40
erməni dilini öyrənsə, daha yaxşı olar. Çünki erməni dili,
erməni tarixi daha qədimdir.
- Onu da öyrənərik, keşiş, - deyə pristav gülümsündü.
Onun gülüşündə müəmmalı bir istehza hiss edən Mesrop
pərt olaraq dedi:
- Bəli, bəli, pristav ağa, mən isbat eləyərəm ki, erməni
milləti çox qədim tarixə malikdir. Mənim dediyim budur
ki, erməni dilində məktəb açılsın."
Məlumdur ki, Qafqazda və Anadoluda baş verən qanlı
qırğınların əsas ideya müəəlifi, ssenarisi, ilhamvericisi hər
zaman erməni kilsəsi olmuşdur. Millətçilik toxumu burda
səpilib əkilib becərilmişdir. Keşiş Mesropun bu sözləri er-
məni kilsə düşüncəsinin ifadəsidir: "Mənim millətim hamı
millətlərdən alidir. Heç bir millətin tarixi ermənilərinki
kimi qədim deyil. Hər daşı qaldırsan, altından bir erməni
tarixi çıxar..."
Qeyd: Romanda müsəlman din xadimi, onun hansı əməl sahibi
olduğu haqqında da ştrixlər var:
“Çar hökumətinə casusluq edən molla
Heydər danışmasın! Nikolaya məsciddə dua eləyən molla Heydər
sussun!
-Doğrudur, doğrudur!
Molla özü şeytandır!”
Zəngəzurlulara yardıma gəlib onlara silahlanmağı, ermə-
nilərə qarşı mütəşəkkil mübarizəyə qalxmağı tövsiyə edən
türk zabitləri Əli Sadiqi ilə Ömər Şükrünün müraciətlərinə
bolşevik Comərdin cavabı da maraqlıdır:
“Heç kəs siz türklərdən, almanlardan silah alıb, ermə-
nilərlə dava eləməyəcək. Ermənilər bizim ata-baba qonşu-
muz, torpaq əhlimiz və dostumuzdur. Bizimlə onların heç
bir şərikli malı yoxdur. Siz və sizin əlinizdə oyuncaq olan
müsavatçılar bizim aramıza nifaq, millətçilik ədavəti sal-
maq istəyirsiniz. Bu hiylə baş tutmayacaq!”
Əsl azərbaycanlı-türk, müsəlman sadəlövhlüyü! Roman-
da varlı, imkanlı, silahlı, var-dövlətli müsəlmanların çətin
günlərdə xarakterlərindəki nankor, nadan xislətləri də üzə
41
çıxır, dar gündə əli silah tutanları bir yerə toplayıb onları
düşmənə qarşı mübarizəyə çağırmaq, təşkilatlandırmaq yeri-
nə qızıl-gümüş torbalarını atın belinə yığıb arvad-uşağını da
götürüb, ardınca da sürülərini süpürüb İran, Türkiyəyə keç-
məyi üstün tuturlar. Acılar, yazıqlar olsun ki, bu qədər mü-
sibətlər, qanlı qırğınlar görmüş millətimin çox sayda övladı
üçün yenə də millət, xalq, vətən, dövlət namusu deyilən şey
ailəsindən kənara çıxmır. Ermənilərdə millət, torpaq anla-
yışları isə bizdən çox fərqlidir, məqsədə çatmaq uğrunda
mübarizədə həyasızlıq, biclik, hər cür namərdlik, amansız
vəhşilik onların xislətindədir.
“Andronik otaqda var-gəl edə-edə öz-özünə danışmağa
başladı: ”Demək türklər Qarabağa gəlib çıxıblar. Mən
burdan da qaçmalıyammı? Hara qaçacağam?! Qaçmaq?
Mən Andronikəm! Axırıncı soldatım qalana qədər vuruşa-
cağam!”
Andronik biləndə ki, Sisiyanın bəzi müsəlman kənd-
lərində sağ qalanlar olub, dəli olur, əvvəlcədən işini ehtiyatlı
tutur, elə mühasirə planları qurur ki, törətdiyi vəhşəti Zən-
gəzurdan kənara çıxarıb danışan canlı şahid qalmasın. "An-
dronik birinci davada buraxdığı səhvə yol vermək istəmir-
di. İkinci hücumda bütün çıxış yollarını kəsməli, heç kəsi
salamat buraxmamalı idi.... Müsəlman kəndlərinin biri də
salamat qalmamalıdır".
“Zəngəzur” boyu ağrılı olaylara züy tutan, psixoloji mə-
qamlara musiqili, sözlü müşayiət verən bayatılar, ağılar, ata
sözü, məsəllər, Sabirdən milli halımıza (çox da dəyişməyən!)
şeir parçaları qəhrəmanların dilindən verilir, müəllifin vətən-
daş mövqeyini bəyan edir və yerinə düşür, düşündürür...
“- Yenə “Hophopnamə” oxuyursan! - deyə müəllim gü-
lümsündü.
- Bəli, bu kitabdan doymuram.
- Sabir böyük şairdi.
-Böyüklüyü xalqın dərdini bilib, ona yanmağındadır.
Bir bax nə yazır:
42
Taxıl, taxıl deyib çox çığırma Zəngəzurlutək,
Bəyin, xanın, xanın, bəyin əlində ehtikarı gör.
Sabir düz yazıb, Mən bizim zəngəzurluların taxıl, çörək
deyə çığırmadıqları günü görməmişəm.”
Və romanda dünənə qədər ermənilərin “kirvə” deyib bir
ailə, mehriban qonşu kimi yaşadıqları müsəlmanların can-
larına qəsd etdikləri, ev-eşiklərini, kasıb daxmalarını necə
nifrət, kinlə, acgöz hərisliklə talan etdikləri də düşündürü-
cüdür, erməniliyin etnik-psixoloji mahiyyəti barədə fikrə
gəlməyə imkan verir. “Baqratla Karo söhbətlərinə davam
etdilər:-Amma bizim əngələvidlilər də musurman kənd-
lərindən bolluca qarət daşıdılar, ha! Kimi mal-heyvan...
kotan, vəl...su camına, taxta xörək qaşığına qədər tamah
salanlar da olub...Andronik musurman kəndlərinin hamı-
sın dağıtsaydı, əl-qolumuz tamam açılardı.”
...Tiflisdəki erməni kilsələrini pulsuz təbii qazla təmin
edən məmurumuzun bir neçə gün əvvəl televiziyalara
müsahibəsində dedikləri yada düşür:
"
Bizim erməni xalqı
və erməni kilsəsi ilə heç bir düşmənçiliyimiz yoxdur..."
Amma onların var axı!!! Bizim çoxumuz elə həmin 100
il əvvəlki düşüncənin, ağlın sahibiyik, heç başımıza gələn və
gətirilən qanlı olaylardan hələ də dərs ala bilmirik.
Dəyərli yazıçımız Ə.Abasov da belə yerdə öz düşün-
cələrini ifadə etmək üçün qəhrəmanının dili ilə xalqımızın
böyük şairi Sabirin şeirlərinə üz tutur:
“O, bir qədər susdu və sonra çox sevdiyi Sabirin şeirini
dedi:
Boşla, ay Molla dayı, sən də bizi çəkmə zora!
Biz sənin hiylən ilə düşmərik əsla bu tora!
Baxmarıq guşeyi-çeşm ilə daha Zəngəzura!
Qarlı dağlarda soyuqdan ölənin canı gora!
Olmadı qismət о bədbəxtə aranlıq, bizə nə?!
Tapmayır ac-yalavaclar güzəranlıq, bizə nə?!”