Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
129 Bu qadınlardan biri Rəna idi. Ata-anasının və həyat yoldaşının gözü qabağında öldürülməsindən sonra dili tutulmuş, üz-gözü əyilmişdi. 30-32 yaşı olan bir gəlin idi. Qorxudan 3 aylıq uşağını da salmışdı. Xarici görünüşcə o qədər də gözəl olmayan bu qadının üz cizgilərinin əyilməsi onu bir az da eybəcərləşdirmişdi. Ermənilərin təbirincə desək, heç bir işə yaramırdı. Elə bütün gün sakit oturur, heç bir söhbətə qarışmırdı. Heç Allah ümidinə verilən yeməyi də yemək istəmirdi. Biri də 50-yə yaxın yaşı olan Həlimə xala idi. Yəqin ki, o da onların işinə yaramırdı. Həlimə xala gec ailə qurmuş, gec də övlad tapmışdı. Onu da Allah ona çox görmüşdü. Həlimə xalanın qaytarılması hamımızın ürəyindən olan məsələ idi. Qədim dayı bu hadisədən yaman məyus oldu. Bir bizə baxırdı, bir də hara baxacağına yer axtarırdı. Bəs bu üç qız?- deyə qapıçıya tərəf yeridi. -Onlara sahib çıxan yoxdur, sizə isə xeyli pul veriblər,- deyib alçaqcasına hırıldadı. - Kim verib o pulu? -Sənin qardaşın, elə bilirdin, səni neçə vaxtı burda havayı saxlayırlar? Hətta nazınla da oynayırdılar. Qardaşın külli miqdarda pul ödəyib səni almaq üçün. Di tez ol, laqqırtı vurma! -Mənim əvəzimə bu qızlardan aparın,-deyib geri çəkildi. -Nə boş-boş danışırsan? Dedim axı çərənləmə! Düş qabağıma. Qədim dayını qucaqlamaq üçün, narahat olma demək üçün ona yaxınlaşmaq istədikdə sinəmdən dəyən avtomat qundağı məni yerə sərdi. Beləcə vidalaşa bilmədiyimiz ay yarımlıq əzab yoldaşımız, havadarımız, ağsaqqalımız da getdi.... Gedəndə: “Sizin qaytarılmağınız üçün əlimdən gələni edəcəyəm, narahat olmayın!”-deyib birdəfəlik getdi. 130 Bir neçə saat bundan əvvəl ölümü qaytarılmaqdan üstün tutan qəlbim indi azadlıq eşqi ilə yanırdı. Ramili görmək arzusu ilə qovrulurdu. Hər şeyi danışardım Ramilə, hər şeyi deyərdim ona, o məni başa düşməsə idi də, sadəcə ona danışar, sonra da ayrılardım. Lap belə o, məni öz əlləri ilə öldürsəydi də... Bu, mənim vüsalım olardı. Qarğanın səsinə niyə təmiz qəlblə inanmadığım, niyə bunun düzgün çıxacağına əmin ola bilmədiyim üçün özümü qınayır, peşmançılıq hissi ilə külə dönürdüm. Sonrakı peşmançılıq fayda vermir. Bəlkə də, sidq ürəklə inansa idim, Tanrının mərhəmətinə Qədim dayı qədər inansa idim, mən də qaytarılmışdım... Bu da təsadüfün həqiqətə çevrilməsindən sonrakı reallığın peşmançılığı..... Amma erməninin dediyi “sizin üçün külli miqdarda pul ödəyiblər” cümləsi məni sarsıtmışdı. Doğrudanmı, biz kimsəyə lazım deyildik? Doğrudanmı Ramil bu qədər etinasız idi? Doğrudanmı, o, yazdığımız məktubu oxuyub məni qurtarmaq üçün çarə axtarmayıb? Bəlkə, o, mənə hirslənib, hələ də burda yaşamağım üçün məni qınayır. Bəlkə də, o, məndən əl üzüb. Əslində, bu fikirlər ağlıma gəlsə də, inana bilmirdim. Qarğanın səsinin xoş xəbər gətirdiyinə inanan Qədim dayı kimi. Amma qəlbimdəki ikilik daima məni daxildən yeyirdi. Hər şeyə şübhə edir, hər şeydən əmma çıxarırdım. Ağlıma gələn bu fikirləri ürəyim qəbul etmirdi. Çünki ağıl bəzən hislərin təsiri ilə yanlışlıqlara düçar ola bilər, amma ürək heç vaxt özündən başqa heç nəyə inanmazdı. Mən də ürəyimin səsinə qulaq asıb Ramildən əlimi üzmədim. Axı ürəyim onun idi. İnsan az hallarda özünə xəyanət edər, bu az hallar isə az hallarda baş verərdi.... Həyat, mən və Samirə qaldıq. Samirə heç olmasa danışır, o əzabların içində hərdən gülürdü də. Bəzən elə bilirdim Samirə bu girovluqdan o qədər də əziyyət çəkmirdi. Çünki danışıqlarından başa düşürdüm ki, istədikləri hər şeyi edirdi. 131 Amma sonralar onun etdiyi inanılmaz hərəkət mənim onun haqqındakı düşüncələrimi məhv etdi... Həyat isə gözəlliyi ilə baş gicəlləndirirdi. Çox cazibədar qız idi. Bu, Ramilin bölgüsünə görə üçüncü tip qadınlardan idi. O, qadınları üç qrupa bölürdü: sevmək, oxşamaq, həyat yoldaşı etmək istədiyin qadın, anan, bacın olmağa layiq olan qadın, aşnan, gəzdiyin ola biləcək qadın. Bunu qadınların gözünə baxarkən gördüyünü, ağlına gələ bilən ilk fikir olduğunu deyirdi. Məhz Həyatın gözlərinin parlaqlığı, qaynarlığı, oynaqlığı ilə ilk gördüyümdə qadın olmağıma baxmayaraq məni də heyrətə gətirmişdi. Gürcü qızlarına bənzər gözləri elə parıldayırdı ki, nənəm demiş: “adama gəl-gəl deyirdi”. Amma onun gözlərindəki kədər gizlənməyə çalışır, bəzən qaçmağa yer axtarırdı. Göründüyü üçün utanırdı bu gözəllikdən. Bədən quruluşu isə qalın qış paltarlarının altından da diqqəti cəlb edirdi. Həyatdakı gözəllik elə idi ki, dünyanın istənilən özündən deyən kişisini diz çökdürərdi qarşısında. Bəzən qadınlar öz aralarında dediyi kimi, “kişi olsa idim, bu qızdan keçməzdim”. Bəli, bu qız o qədər gözəl idi. Hərdən düşünürdüm ki, Samirədəki şıltaqlıq, uca səsli şaqraq gülüşlər bu qızda olmalı idi. Ya da ki, bunun gözəlliyi Samirədə. O zaman vəhdət görə bilərdik. Həyat bu qədər gözəlliyə baxmayaraq, çox sakit, həyalı, fağır qız idi. Bu da tanrının yaratdığı ziddiyyət idi. Həyatın xasiyyəti ilə, xarici görünüşü bir-birini tamamlamırdı. Bəlkə də, bu qız öz sevdiyinin yanında olsa idi, onun gözəlliyi ona mükəmməl yaraşardı. Amma indi heç yaraşmırdı. Ermənilərsə buna məhəl qoymurdular. Onu tez-tez öz yatağına salan Qaribyan adlı mayor bu gözəlliyi görməmək üçün yaradılmışdı. Bir gözünü müharibədə itirmiş bu mayor gözünün qisasını onun gözlərindən çıxırdı. O gözlərə onu təhqir edilmiş formada göstərməklə... Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|