PARADOKSLAR
Azərbaycanda təhsil sahəsində çalışan əcnəbi bir
işçi kimi qarşıma çıxan problem “deyilənlərlə edilən‐
lər”in üst‐üstə düşməməsidir. Mənim aid olduğum
mədəniyyətdə iş, fəaliyyət yüksək qiymətləndirilir.
ABŞ atalar sözləri isə bu dəyəri güzgü kimi özündə
əks etdirir. Məsələn, biz “insana əməllərinə görə
qiymət verirlər” deyirik və öz nəzəriyyəsini
təcrübədə sınayanlara hörmət edirik. Bu səbəbdən bir
təhsil sistemində məktəb direktoru qürurla deyəndə
ki, məktəbin kompüter öyrənmə mərkəzi var, ancaq
görəndə ki, o mərkəzin daimi elektriki belə yoxdur,
bu insanı çox məyus edir. Bəli, məktəbin kompüterli
otağı var, lakin o otaqda kompüter öyrənmək üçün
heç bir fəaliyyət göstərilmir, çünki kompüterləri işə
salmaq belə mümkün deyil. İşlədiyim məktəbdə bir
çox müəllimlərin fəaliyyəti, dedikləri sözlərlə üst‐
üstə düşmürdü. Bu, ölkəyə dəvət olunmuş insanları
onların sözlərinə qarşı şübhə ilə yanaşmağa vadar
edir. Eşidilənlərlə reallıq arasında rahat istiqamət
götürmək üçün sosial replikaları öyrənmək çox vaxt
aparır.
İcazə verin, Azərbaycan haqqında heç bir dərin
anlayışı olmayan sadəlövh bir amerikalı kimi ilk dəfə
gəldiyim zaman, bu ölkədə gördüklərimdən danışım.
Mən, itirilmiş imkanlar və təhsildən uzaqlaşmaq
üçün özlərini aldadan insanlar gördüm. Mən,
özlərini uğura həvəsləndirən, lakin cəhdlərinə dəyər
verməyən bir təhsil sistemi tərəfindən boğulan
tələbələr gördüm. Mən, sinif otaqlarında dərs demək
həvəsini itirən, pul qazanmaq üçün dərsdən kənar
məşğələlər keçirən müəllimlər gördüm. Mən, övlad‐
larının bacarıqları ilə qürur duyan, ancaq yenə də
rüşvətxorluğa şərait yaradan və bununla da övlad‐
larının potensialının tam inkişafına imkan verməyən
valideynlər gördüm. Mən, məharətli işçilər axtaran
iqtisadiyyat gördüm, lakin texniki bacarıqlar öyrədən
tədris planı görmədim. Mən, ali təhsilə yüksək
qiymət verən, ancaq korrupsiya nəticəsində öz
dəyərini itirmiş təhsil dərəcəsinə sahib vətəndaşlar
gördüm. Onu da deyim ki, tələbələrin, bu təhsil siste‐
mindən keçərkən öyrənmə və təhsil alma imkanlarını
itirməsini müşahidə etmək çox üzücü idi.
Mən, tarixən təhsilə dəyər verən, lakin bu təhsili
qoruyub saxlamaq üçün müasir müəssisələr qur‐
mayan bir cəmiyyət gördüm. Fəvvarələr meydanın‐
dan Gəncəyədək, Naçıvandan Qubayadək qürurla
Nizaminin əsərlərini əzbərdən deyən, Hacıbəyovun
bəstələrini dodağının altında zümzümə edən, mək‐
təblərdə buz kimi otaqlarda çətinliklə qızınan uşaqlar
gördüm.
H.Z. Tağıyevin evini dolaşdım və 1901‐ci ildə qı‐
zlar üçün inşa etdiyi məktəb haqqında öyrəndim.
Eyni zamanda, müasir Azərbaycanda çox erkən
Rüblük Jurnal
33
Amy Peterson Beynəlxalq Təhsil
üzrə Amerika Şurasının (ACTR/AC‐
CELS) Azərbaycandakı ölkə direk‐
torudur. 2003‐2005‐ci illərdə
Azər bay canda ilk könüllü Sülh Kor‐
pusunda xidmət göstərərək, İsmayıllıda
1 saylı orta məktəbdə İngilis dili və kom‐
püter bilikləri müəllim kimi fəaliyyət
göstərmişdi. Amy Peterson ABŞ‐ın
Corc Vaşinqton Universitetindən
Beynəlxalq Təhsil üzrə magistr dərəcəsi
alıb.
yaşlarında məktəbdən çıxarılan və öz arzularının re‐
allaşmasına heç vaxt imkan verilməyən qızlar
haqqında eşitdim. Qafqaz dağlarının zirvələrində
yerləşən kəndlərdəki evlərdə yaşayan, Tolstoyun şer‐
lərini əzbər deyən, Cek Londonun əsərlərindəki
macəraları nəql edən yaşlı kişiləri ziyarət etdim, hal‐
buki, gənc uşaqların oxumağa azərbaycan dilində
kitabları belə yox idi. Ailələrin artıq istifadə olun‐
mayan əlifbada yazılmış dünya ədəbiyyatı ilə dolu
kitab rəfləri olduğu halda, gənclərin müasir latın əlif‐
basında oxumağa lazımi resursları yoxdur. Zəngin
tarixlə acınacaqlı müasir dövr arasındakı paradoksla
üz‐üzə gəlmək çox üzücü idi.
Mən, məğzdən daha çox görünüşə önəm verən
varlı bir ölkə gördüm. Mən, fiziki infrastruktur və
texnikada dəyişikliklər, lakin eyni zamanda mövcud
resurslardan faydalanmaq üçün bilik və bacarıqları
çatmayan müəllimlər gördüm. Mən, texnikadan isti‐
fadə edə biləcək əllərə sahib tələbələr, lakin təhsilini
artıra bilmək üçün internetdən istifadə edə bilən çox
az müəllim gördüm. Mən, dəyərli iş arzulayan , lakin
buna uyğun bilik və bacarıqları olmayan gənclər
gördüm.
Müəllim kimi işlədiyim həmin iki ildə gördüyüm
paradoksların çoxu hələ də mövcuddur. Mən hələ də
düşünürəm ki, təhsil sistemində mövcud olan bir sıra
aspektlər tələbələrin potensialının tam inkişafı üçün
imkanlar yaratmaq əvəzinə, daha çox onları bu
imkandan uzaqlaşdırır. Bunu ona görə deyirəm ki,
Azərbaycanda həyatım boyu tanıdığım ən istedadlı
və peşəkar insanlar arasında işləmək fürsətim olub.
Mən xaricdə təhsil alan insanları nəzərdə tutmuram.
Bu gözəl insanlar mənim bir çox amerikalı iş
yoldaşlarımdan qat‐qat artıq istedad sahibi və Azər‐
baycandakı təhsilin məhsuludurlar. Bu isə sistemin
üstün tərəflərinin olmasından xəbər verir. Bir çoxları,
təhsil sistemini, artan islahatlar vasitəsilə inkişaf et‐
dirməyə çalışırlar. Hazırda Təhsil Nazirliyində və
QHT‐lərdə mövcud olan proqramlar da öz ölkələri
üçün fəxarət mənbəyi olan istedadlı və onları əhatə
edən dünyadan xəbərdar azərbaycanlı gənclər üçün
bu cür dəyişiklikləri təmin edir.
GÖRDÜYÜM POTENSİAL
Paradokslarla dolu olan bir təhsil sisteminə şahid
olan mənim kimi bir qonaq nə edə bilərdi? Bir şeyi
eşidib, onun əksini görmək kimi bir ümidsizlikdən
necə yan keçə bilərdim? Mən, keçmişin gücündən
dəstək alan gələcəkdəki potensialı görməyi öyrən‐
məyə məcbur idim. Mən, Azərbaycanda hər bir
tələbədə, hər bir müəllimdə və hər bir valideyndə
potensial görürəm. Tələbələr öz bilik və bacarıqlarını
artırmaq üçün yolları araşdırırlar; onlar ölkələrində
və xaricdə ən yaxşı təhsil imkanları axtarırlar. Müəl‐
limlər yeni metodlar öyrənir və islahat prosesinə
Təhsil Nazirliyini də cəlb edirlər. Məktəb direktorları
tələbələri lazımi resurslarla təmin etmək məqsədilə
məktəbləri maliyyələşdirmək üçün yeni metodları
testdən keçirərək yerli hökümətlə birgə işləyirlər.
Təhsil Nazirliyi də öz növbəsində, ibtidai və orta təh‐
sili dünya standardları ilə bərabər səviyyəyə qaldır‐
maq və ali təhsili Boloniya prosesi vasitəsilə Avropa
sistemi ilə bərabər tutmaq üçün tədris planına iri
miqyaslı dəyişikliklər edir. Bunlar, atılacaq addım‐
lardır və mən inanıram ki, bu addımlar təhsil müəs‐
sisələri rəhbərlərinin dedikləri isalahatlarla üst‐üstə
düşəcək iddialardır.
Ali təhsildə öyrənmə vasitələri olan – danışıq
klubları, könüllü layihələr, xarici dil kursları, bacarıq
artıran kurslar və xaricdə təhsillə bağlı proqramlar
tapmaq üçün can atan tələbələr görürəm. Hazırda bu
imkanların əksəriyyəti təhsil sistemindən kənardadır
‐ tələbələr iş yerlərinə daxil olanda onlara lazım ola‐
caq bilik və bacarıqları toplamaq üçün universitet
şəhərciklərini tərk edirlər. Әgər tələbə işdə məktəbdə
öyrəndiklərindən daha çox öyrənəcəyini düşünüb
dərslərdən yayınaraq özünə iş tapıb işləyirsə, deməli,
universitet sistemi dəyişməlidir.
Әgər, hazırki təhsil sistemi məqsədyönlü
akademik və professional inkişaf üçün lazımi imkan‐
lar yaratmırsa, tələbələr təhsillərini inkişaf etdirmə
www.aaa.org.az
AZӘRBAYCANDAKI TӘHSİLLӘ BAĞLI DÜŞÜNCӘLӘR
34