra yazıq günə qaldın. Külək vurdu çinarlığı ... Ə sib coşan rus çarlığı Üzərinə ordu çəkdi, O, başında bostan əkdi... 237 Bu gün belə durur səndə, "Sara" adlı cəzirəndə Generalın məzar daşı, O qatilin kinli başı Oynamışdı at belində. Ə yri qilınc sağ əlində Durub kəsdi budaqları... Bu çölləri, bu dağları Qapladı * bir nalə səsi, Qanlı çarın təntənəsi. Sevincindən göyə qalxdı, Bizə "tatar" deyib baxdı. Biz öldürdük generalı, Taptaladıq o medalı... ndi onun məzar daşı Aya qarşı, günə qarşı Endirmişdir dik başını... Fahişələr oynaşını. Bu yollardan ötüb keçən, O günlərdən bir az içən, Yad eləyir tüpürərək, Yoxdur ona yanan ürək! Qoca çinar, qoca çinar, Kötüyündə nə sirlər var! Deyirlər ki, çox qəhrəman Asılmışdır budağından... Biz onların varisiyiz, Yaşadırız onları biz. Qoca çinar, qoca çinar, Kötüyündə nə sirlər var! Ölmədin sən! Yaşadın sən! Bir ölkənin şahidisən. Yaşamışsan burda nələr! Qanlı-qanlı faciələr... * Bürüdü 238 Könlüm ötən köklü bir saz, Nə yazım ki, biliyim az... Arif istər məni qansın, Tarixçilər qoy utansın! Yazılmamış tariximiz, Tarixsizmi yarandıq biz? Bəzən olur yazıq şair Keçmiş günə, bizə dair Arxivləri axtararaq, Yığın-yığın, qalaq-qalaq Kitablara göz gəzdirir, Alır, baxır, seçir bir-bir. Bir parası əfsanədir. Baş çıxmayır bunlar nədir? Bir parası xatirələr... Deyil bunlar elmi əsər. Sən də, dostum, anla bir az! Elmi ucuz tutmaq olmaz! O insandır, təbiətdir, Ş übhəsiz bir həqiqətdır. Arif gərək məni qansın, Tarixçilər qoy utansın! Yazılmamış tariximiz Tarixsizmi yarandıq biz? 1936 239 BAHAR VƏ MƏN Bahar nə xoş gəlir, ruha dad verir. Xəyala, duyğuya qol-qanad verir; Var olsun şerimiz, şairlərimiz! – Hər gülə, çiçəyə təzə ad verir. Çıxır dağ döşünə körpə quzular, Tərlanın səsini əks edir sular. Səhər yuxusundan ayıldır məni Sinəmə sığınayan böyük duyğular. Könül dinc durmayır, oynayır yenə, Ə zəldən aşiqəm həyat şerinə; lk dəfə oğlumun əlindən tutub Çıxmışam səhərin tərlan seyrinə. Ölümə can vermə ölsən baharda, Könül müqaddəsdir, qalmasın darda; Baharın eşqiylə çıxır yuvadan Balası dalında qarışqalar da. Yaşıl köynəyini geyinir meşə, Yaxama quş kimi qonur bənövşə; Qoy məndən dərs alsın qoca təbiət, O da könlüm kimi gülsün həmişə. Bahar nə xoş gəlir, ruha dad verir, Xəyala, duyğuya qol-qanad verir; Var olsun şerimiz, şairlərimiz! – Hər gülə, çiçəyə təzə ad verir. 1937, 20 aprel Yüklə 1,59 Mb. Dostları ilə paylaş:
|