Namiq atabəYLİ
Yüklə 53,14 Mb. Pdf görüntüsü
|
185 Düz yolda hər gündüz, gecə maneə, Hər addım baĢında neçə düĢmən var... Yalan məktəbidir elə bil həyat, Doğruya nə hörmət, nə də ki yer var. Ağızda udulan oksigen deyil, Yalanı hava tək udur insanlar... Yalan vəzifəli, yalan maĢınla... Doğru ömrü boyu piyada qalır. Düzlük santimetr, əyri arĢınla Dünyanın gözündə qiymətlər alır... Ömürlər qısadır, arzular böyük... Bayrağa dönənlər daha sağ deyil. Ömürlər, talelər oyundur gerçək-- Arzular, ümidlər oyuncaq deyil. Sevincdən uzağıq, dərddə baĢdayıq. Baharın adı var, soyuq qıĢdayıq. BeĢikdən qəbirə biz savaĢdayıq-- Bu dünya meydandır, boĢ qucaq deyil. Ömrü məngənədə sıxır dar zaman. Heç kəsə verilmir bir möhlət, imkan... Ölüncən əlləĢib çalıĢır insan: Ehtiyac kor pazdır, düz bucaq deyil. BAKI nefti üçün çarpıĢır cahan. Siyasət yürüdür yerindən duran... Odlar Yurdumuzun bağrından çıxan Azəri qanıdır, yanacaq deyil. Yollarda yol kəsən yolçudan çoxdur. Tarix addımlayır geriyə doğru. 186 Məqsədin heç yerdə düz yolu yoxdur, GünəĢ də fırlanır əyriyə doğru... ...BoĢluğa dirənib dayanmıĢam mən. Önümdə nə uçrum, nə də sədd durur. Əlimi üzmüĢəm daha ümiddən, Sinəmdə boĢuna ürəyim vurur... Ünvansız naməlum yola düĢmüĢəm, Yolun nə əvvəli, nə sonu vardır. Önümdə əbədi qaranlıq guĢəm, Arxamda boĢluğun boz fonu vardır. Dillər söz üyüdən dəyirman olub, Ürəklər hisslərin məzarı burda. SovulmuĢ zəmiyə çəyirtgə dolub, Kor gözlər ağlayır qup-quru yurda. Səhrada su kimi qəhətdir vicdan. Alıb aldatmaqdır hamının iĢi. Ġrəli aparmır heç nəyi zaman, Tərsinə fırlayır fələk gərdiĢi. BoĢluğa dirənib dayanmıĢam mən. Önümdə nə uçrum, nə də sədd durur. Əlimi üzmüĢəm hər bir ümiddən, Sinəmdə boĢuna ürəyim vurur... PS: bu Ģeir müəllifin ―Ana ürəyi‖ poemasından götürülüb. OLMUR Daha iki ayaqlı yaĢamaq olmur, Enək dörd ayağa-- əllərin üstə?! Daha ağlı baĢda heç kim doğulmur. Gedək məsləhətə ölülərin üstə?! 187 Yeyir canavar tək insanı insan. Verilir ölüyə dirilər ehsan... Məchul bir nöqtədə dayanıb zaman, Ġllər gəlməyəcək illərin üstə. VətəndaĢ yurdunda çevrilib yada. Bir addım baĢında durub min xəta. Hələ bundan sonra qoca dünyada Kimlər yeriyəcək kimlərin üstə?!. Mini pozan yerdə biri yazardır. Həyatın hər anı ölüm-azardır. Elə, ən yaxĢı yer dərin məzardır-- Güllər qoyulacaq güllərin üstə. PS: bu Ģeir müəllifin ―Ana ürəyi‖ poemasından götürülüb. KĠM BĠLĠR? Öndə bir düĢmən var--adı erməni, Arxada neçədir onu kim bilir? Kim açıb bir XALQa iki cəbhəni, Nədir bu oyunun sonu kim bilir? Xəstədir can verir AZƏRBAYCANım. Axır quru yurda bir XƏZƏR qanım. Ey mənim qardaĢım, ey mənim canım, Kim tökür bu qədər qanı kim bilir? Bülbüllər ağlardır güllərə görə, Çox baĢlar kəsilir dillərə görə... Bu haqsız, mürvətsiz illərə görə Haqq-hesab çəkilən anı kim bilir? Allahmı unudub yoxsa bəndəni?! Həmzə Koroğluya gəlir hədəni. 188 Hər azğın bir səmtə çəkir Vətəni, Haradır millətin yönü kim bilir? Dilimdən, qəlbimdən düĢməyir VƏTƏN! Dünya dəyiĢməzdir-- insanlar həmən. Namərdcə arxamdan bir gün ya düĢmən, Ya da dost vuracaq məni kim bilir?!. PS: bu Ģeir müəllifin ―Ana ürəyi‖ poemasından götürülüb. DÜNYANIN Qaçqını hakimdir, məskunu--məhkum, Tərsinə fırlanır valı dünyanın. Heç kəsin kitabın oxumur heç kim, Tamam tapmacadır halı dünyanın. Həmən köhnə hamam, həmən – dəyirman... Bir ölü nöqtədə dayanıb zaman. Bir qara qəpiyə dəymirkən ĠNSAN, Dünyadan bahadır malı dünyanın. Ölümlə yazılıb hər səhifəsi. Ən salim yeridir qara məhbəsi. ―Müqəddəs ana‖dır hər fahiĢəsi, Təzə dil öyrədir lalı dünyanın. Qəribdir vətəndaĢ, qürbətdir VƏTƏN. Əksilmir baĢlardan bu duman, bu çən. Eyni OX üstündə hey fırlanırkən, Sağına boylanmır solu dünyanın. Ayırmaz yamanla yaxĢının fərqin. Gözəllik Kralı seçilir çirkin... Yalan dəryasında batırkən hər gün Sudan quru çıxır çulu dünyanın. 189 Qalxanın xəbəri yoxdur enəndən. Bu günün xəbəri yoxdur dünəndən. Ġnsanı həyata gəldiyi gündən Aparır məzara yolu dünyanın... PS: bu Ģeir müəllifin ―Ana ürəyi‖ poemasından götürülüb. HƏR YOLUN BAġINDA BĠR ƏFĠ ĠLAN Hər yolun baĢında bir Əfi Ġlan, Hər Ģirin dil altda bir zəhər yatır. Hər əmin könüldə bir sonsuz güman, Hər ünvan baĢında bir səfər yatır. Könül, aslan kimi atıl həyata, Əbədi məğlublar olmur dünyada. Əyilmə düĢmənə, satılma yada: Hər savaĢ sonunda bir zəfər yatır. Həyat bir məhbəsdir ömürdən öncə. Uyma qanad açıb uçan cəfəngə. Müdriklər inanmaz yüngül sevincə, Hər xürrəm könüldə bir kədər yatır. Hər qıĢın axırı güllü bahardır. Hər Məcnun bir üzü Leylaya yardır. Hər zülmün, zalımın bir sonu vardır: Hər zülmət sonunda bir səhər yatır. PS: bu Ģeir müəllifin ―Ana ürəyi‖ poemasından götürülüb. QOCA DÜNYADA Bir can borcumuz var qoca dünyada Uca Tanrımızın öz qarĢısında. Bu borc qaçılmazdır, cəhdlər bihuda: Sərvət qarĢısında, söz qarĢısında... Yüklə 53,14 Mb. Dostları ilə paylaş:
|