Namiq atabəYLİ

57 
 
                                         Ey Ata, nəvələrdə nə qədər el qeyrəti var, 
                                         Ölməyib, ölməyəcək, daima sağdır babalar! 
 
                                                                 52 (70) 
                                      Nə yaxĢı ki bu dünyada nəsildə vardır bibilər, 
                                      Təpədən dırnağacan sidq-etibardır bibilər. 
 
                                      Əzizim, ömrünü, bil, bürüyərsə Ģaxtalı qıĢ, 
                                      Həyatın buz mövsümü tazə bahardır bibilər. 
 
                                      Unutma, baĢ çək ona: bu, ən böyük ziyarətdir, 
                                        Ürəyə ziyarətgah, həmi zəvvardır bibilər. 
 
                                        Gər yaddan çıxarsan sən, o unutmaz bir an səni, 
                                        Pəncərən üstə əsən xoĢ ruzigardır bibilər. 
 
                                        Ey Ata, nənələrdən sonra bizə bu dünyada, 
                                        Nəsillər anası tək son iftixardır bibilər! 
 
                                                                     53 (71) 
                                         Ey oğul, könüllərdə ən uca dağdır əmilər. 
                                         Döyüşdə gözün üstdə şanlı bayraqdır əmilər. 
 
                                          Qardaş oğlu, nə qədər bulanarsa  dövri-zaman, 
                                          Ömürdə şəffaf, duru, təmiz bulaqdır əmilər. 
 
                                          Taleyin zülmətində ölsə inamın səhərə, 
                                          Gecəni bitirəcək nurlu sabahdır əmilər. 
 
                                          Əmilər qədirşünas, kömək, arxadır daim, 
                                          Ürəyə sonsuz ümid, gözə çıraqdır əmilər. 
 
                                           Hamı tək bir ömürlük müsafirik Soy-gəmidə, 
  Nəsilə yol nişanı, sönməz mayakdır əmilər. 
 

---

58 
 
Çətində, darda, oğul, daim gözün gəzsin onu, 
Əgər sən İshaq isən, sənə Mushaqdır əmilər. 
 
 Ey Ata, nə qədər güc toplasa da dünyada, 
Şirə, aslana da son arxa-dayaqdır əmilər. 
 
                           54 
Zülfün üzünə durmağı mən Ģanədə gördüm, 
EĢqin oduna yanmağı pərvanədə gördüm. 
 
 Simü-zər üçün açmadım əl kimsəyə heç vaxt, 
Çünki qızılı axırı viranədə gördüm. 
 
Alim-üləma içrə bir arif belə yoxmuĢ, 
                               Aqil sayılan fərləri divanədə gördüm. 
 
 Əslidə, nə ki Leylidə gəzmə vəfa, ey dil, 
Əhdinə bütöv ülfəti peymanədə gördüm. 
 
Gəzdim bütün aləm boyu öz Pirimi hər gün, 
Dünyada qanan kəsləri meyxanədə gördüm. 
 
Dünyanın ağır dərslərini almağa durdum, 
Cahildi verən dərsləri dərsxanədə gördüm... 
 
Pərvazdı Ata ruhu, o bir Ģahmata sığmaz: 
Piyadəni, həm ġahı həmən xanədə gördüm. 
 
                                                      
   55 
 Özün sirrini, ey bülbül, açıbsan xarə şeyda tək, 
Dayanıb lal durar arif olan kəslər bu dərya tək. 
 

---

59 
 
Verilməz bir tükün dünyadə qədriycə sənə qiymət, 
Yanarsan da min atəşlə yolunda xəlqin Ənqa tək. 
 
Nə Məcnun var, nə bir Leyli, məhəbbət-zad ağ yalandır, 
Qurub Fərhadi-kuhikən dağ başında tamaşa tək. 
 
 Götürməz Rəbb ki kəffarə, bazarlıq etmə Allahla, 
Canın qoy cən bu meydanə Haqq yolunda Məsiha tək! 
 
 Ey Ata, gəl kimsələrdən vəfa umma cifaidə, 
 Vəfasızdır bu dünyanın adamları bu dünya tək. 
 
 
                                                            
  56 
 Yenə könlümdə mənim nazlı nigar eĢqi durur. 
  Məqsudi-əhdə çapan Ģanlı süvar eĢqi durur. 
 
  Badeyi-nab əldə, meyli-Ģərabam bu gecə, 
  Meyi-məyxanədə bir çeĢmi-xumar eĢqi durur. 
 
  Bülbüli-bizarəm, naleyi-nəğməm dildə, 
                            Dili-zarımda mənim lalə-üzar eĢqi durur. 
 
                                      Yarı əğyara dəyiĢmək də  nədi bilməm mən, 
                                      Sabitəm eĢqimdə, məndə qərar eĢqi durur. 
 
 Ey Ata, ömür gedir, qocalırıq  demə tez-tez, 
 Payızdı, qəlbimdə  güllü bahar eĢqi durur. 
 
 
 
                            57 (105)  
 Saqiya, tələs bir az, gətir Ģərab, badə nə var?.. 
                           Ġçib məst olan bizik, özgələrə, adə, nə var? 
 

---

60 
 
 Tez gətir al Ģərabı, unudum tez bu dünyanı, 
  Dünya dərdi çəkənmərəm, axı, dərddə fayda nə var? 
 
Ay üzlü, gül çöhrəli qızlar yeri məkan edib, 
Mənə öz yerim xoĢdu, cənnətül-məvadə nə var? 
 
YaĢ keçir, ömür gedir, sonra ayılsaq gec olar, 
Bir də biz doğulmarıq- axı bundan sadə nə var? 
 
Ey Ata, bir qələmdi, bir də kağızdı dostumuz, 
DüĢməndi ömrümüzə, qalan bu dünyadə nə var! 
 
 
                                   58 
                          Bir zaman biz də dəxi məclisi-əhranə idik, 
Deyildik Yusifi-zar, azadi-Kananə idik. 
 
Yox idi qarĢı çıxan nakiĢi bir Zöhhaki-dun, 
Meydani-Ģir kimi biz Gaveyi-qaplanə idik. 
 
Fərhadi-eĢqdə min zülməti-dağ bağrı yaran 
TiĢeyi-ġirin ilə məhĢuri-Kuhkanə idik. 
 
 Biz idik əhdi dürüst Məcnuni-səhra deyilən, 
 Leylayi-eĢqə düĢən bir dəli-divanə idik. 
 
Əldə mey, dəstdə qədəh, məclisi dostlarla keçən 
 Muğilər zövqi ilə Ģairi-meyxanə idik. 
 
   Meyi-məclisdə biz öz ilk sözünü ―can‖ demiĢik, 
   Bizə dost könüllərə əhd ilə peymanə idik. 
 
                                Ey Ata, qədrimizi bilsə, doğma el biləcək, 
                                Sözü, həm də özü biz dəhrdə bir danə idik. 
 
 

---