Microsoft Word tez tumu değişi doc

6 

dönen jeotermal suyun hangi derinliğe verilmesinin daha uygun olacağını 

incelemiştir. Bu çalışmaya göre AF-4, AF-22 numaralı kuyular ile Reen adı verilen 

hayali bir kuyuda 700-800 m derinliğe reenjeksiyon işlemi yapılmıştır. Model 

sonuçlarına göre 700-800 m derinliğe 20 yıl süreyle yapılacak olan reenjeksiyon 

işleminin, termal akifer dinamikleri üzerinde bir etkisinin olmadığı, buna karşılık 

sistem içerisinde soğumayı önlediği belirlenmiştir. 

 

Poisson et al. (2003), Araştırmacılar yöredeki birimleri otokton, paraotokton ve 

allokton olarak değerlendirmişler ve değişik zamanda meydana gelen tektonik 

gelişmeler ile yörenin bu günkü konumunu aldığını belirtmişlerdir. Çalışma alanında 

yer alan Üst Kretase yaşlı Davras kireçtaşlarını, Eosen yaşlı Isparta formasyonunu ve 

Miyosen yaşlı sedimanları otokton ve paraotokton olarak değerlendirmişler bunların 

altında yer alan Isparta çay formasyonunu ve ofiyolitleri ise allokton olan Antalya 

naplarına dahil etmişlerdir. Önceki çalışmaların sentezini yapan araştırmacılar, 

Bölgede ters faylanmalara ve bindirmelere bağlı bir model üzerinde durmuşlardır. 

 

Gürsu ve Göncüoğlu (2005),    İnceleme alanındaki birimler Sandıklı Temel 

Kompleksi, Erken Paleozoyik yaşlı örtü birimleri ile Mesozoyik yaşlı örtü birimleri 

olmak üzere üç kışıma ayrılmıştır. Sandıklı temel kompleksi alttan üste doğru, 

Güvercinoluk formasyonu ve Kestel çayı porfiroid birliğinden; Erken Paleozoyik 

yaşlı örtü birimleri ise Göğebakan, Hüdai, Çaltepe ve Seydişehir formasyonlarından 

oluşmaktadır. 

 

Yağmurlu ve Şentürk (2005), Güneybatı Anadolu’nun güncel tektonik yapısını 

biçimlendiren jeodinamik etkenleri başlıca dört grup içinde toplamak mümkündür. 

Bunlar: (1) Fethiye-Burdur fay zonunun kuzey bölümünde Ege-Peloponnisos 

levhasının GB’ya doğru hareketi, (2) Isparta Açısının doğu kanadının saat yönünde, 

batı kanadının ise saatin tersi yönde rotasyonu, (3) Afrika levhasının Kıbrıs ve 

Helenik yaylar boyunca Ege-Peloponnisos ve Anadolu levhalarının altına dalması ve 

(4) Anadolu Levhasının Kuzey Anadolu ve Doğu Anadolu faylarının (KAF ve DAF) 

kontrolünde güneybatıya doğru hareketi. 

 

---

7 

Özpınar (2008), Bu çalışmada Sandıklı güneyinde geniş yüzeylemeler oluşturan 

Sandıklı volkanitlerinin trakiandezit, fonolitik tefrit, bazaltik andezit, bazaltik traki-

nefelinit, andezit ve dasit bileşimli lavlar ve oldukça kalın proklastik kayaçlar ile 

temsil edilirler. Piroklastik kayaçlar, alttan üste doğru, lapillitaşı, tüflü çakıltaşı, tüflü 

kumtaşı ve tüflü çamutaşı şeklinde bir istif oluştururlar. Çalışılan alandaki tüfler ise, 

trakiandezit, andezit ve fonolitik tefrit bileşimli vitrik tüf ve kristal-vitrik tüfler ile 

temsil edilirler. Bu volkanitlerinin jeolojik ve petrolojik özellikleri incelenmiş ve 

bölgede yaygın şekilde bulunan tüf ve tüfitlerin teknolojik kullanımı araştırılmıştır. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

8 

3. MATERYAL VE YÖNTEM 

 

3.1. Materyal 

 

Bu bölümde çalışma alanının genel tanıtımı, morfolojik özellikleri, iklim ve bitki 

örtüsü, yerleşim merkezleri ve ulaşım ile yöre halkının ekonomik durumu hakkında 

genel bilgiler verilmiştir.  

 

3.1.1. Çalışma alanının yeri 

 

Ege, Akdeniz ve İç Anadolu bölgelerinin keşişim noktasında bulunan Afyon, 

denizden 1000–1500 m yükseklikte çoğu volkanik malzemeden meydana gelmiştir. 

Yüzölçümü 14230 kilometrekaredir. Coğrafi olarak dört bölgeye ayrılır. Birinci 

bölge, Merkez (Afyon) ile Bolvadin, Sincanlı ve Şuhut ilçelerini içeren ovadır. İkinci 

bölge,  Emirdağ ovası, üçüncü bölge sandıklı ovası ve dördüncü bölge Dinar ve 

Dazkırı ovalarıdır. Sandıklı Hüdai hamamları jeotermal sahası Afyonkarahisar 

güneydoğusunda yerleşmiş ve Afyon ilinin yaklaşık 40 km güneybatısında yer alır. 

Proje çalışma alanı olan Sandıklı-Hüdai jeotermal alanı, Orta Anadolu Bölgesinde 

38

o

-39

o

 kuzey enlemleri ile 30

o

-31

o

 doğu boylamları arasında bulunmaktadır. 

Çalışma alanını genel konumunu gösteren yerbulduru haritası  Şekil 3.1’de 

verilmiştir. 

 

Şekil 3.1. Çalışma alanına ait yerbulduru haritası 

---

9 

3.1.2. Morfoloji 

 

Sandıklı ovası bugünkü şeklini Alpin hareketlerinin özellikle Neojen devrindeki 

fazları ile kazanmıştır. Bu fazlar içerisinde özellikle Miyosen-Pliyosen arasında 

meydana gelen çekim fayları ovanın ve cevre tepelerin bugünkü topografyasını 

kazanmasında etkili olmuştur. Çalışma alanının ve çevresinin doğusunda Döşeme 

Tepe (1171 m), Tozkoparan Tepe (1045 m), Kara Tepe (1112 m), Yeldeğirmeni 

Tepe (1132 m), batısında ise Demirlik Tepe (1156 m), Koçgazi Tepe (1396 m) ve 

Kuruçayırı Tepe (1042 m) tepeleri yer almaktadır. Hamamçayı, Kuruçay, Çayköy 

Çayı ve Karacaören Deresi çalışma alanındaki önemli akarsularıdır. 

 

3.1.3. İklim ve bitki örtüsü 

 

Afyon ili İç Anadolu ve Ege Bölgeleri arasında geçiş özelliğine sahip, denizlere uzak 

ve etrafı dağlarla çevrili olduğundan tipik bir kara iklimi hüküm sürer. Bununla 

beraber geçiş bölgesi özelliklerini de gösterir. Kışları karlı ve soğuk, yazları sıcak ve 

kurak geçer. Yağışlar daha çok kış ve ilkbahar mevsiminde görülür. Yüksek 

kesimlerde çam, alçak kesimlerde fundalık ve kavak ağaçları mevcuttur.   

 

Afyon ili 1975-2005 yılları arası DMİ istasyonu meteorolojik verilerine göre yıllık 

yağış toplamı 417 mm ve yıllık ortalama sıcaklık 11,2 

0

C’dir. Yılın en soğuk ayı 

Ocak ayı iken, yılın en sıcak ayı Temmuz ayıdır. Aylık ortalama sıcaklıkları bu aylar 

için sırasıyla 0,3 

0

C ve 22,2 

0

C’dir (Yetemen, 2006). 

 

3.1.4. Ekonomik durumu 

 

Çalışma alanı ekonomisi çoğunlukla tarıma dayalıdır. Tarımsal faaliyetler 

Buğdaygiller, meyve ve sebze üretimi, pancar üretimi ve bunların yanı sıra yer yer 

haşhaş üretimi de yapılmaktadır. Ayrıca arıcılık ile yüksek kesimlerde ise 

hayvancılık halkın geçim kaynaklarını oluşturmaktadır. Özellikle son yıllarda gelişen 

sanayi kolları da bölgenin ekonomisine önemli katkı sunmaktadır. 

 

---