mənəvi yaxınlığa və tərəqqiyə də səbəb olmuşdur.
IX-XIV əsrlərdə Şərqdə və Azərbaycanda elm,
sənət və mədəniyyət yüksək
inkişaf dövrü keçirmişdir. Bu dövrdə Şərqin dünya şöhrətli dahi mütəfəkkirləri
yetişmişdir. Bunlardan Fərabi (870-950), İbn Sina (980-1037), Biruni (973-1048),
Bəhmənyar (993-1066), Nizami (1141-1209), Tusi (1201-1274), İbn Xəldun
(1332-1406) kimi mütəfəkkirlər çoxcəhətli elmi və ədəbi yaradıcılıqları ilə dünya
mədəniyyətini zənginləşdirmişlər.
Çox erkən dövrlərdə heyvandarlıqla, əkinçiliklə məşğul olan türk tayfaları
dəmir-metal əşyalardan sənət məmulatları istehsal etməyə başlamışlar.
Azərbaycanda dəmir filizi, mis istehsalı və onlardan istifadə olunması qədim tarixə
malikdir. Məşhur türkoloq alim Lev Qumilyev «Qədim türklər» əsərində yazır:
«Türklər dəmirin sənaye üsulu ilə istehsalını mənimsəyən ilk xalq kimi tarix səhnə-
sinə çıxmışlar».
Azərbaycanda ilkin iqtisadi fikir və təsəvvürlər türk dünyasının böyük abidəsi
olan «Kitabi-Dədə Qorqud» dastanlarında da əks olunmuşdur.
Bu dastanda əks
etdirilən həyat səhnələri, qəhrəmanlıq hadisələri ilə yanaşı, oğuz qəbilələrinin yaşa-
dığı iqtisadi və sosial həyat şəraiti haqqında da məlumatlar verilir. Dastanın boyla-
rından aydın olur ki, qədim oğuzlar maldarlıqla, əkinçiliklə məşğul olmaqla yanaşı,
sənətkarlığın müxtəlif növləri ilə də məşğul olmuşlar. Bu sənətlərdən dəmir və
poladdan düzəldilmiş alətlər, döyüşdə istifadə edilən qılınc, nizə, xəncər, ox və
yay, zirehli paltar və sairələri daha çox yayılmışdır. Bununla yanaşı, xalçaçılıq,
keçəçilik, toxuculuq, zərgərlik və şərabçılıq kimi sənət növləri də xüsusi yer
tuturdu. Bütün bu sənət və peşə növlərinin inkişafı qədim türk-oğuz tayfalarında
əmtəə mübadiləsinə və ticarətə də şərait yaratmışdır.
İslam mədəniyyəti xalqların
həyat tərzinə, əxlaqi davranış və düşüncələrinə
daxil olmaqla yanaşı iqtisadi-sosial həyat məsələlərinin də tənzim edilməsində
özünü göstərir. İslamın müqəddəs kitabı «Qurani-Kərim»də və Məhəmməd
Peyğəmbərin kəlam və nəsihətlərindən ibarət olan «Hədislər»də mülkiyyət, sərvət,
əmək, bölgü, mübadilə, ticarət, pul, sələm və vergilər kimi iqtisadi məsələlərə mü-
nasibət bildirilir.
Quran»ın bir çox surələrində ticarətdə, alqı-satqıda bərabərlik prinsipinə əməl
olunması göstərilir. Çəkidə, ölçüdə, malın keyfiyyətində aldatmaq şəriət
qanununa
zidd bir əməl kimi pislənilir.
«Quran»da insanlar arasında mübadilə, alış-veriş münasibətləri faydalı bir
fəaliyyət sayılır. Lakin borc verib faiz almaq, sələmçilik isə qəti qadağan edilir.
Bundan başqa, «Quran»da və «Hədislər»də vergilərin ödənilməsi üçün çox sadə və
aydın qaydalar müəyyən edilir. Zəkat, xüms və fitrə ödəməyin miqdarı, onları ödə-
yənlərin əmlak vəziyyəti nəzərə alınır.
Azərbaycanda iqtisadi fikrin inkişafında Nizami Gəncəvi önəmli yer tutur. O,
dahi şair və mütəfəkkirdir. Onun beş böyük poemadan ibarət olan «Xəmsə»sində
iqtisadi fikir və ideyaları əks olunmuşdur.
Nizaminin sosial-iqtisadi görüşlərində mühüm yer tutan məsələlərdən biri əmək
və sərvət, onların daxili bağlılığıdır. O, bütün əsərlərində maddi və mənəvi sərvət-
ləri yaradanların əməyinə yüksək
qiymət vermiş, sadə əmək adamının surətlərini
yaratmışdır. Nizami əməyin ancaq insana xas olan bir fəaliyyət olduğunu göstərir,
15
insanın başqa canlılardan fərqini və üstünlüyünü onun əmək fəaliyyətində, çalış-
mağında görür.
Nizami belə bir həqiqəti də dərk etmişdir ki; «hər cür çalışmaqda son məqsəd,
yemək və geyməkdən başqa bir şey deyildir». Nizamiyə görə əmək
prosesi ictimai
məna daşıyır, burada hər kəs həm özü üçün, həm də başqaları üçün çalışır, hər
kəsin hamıdan, hamının isə hər kəsdən asılılığı mövcuddur. O, «Dünya tarlasına
diqqət yetirsək, hamımız bir-birimiz üçün əkinçiyik» fikrini söyləyir.
Azərbaycan nəzəri-iqtisadi fikrinin inkişafına böyük xidmət göstərənlərdən biri
də Nəsirəddin Tusidir (XIII əsr). Dünyada astronom, riyaziyyatçı kimi tanınan
N.Tusi filosof və iqtisadçı kimi də məşhurdur. Onun iqtisadi-nəzəri və əməli fikir-
ləri məşhur «Əxlaqi-Nasiri» və «Maliyyə haqqında tədqiqat» əsərlərində ifadə
olunmuşdur.
Tusi
göstərir ki, əmək bölgüsü, ixtisaslaşma cəmiyyətin müəyyən dövrü üçün
yaşamasının zəruri şərtidir. O yazır: «İnsanlar bir-birinə kömək etdikdə, onların
hərəsi bu işlərin birini yerinə yetirdikdə, özlərinə lazım olandan çox istehsal edər,
artığını başqalarına vermək və almaq yolu ilə müvazinət və tarazlıq əmələ gətirər,
yaşayış vasitələrini təmin edər,
özünü və cinsini mühafizə edər, nizama salar və
sistem yaradarlar». Tusinin göstərdiyi bu sistemdə istehsalla istehlak arasındakı
qarşılıqlı əlaqə, onların birinin digəri üçün şərt olması ideyası da əks olunmuşdur.
Dünya iqtisadi fikir tarixində xüsusi xidməti olan alimlərdən biri də
Əbdürrəhman İbn Xəldundur.
Avropa alimləri İbn Xəldunu «Tarix filosofu», islam Şərqinin Monteskyesi
adlandırmışlar.
İbn Xəldunun böyük elmi xidmətlərindən biri cəmiyyətin keçdiyi təbii-tarixi
inkişaf mərhələləri və onun hərəkətverici qanunları haqqındakı fikirləridir. O
göstərir ki, cəmiyyət öz inkişafında
köçərilik, oturaq həyat və mədəniyyət mər-
hələlərindən keçməlidir. Müəllif bu inkişaf mərhələlərinin
birindən digərinə
keçməsi prosesini əmək bölgüsü və məhsuldar qüvvələrin inkişafında baş verən
dəyişiklik və tərəqqilə izah edir.
İbn Xəlduna görə dövlətin və məmurların bilavasitə iqtisadi fəaliyyətlə, ticarətlə
məşğul olması o ölkənin təbəələri üçün zərərli haldır.
Azərbaycanın və Şərqin ictimai fikrinin mühüm hissəsi olan iqtisadi fikir
sonrakı dövrlərdə də məşhur mütəfəkkirlərin əsərlərində bu və digər dərəcədə öz
əksini tapmışdır. Xüsusilə Azərbaycanda iqtisadi fikir
və təlimlər XIX əsrin ikinci
yarısında M.F.Axundovun, H.B.Zərdabinin, N.B.Vəzirovun, Z.Marağayinin və
başqa mütəfəkkir və yazıçıların əsərlərində inkişaf etdirilmişdir.
XX əsrin əvvəllərində baş verən ictimai-siyasi hadisələr Azərbaycanda xeyli
qəzet və jurnalların yaranmasına, müxtəlif fikir cərəyanlarının meydana çıxmasına
təkan vermişdir. Bu dövrün mətbuatında, böyük mütəfəkkir, şair, yazıçı və siyasi
xadimlərin əsərlərində Azərbaycanın mövcud iqtisadi və mənəvi mühiti ifadə edil-
mişdir.
MÜHAZİRƏ MƏTNİ
16