aşkara çıxarılmasında qrup üzvləri arasında yekdilliyə nail olmaq oynayır. Çox vaxt
aspektlərin təcrübə və intuisiyasına əsaslanan rəy, məntiqi fikirləri
fiksasiya və analiz etmək
üçün bir alət vacibdir. Bu zaman aspektlərin ziddiyyətli nöqteyi – nəzərlərini onların heç bir
arqumentini itirmədən qeyd etmək çox mühümdür. Koqnitiv xəritə öyrənilən prosesin
gələcəyi, indisi və keçmişi arasında qarşılıqlı əlaqəni izləməyə imkan verir.
Aydındır ki, koqnitiv xəritələrin təşkilatda planlaşdırma üçün istifadə olunması
minlərlə qarşılıqlı əlaqə müddəasının fiksasiya olunmasını tələb edə bilər. Belə nəticə çıxır
ki, informasiyanın qeyd olunması, qorunması, axtarışı və analizi üçün EHM-dan və xüsusi
proqram təminatından istifadə etmək zəruridir. Hal-hazırda koqnitiv xəritələrin analizi üçün
bir sıra kommersiya paketləri (NİPPER, Cope, GİSMO) hazırlanmışdır.
EHM aşağıdakı məqsədlər üçün istifadə oluna bilər:
-
Tərkibində müəyyən açar sözlərdən ibarət dəstin olduğu
konsepsiyalardan istifadə;
-
Xəritədə klasterlərin axtarışı – yəni bir-birinə yaxın olan qarşılıqlı şəkildə bir-biriləri
ilə bağlı konsepsiyaların;
-
Xəritələrin çıxış nöqtələrinin (nəticəsiz müddəaların) tapılması;
-
Çox saylı arqumentlər üçün mərkəzdə duran müddəaların axtarışı;
-
Ən çox arqumentasiyası olan müddəaların
müəyyən edilməsi;
-
Təşkilatın strukturu ilə söylənən rəylərin əlaqəsinin analizi.
Koqnitiv xəritə təşkilatın kollektivinin ―sintetik müdrikliyini‖ təcəssüm etdirir və çox
zaman bir-biri ilə heç vaxt qarşılaşmamış insanların baxışlarını toplayır. Prosesin hər bir
iştirakçısı əmin olmalıdır ki, onun rəyi hesaba alınıb və təşkilatın strategiyasına təsir göstərə
bilər. Buna görə də, yaxşı olar ki, təşkilatın əməkdaşları bu prosesə mütəmadi olaraq
qoşulsunlar, həm də onlar bildirməlidirlər ki, strategiyasının formalaşdırılması prosesinə
digər əməkdaşlar da qoşulublar. Müxtəlif işçi qrupların və komitələrin yardımı ilə strateji
planın ayrı-ayrı hissələrinin işlənib hazırlanması həyata keçirilir və ən vacibi də odur ki, əks
əlaqələrin effektləri izlənə bilir.
Bu yanaşma effektiv qərarların qəbuluna mane olan bir sıra hallardan (adət halını
almış təcrübənin təsiri altında gerçəkliyə olan baxışların daralması, maraqsızlıq və
planlaşdırmanın ritual təbiəti, təşkilati strukturların durğunluğu, stereotiplərin təsiri,
amibisiyalar) xilas olmağa imkan verir.
3.3. Koqnitiv üslub
Sosial problemlərin tədqiqində koqnitiv üslub anlayışı əməli yardım göstərə bilər.
Koqnitiv üslub dedikdə məsələlərin həlli və dünyanın dərk edilməsi zamanı üstünlük
verilən kriterilərin məcmusunun hər bir insan üçün spesifik olan seçimi nəzərdə tutulur. Bu
insanın öz dərk etmə fəaliyyətinin təşkili üçün istifadə etdiyi vasitələrin və fərdi üsulların
sistemidir.
Koqnitiv psixologiyada koqnitiv üslubu öyrənmək üçün hələ vahid yanaşma işlənib
hazırlanmayıb (15). Müxtəlif müəlliflərdə koqnitiv üslub xarakteristikaları kimi
aşağıdakılar göstərilir: böyük və ya kiçik həcmdə informasiyanın axtarışı və istifadəsi, hələ
işlənməmiş və ya hissələrə bölünməmiş məlumatlara üstünlük vermək, informasiyanın
inteqrasiyasında istifadə olunan qaydaların sayı, generasiya edən alternativlərin sayı,
qərarların qəbulu üçün ayrılmış vaxt keyfiyyətli və ya kəmiyyətli informasiyadan istifadə.
Çox vaxt təsnifatlaşdırmaq üçün əsas kimi koqnitiv üslubun yarım müstəqil – yarı qeyri-
müstəqil kimi xarakteristikaları seçilir.
Yarım müstəqillik – obyekti kontekstdən seçib ayırmaq bacarığıdır, insanın öz
diqqətini problemin ancaq konkret məsələsinin həlli üçün zəruri olan aspektlərində
cəmləmək, artıq olan hər şeyi kənara atmaq qabiliyyətini, yəni, məsələni əhatə edən ətraf
səs fonundan asılı olmamaq qabiliyyətini əks etdirir (15).
Koqnitiv üslubi vacib xarakteristikası qavrayışın koqnitiv mürəkkəbliyi – onun
çoxölçülülüyünün dərəcəsidir, problemi koordinatın müxtəlif sistemlərində görməkdədir.
Koqnitiv stilin impulsivlik – refleksivlilik (mühakiməməliyə meyllilik); riqidlik – elastiklik
(insanların stereotiplərdən imtina etmək, başqa fəaliyyət növlərinə keçmək qabiliyyəti) kimi
psixoloji xarakteristikaları nəzərdən keçirilir.
Sadalanmış xarakteristikalar koqnitiv üslubun tərəflərindən ancaq birini müəyyən
edir.
Koqnitiv stilin tətbiqi sistemli analizdə və menecment nəzəriyyəsində istifadə olunan
inteqral, kompleks xarakteristikaları da əhəmiyyətli praktiki maraq təmsil edirlər. Belə ki,
Akoff praktiki problemlərin üslubundan asılı olaraq insanları dörd tipə bölür:
1)
Reaktivist – ―qızıl əsrə‖, geri qayıtmağa can atan insandır. Bu tipdən olan insanlar
adətən problemi
sistemli şəkildə deyil, hissə - hissə nəzərdən
keçirirlər;
2)
Inaktivist – indiki zamana həddindən çox bağlı insandır, real dəyişmələrdən qaçınır,
mərhələ - mərhələ qəbul olunan, qənaətbəxş qərarlara üstünlük verir. Belə insanlar üçün ən
vacib məqsəd – sosial sistemin yaşamasıdır;
3)
Preaktivist
– gələcəyə istiqamətləndir, dəyişiklikləri alqışlayır, dəqiq
proqnozlaşdırma metodlarına və optimal qərarların tapılması imkanına inanır.
4)
İnteraktivist - keçmişə qayıtmaq istəməyən insandır, bu günü olduğu kimi qoruyub
saxlamaq istəmir. Kimsə tərəfindən hesablanmış qaçılmaz gələcəyi qəbul etməyə razı deyil
və interaktiv planlaşdırma metodları tətbiq etməyə hazırdır (bax. § 2.2.).
M.Maruyama
qərarların
anlanması,
qavrayışı,
konseptuallaşdırılması,
layihələşdirilməsi, planlaşdırlması və qəbul edilməsinin fərdi üslubunun xüsusiyyətlərini
öyrənərək dörd əsas optimoloji tipi (mindcape type) aşkara çıxarmışdır. Hər bir epistemo –
məntiqi tipi koqnitiv üslub hesab etmək olar, amma bu termin koqnitiv psixologiyada qəbul
olunduğundan daha geniş şəkildə şərh etmək olar. Maruyamanın təsnifatında üç əsas üslub
var: iyerarxik (H – tip), fərdi (I – tip) və iki tipdən (S – tip ə G – tip) ibarət morfogenetik
(50).
Maruyamadan asılı olmayaraq O.Harvey özünün epistemoloji tiplər üzrə təsnifatını
yaratdı, həm də ki, hər iki təsnifatdakı dörd tipdən üçü, demək olar ki, bir-birinə uyğun
gəldilər
6
.
Maruyamanın tipologiyasını daha müfəssəl şəkildə nəzərdən keçirək.
1.Anlamanın və yadda saxlamanın xüsusiyyətləri:
H – tipi əhəmiyyətinə görə sıralanmağa və təsnif olunmağa, ardıcıl olaraq
qavranılmağa və anlanmağına, müntəzəmlik və təsnifatsızlıq axtarışına meyllidir, ağac
şəkilli dəqiq kateqoriyalı sxemlərə üstünlük verir.
I-tip ayrı-ayrı hadisələri və təzahürləri – onlardan hər biri başqaları ilə bağlı
olmayan unikal kimi nəzərdən keçirilir – fərqləndirməyə və ayırmağa çalışır.
S tipi qarşılıqlı şəkildə bir-biri ilə bağlı olan hadisələri bütövlüklə əhatə etməyə
çalışır, elementlər arasındakı əlaqələr ilə şərtlənmiş sistemlərin emencent xüsusiyyətlərini
müəyyən edir, eləcə də hesab edir ki, hadisələrin mənası və əhəmiyyəti kontekstindən
asılıdır.
G tipi çox şeydə S tipinə yaxındır, amma daha böyük yaradıcı potensiala malikdir,
yeni modellər icad edir, yeni kontekstlər və yeni mənalar axtarıb tapır, çoxlu
interpretasiyalar vermək iqtidarındadır.
2.Biliyin konsepsiyaları.
H
tipi hesab edir ki, müşahidəçidən asılı olmayan obyektiv biliklər mövcuddur:
Ümumi qaydaları situasiya ilə əlaqədar biliklərdən üstün tutur; hesab edir ki,
hadisələrin qavranılmasındakı fərqlər səhvlərlə şərtlənmişdir: ancaq kəmiyət analizinin
nəticələrinə etibar edir.
6
Nəzərdə tutmaq lazımdır ki, aşağıda sadalanan tipologiyalar ümumi şəkildə qəbul olunmamışdır