29
misraları da sırf publisistik effekt yaradır.
A.Dağlının Anadolu istiqlal savaşını əks etdirən əsər-
lərindən olan «Sakarya çetəsi» (1969) pyesi onun çap
olunmamış «Sakarya qərargahı» adlı iri həcmli pyesinin
qısaldılmış variantıdır. Böyük səhnəsi olmayan xalq ev-
ləri, məktəb və qışlaqlarda oynanıla bilməsi üçün müəllif
pyesin bu şəklini hazırlamışdır (22, s.4). Bir qədər sonra
isə A.Dağlı «Sakarya qərargahı» pyesini 1968-ci ildə işıq
üzü görmüş «Gənc ata» adlı kiçik pyesi ilə birləşdirərək
«Sakaryada 22-ci gün» dramını yazmışdır (23, s.5). Odur
ki, təkrara yol verməmək üçün biz yalnız sonuncu dram
əsərinin üzərində dayanmağı zəruri saydıq.
«Böyük Atanı (Atatürkü – N.C.) yalnız elmi deyil,
ədəbi əsərlərlə də tanıtmaq lazımdır» (23, s.5) – qənaətin-
də olan müəllif onu bu pyesi yazmağa sövq edən səbəbləri
belə açıqlayır: «Bir neçə ildən bəri qəzetlərdə: «Bir
yabançı aktyor Ata rolunu oynayacaq...» kimi xəbərlər
oxuyuruq. Bu ön sözü yazdığım tarixdə də belə bir xəbər
yayınlandı: «Bir yabançı yazar televiziyonda Ata filmi
üçün bir senaryo yazdı». Bir aydın olaraq «Atanı böyük
bir kitabla bir sayğıdəyər lord dünyaya tanıtdıqdan sonra,
qaliba Onu səhnə və pərdədə də bir yabançı canlan-
dıracakdır» deyə üzülürdüm. «Zəmanəmizdə böyükləri-
mizi tanıdacaq ən təsirli vasitələr səhnə və pərdə
əsərləridir» düşüncəsiylə mən də bir şeylər yapmağa çalış-
dım» (23, s.5). A.Dağlının bu düşüncələrinin məhsulu
kimi nəzmlə yazılmış 2 pərdə, 7 şəkilli «Sakaryada 22-ci
gün» pyesi meydana çıxır.
30
Türkiyə tarixindən məlumdur ki, Anadolu istiqlal
savaşının şanlı səhifələrindən olan Sakarya Meydan
müharibəsi 22 gün 22 gecə (23 avqust-13 sentyabr 1921)
davam etmiş və türk ordusu düşməni Sakarya çayının şər-
qində tamamilə məhv edərək, böyük bir qələbə
qazanmışdır (9, s.55-56). Pyesdəki hadisələr də əsasən bu
taleyüklü savaşın sonuncu – 22-ci günündə cərəyan edir.
Müəllifin öz sözləri ilə desək, o, «şanlı bir zəfər gününün
olayları içində Atanın gəncliyini və Sakaryadakı baş
komutanlığını bir neçə səhnədə canlandırmağa» çalışmış-
dır (23, s.6).
İstiqlal mücadiləsini əks etdirən digər pyeslərində
olduğu kimi, bu əsərində də A.Dağlı xalqın azaqlıq
arzusunu, döyüş əzmini, qələbəyə olan sarsılmaz inamını
ön plana çəkir, yalnız əsgər və zabitlərin deyil, millətin
bütün vicdanlı fərdlərinin – kəndlilərin, ziyalıların, sənət-
karların da vətənin müdafiəsinə qalxdıqlarını göstərir.
Vətənin ağır günlərində bu milli birliyi təmin edən qüvvə
isə Atatürk şəxsiyyətidir, bu şəxsiyyətə olan ümumxalq
inamı və məhəbbətidir. Pyesdə Atatürkün həm gəncliyi,
həm də ümummilli liderliyə, Ali Baş Komandanlığa yük-
səldiyi dövr əks olunmuşdur. Mustafa Kamalın gəncliyi
ilə bağlı 1-ci pərdənin 3-cü şəkli – onun anası və Yaşlı
Paşayla söhbətləri, anasının qonşu qızı Əminəyə dair niy-
yətləri əsərə lirik-romantik ovqat gətirirsə, digər
şəkillərdə hərb meydanının sərt reallıqları ilə rastlaşırıq:
1.Çavuş – Əvət
İyirmi iki gündüz, iyirmi iki gecə,
31
Kolaydır söyləyincə,
Qara bulud keçdi, şimşəklər çaxdı,
Və hər gün nə qədər qızıl qan axdı.
Atılan hər kurşun bir hədəf buldu,
Bulanıq Sakarya qıpqızıl oldu.
Çox qanlı başladı o birinci gün,
Nəhayət bugun tam iyirmi ikinci gün.
Şimdi Sakaryanın kıyısındayız,
Doğusundan gəldik, batısındayız.
Fəqət bu savaşlar verirmi ara,
Yolumuz yenə də qan, ölüm, yara
İnşallah bu yolun zəfərdir sonu.
(23, s.34-35)
Məhz bu zəfər naminə İstanbuldan aydınlar, Anka-
radan qəzetçilər, Ərzurumdan aşıq, habelə həmşirə qızlar,
kəndlilər Sakaryaya – hərb meydanına gəlmişlər. Bütün
xalq ayağa qalxmış, səfərbər olmuşdur. Türk xalqının bu
birliyinə, yenilməzliyinə əmin olduğundandır ki, Mustafa
Kamal paşa ona qarşı hazırlanmış sui-qəsdə çox soyuq-
qanlılıqla yanaşaraq, dilənçi cildinə girmiş casusu əfv
edir. Onun fikrincə, həlak olacağı təqdirdə belə, istiqlal
savaşı davam edəcəkdir. Çünki türk milləti yeni-yeni
öndərlər yetişdirmək qüdrətinə malikdir:
Bəni öldürəcək, öc alacaqmış,
Bən ölürsəm belə, nə olacaqmış.
Dəfn mərasimi hər an bəklənir,
Bənim də ömrümün bir sonu gəlir.
32
Bu naciz vücudum bir gün yox olur,
Fəqət övlad sevən annə çox olur.
Onlar yetişdirir və bulur kamal,
Yüzlərcə, minlərcə Mustafa Kamal!
(23, s.47-48)
A.Dağlı pyesdə Mustafa Kamalı müxtəlif vəziy-
yətlərdə təsvir etməklə onun xarakterinin səciyyəsini
tamamlayır. Belə ki, Ərzurumlu aşıqla görüş səhnəsində
paşa xalq musiqisinin, şeirin, sənətin vurğunu kimi
göstərilirsə, zabit heyəti ilə mükalimələrində onun
sərkərdəlik istedadı, hərbi təfəkkürü qabardılır. Əsir
götürülmüş yunan döyüşçüləri ilə dialoqda isə müəllif
Mustafa Kamalın alicənablığını ön plana çəkərək, onun
düşmənlə də nəzakətlə davrandığını təsvir edir. Paşa
mətbuat nümayəndələrinə, İstanbuldan gəlmiş aydınlara
münasibətdə də əsl ziyalılıq nümayiş etdirir, demokratik
ruhlu bir şəxsiyyət kimi diqqəti cəlb edir.
Əsərdə düşmən tərəfin siması da onların öz araların-
dakı dialoqda açılır. İki yunan əsgərinin söhbətindən
onların qəddarlığı, soyğunçuluğu, silahsız dinc əhaliyə
divan tutmaları bəlli olur:
1.
Yunanlı ər -
Bizi yaxalayıb bu yaman türklər,
Heç şübhə yoxdur ki, öldürəcəklər.
Bən bir gün onlara yakalanmışdım,
Sonra bir yol bulub, gizlicə qaçdım.
Türk deyə qorxarım, yamandır onlar,
Biliyorum bizlərə nə soruyorlar.
Dostları ilə paylaş: |