45
Gülüstan müqaviləsi: 200 ildən sonra
şı lıq lı münasibətlərdə inzibati və təsərrüfat baxımından ta ma-
mi lə müstəqil olmuşlar. Yerli xanlıqların inkişaf etmiş fi s kal
və ka me ral strukturlarının mövcudluğu da bunu sübut edir di.
Hər xan lı ğın öz pul sistemi, zərbxanası və xəzinəsi var idi
4
.
Bu fakt bi zim belə bir tezisimizə bir daha dəlalət edir ki, Qa-
ra bağ, Gən cə, Şir van, Şamaxı xanları İran hökmdarlarından
si ya si cəhətdən ası lı ol maqdan açıq-aşkar usanmışdılar və
on la rın ha ki miy yə tin dən azad olmağın və ya ən azı, süzereni
dəyişməyin əley hinə de yil dilər.
Onların bu meylini gücləndirən bir amil də İran dövləti
da xi lin də siyasi qeyri-sabitliyin, daha dəqiq deyilsə, sülalə
qeyri-sa bit liyinin hökm sürməsi idi. Bütün XVIII əsr bo yun-
ca İran yal nız sözdə imperiya olmuşdu, əslində isə şa hən-
şah lıqdan baş qa bir şey deyildi; şahın ali hakimiyyəti yer li
xanların inzibati su ve ren liyi ilə məhdudlaşırdı. Bundan baş-
qa, Zəndlər, sonra isə Qacarlar sülaləsi nümayəndələrinin
ali hakimiyyətinə tayfa bir lik lərinin irsi hökmranlığı xey li
dərəcədə hədd qoyurdu və bu nun özü də dövlətin mər kəz-
ləş məsinə kömək göstərmirdi. Əs lin də İran ərazisində ya-
ran mış vəziyyət elə həmin dövrdə alman knyaz
lıq larında
və ya Reç Pospolitada mövcud olan vəziyyətə bən zə yir di.
Bu və ziyyət alman knyazlıqlarının xaricdən zo ra kı lıq yo-
lu ilə mər kəz ləşdirilməsinə, Reç Pospolitanın isə hərbi və
ya döv lət çilik baxımından daha güclü olan qonşular ara sın-
da par ça lanıb bölünməsinə gətirib çıxarmışdı. Öz daxili qu-
ru lu şu na (si ya si-hüquqi və ya kulturoloji baxımdan) İran
alman millətinin Mü qəd dəs Roma imperiyasından az fərq-
lə nirdi. Məlum olduğu ki
mi, Müqəddəs Roma im pe ri ya-
4
Акты, собранные Кавказской археографической комиссией:
В 13-ти тт. Тифлис: Тип. Главного Управления Наместника Кав каз-
ского, 1866-1904. т. 5. С. 201-207.
46
Oleq Kuznetsov
sı nın tərkibinə müxtəlif müs tə qil lik dərəcəsinə malik olan
350-dən çox dövlət daxil idi, on la rın arasındakı fərq yal-
nız yarımsuveren subyektlərin sa yın da idi. Bir qədər irə liyə
gedərək və retrospektiv siyasi-hü qu qi müqayisələr apa ra raq
tam obyektiv surətdə söyləyə bi lə rik ki, XIX əsrin əv vəl lə-
rin də Qafqazda vəziyyətin inkişafı for ma və məzmun ba xı-
mın dan Mərkəzi Avropada cərəyan edən döv lət-hüquq pro-
ses lə ri nin tam eyni idi. 1806-cı ildə Na po leon Bo na partın
çox say lı alman knyazlıqlarına silah gücünə qə bul etdirdiyi
Al maniya Konfederasiyası, ardınca isə Reyn İt ti faqı alman
döv lətçiliyinin suveren subyektlərinin sayını 350-dən 36-ya
endirdi və bundan sonra, 1871-ci ildə vahid Al ma ni ya im pe ri-
ya sının yaradılması mümkün oldu. Buna bən zər şə kil də, Ru-
si ya nın Qafqazdakı istilaları pərakəndə Azər bay can xan lıq la-
rı nı və tayfalarını Rusiya imperiyasının inzibati yurisdiksiyası
al tın da birləşdirərək, əvvəlcə Azərbaycan Demokratik Res-
pub lik
a sı nın, son ra isə Azərbaycan SSR-in və müasir suveren
Azər bay ca nın yaranmasının təməlini qoydu.
XVIII əsrin sonlarında – XIX əsrin əvvəllərində Azər bay -
can–İran və ümumiyyətlə Qafqaz–İran (o cümlədən Gür cüs-
tan–İran və Dağıstan–İran) münasibətləri sadəcə münaqişə
deyil, həm də açıq qarşıdurma vəziyyəti almışdı. Buna milli-
dini amil də xeyli şərait yaradırdı. Zəndlər sülaləsindən olan
şah la rın hökm ranlığı dövründə müasir Azərbaycan torpaqları
si ya si ba xım dan əyalət idi, bu torpaqların əhalisi İran aris-
tok ra ti ya sı nın öz ba şınalığından və təzyiqlərindən əziyyət çə-
kir di. Bütün bun lar 1780-ci illərdə ölkə daxilində feodal mü-
ha ri bəsinin baş lan ma sına səbəb olmuş və Azərbaycan (ərazi
əla mətinə görə) sü la lə sinin, tam dəqiq deyilsə, qacarların
Gən cə sülaləsinin ha ki miy yətinin qurulmasına gətirib çı xar-
mış dı. Qacarların ha ki miy yətə gəlməsi Azərbaycan–İran ix ti-
47
Gülüstan müqaviləsi: 200 ildən sonra
lafl a rına sanki bir «ay dın lıq» gətirdi, birinci tərəfi yüksəltdi,
di gər tərəfi isə alçaltdı, am ma eyni zamanda, Azərbaycan da-
xilində ixtilafl arın kəs kin ləş mə si nə səbəb oldu.
Heç kəs üçün sirr deyildir ki, 1783–1784-cü və 1797–
1799-cu illərdə Cavanşirlər nəslindən olan Qarabağ ha kimi
İb ra him xəlil xan Zəndlər barəsində bütün vassallıq qay da-
la rı nı pozaraq Qa rabağ xanlığının Rusiya himayəsinə qəbul
edil məsinə dair gizli danışıqlar aparırdı. 1795-ci və 1797-ci
illərdə isə o, İran da qacarlar sülaləsinin banisi olan Ağa Mə-
həm məd xanın (1796-ci ildən – şah) başçılığı ilə Qarabağı
vi ran qoymuş İran qo şun larının hücumlarına qarşı müstəqil
mü qa vimət gös tər miş di. Doğ rudur, Qarabağ xanlarının saray
ta rix çisi Mirzə Ca mal Ca vanşirin yazdıqlarına inansaq, İb-
ra him xəlil xan öz xan lı ğın da müt ləq hakim idi («Qarabağa
gəldikdə İbrahimxəlil xan müs təqil xan və hakim oldu, heç
kəsə tabe olmadan hökm ran lıq etdi»), lakin bu belə bir fak-
tı təkzib etmir ki, Zəndlər döv lə ti nin paytaxtı İsfahan və Qa-
car lar dövlətinin paytaxtı Teh ran onu itaətsiz olsa da, hər
hal da vassal sayırdılar. Bu sta tu su nu o, atası Pənahəli xan
Cavanşirdən miras almışdı. Pə na hə li xana isə xan rütbəsini
İran hökmdarı Adil şah 1748-ci il də vermişdi
5
. Qarabağ xan-
ları ilə yanaşı, Şəki xanları da, xü su sən bu xanlığın ba ni si,
Qa ra Keşiş nəslindən Hacı Çələbi xa nın nəvəsi Mə həm məd-
hə sən xan İran qacar dövlətinə heç də rəğbət bəsləmirdi.
1795–1797-ci illərdə Ağa Məhəmməd şah Qa ca rın başçılığı
ilə İran qoşunlarının basqını zamanı o, xan lı ğın hü dud larını
tərk etməyə məcbur olmuş, 1805-ci ildə isə Ru siya im pe ri ya-
sının təbəəliyinə keçmişdi. Qacarların da ha bir düş məni Mir
Mus ta fa xan Talışlı idi. 1795-ci ildə o, Rusiyanın himayəsinə
5
Джаваншир М.Д. История Карабаха. Баку: Изд-во АН Аз .CCР,
1959. С. 13, 47.
Dostları ilə paylaş: |