Tezislər
47
qum qarıĢıq gildən hazırlanaraq qeyri-bərabər biĢirilmiĢdir. Bu qrupdakı
qablardan bəzisinin tərkibində iri daĢ parçalarına, yaxud çınqıl dənələrinə də
rast gəlinir. Onlar hər iki üzdən yaxĢı hamarlanmıĢdır. Qırmızı rəngdə
biĢirilməsinə baxmayaraq qabların bəzisi hisin təsirindən qaralmıĢdır. Kasa tipli
bəzi qabların ağız kənarında kiçik, yuvarlaq deĢiklər açılmıĢdır. Qeyd edək ki,
ağzının kənarında yuvarlaq deĢik açılan qablar böyük bir dövr ərzində - Son
Neolitdən Son Eneolitə qədər istifadə olunmuĢdur. Odur ki, onların tarixinin
dəqiqləĢdirilməsi üçün karbon analizə ehtiyac vardır. Lakin bəzi deĢiklər açılma
texnikasına görə fərqlənir. Belə ki, qabların əksəriyyətində deĢiklər qab
biĢirilməmiĢdən əvvəl açılmıĢdır. Belə keramika Cənubi Qafqazda daha çox
Eneolit dövrü üçün xarakterikdir. Lakin bu tip gil məmulatına ġərqi Avropanın
Neolit abidələrində də rast gəlmək mümkündür. Qeyd edək ki, bütün hallarda
bu tip keramika e.ə. V minilliyin əvvəllərindən qədimə getmir.
AĢkar olunmuĢ arxeoloji materiallar Naxçıvanın Neolit və Eneolit
mədəniyyətinin Cənubi Qafqaz və Yaxın ġərq ölkələri ilə əlaqələrini müəyyən
etmək, həmçinin Eneolit mədəniyyətinin mərhələlərini müəyyənləĢdirmək
baxımından əhəmiyyətlidir.
Açar sözlər: Yeni yol yaĢayıĢ yeri,
eneolit dövrü, neolit dövrü
ÇAR RUSĠYASININ NAXÇIVANDA MÜSTƏMLƏKƏÇĠLĠK
MODELĠ VƏ ONA QARġI MÜBARĠZƏ TARĠXĠNDƏN
(XIX-XX əsrin əvvəlləri)
ZƏHMƏT ġAHVERDĠYEV
Naxçıvan
Dövlət Universiteti
sahverdiyev_z@gmail.com
XIX əsr və XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanda iqtisadi-siyasi
məsələlərin tədqiqi tarixĢünaslığın qarĢısında duran baĢlıca tədqiqat
sahələrindən biri hesab olunur. Bu problemin tədqiqi həm də ġimali
Azərbaycan torpaqlarının Rusiyaya birləĢdirilməsindən sonra çarizmin bu
yerlərdə müstəmləkə siyasətinin araĢdırılmasında da böyük elmi əhəmiyyət
kəsb edir. Azərbaycanın bir hissəsi olan Naxçıvan və ġərur-Dərələyəz
qəzalarının vəziyyəti sahəsində bir sıra təhlillər aparılsa da, bu sahədə yalnız
son onilliklərdə sistemli Ģəkildə tədqiqatlar aparılmıĢdır. Ġstər XX əsr
mənbələrində, istərsə də müxtəlif alimlərin tədqiqatlarında bu mövzu ilə
əlaqədar bir sıra məsələlər öz ifadəsini, yaxud elmi təhlilini tapmıĢdır.
XIX əsrin ilk onilliklərindən baĢlayaraq rus hökumətinin himayəsi ilə bu
yerlərə ermənilər köçürüldü, zaman-zaman yerli əhali sıxıĢdırıldı. Çar Rusiyası
Naxçıvan Xanlığını iĢğal etdikdən sonra bölgənin təsərrüfat həyatına diqqət
yetirməyə baĢladı. Əslində bu diqqət çarizmin iqtisadi siyasəti, hər Ģeydən
Beynəlxalq İpək Yolu
48
əvvəl, onun siyasi mahiyyətindən irəli gəlirdi. Bu siyasətin baĢlıca məqsədi isə
çarizmin regionda öz ağalığını möhkəmlətmək məqsədinə xidmət edirdi.
XIX əsrdə çar Rusiyasının Naxçıvanı iĢğalından sonra bölgə əhalisi ağır
müstəmləkə zülmü altında idi. Hələ XIX əsrin 30-cu illərində çarizmin
müstəmləkəçilik siyasətinə və yerli feodalların zülmünə qarĢı çevrilmiĢ kəndli
çıxıĢları çarizmi narahat etmiĢdi. Odur ki, hakim dairələr yerlərdəki idarə
sisteminin vəziyyətini öyrənmək və onu təkmilləĢdirmək üçün öz
nümayəndələrini müxtəlif yaĢayıĢ məntəqələrinə göndərir, ətraflı məlumat
toplayırdılar. Problem haqqında geniĢ, ətraflı elmi araĢdırmalar məruzədə və
elmi məqalədə öz əksini tapacaqdır.
Açar sözlər:
müstəmləkəçilik,
ikili siyasət, Naxçıvan xanlığı, XIX əsr
TÜRK-SOVYET ĠLĠġKĠLERĠNĠN OLUġUMUNDA NAHÇIVAN
FAKTÖRÜ
ĠBRAHĠM ETHEM ATNUR
Erzurum Atatürk Universitesi
ethematnur@hotmail.com
Mondros Mütarekesi sonrası, Ġtilaf Devletleri tarafından sıkıĢtırılan ve
toprakları parçalanan Osmanlı Türkleri, bir taraftan Milli Ġstiklal mücadelesi
yürütürken, diğer taraftan mücadeleleri için gerekli maddi ve manevi desteği
sağlamak amacıyla bir baĢka güce ihtiyaç duymaya baĢlamıĢtı. Aynı dönemde
Ekim Ġhtilali ile Rus Çarlığı yerine oluĢan Sovyet Rusya’da, Batılı Emperyalist
güçler tarafından yok edilmek istenmekte ve bu anlamda karĢıt güçler
olağanüstü Ģekilde desteklenmekteydi. Sovyet Rusya’da yalnızdı ve oda hem
düĢmanlarına karĢı bir müttefik arıyor ve hem de ideolojisini yayma imkânları
araĢtırıyordu. ĠĢte bu Ģartlar ve tabii olarak ortak düĢmanlar, Türk ve Sovyet
buluĢmasına imkân sağladı. Ne de olsa ―düĢmanımın düĢmanı dostumdur‖
ilkesi kadim bir gerçekti ve o Ģimdi bir daha vücut bulmak üzereydi. Türk-
Sovyet iliĢkileri baĢlangıçta kiĢiler ve heyetler üzerinden oluĢturulmaya
çalıĢılsa da tarafların birbirlerini tanıyacakları, test edecekleri ve ortaklık
kuracakları bir coğrafyaya ihtiyaçları vardı. Ayrıca Türklere gerekli yardımın
ulaĢması için ortak sınıra ihtiyaç duyuluyordu. Bütün bunların gerçekleĢmesi
için en stratejik alan ise Nahçıvan bölgesiydi. 1920 yılı itibariyle bölge Türk
askerinin korumasındaydı ve aynı yılın 27 Nisan’ın da Kızılordu, Demokratik
Azerbaycan Cumhuriyetinin istiklaline son vererek daha güneye inmeye
baĢlamıĢtı. Mustafa Kemal ve Doğu’daki Türk komutanı Kazım Karabekir bu
fırsatı kaçırmak istemedi. Bu anlamda BolĢevik kuvvetleri Nahçıvan’a davet
edildi. Böylece hem sınırdaĢ olunacak ve hem de gerekli yardım alınabilecekti.
Nitekim Nahçıvan’a ulaĢan Kızıl Alay’ın açtığı yoldan gelen 500 kg civarındaki
altın, hemen Anadolu’ya gönderilmiĢti. Türk ve Kızıl kuvvetlerin Nahçıvan’da