sülaləsinin hakimiyyəti) yenidən hakimiyyətə gəlir. Bu hadisə
türk dövlətçiliyi tarixində ən qara səhifələrdən biridir.
ġovinist Ġran-fars rejiminə qarĢı
milli hərəkatlar
Hakimiyyətə gəlmiş Rza şah ölkədə açıq şovinist siyasət
yeritməyə başlayır. Qacarların dövründəki federal xarakterli
dövlət quruluşu tam mərkəzləşdirilmiş quruluşla əvəz edilir.
Türk dilindən yazılı və hətta şifahi istifadə qadağan edilir.
Türkdilli yazılı materiallar məhv edilir. Bütün qeyri-fars
xalqlarına qarşı aparılan bu şovinist siyasət ölkədə əks-effekt
doğurur, rejimə qarşı nifrəti daha da artırır, qeyri-fars
xalqlarında milli şüuru daha da inkişaf etdirir. 1920-30-cu
illərdə ölkənin ayrı-ayrı əyalətlərində rejimə qarşı çoxsaylı
etiraz aksiyaları baş verir. Lakin bu etirazlar hakimiyyət
tərəfindən güc yolu ilə yatırılır (1.79).
1935-ci ildə Rza şah dövlətin “Persiya” (“Frasıstan”) yox,
yalnız “İran” adlandırılmasını qəbul etdirır. Bu da şovinist fars
hakimiyyətinin möhkəmlənməsində və assimilyasiya siyasə-
tinin həyata keçirilməsində mühüm ideoloji rol oynamışdır.
Belə ki, bu dövlətin sərhədləri Azərbaycan, Xorasan,
Bəlucustan və b. tarixi əraziləri əhatə etdiyi halda, Persiya bu
ərazilərdən kənar yalnız bir tarixi əyalətin adı idi və bu cür
adlanma başda türklər olmaqla qeyri-fars xalqlarında fərqli
milli kimlik düşüncəsini inkişaf etdirir və ayrılma meyllərinə
səbəb olurdu. Rza şah dövləti “İran” adlandırmaqla “hamımız
iranlıyıq” prinsipi ilə qeyri fars xalqlarında fərqli milli kimlik
düşüncəsinin və milli azadlıq ideyasının inkişafının qarşısını
almağa və öz şovinist hakimiyyətini bu ərazilərdə qorumağa
çalışmışdır.
Şovinist fars rejiminə qarşı ilk milli hərəkat Xiyabani
hərəkatının fəal iştirakçılarından olanS.C.PiĢəvərinin'> S.C.PiĢəvərinin (1892-
1947) başçılığı altında 1945-46-cı illərdə baş vermişdır. Bu
hərəkat tarixə “21 Azər” hərəkatı adı ilə daxıl olmuşdur.
İkinci Dünya Müharibəsi başlandıqdan sonra İran bitərəf
mövqedə olduğunu elan etsə də, dövlətin başçısı Rza şah
Pəhləvi faşistpərəst mövqe tutur. Buna qarşı 1941-ci ilin
avqustunda İran ərazisinin şimalına sovet, cənubuna isə ingilis
qoşunları daxil olur. Həmin il, sentyabrın 16-da Rza şah
hakimiyyətdən uzaqlaşdırılır və sürgün edilir. Onun oğlu
Məhəmmədrza taxtda oturdulur. Real hakimiyyət isə
parlamentə və onun təşkil etdiyi hökumətə keçir. Bu isə milli-
demokratik hərəkatın inkişafına şərait yaradır. Müharibə
dövründə (dekabr, 1942) ABŞ qoşunları da İrana daxil olur.
1941-ci il, sentyabrın 29-da Tehranda İran Xalq Partiyası
(İXP) yaradılır. Partiyanın Azərbaycan şöbəsi də yaradılır.
Türk dilinin mövqeyi yenidən güclənir, bu dildə demokratik
ruhlu mətbuat (“Vətən yolunda” (1941-46), “Qızıl Əsgər”
(1941), “Sətareyi Azərbaycan”, “Azərbaycan” (1945),
“Ədə-
biyyat səhifəsi”, “Yumruq”, “Keyvan” və s.) fəaliyyətə baş-
layır. Həmçinin ölkədə milli-demokratik hərəkat formalaşma-
ğa başlayır.
İkinci Dünya Müharibəsi qurtardıqdan sonra ABŞ,
İngiltərə və SSRİ arasında ziddiyyətlər güclənir. SSRİ Güney
Azərbaycanı öz ərazisinə qatmaq istəyirdisə, ABŞ və İngiltərə
İranda milli-demokratik hərəkatı boğmaq və bu dövləti öz
siyasi-iqtisadi təsirləri altında saxlamaq istəyirdilər.
1945-ci il, sentyabrın 3-də S.C.PiĢəvərinin (1892-1947)
başçılığı ilə Azərbaycan Demokratik Partiyası (ADP)
yaradılır. Həmin ayın 5-də partiyanın orqanı olan “Azər-
baycan” qəzeti nəşr olunmağa başlayır. Partiya ölkədə milli,
demokratik və sosial-iqtisadi islahatlar həyata keçirmək
uğrunda mübarizə aparırdı. Buraya Azərbaycana İran
tərkibində muxtariyyət verilməsi, rəsmi dil kimi türk dilindən
istifadə,
zəhmətkeşlərin
vəziyyətinin
yaxşılaşdırılması,
kəndlilərin torpaqla təmin edilməsi, 8 saatlıq iş günü və s. daxil
idi. Partiyanın 2-4 oktyabr, 1945-ci ildə qəbul etdiyi proqram
və nizamnaməsində bu məsələlər öz əksini tapmışdır.
Göründüyü kimi partiya Xiyabani hərəkatının müəyyən
ideyalarını davam etdirilmişdir.
Partiya hələ yay aylarında hərəkatçılar tərəfindən təşkil
olunmuş silahlı fədai dəstələrinin köməyi ilə 1945-ci il,
oktyabrın əvvəllərində Təbrizdə hakimiyyəti ələ alır. Dekabrın
əvvəllərinə qədər isə bir çox digər Azərbaycan şəhərlərində də
hakimiyyət partiyanın nəzarətinə keçir.
1945-ci il, noyabrın 21-də Azərbaycan Xalq Konqresi
cağırılır. 744 nümayəndənin iştirakı ilə baş tutan konqresdə
muxtariyyətin reallaşdırılması üçün Milli Məclisə seçkilərin
keçirilməsi və Milli Hökumətin yaradılması qərara alınır.
Noyabrın 27-dən dekabrın 1-ə qədər keçirilən seçkilər
nəticəsində əksəriyyəti ADP tərəfdarı olan 101 nəfər
deputatdan ibarət Milli Məclis təşkil olunur. 1945-ci il,
dekabrın 12-də (azər ayının 21-də) Milli Məclisin ilk iclası
keçirilir. İclasda S.C.Pişəvərinin başçılığı ilə Milli hökumət
yaradılır və dərhal milli-demokratik və sosial islahatlar həyata
keçirilməyə başlayır.
İranın şimalında qoşunu olan sovet dövləti bu əraziləri
SSRİ-yə birləşdirmək marağı ilə Milli hökumətə dəstək verirdi.
Belə bir şəraitdə Milli hökuməti güc yolu ilə devirmək
iqtidarında olmayan mərkəzi hökumət 1946-cı il, aprelin 28-də
milli hökumətlə danışıqlar aparılmasına qərar verir. 1946-cı il,
mayın 8-də SSRİ öz qoşunlarını İran ərazisindən çıxarır.
Həmin il, iyunun 13-də milli hökumətlə mərkəzi hökumət
(Qəvamüssəltənə hökuməti) arasında Təbrizdə müqavilə
imzalanır. Müqaviləyə əsasən Milli Hökumət “əyalət
əncüməni” statusunu almaqla mərkəzi hökumət tərəfindən
tanınır.
Əslində isə imperialist qüvvələrə (ABŞ və İngiltərəyə)
arxalanan mərkəzi hökumətin məqsədi ölkədə milli-demokratik
hərəkatı tamamı ilə boğmaq və şovinist fars diktaturasını bərpa
etmək idi. Ona görə də BMT-nin, o cümlədən ABŞ və
İngiltərənin dəstəyini alan Qəvamüssəltənə hökuməti 1946-cı
Dostları ilə paylaş: |