B i b l i o q r a f i y a
39
xarakterdə qoyulub-qoyulmamasından asılı olmayaraq),
hər iki
halda terminologiya, düşdüyü kontekstin bədiiliyinə baxmayaraq,
kifayət qədər dəqiq informasiya verir.
2. Müxəmməs deməyin seyrəklənibdir,
Bayatıda zehnin zirəklənibdir...
Müxəmməs – nikbin, bayatı – bədbin ruhlu poetik janr kimi
təqdim olunur, şübhəsiz, burada şərtilik var; Vaqif “Mən cahan
mülkündə mütləq doğru halət görmədim” misrası ilə başlanan şei-
rini müxəmməs formasında yazmışdır, halbuki bu şeir bədbin
ruhludur...
Zehnin çirəklənməsi ifadəsinin elmi (terminoloji) tutumu
poetik
tutumundan böyükdür; həqiqətən, şairin bu və ya digər
janra meylini məhz zehni zirəklik müəyyən edir, bu elə bir mə-
qamdır ki, emosiya texniki həllini tapmalı olur. Deməli, əqli-zeh-
ni nəzarət lazım gəlir.
Zehnin bu və ya digər janrda “zirəklənməsi” poetexniki
struktur modelin emotiv motivlənməsidir, – bu isə poetikanın in-
diyə qədər problemi olaraq qalır.
3. Mən sənin vəsfini, ey mahi-kərəm,
Hafiçdən, Camidən artıq söylərəm...
Vəsf ümumişlək
keyfiyyətinə malikdir, lakin Vaqif şeirinin
estetik simasını müəyyən etmək üçün olduqca lazımlı sözdür: elə
buna görə də (yəni filoloji məzmun yükünün artması ilə əlaqədar)
terminoloji səciyyə kəsb edir (elə bil şair özü-özünü səciyyələn-
dirməkdən ötəri müvafiq sözü axtarıb tapmış olur).
Vaqifin terminoloji leksikasında ümumişləklik məqamı özü-
nü, demək olar ki, həmişə mühafizə edir; diqqət edək; Ağ günə
təşbihdir sənin cəmalün. Göründüyü kimi, təşbih sözünün etimo-
loji ümumişləkliyi terminolojiliyindən
daha fuknsional şəkildədir;
hətta elə bil ki, termin (qeyd edək ki, XVII-XVIII əsrlər ədəbi di-
limiz üçün təşbihin ancaq terminoloji funksiyası normativ haldır,
M o l l a P ə n a h V a q i f
40
ümumişlək vahid kimi işlənmir, ümumişlək məqamda verilməklə
yumşaldılır, kontekstin (bədiiliyin) tələblərinə uyğunlaşdırılır, nə-
ticədə isə nəinki elmi təfəkkür faktı olmaqdan çıxır, hətta poetizm
kimi dərk edilir.
Vaqifin terminoloji leksikasında (eləcə də elmi-filoloji təfək-
küründə) novatorluq bədii-estetik təfəkküründəki qədər deyil; bu-
nunla belə, Vaqif poetik kontekstdə termindən istifadənin demok-
ratizminə görə özünə qədərkilərdən ciddi surətdə seçilir; məsələn:
Əqlin aldın, yarəm, –
deyin Vaqifin, Yanıltdın əlifin, beyin Vaqi-
fin... Bir qafiyə qayır, göndər ol yara...
Əlif-bey – əslində “savad” deməkdir, lakin şair “ağıl” məna-
sında işlədir, zahiri əlaməti daxili əlamət kimi təqdim edir; nəticə-
də, termin məzmunca munisləşir.
Qafiyə – “qoşma” mənasındadır (XX əsrin əvvəllərində də
bu mənada işlənmişdir, məsələn, F.Köçərlidə), bununla əlaqədar
işlədilən “qayır” sözü qafiyənin terminoloji nüfuzunu (bəlkə də,
dəbdəbəsini) sındırır, – xəlqiləşmə gedir.
Beləliklə, Vaqifin ədəbi dil sahəsində gördüyü iş terminolo-
giyanı da əhatə edir, lakin spesifik bir cəhət meydana çıxır; termi-
nologiyada xəlqiləşmə (başqa sözlə, milliləşmə)
semantik planda
aparılır, forma planında ciddi bir əməliyyat müşahidə edilmir.
Mоlla Pənah Vaqif yеni Azərbaycan ədəbiyyatının, еləcə də
yеni (milli) Azərbaycan ədəbi dilinin yaradıcısı, Azərbaycan xal-
qının mütərəqqi tarixi şəxsiyyətlərindən biridir.
Nizami Cəfərov,
akademik
B i b l i o q r a f i y a
41
Molla Pənah Vaqifin həyat və fəaliyyətinin
əsas tarixləri
1717
- Aprel ayının 6-da
Qazax mahalının Qıraq
Salahlı kəndində anadan olmuşdur;
- İlk təhsilini Qazaxda, tanınmış alim və
pedaqoq Şəfi Əfəndinin yanında almışdır.
Bəzi salnaməçilər belə hesab edirlər ki,
sonrakı təhsilini
Gəncədə və yaxud Təbriz-
də
alıb;
- Təhsilini
başa vurduqdan sonra Qazaxda,
sonra isə Qarabağda məscid nəzdində
fəaliyyət göstərən mədrəsədə dərs demişdir
və
öz zamanında bir çox ülum və fünuna
(fənn və elmlər) vaqif
olduğu üçün özünə
“Vaqif” təxəllüsü
götürmüşdür.
1750
- Ailəsi ilə birlikdə Qarabağın Tərtər
mahalına köçmüşdür;
- Tərtərin Sarıcalı kəndində məktəb
açaraq
müəllimlik etmişdir.
1759
- Gürcüstan sərhəddində baş vеrən qarışıq-
lıqlar nəticəsində Qazax mahalının bir nеçə
ailəsi kimi Vaqifin ailəsi də dоğma yurdla-
rını tərk еdib Qarabağ Xanlığına köçməyə
məcbur оlmuşlar;
- Sonralar Qarabağ xanı İbrahimxəlil xanın
vəziri Mirzə Vəli bəy Baharlının təklifi ilə
Şuşaya köçmüşdür.
M o l l a P ə n a h V a q i f
42
1770
- İbrahimxəlil xan Qarabağinin sarayında
əvvəlcə eşikağası, sonra isə baş vəzir kimi
fəaliyyət göstərmişdir.
1795
- Qarabağa hücuma keçən Qacara iki misra-
dan ibarət fars dilində çox ibrətli bir cavab
göndərmişdir.
1797
-
Məhəmməd bəy Cavanşir tərəfindən oğlu
Əli ağa ilə birlikdə
Şuşada - Cıdır düzündə
edam olunmuş və külliyyatı yandırılmışdır.
1823
- Gürcüstan şahzadəsi Teymurazın tapşırığı
ilə Sayat-Novanın oğlu Ohan tərəfindən
tərtib edilmiş Zaqafqaziya şairlərinin şeirlə-
ri məcmuəsinə 12 şeiri daxil edilmişdir.
1848
-
Tadeuş Zabloski şairin Ağa Məhəmməd
xan Qacarın ölümünə yazdığı şeirini rus di-
linə tərcümə edərək ilk dəfə avropalı oxu-
cuya təqdim etmişdir.
1855
- M.F.Axundov şairin “Açıq başda əgər ol-
sa bir dilbər” qoşmasını rus dilinə tərcümə
edərək Tiflisdə çıxan “Zurna” adlı jurnalın
birinci nömrəsində çap etdirmişdir.
1856
- Şairin əsərləri toplanmış “Məcmueyi-di-
vani-Vaqif və digər müasirin” adlı ilk kitab
Dağıstanın Tеymurxanşura şəhərində (indi-
ki Buynaksk) ərəb əlifbasında çap еdilmişdir.
1867
- Lеypsiq şəhərində Adоlf Bеrjеnin tərtib
etdiyi “Məcmueyi-aşiqi-şüəran-Azərbay-
can” adlı kitabında
M.P.Vaqifin 50 təzkirə-
si
çap edilmişdir.