Filologiya
məsələləri, № 8 2018
263
nəticəsində dövlət və şəxsi əmlak məhv edilmişdir. Sovet qoşunları yanvarın
25-də fövqəladə vəziyyət elan olunmayan rayonlara – Neftçalaya, bir gün
sonra isə Lənkərana yeridilmişdir. Nəticədə 8
nəfər qətlə yetirilmiş, xeyli
adam yaralanmışdır. Akademik Ramiz Mehdiyevin qeyd etdiyi kimi “Kom-
munist diktaturası 1956-cı ildə Macarıstana, 1968-ci ildə Çexoslovakiyaya və
1979-cu ildə Əfqanıstana qarşı törətdiyi cinayətkar hərbi müdaxiləni 1990-cı
ildə Azərbaycan xalqına qarşı da həyata keçirdi. Beləliklə, Rusiya imperiyasının
və çarizmin milli münaqişələr və qırğınlar törətmək sahəsindəki “zəngin” tarixi
təcrübəsi də 1990-cı ilin 20 yanvarında Azərbaycan xalqına qarşı törədilən
qırğın zamanı, bütünlüklə nəzərə alınmışdı” (1, s.4).
Milli istiqlal hərəkatının davam etdiyi 1990-cı
illərin əvvəllərində
mətbuatda tez bir zamanda xalqı ayağa qaldıra biləcək operativ janra –
publisistika və poeziyaya ehtiyac yaranmışdı. Xalqın etirazları leqal nəşrlərlə
yanaşı, qeyri leqal nəşr olunan qəzetlərin çap olunmasına yol açdı. Həmin
dövrdə sərt senzura nəzarəti, mətbu orqanlarına “yuxarıdan” edilən təzyiqlər,
münaqişələri işıqlandırmaq təcrübəsizliyi və s. kimi amillərin təsiri altında
olan, 70 illik “sovet xofu”nun və 30-cu illərin repressiyasını unutmayan KİV-
in böyük hissəsi çox şeyi mətbuatda açıq söyləməyə cəsarət etmirdi. Hətta 20
Yanvar faciəsinin dəhşəti hadisələrindən 7 gün sonra çap olunan “Bakinskiy ra-
boçiy” qəzetinin ilk səhifəsində hələ də “Dostluq və qardaşlığımız əbədidir!”
şüarı yer alırdı.
Faciə baş verən gündən isə bir çox kütləvi
informasiya vasitələrinin
fəaliyyəti dayandırılmış, xalq informasiya almaq hüququndan məhrum edilmiş-
di. Milli faciənin miqyası ilə bağlı ilk xəbər verən, “Kommunist” qəzetinin
əlavəsi olaraq Məzahir Süleymanzadənin baş redaktorluğu ilə həftədə 1
dəfə çap
olunan “Səhər” qəzetinin 25 Yanvar 1990-cı il sayında “Vətən bu gün ağı deyir”
məqaləsində yanvarın 22-də qəzetin çıxarılmasına icazə verilmədiyi qeyd
olunur və şəhidlərin dəfn mərasimi şəkilləri, SSRİ
Ali Sovetinin Rəyasət
Heyətinin sədri M.Qorbaçovun 19 Yanvar 1990-cı il Moskvada imzaladığı
“Bakı şəhərində fövqəladə vəziyyət tətbiq edilməsi haqqında” fərmanı və
Mərkəzi televiziya ilə çıxışının mətni dərc olunmuşdur. “Səhər” qəzetində
informasiyanın yeni olması ictimai marağın yüksək olmasına səbəb olurdu.
M.Qorbaçovun 20 Yanvar faciəsinin acısını yaşayan Azərbaycan xalqına
“cinayətkar” adlandırması, “qardaş qırğının”dan, “ümumilli həmrəyik”dən
bəhs etməsi, riyakarlıq idi: “Rəhbərlik ümid edir ki, görülən tədbirlər ölkə-
mizin bütün xalqların tərəfindən başa düşüləcək, təqdir ediləcəkdir” (2, s.5).
M.Qorbaçovun bu çıxışı sovet ordusuna qəzəb və hiddət bəsləyən dinləyici
auditoriyasında böyük çaxnaşma yaratdı.
1990-cı illərdə mətbuatda milli özünüdərk hissi də güclənmişdir. Sabir
Rüstəmxanlının baş redaktorluğu ilə çap olunan Qarabağa Xalq Yardım
Komitəsinin qəzeti olan “Azərbaycan” qəzetinin 24 fevral 1990-cı il sayında
Filologiya məsələləri, № 8 2018
264
Həsən Baliyev “Vida ərizəsi” məqaləsində illərdir üzv olduğu “Kommunist”
Dostları ilə paylaş: