P. S. The cat is still alive
Yüklə 13,54 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- A BRIEF LOOK AT TRIARCHIC THEORY OF HUMAN INTELLIGENCE: REFLECTIONS FROM PROF. ROBERT STERNBERG Aylin Buran ’02, Zeynep Kızıltepe ’78
- Can you summarize your Triarchic Theory of Human Intelligence briefly please
- What are the main educational implications of your theory
- How do you interpret critical thinking and curiosity within your theory
- We know that you are much against students taking standard tests to enter schools. What solution/solutions are
- Okulumuzun Felsefe Bölümü’nün değerli hocalarından Sayın Prof. Dr. İlhan İnan ile bu ayki konumuz
- Merakı nasıl tanımlıyorsunuz, bu konuda kullandığınız yeni kavramlar var mı
- Şenay Çınar ‘10 YOLDA OLMA HALİ
B 44
INTELLIGENCE: REFLECTIONS FROM PROF. ROBERT STERNBERG Aylin Buran ’02, Zeynep Kızıltepe ’78 Prof. Robert Sternberg is very well known with his Triarchic Theory of Intelligence. Sternberg's theory comprises three subtheories: Componential, experimental and contextual. Componential subtheory means that individuals observe the components of situation separately and then they will able to deal with them entirely. Experimental subtheory deals with experiences and involves that the ability to deal with new situations using past experiences. This new experience/work must be novel or original. Contextual subtheory refers to the relations between individual and the environment; it focuses on the ability to adapt changing environment and to select the better environment when it is necessary. These three subtheories are related to different abilities. Componential subtheory correlates with analytical giftedness, experimental subtheory correlates with creative giftedness and contextual subtheory correlates with practical giftedness. Within the scope of this volume, we are dealing with the topic of curiosity and critical thinking. We had a chance to listen to the opinions of Prof. Robert Sternberg from Cornell University, College of Human Ecology, about the relations of these two notions with intelligence. Prof. Sternberg had been welcomed in our university by the invitation of The Department of Educational Sciences and Association for the Support of Contemporary Living in 1996. We express our sincere thanks and appreciations to Prof. Robert Sternberg to devote his precious time for us.
Can you summarize your Triarchic Theory of Human Intelligence briefly please? Intelligence is largely the ability to set reasonable goals for your life and to achieve them, within the context in which you live. You do this through a combination of coming up with new and useful ideas (creative intelligence), analyzing whether the ideas are good ones (analytical intelligence), implementing the ideas and showing other people the value of those ideas (practical intelligence), and finding ways to use your ideas to help achieve a common good (wisdom).
Most educational systems tend to value children who are good memorizers. But very little of life depends on your memorizing bodies of material. So, we need to teach in ways that develop creative, analytical, practical, and wise thinking. Democracies should foster these kinds of thinking. Dictatorships, of course, squelch them, as people who thought for themselves would be threatening to a dictator.
Critical thinking involves processes such as analyzing ideas, comparing and contrasting ideas, evaluating ideas, critiquing ideas, and judging ideas. Curiosity is the impetus for learning and using one’s intelligence.
We have devised tests that assess creative, analytical, and practical thinking. But in the end, the important thing is not whether one uses our tests or someone else’s, but rather whether one looks at a broad spectrum of skills rather than a narrow one. Photo: www.cornell.edu Okulumuzun Felsefe Bölümü’nün değerli hocalarından Sayın Prof. Dr. İlhan İnan ile bu ayki konumuz olan merak üzerine bir söyleşi gerçekleştirdik. Sayın İnan’ın bu alanda yazılmış ilk kitap olan ve Routledge tarafından 2012 yılında yayımlanan The Philosophy of Curiosity adlı çalışması hakkında da bilgi aldığımız röportajımızda felsefi merak, merakın gündelik hayatımızdaki yeri gibi önemli konulardan bahsettik. Bu kapsamlı röportajı yaptığımız Sayın İnan’a teşekkürlerimizi sunuyoruz. Keyifle okumanız dileğiyle... Öncelikle, merak alanında yaptığınız öncü çalışmalardan bahsedebilir misiniz? Yaptığımız çalışmalarla Boğaziçi Üniversitesi’nin de dünyada tanıtımını yapıyoruz sanırım. Akademik felsefede merak konusundaki çalışmalarda birçok “ilk”i gerçekleştirdik. Bildiğim kadarıyla doğrudan merak konusunda dünyadaki ilk felsefe dersi benim 2005 yılında açtığım ders oldu ve ondan sonra öğrencilerim merak üzerine tezler yazdılar: Bilişsel Bilim (Cognitive Science) alanında dünyada ilk lisansüstü tezi Ahmet Subaşı yazdı, sonrasında Safiye Yiğit merak üzerine ilk felsefe tezini yazan kişi olarak tarihe geçti. Yüksek lisans öğrencim olan İrem Günhan çocuklar için felsefe eğitiminde merakın önemi üzerine bir yüksek lisans tezi yazıyor. Bu da bir ilk olacak. Benim de kitabım (The Philosophy of Curiosity, Routledge, 2012) felsefe tarihinde merak üzerine yazılmış ilk kitap olma özelliğine sahip. İki sene önce Boğaziçi Üniversitesi’nde düzenlediğimiz Curiosity: Epistemics, Semantics, and Ethics başlıklı konferans felsefe tarihinin merak üzerine gerçekleştirilmiş ilk uluslararası konferans oldu. Geçen ay öğrencim Safiye Yiğit ile birlikte Amerika’da merak üzerine bir konferansta konuşma yaptık, haftaya da Safiye ve İrem ile birlikte Maribor’da (Slovenya) konuşacağız. Üniversitemiz çok destek verdi; hem bölümüm hem dekanlığımız hem de rektörlüğümüz. Burada üç yıldır süren Bilimsel Araştırma Projemizden aldığımız desteği de özellikle anmak isterim. Umarım, gelecekte Boğaziçi Üniversitesi dünyada merak felsefesinin yeşerdiği yer olarak algılanacak.
Tanımlamıyorum, tanımlanabileceğini de sanmıyorum. Her şeyi tanımlamak mümkün değil. Özellikle duygu kavramlarını tanımlarken olsa olsa başka duygu kavramlarına başvurabiliriz. “Korku nedir?” diye sorsam şimdi çok doyurucu bir yanıt alamam; çünkü korku bence başka duygular aracılığıyla tanımlanabilir bir duygu değildir. “Primitif” diyebileceğimiz bir duyguysa, bir tanım getiremeyiz; olsa olsa açıklamalar getirebiliriz, değişik durumlarda nasıl ortaya çıkıyor ona bakabiliriz. O yüzden ben merakın bir tanımı olduğunu düşünmüyorum, primitif bir duygu olduğunu düşünüyorum; ama literatürde, sözlüklerde, felsefe tarihinde ve psikolojide genellikle merak “bilme isteği” şeklinde tanımlanıyor. Ben bu tanımın yeterli, hatta doğru bir tanım olduğunu düşünmüyorum. Her bilme arzusu ya da isteğinin olduğu durumda merak olmayabilir. Mesela üniversite sınavlarına hazırlanan bir lise öğrencisi kimya sorularını yanıtlayacağı kadar kimya öğrenmeyi isteyebilir. Pekiyi, kimya bilimini merak mı ediyor? Etmeyebilir de. Yani, merak etme sadece bilme isteği değil, merak etmek için bilme arzusunun ötesinde bir şey olması gerekir. Ona da ben başka bir kavram bulamadığım için “ilgi” diyorum. Zaten Türkçede “merak” sözcüğü bazı kullanımlarında “ilgili” anlamına gelebiliyor. Bu durum Türkçeye özgü bir şey. Örneğin, İngilizcede merakın karşılığı olan “curiosity” sözcüğünün böyle bir kullanımı yok; ama biz “meraklı” sözcüğünü bazen “ilgili” anlamında kullanıyoruz. Mesela “klasik müziğe meraklı” dediğimizde bunu İngilizceye “curious” sözcüğünü kullanarak aktaramayız. Bunun dilimiz açısından güzel bir şey olduğunu düşünüyorum. Merak kavramının içerisinde demek ki ilgi kavramı da var. İlgilendiğiniz şeyleri merak edersiniz. Diğer yandan merakın oluşabilmesi için kişinin bilmediği bir şeyi zihninde temsil etmeyi becermesi gerekir. Bunun insana özgü çok önemli bir dilsel yeteneğe dayandığını savunuyorum. Bu amaçla (yakında Türkçe olarak da basılacak olan) The Philosophy of Curiosity adlı kitabımda teknik bir kavram geliştirdim. Dil felsefesi ve bilgi felsefesinin kesiştiği yere ait bir kavram: “Bilinmeyenin kavramlaştırılması”. Bunu gerçekleştirmek için kullandığımız kavramlara İngilizcede özel bir ad uydurdum:
B 46 Yüklə 13,54 Mb. Dostları ilə paylaş:
|