Microsoft Word zahid x?Lil 5
Yüklə 1,93 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- O ODLARA SALMA MƏNI, AMANDI!
_______________Milli Kitabxana___________________
100
Məni sevmək sənə asan gəlməsin Zəlzələdən viran qalmış obayam. Nə istim var, bir az səni isitsin, Odu sönmüş, külü qalmış sobayam. O odlara salma məni, amandı!
Kaman idim, quruca sim qalmışam Tufan idim, bircə əsim qalmışam. Bir şəklimdi, bir də səsim, qalmışam. O odlara salma məni, amandı!
Neçə aşiq eşq oduna qalandı, Könül evi viran oldu, talandı. Eşq dediyin bir şirincə yalandı O odlara salma məni, amandı!
Düz düzməyib, düzənləyib düzəldən Üz görmədim, üz tutduğum gözəldən Sevdalardan yarımadım əzəldən, O odlara salma məni, amandı!
Mən deyirdim, o sevgimiz nəs imiş, Eşq dediyin bir sehrli səs imiş. Vüsal üçün bircə addım bəs imiş O odlara salma məni, amandı!
_______________Milli Kitabxana___________________
101
_______________Milli Kitabxana___________________
102
_______________Milli Kitabxana___________________
103 IŞTIRAK EDIRLƏR:
Vüqar – ali məktəb müəllimi GƏNC MÜƏLLIMLƏR:
Afət Zəlihə Camal
Davud Azər
Zərri Şayəstə
Vaqif Şakir – Rayon maarif şöbəsinin inspektoru Murtuzov – Rayon Maarif Şöbəsinin Müdiri Pəri xala, Nəcəf, Qarı və şagirdlər.
_______________Milli Kitabxana___________________
104 I PƏRDƏ I ŞƏKIL
Pəri xalanın evi. Kirayənişin Camal daxil olur. O, çox həyəcanlıdır. CAMAL: - Batdı. Hər şey batdı. Ali məktəb, aspirantura, elmi dərəcə hamısı batdı. PƏRI XALA: - Kimdi batan, a Camal? Yenə dənizdə hadisə zad olub? CAMAL: - Əşi dəniz nədi ey? Kişi məhv oldu! PƏRI XALA: - Kişi məhv oldu? Dilim – ağzım qurusun, yoxsa dədənin başında bir iş var, a bala? CAMAL: - Eh, dədəmə bir şey olsaydı, məni bu qədər yandırmazdı. Savadsız, vəzifəsiz, kölgəsiz bir adamdı. Dağ uçdu ey, dağ! Ağrı dağı gumbultu ilə uçdu təpəmə. Başa düşdün? PƏRI XALA: - Yox... Heç nə başa düşmədim. A bala, bir əməlli danış görüm, kim öldü, nə uçdu! CAMAL : - (Hövsələsiz) Belə bizim Lətifə var ey, mənim nişanlım, onun dayısını vəzifədən çıxartdılar. Zəhmindən yer – göy titrəyirdi. PƏRI XALA: - (Dərindən köks ötürür) Eh, mən də deyirəm nə olub. Dağ uçdu, toz oldu. Belə de, da! Nə olsun çıxarıblar? Vəzifə kimin kəbininə kəsilib ki?.. CAMAL: - Gərək bu kişini indi çıxaraydılar? Mən universiteti qurtar ha qurtarda? (pauza) nə _______________Milli Kitabxana___________________
105 qədər planlarım var idi. Fikirləşirdim ki, kömək edər girərəm aspiranturaya. Onun kölgəsində müdafiə edərəm, onun kölgəsində... PƏRI XALA: - Kölgədə yaşayan kölgəsiz olar, a bala. Aspiranturaya girmək istəyirsən, get gir də. Qabağını kəsən var? Mən iyirmi ildən çoxdur ki, evimi sənin kimi studentlərə kirayə verirəm. Odey Xudu, yekə alim olub. Heç kəsi də yox idi. Bakıya gələndə cındırından cin ürkürdü. Hər ay ev kirayəsini gecikdirirdi. Utana – utana deyirdi: - Pəri xala, təqaüdümüzü hələ verməyiblər. Alan kimi ev kirayəsini çatdıracağam. Deyirdim a bala, sən də mənim oğlum, eybi yoxdu, nə vaxt olar, onda verərsən. Odu Əli, yekə şair olub. Hörməti hər tərəfə yayılıb. O da mənim evimdə olub. Gündüz işləyib, gecə oxuyurdu. Ikisi də öz tükünün üstündə yaşayan uşaqlar idi. Maşallah! Maşallah! CAMAL: - Əşi sənə söz dedim ki, başlayıb mənə mühazirə oxuyasan? Onsuz da mühazirələr təngə gətirib məni. Biri var qayanı dırnağınla qoparasan, biri də var müasir texnika ilə. Eh, səni başa salmağın bir faydası yoxdur. Kül oldu mənim başıma. Lətifəyə nişan taxtırdım ki, onun hesabına adam olum, bu da belə... PƏRI XALA: - A bala, mən evimdə olanları öz uşağım hesab eləmişəm. Elə səni də, a Camal. Bu fikirləri çıxart başından.
Yüklə 1,93 Mb. Dostları ilə paylaş:
|