genişləndirilməsi mədəniyyətimizin milli köklərini sarsıtmamalı,
əksinə möhkəmləndirməlidir. Mədəniyyətlər rəngarəng olduqları
üçün maraqlıdırlar. Onların eyni olması həyatı yeknəsək edərdi.
Azərbaycan mədəniyyət müharibəsinə hazır olmalıdır.
Kütləvi informasiya əlaqələri sahəsində: dövlətiimizin
səmərəli informasiya siyasəti qurulmalıdır. İnformasiya siyasətinin
məqsədi Avropa ölkələrində xalqımızın və dövlətimizin müsbət
imicini formalaşdırmaq, bizə dost müttəfiq qazandırmaq olmalıdır.
Avropa dillərində verilişlər yayan redaksiyaların işinin keyfiyyəti və
təchizatı yaxşılaşdırılmalıdır; səfirliklərimizin fəaliyyət göstərdikləri
ölkələrdə Azərbaycan televiziyası və radiosunun müxbir və
məntəqələrinin açılması vacibdir.
Avropa ölkələrində bir sıra qüsurlar və diqqətsizliklər də
vardır. Hər şeydən əvvəl Azərbaycan tərəfi Avropa ölkələri ilə
siyasi, ticarət-iqtisadi, elmi-texniki, mədəni və humanitar əlaqələri
sürətlə və səmərəli qurmalıdır. Lənglik və qeyri-ardıcıllıq qətiyyətlə
aradan qaldırılmalıdır. Avropa siyasətinin məqsəd və vəzifələri tam
aydınlaşdırılmalıdır.
İkincisi, Avropanın və dünyanın nüfuzlu dövlətləri və BMT
Təhlükəsizlik Şurasının daimi üzvləri kimi, Fransa və Böyük
Britaniyaya, o cümlədən birləşdikdən sonra regional fövqəldövlətə
və dünya siyasətində öz dəsti-xətti olan dövlətə çevrilmiş
Almaniyaya xüsusi diqqət verilməlidir. Bu dövlətlərin paytaxtlarında
səslənən - yalnız Avropa dövlətlərindən ibarət Avropa Təhlükəsizlik
Şurası yaratmaq təklifləri ABŞ-ı narahat edir və ona Avropa
işlərində Ağ evi uzaqlaşdırmaq kimi baxır. Yaxın illərdə Admaniya
Avropada və dünyanın bir sıra problemlərində həlledici rol
oynamağa qadir olan dövlətə çevriləcəkdir. Bu ölkələrdəki
səfirliklərimiz münasibətlərin inkişafı üçün ciddi çalışmalıdırlar. Bu
dövlətlər arasındakı ziddiyyətlərdən istifadə olunmalıdır.
Üçüncüsü, Avropa ölkələrinin dövlət və hökumət başçılarının
xarici işlər nazirliklərinin ölkəmizə səfərlərini təşkil etmək, müvafiq
sənədlərin imzalanmasına nail olmaq lazımdır. Azərbaycan öz
mövqelərini fəallaşdırmalı və möhkəmləndirməlidir.
Dördüncüsü, Avropa dövlətlərinin müxtəlif rəhbərləri
keçirilən ikitərəfli və çoxtərəli görüşlərdə beynəlxalq hüquq
normalarının, ATƏT prinsiplərinə və BMT Nizamnaməsinə uyğun
olaraq Azərbaycan sərhədlərinin toxunulmazlığını,
ərazi
78
bütövlüyünün pozulmazlğını bir daha təsdiq edirlər. Onların bir çoxu
Ermənistan - Azərbaycan münaqişəsinin əvvəlindən Dağlıq
Qarabağı Azərbaycanın tərkib hissəsi kimi qəbul etmişlər. Əlbəttə,
dünya qaydasının indiki vəziyyətinə uyğun olan belə mövqe hər cür
təqdirəlayiqdir. Lakin sadəcə quru bəyanatlarla iş bitməməlidir. Əgər
Avropa dövlətləri müasir beynəlxalq münasibətlər üçün təhlükəli
olan təcavüzkarın qarşısını almaq istəyirlərsə, onda qəti praktik
addəmlar atmalı və təcavüzkarı beynəlxalq birliyin iradəsinə tabe
etməlidirlər.Onlar Ermənistanı Rusiyanın himayəsindən çıxarmağa
çalışmalıdırlar. Başa düşməlidirlər ki, Ermənstanın hərəkətləri təkcə
Rusiyanın Qafqazda mövqelərinin qorunub saxlanmasına deyil, eyni
zamanda Avropa dövlətlərinin bu regiona daxil olmasına və
möhkəmləndirilməsinə qarşı yönəldilmişdir.
Beşincisi, biz Tanrının bəxş etdiyi təbii sərvətlərlə
öyünməməliyik, eyni zamanda, ondan düzgün istifadə etməliyik.
Məhsuldar torpağı və təbii ehtiyatları olmayan, lakin geniş
əməkdaşlıq edən, sabitliyi olan millət zəngin təbii sərvətləri olan,
lakin sabitliyi olmayan qonşularına nisbətən daha yaxşı inkişaf edir.
Əməkdaşlıq millətin çiçəklənməsinin mühüm şərtlərindən biridir.
Ona görə də hər işin özü-özündən düzələcəyini oturub gözləmək
düzgün olmazdı. Gələcəyin yaradılması indidən başlanır.
Əməkdaşlıq yolu ilə biz bir sıra problemləri həll edə bilərik. Hər
hansı ekspansiyadan (iqtisadi, siyasi, hərbi, mənəvi-psixoloji)
qorunmağın strateji yolu - güclü iqtisadi qüdrətə malik olan və
əməkdaşlıq edən Azərbaycan dövlətini yaratmaqdır. Biz nəinki
xarici, həmçinin daxili bazarda məhsulların rəqabətə tab
gətirməməsindən və ixrac potensialının aşağı düşməsindən yaxa
qurtarmalıyıq. Yalnız xammal satmaqdan imtina etməliyik. Ən azı
ona görə ki, dünya bazarında qiymətlərin dəyişməsi dövlət büdcəsi
üçün ciddi təhlükə törədir. Yuxarıda deyilənlərlə bağlı olaraq, çoxlu
misallar göstərmək olar: nəhəng təbii ehtiyatları olan Nigeriya,
Argentina, Meksika və təbii ehtiyatlrı olmayan Yaponiya, Cənubi
Koreya və Tayvanın inkişaf səviyyələrini müqayisə etmək
kifayətdir.
Azərbaycan - ABŞ münasibətləri
79
Azərbaycanın xarici siyasət fəaliyyətinin istiqamətləri
içərisində ABŞ-la münasibətlər diqqəti cəlb edir. ABŞ 1991-ci il
deabrın 25-də Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyini
tanıdı, 1992-ci il martın 18-də diplomatik münasibətlər qurdu. İki
ölkə arasında münasibətlər bir sıra özünəməxsusluqla şərtlənmişdir.
Həmin özünəməxsusluqlar ABŞ-ın xarici siyasətində Azərbaycanın,
Azərbaycanın xarici siyasətində isə ABŞ-ın tutduğu yeri
səciyyələndirir.
Əvvəla, Birləşmiş Ştatlar tarixən regionumuza maraq
göstərmiş və ona strateji mənafeyi zonası kimi baxmışdır. Bu maraq
hələ birinci dünya müharibəsindən sonra dumanlı da olsa, var idi.
Müharibənin yekunlarına həsr edilmiş Paris sülh konfransında ABŞ
Prezidenti Vudro Vilsonun müstəqil Azərbaycan dövləti
nümayəndələrinin konfransa buraxılmasını və Ə.Topçubaşovun
nümayəndə heyətinin başçısı kimi tanınmasını vacib sayması
ölkəmizin mövqelərinə müsbət təsir göstərirdi. Çünki dünya
müharibəsinin gedişində xeyli möhkəmlənmiş, əvvəllər borc alan
dövlətdən müharibənin sonunda borc verən dövlətə çevrilmiş,
dünyaya mənəvi rəhbərlik etmək iddiasında olan Birləşmiş Ştatlar
sülh konfransında həlledici yerlərdən birini tuturdu. 1919-cu il
mayın 28-də Azərbaycan nümayəndə heyəti prezident V.Vilsonla və
ABŞ nümayəndə heyətinin üzvü, diplomat Q.Morqentau ilə görüşdü.
Q.Morqentau Azərbaycanın zəngin təbii ehtiyatlarını və sənaye
potensialını nəzərə alaraq ABŞ kapitalının ölkəmizə yönəldilməsini
və maliyyə yardımı göstərilməsini mümkün sayırdı. ABŞ prezidenti
tərəfindən nümayəndə heyətimizin qəbul edilməsi faktının özünün
böyük əhəmiyyəti var idi. Bu ölkəmizdə olan marağı təcəssüm
etdirirdi. Lakin birinci dünya müharibəsindən sonra zəifləmiş, öz
aralarındakı ixtilaflara və müstəmləkələrin bölüşdürülməsinə başı
qarışmış Qərb ölkələri və möhkəmlənmiş ABŞ isə daxilindəki
“təcridçilik” tərəfdarları təzyiqi ilə fəal beynəlxalq siyasəti, o
cümlədən Azərbaycanın müstəqil olmasına kifayət qədər hazır
deyildilər. Buna görə də onlar “vahid, bölünməz Rusiya” əsasında
müvafiq məsələlərin həllini vacib sayırdılar. Digər tərəfdən, birinci
dünya müharibəsi illərində Türkiyədə səfir işləmiş Q.Marqentau
ermənipərəst idi, türkün mənfi imicinin ABŞ-da yayılmasında
mühüm rol oynamışdı.
80
Dostları ilə paylaş: |